Diamentowy wodospad

Yadis

Zastanowiłam się przez chwilę.
- Co powiesz na Las Śmierci ?

Flake

- Naprawdę myślisz, że znajdziemy tam coś jadalnego? - zapytała z pokrętnym uśmieszkiem.

Yadis

- Pewnie - odpowiedziałam - Chyba, ze jesteś bardzo wybredna.

Flake

Westchnęła.
- No dobrze - powiedziała. - W takim razie w drogę, bo to dość daleko...
Ruszyła w stronę Lasu Śmierci.

Yadis

Machnęłam ogonem i powoli ruszyłam za Korą.

Sasha

przybiegła i nie zdążyła wyhamować przed wodą wpadła, zaczęła się lekko topić wstała i wypluła całą wodę co miała w pyszczku potem zaczęła się pluskać w wodzie

Wardress

Wymijając czubki drzew powoli kołując wylądowała przy samym brzegu wodospadu. Ziewnęła. Jej futro przybrało barwę ciemną, bardziej szalenczą, oczy wypełniła spokojna, głęboka pustka. Włożyła jedną łapę do zimnej wody. Odrzuciła kolorową grzywkę w tył.

Wasp

Przyszedł powoli ze spuszczonym łbem. Ostatnio odwiedził już chyba wszystkie miejsca, w których był z Renną... a jej nadal nie było. Nie zwracając uwagi na zgromadzone wilki zatrzymał się przy brzegu i wpatrzył w wodospad.

Wardress

Zauważyłą znajomego wilka. Wstała, podeszła bliżej. Podniosła nosem jego pyszczek do góry. - Ej, uśmiechnij się. - powiedziała cicho przy okazji trącając go łapą w bok.

Wasp

Spojrzał na wilczycę. Na widok Wardress na jego pysku pojawił się cień uśmiechu.
- Nie zauważyłem Cię... - powiedział.

Wardress

- Ciężko jest zauważyć granatową wilczycę, która wcześniej była bieluśka jak śnieg. - uśmiechnęła się pod nosem. - To księżyc tak na mnie działa... Nie smuć się. Ona się znajdzie. Zawsze się znajdują. - mruknęła mu do ucha ocierając pysk o jego szyję. Położyła się obok.

Wasp

Również się położył. Oparł pysk o przednie łapy patrząc na Wardress. Powiedział uśmiechając się ponuro:
- Chyba nie mam tyle cierpliwości co Ty.
Po chwili dodał uśmiechając się bardziej radośnie:
- No, ale dość tego... Mówiłem Ci już, że w "nocnej" wersji wyglądasz tak samo pięknie?

Wardress

- Moja cierpliwość co do Shadow powoli siewyczerpuje. Tyle razy cierpiałam, cóż, mam cichą nadzieję, że on nie wróci i nie skrzywdzi mnie kolejny raz. - powiedziała cicho uśmiechając się lekko. - Ojej, widzę, że komplementami sypiesz jak z rękawa przystojniaku. - mruknęła i trąciła nosem jego ucho.

Wasp

Przewrócił oczami.
- Piękne wilczyce zasługują na komplementy - odpowiedział.Przez chwilę milczał. Wciąż zastanawiał się dlaczego Renna zniknęła i gdzie teraz jest. Nie potrafił skupić się na niczym innym.
- Musisz go naprawdę kochać - powiedział.

Wardress

- Byłam z Nim od szczeniaka. Wspólne zabawy, tajemnice, pakty. To wszystko minęło. Ale nie tylko jego kochałam... Karota też. A teraz moje serce jest gotowe znów pokochać. Muszę tylko znaleźć kogoś, kto będzie kochał mnie - starą, zmeczoną życiem chorą psychicznie wilczycę pragnącą szczeniąt. - uśmiechnęła się. Podeszła do brzegu, wskoczyła do wody mocząc pióra na szkarłatnych skrzydłach. Machnęła jednym pod wodą oblewając dość dużym strumieniem wilka. Zaśmiałą się cicho.

Wasp

Wstał i otrzepał się z wody.
- Co za dzień... - powiedział ze śmiechem. - Wcześniej deszcz, teraz Ty.
Spojrzał na Wardress i dodał. - Mów sobie co chcesz, ale ja nigdy nie nazwałbym Cię starą... Nie zachowujesz się jak stara, zmęczona wilczyca.

Wardress

- Mam już kilkanaście parę, ładnych lat. - mruknęła wychodząc z wody. Orzeźwiona poczuła się lepiej. Problemy zdrowotne zniknęły, Żal po ukochanym znikał. Uśmiechnęła się szeroko i przyjaźnie do Wasp'a. Podchodząc otarła mokry pysk o jego bok pyska. Otrzepała futro z wody.

Wasp

Uśmiechnął się gdy poczuł jak Wardress jeszcze bardziej moczy mu sierść.
- Pewnie sama dobrze wiesz, że tak naprawdę data urodzenia nie jest najważniejsza. Dużo ważniejsze jest na ile lat się czujesz. A Ty nie zachowujesz się jak starsza pani, wręcz przeciwnie.

Wardress

- Nie chcę zrazić do siebie innych moją ponurą stroną zycia. A Ty? Skad jesteś? - zażartowała Machając kolorowym ogonem i przecinając powietrze. Uśmiechnęła się pod nosem. Czyli ma nowego znajomego, który ją rozumie.

Kyuubi · Gość

Przyszła, szurając ogonem. Jej mała, lisia postura nie była zbyt widoczna. Można było ją tylko rozpoznać po czerwonych bliznach na pysku. Zmarszczyła nos, słysząc szum wody.