Diamentowy wodospad

Miyu

-No tak... Ale powiem Ci, że jakbyś odeszła z watahy nie byłoby to dobrze odebrane. A do tego skoro wybrałaś watahę Nocy to musiałaś się czymś kierować. A skoro był to pewnie jakiś impuls to znaczy, że tak musiało być. - Powiedziała i uśmiechnęła się szeroko ukazując swoje białe kiełki. Nagle spojrzała na Schatta i coś jej się przypomniało. - Upsss... Ja się muszę już zbierać. Zobaczymy się pewnie kiedyś! Paaa~! - Krzyknęła szybko wybiegając z tego miejsca.

zt.

KokuRai

Pa - powiedziała odchodzącej wilczycy. Przemyślała jej słowa, a następnie odwróciła się i spojrzała na Schatta. Uśmiech pojawił się naglę, a jej ogon zaczął powoli machać. - Miyu jest fajna - powiedziała wesoło. Szkoda że wyszła. - Co robimy? - zapytała z uśmiechem.

Dante de Cossa

- Może próbujemy podpłynąć jak najbliżej do wodospadu? To trudne i trochę niebezpieczne. Woda potrafi być bardzo silna. Chwilowo nawet myślałem, że by do niej dołączyć, ale nie. To nie dla mnie. - Powiedział i podbiegł do KokuRai. Uśmiechnął się do niej i zaczął słuchać szumu wody. Czuł się wolny. Bez ograniczeń. Dlatego był samotnikiem.

KokuRai

Okej - powiedziała i wskoczyła do wody. Zaczęła płynąć do wodospadu. Fale był tak silne że odpychały Koku, ale w końcu udało jej się była pod wodospadem, jednak woda spadała na jej głowę. Była ciężka, więc wadera zaczęła iść na dno. Nie umiała, aż tak dobrze nurkować, ale na szczęście udało jej się wypłynąć. Podpłynęła do brzegu i powiedziała jakby nic się nie stało; - No to teraz ty. - Usiadła na brzegu i patrzała na niego.

Dante de Cossa

Schatt wskoczył do wody i zaczął płynąć w kierunku wodospadu. Z każdą chwilą było to coraz trudniejsze, ale się nie poddawał. Po chwili jednak zrozumiał, że jeśli się nie cofnie, to może przypłacić życiem. Zrobił to natychmiast. Nie chciał utonąć pod naciskiem wody. - Dalej lepiej nie płynąć. - Powiedział do KokuRai.

KokuRai

No tak, jeszcze się coś stanie - powiedziała spokojnym głosem. Po chwili pojawił się uśmiech na jej kufie, a wiatr zaczął szeleścić liśćmi drzew. Weszła do wody i zanurkowała głęboko. Naglę zauważyła jakąś podwodną jaskinię, więc wpłynęła tam ciekawa. Machała łapkami, zagłębiając się w nią coraz bardziej, aż wreszcie zobaczyła jasny krąg światła nad sobą. Wynurzyła się, nabierając głęboko powietrza i rozglądając naokoło. Widziała jedynie otaczające ją skały.

Dante de Cossa

Schatt przestraszył się myśląc, że Koku utonęła. Zanurkował w poszukiwaniu jej. Po chwili spędzonej pod wodą jednak nic nie znalazł, więc był zmuszony wynurzyć się i nabrać trochę powietrza. Zanurkował po raz drugi. Pływał przez chwilę i zauważył jakąś dziurę, która prawdopodobnie była jaskinią. Niestety nie miał już w płucach powietrza, wypłynął. Po raz trzeci był zmuszony zanurkować i tym razem wpłynął do jaskini. Dopiero tam zauważył KokuRai.

KokuRai

O jesteś - powiedziała wesoło Koku. Jej uśmiech powiększył się. - Kto pierwszy u góry - rzekła, ale gdy chciała ruszyć, zauważyła piękny diament. Wzięła go, a następnie popłynęła. Gdy wyszła na brzeg, do wody rzuciła grubą linę z przywiązanym kamieniem, żeby Schatt mógł łatwo wypłynąć. Usiadła i patrzyła na kamień szlachetny. Już miała co do niego wspaniałe plany.

Phobs

Phobs nie miał zamiaru sterczeć tutaj dłużej. Podniósł się i szybkim krokiem udał w stronę wysokich krzewów malin. Był zmęczony. Zniknął między nimi sekundę później.

KokuRai

Koku spojrzała an odchodzącego wilka, a następnie wzięła jakiś sznurek i z diamentu zrobiła naszyjnik. Zawiesiła na szyi i spojrzała czy Schatt wypływa, lecz sznurek był nienaruszony. patrzyła cały czas w tamtą stronę.

Selena

Selena przyszła tu niezwykle cicho. Niezauważona podeszła do wody i się napiła. Usiadła na brzegu wodospadu i zaczęła się wpatrywać w jego taflę. W zasadzie wpatrywała się w swoje odbicie. Cały czas była jednak czujna.

Legenda

End weszła na teren wodospadu. Tak dawno tu nie była, a przecież uwielbiała to miejsce. Było takie.. magiczne. To tu właśnie poznała pierwszego wilka napotkanego w tej oto krainie. Westchnęła i podeszła do tafli wody. Kiedy pierwszy raz tu przyszła była zdrowa. Teraz po jej lewym poliku ciekła strużka krwi zabarwiając brązowe futerko na czerwono. Nie zwróciła uwagi, ze ktoś tu jeszcze jest.

Selena

Selena odwróciła w jej stronę pyszczek. Podniosła się i podeszła bliżej niej.
-Chyba trzeba będzie znowu zmienić opatrunek. -Powiedziała z lekkim uśmiechem do Legendy kiedy zauważyła ba jej policzku strużkę krwi.

Krillan

Dość przybitym krokiem i posępnym wzrokiem, wkroczył na kamienistą ścieżkę prowadzącą wprost nad wodospad. Końcówka ogona delikatnie kołysała się na nikłym wietrze, a uszy stojące na sztorc, badały różne odgłosy. Kiedy zaciągnął się zapachem wyczuł obecność innych wilków. Dwie wilczyce, nawet nie spojrzał w ich stronę. Póki co spokojnie podchodził do lodowatej tafli wody. Był masywnym wilkiem, wyrósł na sporego basiora. Wcale nie wyglądał na kogoś, kto całkiem nie dawno prawie skończył okres dojrzewania. Jego oczyska choć ponure, wyglądały na nadzwyczaj bystre. W końcu ten młody geniusz był dziwakiem, a jego istnienie graniczyło z poważną tajemnicą.

Legenda

Wilczyca nie odezwała się ani słowem. Stała w takiej samej pozycji jak wcześniej. Łeb miała skierowany ku wodzie. Mogłoby się wydawać, że obserwuje ruch fali. Ale to było niemożliwe. Humor znacznie się Legendzie pogorszył gdy Selena rozpoczęła temat opatrunku.
- Nie nie trzeba.. - mruknęła pod nosem.
Nie chciała być niegrzeczna ale nie miała dzisiaj nastroju i odpowiedź wyszła jej niezbyt miła.

Selena

Selena się przeciągnęła.
-Ja nic nie sugeruje.-Powiedziała z cwaniackim uśmiechem. Zaczęła wchodzić do ody aż zanurzyła się do połowy łap. Spojrzała w stronę przybyłego i rzuciła mu wyzywające a zarazem cwaniackie obdarzając go przy tym lekkim uśmiechem.

Krillan

Kąt oka osunął się lekko w górę, wtem dostrzegł owe dwie wadery. Grobowa mina jednak nie zmieniła swego wyrazu, a wilk nie zaprzestał leniwych kroków w stronę wodospadu. Kiedy w końcu dotarł do wody, przystanął i z lekkim kaprysem nachylił się ku chłodnej substancji. Przekręcił łeb na bok i tkwił ze wzrokiem wbitym w taflę.

Selena

Przeciągnęła się w wodzie. Ziewając przy tym. Napiła się wody. Zaczynało się jej nudzić. Zaczęła iść w kierunku pijącego wilka. Stanęła jeszcze w wodzie na przeciw niemu.
-Witaj.-Powiedziała do niego.

Krillan

Liznął taflę wody i z lekkim grymasem na pysku mlasnął. Kiedy do jego uszu doszły pewne słuchy uniósł tylko oczyska w górę, nie ruszając przy tym łbem, ani w ogóle ciałem.
-Witam.. - mruknął krótko, podejrzliwie patrząc na waderę z sarkastycznym promykiem w ślepiach.

Selena

-Co tam u ciebie?-Zapytała się.-...Krillianie-Dodała.
Spojrzała na niego cwaniacko. Nie poznawał się wcale jej to nie zdziwiło. Rzadko kto ją pamiętał. Zamachała kilkukrotnie ogonem .