Diamentowy wodospad

Seyu

Nie zareagował na odejście wilka. Siedział z rozanielonym wyrazem pyszczka i kiwał się to na prawo to na lewo, z zamkniętymi oczyma przysłuchując się szmerowi wody. Po dłuższym czasie ocknął się i zorientował, iż samca już tutaj nie ma.
- Paa Riven! - krzyknął, lecz odpowiedziało mu cykanie świerszczy. Niebawem wstał, przerażony tym, że został zupełnie sam i szybko odbiegł, potykając się o własne nogi.
zt

Alaviér

Przyszłam chwiejnym krokiem, potykając się o własne nogi. Podeszłam do wodospadu i zaczęłam chlipać wodę, po czym położyłam się i zapadłam w drzemkę.

Kinnojo

Przybyłem nad wyjątkowo piękny wodospad. Uśmiechnąłem się pod nosem, po czym podeszłem do wody. Chliptając ją, przymknąłem oczy. W końcu od niej odeszłem, siadając niedaleko brzegu. Przyglądałem się spadającej wodzie, machając ogonem na lewo i prawo.

Kyinra

Przyszła nad wodospad ze spuszczonym łbem położyła się niedaleko wodospadu.Myśląc o Rayu i Shajenie.-Pff co się będę załamywać.-Powiedziała do siebie i usiadła znowu szczęśliwa.

Idalia

Hekate wyłoniła się spomiędzy skał leżących nieopodal wodospadu. Zatrzymała się tuż przy nich i uniosła pysk, węsząc zawzięcie, by wychwycić zapachy zebranych tu wilków. Może jest tu ktoś znajomy? Nie zdążyła jednak nikogo wywęszyć, gdy nagle na jej grzbiet prysnęło kilka lodowatych kropli wody, rozbijającej się o dno wodospadu. - Ach! - fuknęła i odskoczyła jak oparzona.

Kyinra

Spojrzała na Hekate-Hej!Czy ta woda jest taka zimna?-Położyła się obok wodospadu i zmoczyła łapę w spadającej wodzie-Brr.....-zabrała natychmiast.-Heh nie dziwie się tobie,że tak fuknęłaś-Uśmiechnęła się.

Kinnojo

Przeniosłem wzrok na skały, po których stąpała biało-szara wilczyca. W kilku susach znalazłem się obok niej. Już wiedziałem.
- Może Ci pomóc? - mój niski głos dobiegł zapewne do uszu wilczycy.
Machnąłem ogonem na prawo i lewo dla równowagi.

Kyinra

-Hej Kin nie wywal się...chociaż.Może Cię wepchnąć do wody?-Spytała go z uśmiechem na pysku.

Kinnojo

//Dżizas, przecierz oni się nie znają! o.O Mówię Ci to już drugi raz. Ujmijmy, że nie napisałaś Kin, łokej? xD

- Taaa, jasne - powiedziałem z obojętnością ironicznie.
Czekałem na odpowiedź wilczycy, do której podeszłem. Usiadłem. Pod moimi łapami kilka kamyków zleciało w dół. Weszłem zatem na spruchniałe drzewo, nie oddalając się zbytnio od wilczycy.

Idalia

Na dźwięk niskiego, męskiego głosu po jej grzbiecie przebiegł dreszcz. Ten głos skojarzył jej się z kimś. - Nie, chyba nie trzeb... - zaczęła, lecz urwała gdy na śliskiej skale rozjechały jej się łapy. Powiedziała, cudem utrzymując równowagę. - A może jednak?

Kinnojo

- W takim razie się trzymaj! - powiedziałem i jednym susem nie dość że sobie ją włożyłem na grzbiet, to zręcznie zeskakiwałem z kamieni.
Gdy moje łapy dotknęły śniegu na równinie, odłożyłem wilczycę "na miejsce".
- Kinnojo jestem - uśmiechnąłem się, siadając.

Kyinra

-Pff...ten świat schodzi na yyy.....-nie mogła nic wymyślić.Spoglądała tylko na wilczycę i na wilka.-Idę se nie będę wam przeszkadzała.Ale tylko się napije.-Podeszła do wodospadu i się napiła spadającej wody.

Idalia

Tak szybkiej reakcji wilka się nie spodziewała. Gdy ten postawi ją na ziemi, uśmiechnęła się. - Hekate. Miło mi cię poznać - odrzekła, dyskretnie zaciągając się zapachem samca. Wataha Nocy. Dodała. - Dziękuję za pomoc. Gdyby nie ty, czekałaby mnie pewnie lodowata kąpiel.

Kinnojo

- ...psy - dokończyłem za morwową wilczycę - Wredne, szczekające, nieszlachetne własności ludzi.
Wzdrygłem się na samą myśl o tych kundlach. Wróciłem do szaro-białej wilczycy, lustrując ją wzrokiem.
- Cóż, pewnie tak - uśmiechnąłem się ponownie.

Kyinra

-Ta może.-Obróciła się i wyszła z podniesioną głową. Lija znikła za wodospadem.

Kinnojo

- Baj baj - mruknąłem jedynie za wilczycą.
Czekałem na odpowiedź mojej drugiej towarzyszki, w tym momencie jedynej. Wrócenie do tej krainy było jednak dobrym kierunkiem.

Idalia

Machnęła uchem, przez chwilę wsłuchując się w kroki oddalającej się Liji, po czym podeszła do brzegu wody i zaczerpnęła kilka łyków. Lubiła wodę z tego wodospadu: zawsze krystalicznie czysta i orzeźwiająca. Zapytała, by podtrzymać rozmowę. - Długo jesteś wojownikiem w Nocy?

Kinnojo

- "Chwilę" zanim odszedłem, a potem aż do teraz. Czyli jakiś miesiąc, może dwa. W każdym bądź razie nie jestem jeszcze tak dobry jak ojciec. Nawiasem mówiąc, skąd wiesz, że jestem Wojownikiem? - zapytałem.
Prowadząc wzrokiem non stop wilczycę, poruszyłem jedynie uchem.

Idalia

Nie mogła powstrzymać cichego chichotu. Wiedziała, że Kinnojo o to zapyta. - Rozpoznałam po zapachu. Wilk o określonej randze przebywa w niektórych miejscach częściej niż inni. A wilcza sierść bardzo szybko przesiąka zapachami - odpowiedziała.

Kinnojo

- A masz Ci los, że nie wiedziałem - mruknąłem z rozbawieniem w głosie.
Podszedłem do wody, po czym pochyliłem się ku niej. Gdy nos dotknął wody, odrzuciło mnie w tył. Nagły nerw. Zaraz jednak zbliżyłem się spowrotem i napiłem. Wracając na swoje dawne miejsce, machałem na boki ogonem.