Wieś

Biały Kieł

Spojrzał się na młodego.
-Dobry Pomysł.Wybierz trasę. -Odparł z uśmiechem.Po czym wstał i rozejrzał się.
-W którą stronę idziemy, panie Przewodnik ? -Kieł roześmiał się.

Finally

Otrzepała się, jednak usłyszała czyjąś rozmowę. Szczenięce serce, dusza i rozum zmusiły ją do podejścia do nich. Nie chciała jednak zaczynać rozmowy i położyła się obok nich na grzbiecie łapą wskazując na chmury i je licząc. Z każdą chmurką jedna łapa wędrowała na grzywkę strzepując ją z oczu. Machała ogonem rozdmuchując zarazem kurz na wszystkie strony. Po chwili jednak niebo jej się znudziło i zaczęła się tarzać wpadając od czasu do czasu na wilki. Zatrzymała się w końcu na brzuchu i spojrzała po wilkach pijanym wzrokiem. W łebku jej się wszystkie szuflady przewracały powodując tak zwane zawroty głowy.

Phobs

-Może jakąś uliczką? Postraszymy trochę mieszkańców gospodarstw, ot co.-odparł wysublimowanym tonem. Wstał, przeciągnął się po czym dostojnie wyprostował.
-Idziemy panowie?-spytał i udał się ścieżką w stronę domków.

Torak

Wstałem i wziołem na grzbiet jakąś małą wilczycę ponieważ nie chciałem jej tutaj zostawiać.Włozyłem ją do kaptura swojego płaszcza i szedłem na dwóch łapach rycząc cicho aby pobudzić ludzi,Lemur usadowił sie na lewym ramieniu i krzyczał.

Biały Kieł

Spojrzał na Phobsa i zaczął podążać za nim.Szedł obok niego.
-Dokąd dokładnie chcesz iść ? -spytał ułamując wystającą gałązkę.
Szedł wymachując nią sobie.Spojrzał jeszcze na młodego.
-Co myślisz o tym żebyśmy kiedyś sobie poszli w jakiś las ?

Phobs

-Huh?-mruknął Phobs wybudzony z transu.
-Em no tego... No pewnie kiedyś tak... Aaa, gdzie idziemy? Może tam, może tu... Zobaczymy...-odparł co jakiś czas się jąkając. Cały czas myślał o jajkach. Co by było, gdyby taj je usmażyć? Mmmm, jaja sadzone, pycha! Chrupiące białko, płynne żółtko i oszałamiający zapach. To byłoby coś. Coś pięknego, spełnienie marzeń... Kulinarnych marzeń małego Phobsa, niedoszłego kucharza. Aj! Aj! Jakie pyszne jajka! W zasmażce! Z serem! Ze szpinakiem! Jest od groma możliwości a Phobsowy brzuszek taki mały... Ale co tam! Od czegoś trzeba zacząć! Achhh! od jajecznej ZAPIEKANKIIII!

Finally

Rozejrzała się z góry po okolicy, a najdłużej zatrzymała wzrok na wilkołaku, który wziął ją na grzbiet i na małym wilczku, który z wysokości tej na której była wyglądał jak mrówka, a bardziej jak królowa mrówek. Gdyby mogła to podniosłaby łapy z krzykiem "Yuhu!", ale w tej pozycji się nie dało. Była ciekawa gdzie idą, ach ta młodość i cechy z nią związane... W jej oczach pojawiły się iskierki radości. Jeszcze nigdy tak nie miała. Zaczęła mu czochrać łapą sierść na łbie. Najwyżej wyląduje na dole.

Torak

Poszedłem na pszód-Stójcie..-szepnołem.Za rogiem domku stał starszy facet
-Szczajcie to-powiedziałem i wystawiłem kły.Podszedłem po cichu na dwóch łapach do rogu domku i wyskoczyłem z rogu naprzeciwko faceta.Łapy przednie miałem w górzea pazury na niego.Kły obnażone a ja rykłem głośno i długo na niego.
Ten pszestraszył się tak ze dostał zawału.Podszedłem do grupki i szliśmy dalej.

Biały Kieł

Szedł obok nie zadając już pytań.Gałązkę po jakimś czasie wyrzucił już w krzaki.
Popatrzył na wieś.Popatrzył na las.Szedł truchcikiem obok młodego.
Popatrzył na Toraka.Uśmiechnął się złowieszczo,choć niezauważalnie.

Phobs

Phobs bez zastanowienia podbiegł do starszej kobiety sprzedającej oscypki.
-Ochhh, jaki ładny piesek...-mruknęła wesoło kobieta.
- FAK MI! FAAK MIII! FAK MI!-wołał Phobs tarzając się po ziemi. Starsza pani nic nie rozumiała, słyszała tylko szczekanie. Podłożyła szczeniakowi jeden serek pod nos. Ten go obwąchał i po dłuższej chwili namysłu... Podniósł nogę i go oblał. Kobieta zarz go odgoniła, ale ten przyjął to z uśmiechem.
-Przebijcie to.-rzucił w stronę bandy.

Finally

Ta akcja z starszym e... ludziem czy tam człowiekiem jej się mimo wszystko podobała. Nawet te ryki wilkołaka, które trochę drażniły ucho z takiej bliskości, jednak można to było po prostu wyciąć. Przypatrywała się z uwagą staruszkowi, który leżał na ziemi najprawdopodobniej z problemami w środku organizmu. Już raz widziała taki stan i go szybko rozpoznała, była to zwykła śmierć, którą widziała w czterech przypadkach i to strasznie bliskich. Natomiast dawno, ale nie aż tak strasznie dawno takie rzeczy zdarzyły się jej rodzinie. Wzrok Finally przeniósł się w jednej chwili na kobietę i małego. Tak można na to było powiedzieć, że tamto zagranie szczeniaka jest 'dobre'.

Biały Kieł

Skoro on może to ja także no nie ?
Wbiegł do jakiegoś magazynu.Myśląc że tam coś fajnego odwali.
Lecz się mylił.Jakiś facet poleciał na niego ze strzelbą.
Zaczął strzelać,a że w magazynie była głównie mąka w workach.
To wszędzie szybko zrobiło się biało.
Ze stodoły buchnął biały dym.Nic nie było tam widać.
Choć po chwili mężczyzna wybiegł kaszląc.Pobiegł w stronę domów coś krzycząc.
A Biały Kieł (teraz już dosłownie biały ) wyszedł stamtąd też z nietęga miną.
Był cały biały,na oczach i zębach także.Po prostu Białas.

Torak

Spojżałem na małego-Ja przebije-powiedziałem.Drogą obok szła kobieta z 6 letnią dziewczynką,zdjołem płaszcz i dałem małą na ziemie,podszedłem do nich na czterech łapach a dziewczynka na to-Mamo zobacz jaki ładny pieskek-mama spojzała i uśmiechneła się ja natomiast stanołem na dwie łapy i rykłem-Oddawać moich braci albo śmierć-A te z krzykiem biegły,przeracały się,wstawały,biegły,przewracały się i tak dalej.Podszedłem do swojego płaszcza i ubrałem go a małą dałem spowrotem do kaptura.

Phobs

-Białe jest sexy!-rzucił Phobs z rogalem na buzi.
-Ale żeby nie było, nie jestem rasistą! W końcu sam jestem ciemny...-dodał z przekąsem. Uśmiechnął się szelmowsko i pobiegł do końskiej zagrody. Wdrapał się na płotek i śledził oczami każdego po kolei. Kiedy nadszedł dobry moment zaparł się mocno i dał potężnego susa na jednego z ogierów. Niestety, nie był to celny skok i żeby się jakoś uratować Phobs wbił pazury w zadek konia. To rozzłościło go jeszcze bardziej i szczeniak wylądował w błocie. Nietrafnie, prosto pod kopyta osobnika. Został stratowany przez zwierze 20 razy od niego większe, jak tu nie krzyczeć?
-FAAAAAAAAAAAAAK!-rozległo się dookoła. Zgnieciony i zły Phobs próbował się podnieść. Zdołał jedynie doczołgać się do ogrodzenia. Zmarszczył brwi i błagalnym wzrokiem spojrzał na kumpli. Te oczy wołały 'POMOCY!'.

Finally

Mała wilczyca obróciła się w stronę magazynu słysząc strzały i pękające worki. Jednak, gdy wyszedł Biały Kiełek cały o dziwo biały zaczęła się mimowolnie śmiać i rzucać w kapturze. Śmiech jednak minął, gdy została położona na ziemię. Przyjrzała się uważnie temu co wyprawiał wilkołak i uśmiechnęła się. Po chwili została z powrotem zarzucona na jego grzbiet i łapy przednie wyłożyła na jego ramionach jeśli można to tak nazwać. Przez prawe ramię przyglądała się drodze. Uśmieszek znikł, gdy jednak usłyszała krzyk o pomoc.

Biały Kieł

Białas podleciał do Phobsa,a za nim kurzyła się mąka.
Wbiegł do zagrody,wziął szczeniaka pod pachy.Kopnął jakiegoś konia w zad.
A następnie wyskoczył z zagrody.Postawił Phobsa na ziemi.

Torak

Podbiegłem do zagrody i naparłem całym ciałem na konia który przewrócił się,małego wzioem pod przysznic dla koni który był na ścianie naprzeciwko.Gdy mały był umyty wsadziłem go do kaptura i wyszedłem czekając na Białego.

Biały Kieł

Phobs

Ten mimowolnie upadł na ziemię jak długi. Ach, całe życie przemknęło mu przed oczami, bał się, że spełnią się jego marzenia. Żegnajcie jajka! Żegnaj bekonie! Żegnaj tosterze! Żegnaj całe to kulinarne imaginarium, żegnaj kariero...
-Ja chcę umrzeć!-mruknął Phobs. Cała chęć życia uszła z niego wraz z marzeniami.

Torak

//Lol w tedy kiedy ty to pisałeś to ja też tylko ze ja dłużej czysty przypadek//