Tęczowy wodospad

Boozer

Booz podleciał do Heku'siusia (:]). Przycupnął koło niej ze zwykłym dla niego "uśmieszkiem", jeśli można było to tak nazwać. Nagle zawiał lekki wietrzyk. Duch pociągnął nosem i rzekł:
- Wieje sandałem...

Idalia

- Tak...? - Hekate pociągnęła mocno nosem, żeby wyłapać pobliskie zapachy. Dodała po chwili wietrzenia, patrząc na zielonego duszka. - Ja tu raczej czuję okropny smród ektoplazmy.

Zeppelin

Podchodząc do wodospadu zerknęła na zielonkawy "obłoczek" siedzący obok nieznajomej wilczycy. Właściwie obłoczek też był nieznajomy. - I co ja się dziwię? Nowa jestem... - pomyślała - Ale duchy? Się wkopałam... - myślała idąc dalej.

Boozer

Shaman spojrzał na nią z uniesioną brwią. Tą lewą, aby nie było. Ale co by nie było? Mniejsza.
- I masłem... To jak taki sandał z masłem... Nie uważasz? A tak swoją drogą, to ektoplazma wydziela jakiś zapach? I dlaczego ektoplazma nie nazywam się ekoplazmą? D:

Idalia

Zastrzygła uchem na dźwięk kroków nieopodal, ale wciąż nie odrywała wzroku od Boozera. - Najwyraźniej wydziela - odrzekła. W końcu odwróciła się, by obrzucić nieznajomą powłóczystym spojrzeniem.

Zeppelin

Widząc spojrzenie wilczycy powoli podeszła bliżej. - Taaaa.... Hej. - odezwała się. - Zeppelin jestem - dodała zerkając na nieznajomą i jej towarzysza.

Idalia

Boozer... towarzyszem? Chyba raczej dręczycielem! - Hekate - przedstawiła się krótko, uprzednio łbem skinąwszy wilczycy na powitanie. Koniec jej puchatego ogona poruszał się energicznym ruchem, zdradzając niezadowolenie wilczycy. Wkurzał ją ten duch i to jak cholera! Ale wiedziała, że jeśli będzie to po niej widać, to Boozer nigdy się nie odczepi.

Zeppelin

- Miło - odpowiedziała, lekko uśmiechając się do wilczycy. Przeniosła wzrok na ducha obok. Wcześniej widziała coś takiego raz, w nieprzyjemnych okolicznościach. Otrząsnęła się z zamyślenia i usiadła, spoglądając na wodospad.

Boozer

Boozer na chwilę się wyłączył z konwersacji. Kochał swoich wielbicieli, wyznawców, fanów i podwładnych, ale jednak w tej chwili jego uwagę przyciągnęło coś innego. Pośród leżał widelec. Promienie słoneczne padały i odbijały się od niego.
- Uuu.... Sztuciec... - powiedział Booz i podleciał do niego.

Akilini

przebiegła do wodospadu w wesołym nastroju. Przysiadła obok wodospadu i przyuważyła jakieś wilki - Dzień dobry!-

Boozer

Booz nie odpowiedział, tylko wpatrwywał się w sztućca z szeroko otwartymi oczyma. Tak szeroko, że były nawet dwukrotnie większe niż normalnie.
Fascynowały go te refleksy światła...

Akilini

podbiegła do wilka żeby zobaczyć czemu sie przygląda i zobaczyła jakiś przedmiot - a co to jest proszę pana ? - zapytała i przekrzywiła słodko łepek

Kanna

Fioletowe ślepia mignęły w ciemności, oczywiście przez krzaki było tak ciemno. Niewyraźna postać poruszała się lekko, giętko i zwinnie. Światło padło na ową istotę. Kanna wyszła z cienia, podchodząc do wody. Ogon wydawał się powłóczyć za nią, jednak końcówka była uniesiona wysoko, lekkimi ruchami poruszana. Brązowa nastawiła uszu, po czym pochyliła się, by zaczerpnąć łyku świeżej wody. Grzywka opadła jej na jedno oko. Podnosząc łeb, odrzuciła ją na bok. Na niebo zaraz wzleciał czarny kruk, który zawirował nad okolicą. Usiadł na jednym z drzew.

Boozer

Boozerowi już zaczęła ślina lecieć, ale w końcu się opamiętał i przestał wlepiać gały w widelec, chociaż od czasu do czasu na niego zerkał. Rozejrzał się dookoła i spostrzgł Kannę. Podleciał do niej zaciekawiony jej osobą. Znów miał wrażenie, że ją już spotkał, ale nie mógł sobie nic przypomnieć. (Tak, mnie to też irytuje ._.)
- Dzieeeeń doooo-bryyy. - przywitał się z nią przedłużając sylaby.

Kanna

Słysząc znany dobrze jej głos, Kanna podniosła wzrok znad wody na ducha.
- Witam Cię ponownie - uśmiechnęła się delikatnie.
Wstała, a jej ogon uniósł się lekko do góry, przez co złota bransoletka brzęknęła metalicznie. Fioletowe patrzałki skierowane były na Boozer'a.

Boozer

Boozer zamrugał.Ponownie? Nic nie pamiętał, no cóż, ale to ostatnio dość częsty przypadek w jego przypadku. Z tyloma osobami już rozmawiał, że nie pamiętał części z nich.
- Wybacz moją impertynencję, ale my się znamy?

Kanna

- Oczywiście - skinęła łbem - Duchy mają tak słabą pamięć? Poznaliśmy się niedawno. Jak mniemam, pamiętasz Kannę. A ja pamiętam Shaman'a.
Zastrzygła uchem, przyglądając się duchowi badawczo. Nie pamięta? To dziwne. Chyba nawet poznali się na tych terenach, "wodospadowych".

Boozer

Booz oburzył się.
- Wcale nie mamy złej pamięci! Proszę tutaj nie wyciągać wniosków o całym duchowym nardzie na podstawie jednej jednostki! Obrazasz moich dziadków, pardziadków i tak dalej! Ja tylko czasami, lubię łyknąć coś mocniejszego i tyle, ty ty... giggity!

Zeppelin

Ukrywając chichot spojrzała na ducha. - Giggity? Ciekawie się zapowiada - pomyślała. Podeszła do nowo przybyłej wilczycy. - Zeppelin - przedstawiła się w uśmiechem.

Kanna

Kanna zaśmiała się cicho. Bawiła ją owa postać.
- Spokojnie - mruknęła rozbawiona - Nie miałam nic złego na myśli.
Usiadła, machając dość energicznie ogonem. Metaliczne brzęki złotej bransoletki na ogonie brązowej wilczycy pokrywał szum wodospadu. Skinęła pyskiem Zeppelin.