Wodospad cierpienia

Alayna

Otworzyła swe oczy, patrzyła głęboko w ślepia basiora, bardzo czule. Prawdopodobnie poraz pierwszy w jej sercu zakwitało jakieś wielkie uczucie, którego nigdy nie doznała. - Powiem Ci coś... Obawiam się, że gdy tak będziesz sie do mnie przybliżał, jeszcze się zakocham. - mruknęła mu do ucha delikatnym głosem.

Donn

Patrzył na nią jak zahipnotyzowany lecz po chwili otrząsnął pyskiem na boki - Taaak...- uśmiechnął się - ...no skoro tak...- odsunął się od niej śmiejąc się.

Alayna

Wstała, otrząsnęła się z piachu. Nerwowo zaczęła ruszać końcówką swego ogona. Spojrzała jeszcze raz na Donna. Nagle wzięła rozbieg, trwało to zaledwie kilka sekund, a wylądowała w wodzie.

Donn

Pochylił się od ruchowo by go przypadkiem nie zahaczyła wciągając ze sobą do wody i patrzył na jej poczynania. Czuł coś w sercu lecz nie przyznawał się do tego nawet przed samym sobą. Nawet gdyby się już w niej zakochał nie powiedziałby jej tego...jego ciężki oddech był coraz bardziej słyszalny. Zacharczał ciężko i splunął krwią na bok. Spojrzał po chwili na nią z uczuciem...lecz jakiś szmer odwrócił jego uwagę.

Alayna

ływała tak pod wodą szmat czasu, po czym wyłoniła się. Weszla na brzeg a woda ściekała po jej umięśnionej sylwetce. Uśmiechnęła się lekko do Donna. zaczęła podążać w jego kierunku, ale nie zdąrzyła, ogromny niedźwiedź rzucił się na nią zza drzew. Ta, nie czekajac przebiła swymi kłami tętnice. Nie miała zamiaru się nim bawić, przez jej zauroczenie basiorem doznała mocnego okaleczenia. Ledwo co zepchnęła z siebie cielsko niedxwiedzia.

Donn

Oszołomiony tą nagłą akcją doskoczył do niej i zaczął ją nerwowo oglądać. - Alayna! W porządku? - w jego oczach błysnęło zdenerwowanie. Oglądał ranę - Spokojnie...zajmę się tobą. - zamaczał łapy w wodzie i obmywał jej ranę z krwi.

Alayna

Patrząc na niego parsknęła śmiechem - Ty się zakochałeś... - mruknęła opanowując się. Nie chciała go zawstydzić. Odeszła o krok od niego - Rana sama się zagoi, a za pomoc i tak dziękuję - mruknęła i polizała jego pysk na znak, ze nie jest jej obojętny.

Donn

Otrząsnął się a jego zapał do pomocy jej ostygł zupełnie. Odszedł pod duży dąb i wskoczył na jego gałąź kładąc się tam. Jego puste ślepia zapatrzone były w niebo. - Zakochałeś...pff...też coś - mruczał do siebie szurając pazurami po pniu.

Alayna

Stanęła za nim - Próbujesz to wszystko ukryć, bądź do tego nie dopuścić. jakby cię ktoś skrzywdził. - mruknęła mu do ucha z zadziornym uśmieszkiem. Usiadła koło niego. - Mogę na dobry początek liczyć na przyjaźń? - zapytała niepewna.

Donn

Wstał jego ślepia zabłyszczały złością - Niczego nie ukrywam...- warknął, najwyraźniej Donn nigdy nie da się poznać do końca choć może? - ...przyjaźń...zaufanie...na wszystko trzeba zasłużyć. - zeskoczył z gałęzi, która teraz latała w górę i w dół jak oszalała. Usiadł przy wodospadzie jego oczy szkliły się nie wiadomo czemu. Donn został bardzo skrzywdzony...w prawdzie dość dawno lecz uraza pozostała do dziś. Stanął pod skałkami a woda swobodnie spływała po naprężonych teraz mięśniach. - Nie przyjaźnię się z nikim...zresztą nie chcesz takiego przyjaciela. - dodał.

Alayna

Alayna nie dawała spokoju basiorowi, czuła że leży mu coś na sercu. Podeszła ponownie do niego tym razem zapytała delikatnie i spokojnie - Powiedz mi, a ja uważnie wyłucham. Nie odejdę puki tego mi nie wyjawisz. - mruknęła.

Donn

- Nie chcę o tym rozmawiać. Nie nalegaj. - warknął delikatnie nie chciał sobie tego przypominać. Choć paskudne myśli i wspomnienia wrócił natychmiast.

Alayna

Zaczęła się lekko denerwować - Ja tutaj się wysilam, by ci umilić a ty mnie masz gdzieś. - powiedziała to, a jej oczy zrobiły się lekko czerwone. - A głupie jest to, że zaczynam do Ciebie coś czuć, czego nigdy nie zaznałam! - to już wykrzyczała.

Donn

Nie zdziwił się na jej słowa, przełknął ślinę i odwrócił się do niej pyskiem. Patrzył w jej oczy - Alayna...ja...przepraszam. - powiedział to pierwszy raz w swoim życiu dawniej nawet sama myśl o tym słowie go mdliła. Przysunął się do niej przystawiając pysk do jej ucha. - Na prawdę chcesz wiedzieć? - spytał mając na myśli to o co go dręczyła.

Alayna

Przysunęła się bardziej, oczy powróciły do poprzedniego koloru. Wyszeptała czule - Bardzo. - obwinęła swym obonem jego łapy. Tak, teraz czuła że to jest Ona.

Donn

- To było dość dawno...choć ból i urazę mam do dziś. Włóczyłem się po różnych miejscach jednak pewnego dnia przechodząc przez dość spore miasteczko po zmroku ktoś zaszedł mi drogę. Była to smukła, niebieskooka wilczyca o śnieżnobiałym futrze. Zagadała mnie już na samym początku...wtedy nie byłem taki jak teraz. Łatwo prowadziliśmy rozmowę przez całą noc. Rankiem musiałem już ruszać lecz ona mnie zatrzymała...byłem nią zauroczony. Spotykaliśmy się codziennie o różnych porach dnia i nocy. Zakochałem się w niej...wtedy myślałem, że i ona we mnie lecz okazała się być tylko nadzwyczaj dobrą aktorką. Pewnego wieczoru przybiegłem pod jej dom, ona była udomowioną wilczycą. Jak zawsze z łatwością przeskoczyłem wysoki mur i podszedłem do jej budy. Aż mnie zamurowało...ona zabawiała się z jakimś samcem, psem. Gdy mnie zobaczyła zaczęła się tłumaczyć, że to on ją napadł. Ja ślepo zakochany uwierzyłem...po kilku miesiącach przyszedłem na jej wezwanie. Oznajmiła mi, że mamy trzy szczeniaki. Byłem szczęśliwy jak nigdy...miałem 'rodzinę.' Następnego dnia upozorowała razem z tym samym psem z, który ją przyłapałem napaść na nią i szczeniaki. Oczywiście uwierzyłem w to i broniłem jej lecz okazało się, że sam na siebie podpisałem wyrok. Gdy tylko już miałem zabić go złapali mnie ludzie. Zostałem oddany na walki. W ciasnej klatce , bity czymś w rodzaju pejcza z kolcami, prawie nie karmiony byłem wystawiany dziennie na jakieś dziesięć walk. Nikt oczywiście nie leczył mych ran, na dodatek zawsze miałem na pysku kaganiec i nie miałem właściwie szans się bronić. Pewnego dnia leżałem skatowany w klatce, skuty łańcuchami a przede mną stanęła ona. Wyznajmiła mi, że nigdy mnie nie kochała. Byłem potrzebny jej tylko do przynoszenia pożywienia i dbania o nią. Szczeniaki, które rzekomo były moje okazały się być tego psa, z którym się zabawiała gdy mnie nie było a ta cała napaść na nią była tylko testem na to czy nadaje się na walki. W końcu udało mi się uciec stamtąd...- skończył głęboko wzdychając.

Alayna

Słysząc to odsunęła się od niego, spuściła lekko łeb - A czy nie boisz się czy ja Cię mogę skrzywdzić? - zapytała, a blask księżyca oświecił jej pysk. Można było dostrzec małą uronioną łzę. - Bo ja, od poznania Ciebie moje serce zaczęło bić. Przedtem była wilczycą, która widziła tylko krew, mord. Teraz boję się, ze być może zakochałam się w Tobie... - ostatnie wyszeptała.

Donn

- Al...nie umiem kochać...chyba już nie umiem. - szepnął i opadł na skały bez silnie. Był przygnębiony wspomnieniami i tą sytuacją. - Nie chcę cię zranić...- dodał.

Alayna

- Zranić już mnie nic nie zdoła, moze to że jestem niczym. - szepnęła kierując swój chłodny wzrok w jego stronę. Machnęła końcówką ogona, nabrała powietrza do pyska - Kochać każdy potrafi, tylko jeżeli się pokocha odpowiednią osobę.

Donn

- Nie wiem czy chcę się znów wiązać. - podszedł do niej jeszcze bliżej i wtulił swój pysk w jej futro. Po chwili się odsunął od niej na krok.