Bursztynowy Wodospad

Ashley

Ashley popatrzyła w stronę nowoprzybyłego wilka . Przekrzywiła łeb . Był nawet ''przystojny'' podeszła do niego bez skrupułów i powiedziała : - Wydaje mi się ze czekasz na mnie . - powiedziała uśmiechajac się wciąż ironicznie . Usiadła obok niego i przedstawila się - Ashley , ale mów mi Ash . A ty ? - spytała pogardliwie .

Sasuce

Sasuce - odpowiedział.Przyjrzał się Ashley uważnie.Była nawet ładna.Pasowała do niego.Pewnie jest już zajęta - pomyślał.Podszedł do niej i usiadł obok.Popatrzył w niebo i rozmyślał.Nagle przypomniał że umówił się z inną waderą.Spojrzał jeszcze raz w strone Ash i wybiegł.

Ashley

Ashley popatrzyła na Sasuce .
Niby nie miała nigdy zakładać rodziny ale....... wydawało jej się że pora .
Ona nie potrafi kochać ! - krzyknał jakiś głos w śrdku Ash . - Nieprawda ! - krzyknął drugi głos . Ash była rozdarta pomiędzy nimi . - M.....mmmm..... miło mi Cię poznac - powiedziała . Zaraz jednak złapała się za pysk . Co ona mówi ?
Koniec z tymi basiorami ! Nic tylko mieszają mi w głowie ! - pomyślała . Jednak po chwili popatrzyła na Sasuce . On napewno był zajęty , a jak nie to i tak nie ma u niego szans .

Samanta

Samanta usiadła na trawie . Zaczęła machać swym pięknym , puszystym ogonem .
Jej wzrok utkwiony był w czarnej wilczycy .
Wadera patrzyła na nią z zawadiackim uśmieszkiem na pysku . Po chwili jej pazury zaczęły wbijać się w glebę . Były one bardzo ostre .
Samanta wstała . Podeszła do drzewa i zaczęła przeciągać po nim swoimi pazurami zostawiając wielkie rysy .
Kiedy skończyła podeszła do czarnej wilczycy i warknęła groźnie .

DragonWolf

Popatrzyłem na obie wilczyce.Odruchowo usiadłem i zauważyłem Samantę:
-Samanta ja...przepraszam-powiedziałem i machnąłem ogonem.To nie było tak.
-Dla ciebie bo cię lubię Samancio to-wyjął medalion z napisem like.Usiadł ponownie i spojrzał na nią.Czekał na jej reakcję i nikle się uśmiechnął.

Gość

Troun wyskoczył za krzaka.Jego chłodne ślepia lustrowały zebranych.Niechętnie ruszył do wodospadu.Po drodze wymijał wilki z delikatną nienawiścią.Przysiadł sobie przy wodospadzie ,marszcząn czoło z nudów.Nie był w pobliżu nokogo kto by mogł złagodzić jego nude.Siedział i obrócił łeb w strone brązowegop basiora.Z lekko zmarszczony czołem przyglądał się jemu i wilczycy.Mlasnoł z niesmakiem i oblizał wolno pysk.Ogon wykonywał energiczne ruchy.

Kina

zauważyłam go więc chciałam go zagadać:
-jestem Kina a ty?-spytałam i usiadłam pod pniem drzewa.Zainteresowana wilkiem gapiłam się na niego bez wytchnienia.Był ładny.

Flake

Flake wylazła z pobliskiego lasku powolnym, wyjątkowo leniwym krokiem. Przeciągnęła się, ziewnęła dwa czy trzy razy... widocznie ucięła sobie drzemkę na jednym z drzewek. Ruszyła w kierunku wodospadu, mrugając zawzięcie wciąż zaspanymi oczami. Pić!

Ginger

Nagle, tuż przed nosem Flake, która jak widać podążała w stronę wodospadu, śmignęła jakaś kulka. Ale nie byle jaka, bo włochata! A więc to rozpędzone 'coś' zatoczyło wielkie koło, zawróciło i zaczęło biec przed siebie. Krócej? W tej chwili leciało prosto w ową waderę. No, odliczajcie ze mną! Trzy... Dwa... Jeden... Bum! I w tej chwili ten włochaty pocisk przy grzmocił w bok wadery i padając plackiem na ziemię. Ale co to? Oto okazuje się, że tym 'czymś' jest mały szczeniak!
Mhm, Ginger, a kto inny?

Flake

Flake była tak zaspana, że nawet nie zauważyła, iż coś przebiegło jej przed nosem. Dopiero kiedy to małe stworzonko wpadło prosto w nią, wilczyca całkiem się rozbudziła.
- Kto... - zaczęła ze złością, rozglądając się po okolicy. Urwała, dostrzegłszy malucha. - Nie zabiłaś się? - zapytała i pochyliła się nad szczeniakiem.

Ginger

Gdy tylko usłyszała jakieś słowa, natychmiast nastawiła uszu i wbiła wzrok w Flake. Starała się nie poruszać i nie wydawać żadnych dźwięków. Tak, po raz kolejny starała się udawać, że jej tu nie ma. Ale, ale! Kiedy tylko wadera się nad nią pochyliła, Ginger odskoczyła w tył, ukazując swoje kiełki wielkości małych igiełek. I co, myślisz, że to koniec? Ale oczywiście, że nie! Gin podeszła powoli, gapiąc się na Flake, a po chwili wyciągnęła łapkę do przodu, jakby chciała ją dotknąć. - Ale śliczny nosek! - Powiedziała entuzjastyczni i delikatnie położyła łapkę, małą łapkę na nosku wadery. No cóż, właściwie to nie było już widać nosa, gdyż został całkowicie zakryty. Po jakimś czasie obudziła się w końcu z tego... powiedzmy, że był to jakiś trans. - Uau, przepraszam, ja myślałam, że... - Zacięła się i cofnęła łapkę, kuląc się. Kto wie, jak zostanie ukarana za ten niecny czyn? - Ma pani ładny nosek... i sierść... i grzywę... - Mówiła cicho, jakby się czegoś bała.

Flake

Zaśmiała się cicho. Flake była przyzwyczajona do szczeniąt, które potrafią w bezczelny sposób wskoczyć na głowę, więc zmieszanie małej trochę ją rozbawiło.
- Nic się nie stało - powiedziała najbardziej łagodnym tonem, na jaki było ją stać, coby malucha jeszcze bardziej nie wystraszyć. Klapnęła na tyłek tuż przed Ginger i zaczęła przyglądać jej się uważnie, by zaraz poderwać łeb i obrzucić całą okolicę krótkim spojrzeniem. Zapytała. - Jesteś tutaj sama?

Ginger

Słowa wadery wystarczyły by w małą wstąpił jej radosny duch. Po prostu Flake była pierwszym wilkiem jakiego spotkała w tej krainie i nie wiedziała jak będzie nastawiona. Ale teraz? Teraz wiedziała, że ta pani na pewno nie ma złych zamiarów. A ona jak na złość, nie usiadła, tylko wyprostowała się i zaczęła energicznie machać swoją kitkę, patrząc święcącymi się ślepkami na Flake, jakby była jakimś diamentem, czy coś. - Tak... - Powiedziała nieco smętnie, by po chwili podskoczyć, prawie na wysokość oczu swej rozmówczyni. - Ale nie każe mi pani wracać tam... z powrotem, prawda? ~ - W jej głosie brzmiała nutka nadziei.

Flake

- Bardzo nie chcesz tam wracać, prawda? - spytała, choć doskonale wiedziała, jaką otrzyma odpowiedź - ton głosu wilczątka wyraźnie dawał do zrozumienia, że Ginger nie wspomina dobrze swojego miejsca pochodzenia. Flake już otworzyła pysk, by zapytać dlaczego, ale zawahała się nad zadaniem tego pytania. Za wcześnie na nie. Być może mała nie chciała o tym wspominać?

Akita

- Bu ! - krzyknęła już wychodząc zza, swych ulubionych, czerwonych, krzewów dzikich róż. Mruczała coś niezrozumiale udając iż nie zwraca uwagi na tutaj obecnych, lecz jak wiadomo były to tylko bezsensowne pozory, a znając życie one zazwyczaj mylą.

Mithril

I on pojawił się w tym miejscu, bez żadnego konkretnego celu. Ujrzawszy znajomą mu waderę, a była nią Flake, skinął jej nisko łbem. Widział, iż jest zajęta, dlatego też postanowił nie wtrącać się w tę rozmowę, pozostawiając ją tym samym i siadając gdzieś pod jakimś drzewem.

Ginger

Popatrzyła na Flake z nadzieją, siadając na swoich zacnych czterech literkach. Owinęła ogon wokół łapek, ot, dla wygody. - Nie, nie chcę... - Odpowiedziała prawie, że szeptem, próbując powstrzymać drżenie bródki, jak to zwykle u niej bywa, gdy wspomina coś smutnego i jest bliska płaczu. - A pani ma tutaj swoją rodzinę? - Zapytała po chwili, robiąc wielgachne oczka. Tylko przelotnie zerknęła na nowe wilki, po czym znów zagapiła się na Flake. A właściwie to na jej nosek. Uważała, iż jest bardzo ładny, więc nie trudno się jej dziwić. Gdyby mogła, zapewne wyrwałaby jej go i uciekła, ale - choć była młoda - wiedziała, że to się nie powiedzie. Po pierwsze nie doskoczyłaby, a po drugie - nie było szans by obeszło się bez pogoni.

Flake

Spojrzała na przybyłych, na chwilę zatrzymując spojrzenie na znajomym wilku - Mithrilu. Od dawna nie widziała go w krainie. Zaraz wróciła wzrokiem na swoją małą rozmówczynię. - Miałam kiedyś, nawet całkiem liczną - odpowiedziała. Zauważyła, że temat rodziny musi być dla niej bardzo bolesny, więc postanowiła go nie ciągnąć i dodała. - Mam na imię Flake. Nie mów do mnie pani, chyba nie wyglądam aż tak staro, co?

Mithril

Zastrzygł uchem, starając się nie usnąć ze zmęczenia. No w końcu, bezsensowne bieganie wte i we wte stronę, nie co męczy a raczej bardzo. Mruczał coś niezrozumiale pod nosem, nie spuszczając wzroku ze swej znajomej.

Ginger

Słysząc, iż wadera ma tutaj rodzinę - a raczej miała - i to, jak sama określiła, 'liczną', jeszcze bardziej wybałuszyła oczka. Czemu reagowała w ten sposób? Hm, może to dlatego, że ona bardzo rzadko spotykała wilki, posiadające rodzinę, podczas swojej, choć krótkiej, wędrówki. - Nie, jest pa... - Powstrzymała się od powiedzenia tego zakazanego słowa. - Jesteś bardzo piękna, Flake, i nic nie wskazuje na to byś była stara. - Powiedziała, kiwając głową. Hm? Ah, tak, ta jej mowa jest przecudna, nieprawdaż? Tak to jest, kiedy przez większość czasu włóczysz się po świecie, napotykając wilki. Niektóre bardziej przyjazne, a niektóre mniej - ale każdy akceptował ją właśnie ze względu na jej 'królewską' mowę.