Diamentowy wodospad

Reika

No i ponownie. Skrzydlata wilczyca nie potrafiła wytrzymać nie śmiejąc się z zachowania Ravena i Ginger. Nagle na jej futro spadł potok deszczu. Zupełnie jakby siedziała pod wodospadem! No tak, prawdziwa ulewa. Zwinęła się w kłębek i rozwinęła skrzydła do granic wielkości tak, że przykrywała całą siebie i całą drobną Ginger. Czasem te dodatkowe dwie kończyny bardzo się przydawały. I nagle przypomniała sobie o pytaniu małej. - Zaś ja róże. Są śliczne, a w dodatku tak pięknie pachną - rozmarzyła się i uśmiechnęła do szczenięcia.

Ginger

Jej futerko zdążyło się lekko zmoczyć, zanim Reika ochroniła ją przed deszczem. Całe szczęście, że miała przy sobie tą skrzydlatą towarzyszkę! - Róże, owszem, są piękne, ale jak dla mnie... bardzo dumne. - Mruknęła uśmiechając się szeroko. O kwiatkach mogłaby rozmawiać godzinami, ale przecież musi zadać kolejne pytania. - Trudno było dostać rangę Latającego Wilka? - Zapytała ni stąd, ni zowąd, spoglądając kątem oka na otaczające ją skrzydła.

Reika

- Całkiem łatwo. Między innymi dlatego, że w naszej watasze, Watasze Wody, nie było nikogo z latających wilków przede mną. Sama widzisz, wystarczyło poprosić. - odpowiedziała i z nudów ziewnęła szeroko. Razem z Ginger były już wystarczająco długo przy wodospadzie, by Reice zaczęło się nudzić, chodź jest to nieczęste. Dlaczego? Bo zwykle to ona zaczyna rozmowy, a jej rozmówcy szybko uciekają. Więc lata z miejsca na miejsce, w poszukiwaniu.. no właśnie, tak towarzyskiego wilczka jak ten oto wilczek zwany Ginger.

Seele

Ciemnofutra odeszła. Nie chciało jej się tu siedzieć. Wstała i po chwili nie było jej widać. Odeszła powoli. Po co się spieszyć? Myślała o życiu i o śmierci. Czego można jeszcze chcieć?

Hiretsuna Shinigami

Spojżałem na Ginger-Nie skąd,twój ogonek nie jest za krótki i brzydki moim zdaniem jest króciutki jak u szczeniaka i wyróżnia się więc jest wyjątkowy-powiedziałem z uśmiechem na małą,zdjołem na sekundę kapelusz i znów go założyłem.

Ginger

- Czy to znaczy, że ja też się mogę załapać? - Zapytała, robiąc wielkie oczka, jakby prosiła. Zdawała sobie sprawę z tego, że to nie decyzja Reiki, ale... ona tak bardzo chciała latać! Będzie próbowała, próbowała, próbowała, aż w końcu jej się powiedzie! Widząc jak Reika ziewa, przekrzywiła łebek. - Chce Ci się spać? - O tak, to ją zdziwiło. A może raczej oburzyło? W końcu tyle jeszcze miała pytań!
Jej wzrok znów powędrował na Ravena, tym razem bardzo spokojny i słodki. - Wyjątkowy? Nawet nie mogę nim porządnie zamerdać. - Stwierdziła, pokazując mu, jak jej pomponik dziwnie lata. - Widziiisz? - Dodała, zatrzymując ruchy kikuta.

Hotaru

Właśnie teraz przybiegła tutaj brązowa wilczyca. Ogon jak i łeb były opuszczone nisko, a ona była żywcem jak z horroru. Brak siły i wychudzone ciało. Usiadła na trawie ciężko sapiąc.

Hiretsuna Shinigami

Spojżałem na kikuta-Tak masz racje ale z nim jesteś jeszcze bardziej słitaśna bo wiesz od kumpla słyszałem dużo o tobie-powiedziałem z uśmiechem.Zobaczyłem wychudzoną waderę-Poczekaj tu Ginger tak?-spytałem i pobiegłem złapać zwierzyne.Po 5 minutach wróciłem z dużym jeleniem targanym na grzbiecie,położyłem go przed brązową waderą
-Masz jedz widać ze jesteś wychudzona-powiedziałem z uśmiechem.

Hotaru

Spojrzała w stronę odgłosu. Teraz zorientowała się, że jest tu ktoś jeszcze. Sapnęła raz jeszcze i spuściła uszy. Nie mogła wydusić ni słowa, choć bardzo chciała.

Hiretsuna Shinigami

//Zmeń posta przyniosłem ci żarcie xD//

Stałem dalej przed waderą,rozciołem bok zwierzęcia aby ta miała lepszy dostęp do mięsa-Jesz?-spytałem,poprawiłem kapelusz i spojżałem na gin.

Hotaru

|a nie chce mi sie xP to niech będzie, że się zamuliła|

Spojrzała na wilka przed nią. Na jej pysku pojawił się uśmiech, choć jak widać kosztował on ją sporo trudu. Nie mogła nic powiedzieć. Przez samotną tułaczkę zapomniała jak wypowiadać słowa. Zjadła kilka kęsów jelenia, jednak było to zdawkowe pożywienie. Skinęła łbem w podzięce. Gdy to zrobiła coś jej strzeliło w karku. Wilczyca skrzywiła się z bólu.

Ginger

Zdziwiła się, gdy ten powiedział, że od kumpla wie o niej bardzo dużo. - Ale ja wcale nie chcę być słitaśna, bo wtedy inni mnie traktują jak rozwydrzonego szczeniaka. - Odrzekła cicho. Kiwnęła tylko główką. Wcale nie miała zamiaru się nigdzie ruszać. Bo po co? Miała ciepełko od ciała Reiki i miała miłe towarzystwo.
Dopiero, gdy Raven upolował jelenia mała zauważyła nową waderę. Przyjrzała jej się. Miała ochotę tam podejść i coś powiedzieć, ale prawdę mówiąc... bała się. W końcu nadal była szczeniakiem, a wadera wyglądała bardzo, bardzo strasznie. Widać musiała dużo przeżyć.

Hiretsuna Shinigami

Spojżałem na waderę,odkiwnołem łbem i spowrotem wróciłem na miejsce naprzeciwko Ginger-No tak wiem od kumpla odszedł z tej krainy a zwał się na T...-
powiedziałęm myśląc.

Hotaru

Wilczyca z trudem wstała i podeszła bliżej reszty wilków. Jak wstała, jeszcze szybciej usiadła na zadzie. Zbyt dużo energii już straciła. Postanowiła przysłuchać się mowie innych. Może wtedy jej się przypomni.

Ginger

Gin uniosła pytająco jedną brew. Na T... Zamyśliła się. W jednej chwili zaczęła przypominać sobie wszystkich znajomych na tą właśnie literkę. I po chwili: - Torak! Chodzi ci o Toraka, tak? - Uśmiechnęła się lekko, na wspomnienie tego basiora. Ale nie miała pojęcia o tym, że odszedł. Jak mógł, tak ją zostawić! O tak, jak wróci to Ginger się do niego nie odezwie.

Hiretsuna Shinigami

Dokładnie Torak,podobno odszedł do wygnańców-powiedziałem dalej myśląc. Spojżałem na waderę która jednak podeszła do nas,usmiechnołem się do niej.

Hotaru

Wilczyca odwzajemniła gest po czym spojrzała na szczeniaka w objęciach innej samicy. Kiedyś, gdy miała kontakt z dziećmi, bardzo je lubiła. Tak przynajmniej mówiła jej intulicja. Bowiem straciła pamięć już bardzo dawno temu. Układała w myślach słowa, które może zdołałby wymówić.

Ginger

- Jakoś mi nie powiedział, że odchodzi. - Stwierdziła sucho, mrużąc oczy z niezadowoleniem. Mógł chociaż przekazać tą wieść od kogoś. A co, gdyby Gin o tym się nie dowiedziała, a później zamartwiła się na śmierć? O tym chyba nie pomyślał. Mała spojrzała na Hotary i posłała jej lekki, lecz w jej wykonaniu również bardzo słodki uśmieszek. Ustawiła uszka na sztorc.

Hiretsuna Shinigami

Wiesz on został wygnany on nie odszedł sam-powiedziałem.Ciekawiłem się jak zareaguje mała-Ale wiesz jestem z jego rodziny-powiedziałem z uśmiechem.

Hotaru

Spojrzała ponownie na małą wilczycę. Tak bardzo kogoś jej przypominała, a może to po prostu głupie przeczucie wywołane amnezją. Nikogo nie poznawała, nawet nie zdawała sobie sprawy, że kiedyś tu mieszkała. Jedyną rzeczą jaką wiedziała na pewno to to do jakiej watahy należy. Bowiem miała medalion z wybitymi płomieniami gorącego żywiołu.