Diamentowy wodospad

Hanami

Wysoko nad wodospadem leciała biało - czarna smoczyca, rzadko co na ziemi przyciąga jej uwagę, lecz teraz nie była wstanie nie zauważyć pięknego wodospadu. Hanami mimo swojej podróży, nigdy nie widziała wodospadu, który tak szybko jej się spodobał. Hana, zaczęła się obniżać, i po chwili z mocniejszymi machnięciami skrzydeł, wylądowała. Rozejrzała się, był tutaj całkiem sporo wilków, lecz czym więcej, tym lepiej.

Selena

Selena Spojrzała w niebo zauważyła na niebo i zauważyła smoka. Spojrzała na niego zaciekawiona. Równie zaczęła obserwować jego jeźdźce. Przeciągnęła się i zaczęła strzyc uszami na różne kierunki.

Krillan

-Nic ciekawego.. Jeśliby pojenie uznać za zajęcie.. - mruknął nadal patrząc na nią spode łba, w ogóle nie uniósł się, nie wyprostował, a nadal nachylał nad taflą przejrzystej wody. Po chwili ucho zastrzygło słysząc wyraźny lot smoka. Nie skierował tam wzroku, a jego wzrok nadal był posępny. Mimo iż nigdy nie widział smoka, wiedział na ich temat bardzo dużo.

Selena

"Pyskaty jak zawsze"-Pomyślała wilczyca.
-Trochę urosłeś.-Stwierdziła uśmiechając się cwaniacko pod nosem. Pamiętała go jako szczeniaka. Przeciągnęła się i zamachała końcówką ogona.

Krillan

-Można by i rzec, że trochę tak. - poparł racją jej wypowiedź w krótkim pomruku. Machnął lekko ogonem. Łapy wciąż nieruchomo stały w w miejscu. Potrafił nie poruszać się bardzo długo. Taki już miał nawyk od szpiegowania i obserwowania z ukrycia innych wilków, jeszcze jako maluch. Ciemno szara sierść zjeżyła się delikatnie pod wpływem wiatru, po czym łagodnie położyła.

Selena

Selena dobrze znała taką pozycję.
-Czyżby w przyszłość planujesz zostać szpiegiem.-Zapytała się z chłodem w głosie.
Wilczyca znała te szpiegowskie zagrania. Sama od najmłodszych lat się ich uczyła i wiedziała że nie jest to wcale łatwa sztuka..

Krillan

-Czyż ja wiem.. Czas ukaże, do czego będę się nadawał, aby swą watahę uszczęśliwić. - odparł. W końcu powoli, bez żadnych gwałtownych ruchów, wręcz z idealną płynnością zmienił postawę do siadu. Ogon pozostał bezwładnie z tyłu, wijąc się na glebie. Na jego pysku pojawił się mało wyraźny uśmiech. Był łagodny. Choć w jego oczach zawsze tliła się ta arogancja, choć nie uważał się za zbyt pysznego.

Selena

-Wiedzę że wataha ognia wzbogaciła się o ciebie.-Powiedziała. -Przyda się taki arogancki wilk.-Dodała po chwili namysłu.
Przeciągnęła się i również usiadła ale owijać przednie łapy ogonem .

Krillan

-Czy ja wiem, czy tak się przyda.. Po prostu kolejny pysk do oglądania na terenach watahy i tyle.. - dodał nie zmieniając ani wzroku, ani opanowanej miny z lekkim uśmieszkiem. Był nieco flegmatyczny, a jednak potrafił mówić interesująco.
-Byłbym chyba nie uprzejmy, gdybym nie zadał tego samego, standardowego pytania i Tobie.. Czyżbyś chciała zostać szpiegiem? - odparł po chwili. Nie lubił zbyt takich prostych pytań, a jednak pytania do niego skierowane uwielbiał.

Dante de Cossa

Schatt wynurzył się spod tafli wody. Kątem oka dostrzegł KokuRai. Podpłynął do niej powoli. - Nic ci nie jest? - Spytał spokojnie wypluwając wodę. Jednak nie było tak źle.

Selena

-Masz trzy siostry : Selene, Lyke i Miyu. Twoją matką jest Sevi a ojcem Biały Kieł.
Jesteś arogancki, Zuchwały i ciekawski. Interesują a raczej ciekawią cie ludzie.-Powiedziała mu informacje na jego temat robiąc przy tym cwaniacką minę.
Selene chciała być szpiegiem. Dlatego zbierała informacje na temat wszystkich których znała.

Krillan

-No, no uznam, że jestem pod wrażeniem.. Mimo, iż wiele z tych informacji można było wydedukować. Chociaż nie wszystkie. Powiem Ci, że znasz moją rodzinę nawet bardziej ode mnie.. - mlasnął niesmacznie językiem na myśl o nie zbyt podobnej, albo i w ogóle, do niego rodzinie. Był odmieńcem.
-Może nawet zdasz test na szpiega.. Kto wie.. - mruknął z lekko zaczepnym uśmieszkiem, a jednak nadal łagodnie.

Selena

-Planuje to.-Powiedziała. - Powiadomię cię jak zdam.-Powiedziała z łobuzerskim uśmiechem. Przeciągnęła się i z powrotem usiadła owijając łapy ogonem.
Selene wiedziała o nim o wiele więcej ale nie zawsze się mówi wszystko.

Krillan

-Będę czekał z niecierpliwością.. - skwitował z uśmiechem, jednak było w nim można wyczuć nutkę ironii. Taki już był, choć swym zachowaniem nie zamierzał nikogo razić.. Mimo, iż tak właśnie często się działo. Był po prostu pewny siebie.

Selena

Wilczyca się przeciągnęła i powiedziała.
-Wybacz mi ale ja już muszę się zbierać.
Po tych słowach za wilkiem wylądował czarny feniks. Selena jak gdyby nigdy nic podeszła do niego i kilkoma zgrabnymi ruchami znalazła się na jego grzbiecie.

KokuRai

KokuRai spojrzała na Schatta z uśmiechem i powiedziała: - Nie. nic mi nie jest, a tobie? - koku wstała i rozejrzała się cie kawsko, a jej żółte oczy zmieniły barwę na czerwień, jednak Koku o tym nie wiedziała.

Dante de Cossa

- Nie, nic. W pierwszej chwili myślałem, że utonęłaś. - Powiedział nurkując głęboko, a następnie wypływając. - Jak znalazłaś to miejsce? - Spytał i ponownie zanurkował wyławiając kilka diamentów. Były w różnych kształtach.

Selena

Selena wyleciała i przyleciała na feniksie z powrotem nad wodospad. Nie wiedziała czemu ale spodobało jej się tutaj. Podeszła do wody. Napiła się trochę bezbarwnej cieczy i usiadła. Strzygła uszami na boki a końcówka jej ogona poruszała się niespokojnie.

Negato

A basior szedł...
Dość proste zdanie, a mieści w sobie te wszystkie wywody na temat otaczającego go piękna. Piękna, które potrafi zmienić życie człowieka na leprze. Ale i na gorsze. Negato odkąd porodziła go matka był niezwykle związany z naturą. Matka Natura była jego drugą opiekunką, a i stała się pierwszą, gdy jego świat legł w gruzach.
Zdał sobie sprawę, że ta kraina,jest jakby miejscem wyrzutków. Niemalże każdy, z kilkoma szczęśliwymi wyjątkami, szlajał się samotnie po świecie, aż nie natrafił na to miejsce. Nudna i monotonna historia.
A zatem wróćmy do tematu: Śnieżnobiały basior szedł przez krainę. Miną góry i łąki. Zawitał nawet w ludzkie osady. Jednakże kojący szum najczystszego wodospadu w krainie przywiódł go tu swą magnetyczną siłą.
Wyłonił się spomiędzy krzewów spokojnie krocząc po obsypanej złotawymi liśćmi ziemi. Omiótł spojrzeniem wilczyce. Tak wilczyce. Ostatnio dość wyraźnie odczuwał swoją samotność, choć zdawało mu się, że to już minęło. Może nie jest tak stabilny psychicznie na jakiego siebie uważał?
- Witam panie. - Rzekł spokojnie zbliżając pysk do tafli diamentowej wody. Wypił kilka łyków z ukosa zerkając na samice jak ciekawskie szczenie.

Dante de Cossa

- Chcesz? - Otworzył pysk i pokazał wszystkie diamenty, które wyłowił. - Mi się one się przydadzą. - Podrzucił je w jej stronę i ponownie zanurkował, ale tym razem nie szukał diamentów.