Romantyczny Wodospad

Lauri Iloinen

- Czasem tak już jest, że ów ogień wygasa na zawsze i już nie można go wskrzesić - powiedział swym zwyczajnym, spokojnym tonem, patrząc na rozmówczynię uważnie. A raczej na łzy, które moczyły jej sierść na pysku. - A w takiej sytuacji zamiast tracić czas na żałowanie tego, co umarło, trzeba iść naprzód.

Dermanotta

-Dobrze, dziękuje za radę. A może teraz skończymy mówić tylko o moich problemach? Może przejdźmy do ciebie. Ogólnie długo już jesteś w krainie?-spytałą, patrząc spokojnie na wilka.

Lauri Iloinen

Zmiana temat. Lauri przyjął tę propozycję z ulgą - często doradzał innym, ale dlaczego zawsze właśnie on? Odpowiedział z wciąż wymalowanym na pysku, lekkim uśmiechem:
- Od zeszłej zimy, ale często wybywałem poza tereny krainy, trudno więc nazwać to długim pobytem.

Dermanotta

-Ja także jestem tu od zeszłej zimy, ale jakoś nie podróżowałam. W tej krainie było tyle ciekawych rzeczy, które mnie przyciągały, że całkowicie zapomniałam o podróżach.-powiedziała Dermanotta, wsadzając łaę do wodospadu. Woda nie była lodowata, może troszkę chłodna. Czyli wykąpać sie można.

Lauri Iloinen

- Ach, ja podróże mam we krwi - powiedział, z uśmiechem przywołując na myśl wspomnienia z dzieciństwa. - Moi rodzice byli wilkami wędrującymi przez całe życie. Nie wyobrażam sobie, by żyć inaczej, cały czas w tym samym miejscu.

Dermanotta

Demi uśmiechnęła się.
-Tak, podróże są piękna. A ja ostatnio tkwiłam tylko na terenach watahy wiatru. Ale teraz czas się rozerwać! Uwaga!-krzyknęła, cofając się, a następnie rozbiegajac i wskakując do wody.

Lauri Iloinen

Roześmiał się, gdy wilczyca wskoczyła do wody, a woda, którą w ten sposób rozrzuciła dokoła, opryskała mu sierść. Skoro już jest trochę zmoczony, to dlaczego nie dołączyć do Demi i nie zamoczyć się jeszcze bardziej? Po chwili również i on wylądował w wodzie, blisko wilczycy.

Dermanotta

Dermanotta zaśmiała się i delikatnie ochlapała Lauri'ego.
-No cóż, dobrze czasami się zabawić. Mam już dość stresów.-popłynęła kawałek dalej, co chwilą czerpiąc powietrze, co dziwnie wyglądało.

Lauri Iloinen

- Święta racja! - rzucił, kiedy próbował się uchylić przed pryskającą ku niemu wodą. - Lato jest do odpoczynku, a nie zamartwiania się i stresowania!
Oczywiście, kiedy Deramonna zaczęła się oddalać, Lauri popłynął za nią z zamiarem złapania ją za ogon.

Dermanotta

Demi byla teraz taka szczęśliwa. Wreszcie chwila na relaks i to w jak wspaniałym towarzystwi Lauri'ego! Od ilu miesięcy chodziła spięta, bała się każdego szelestu? Teraz czuła się taka wolna!

Lauri Iloinen

Zaraz Demi przestanie czuć się wolna, a przynajmniej poczuje się złapana, bo Lauri od tyłu podpłynął do niej po cichutku, powoli i chapnął jej ogon w pysk na tyle delikatnie, by nie zrobić jej krzywdy zębami. Wyszczerzył do wilczycy zęby w niewinnym uśmieszku, lecz ogona nie puścił.

Dermanotta

Deranotta podskoczyła i nie przestając machać łapami, odwróciła głowę do tyłu. To Lauri złapał ją za ogon! Również wyszczerzyła zęby, ale wiedziała, że trzeba dać mu nauczkę. I tak podpłynęła pod wodospad, ciągnąc Lauri'ego i choć litry wody spadały jej na głowę, czekała na jego reakcję.

Lauri Iloinen

Lauri trzymał się dzielnie i nie puszczał jej ogona, mimo że przeszkadzały mu te pokłady wody, które spadały nań coraz gęściej. Śmiał się głośno, pod wodą majtając radośnie ogonem. Świetnie się bawił. Jak chyba z nikim innym w tej krainie.

Dermanotta

Demi również się zaśmiała i odpłynęła spod wodospadu. Miała już dość tych litrów wody na swojej dotąd suchej głowie. No cóż. Popłynęła na płyciznę i spojrzała na Lauri'ego
-A jak ci coś dam, to puścisz mój ogon?-spytała.

Lauri Iloinen

Nareszcie płytsza woda! Wreszcie mógł odetchnąć normalnie, woda nie zalewała mu pyska przy każdym wdechu! Nie odpowiedział Demi słownie, bo musiałby uchylić pysk, a ta pewnie wykorzystałaby okazję i wyszarpnęła swoją kitę. Tak więc Lauri tylko wyszczerzył się bardziej i wzruszył barkami, co miało oznaczać "zależy, co".

Dermanotta

-Zobaczysz.-powiedziała i przybliżyła swój pyszcek do niego, po czym cmoknęła go w nos. Odsunęła się trochę i wyszczerzyła. Jeśli to nie podziała, to nie wie co! Ale przy okazji było to bardzo przyjemne.

Lauri Iloinen

Zaskoczyła go na tyle, że odruchowo uchylił pysk, a ogon wypadł z jego szczęk. W ułamku sekundy do jego mózgu dotarło, że musi to wyglądać głupio, więc zaśmiał się i powiedział:
- Hm... tak, to była dobra zapłata za oddanie ogona.

Dermanotta

-Mam taką nadzieję.-powiedziała Dermanotta uśmiechając się pogodnie do wilka.-Ale ostrzegam! Drugi raz go nie oddam, bo czuję, że następnym razem będziesz rządał jeszcze większej zapłaty!-powiedziała i zaśmiała się wesoło.

Lauri Iloinen

Wyskoczył z rzeki i otrzepał się, ochlapując wodą trawę dookoła.
- Możliwe... - odpowiedział, udając, że duma nad odpowiedzią. - Ale czy za ogon? Ha, następnym razem złapię cię za łapę! albo ucho!

Beherit

Beherit leżał już jakiś czas w cieniu drzewa zakrywając się skrzydłami. Chciał podejść do Demi, porozmawiać z nią... Ale to chyba koniec... Basior westchnął. Gdy Dermanotta dała buziaka Lauriemu coś go zakuło w sercu. Nie, musi coś zrobić. Wyszedł z cienia i spojrzał spokojnie na partnerkę...?