Szmaragdowy Strumień

Kaliope

- Doprawdy, ciekawa historia.
Zauważając, że młody basior pokazuje jej ów sztylet, powiedziała:
- Wspaniały. Na pewno ten agresor miał do ciebie wielkie zaufanie, dając ci tą broń. Nie bał się, że możesz sobie zrobić krzywdę?
Kali była bardzo ciekawską wilczycą i uwielbiała, gdy ktoś opowiadał jej o sobie. Słuchała wtedy tego z wielkim zapałem.

Długo nie odpisujesz, więc...

"Och, chyba się zamyślił" - pomyśłała brązowa wadera.
No cóż, raczej jej obecność mu w tym przeszkodzi, a ona nie należała do tych, co lubią komuś przeszkadzać.
- No, to ja już sobie pójdę. Pewnie chcesz zostać sam...
Do zobaczenia! - rzekła i już jej tu nie było.

Izzy Sparkle

Podczas gdy ona chciała porozmawiać z tutejszym wilkiem, musiały tu przybyć szczenięta. Więc nasza biedna bohaterka będzie musiała się stąd oddalić. No dobra, niby jedno z nich już poszło, ale pozostało drugie. Izabela przeciągła się, ziewając. Czy spała? Nie, raczej podsłuchiwała rozmowę rozkosznej parki młodych osobników.
- Wybacz mi, mój drogi, ale będe musiała się już stąd oddalić. Mam jednak nadzieję, że kiedyś znów się spotkamy i wspólnie coś zrobimy.- jej ogon delikatnie przejechał po jego podbródku, a sama się zaśmiała- Oczywiście mam na myśli rozmowę, której nam nikt nie przerwie. Więc żegnaj.
Wadera powoli oddaliła się od niego, delikatnie machając ogonem.

zt.

Itami

Itami wesoło merdając ogonem na boki przyszła tutaj. Było tu tyle kwiatów i tak wspaniale pachniały. Młoda wadera buszowała między nimi wąchając ich zapachy. Hmm... może uda jej się odnaleźć niebieską różę? W sumie Itami w to wątpiła jednak ciekawość była większa. Dlatego wadera rozglądała się z zaciekawieniem.

Samuerian

Ach, jakże dawno nasz szanowny Alfa nie zwiedzał zwyczajnych miejsc. W końcu może sobie połazić po starej dobrej krainie, gdyż niewiele miał roboty ostatnimi czasy. Basior, widząc fioletową, dojrzewającą wilczycę skinął jej z uśmiechem głowę w geście przywitania i przysiadł nieopodal strumienia, wciągając zapach świeżego powietrza krainy, za którym tak się stęsknił.

Itami

Itami niczym młody szczeniak zaczęła brykać po łące łapiąc motyla. Śmiała się sama ze swojego zachowania. Wyczuła pojawiającego się basiora.
- Cześć. -Przywitawszy go z nieznikającym uśmiechem. Itami zaprzestała swoich swawoli. W końcu nie jest szczeniakiem. Wadera podeszła trochę bliżej do wilka. Nie znała go ale wiedziała że należą do tej samej watahy.

Samuerian

Samuel uśmiechnął się przyjaźnie do wadery i odpowiedział:
- Cześć - po czym oderwał wzrok od strumienia i odwrócił się do nowej rozmówczyni. - Jestem Samuel - przedstawił się, dodatkowo skłaniając nisko głowę. Czyżby wilczyca była z jego watahy? Możliwe, w końcu go tu trochę nie było... A nawet starszych członków nie znał w całości.

Itami

- Jestem Itami. -Przedstawiła się siadając i owijając łapki puszystym ogonem.
- Jesteś od dawna w krainie? -Zapytała się. Wadera zdawała sobie sprawę że Samuel jest od niej starszy więc może on będzie wiedział jakie są stosunki pomiędzy watahami. Cóż lepiej będzie wiedzieć co się dzieje. Tym bardziej że Itami nie wiedziała tego.

Samuerian

Kąciki ust Samuela nieznacznie uniosły się do góry, gdy usłyszał to pytanie. Właściwie niemal zapomniał o swoim życiu przed przybyciem do krainy, większość ważnych wydarzeń rozegrała się właśnie tutaj.
- Tak - odpowiedział bez namysły, końcówkę długiego ogona zanurzając w wodzie. Fu, zimna. Wyjął ją szybko. - Właściwie od kiedy pamiętam - dodał.

Itami

Itami pokiwała pyszczkiem na znak że rozumie.
- To może wiesz jak wygląda sytuacji pomiędzy watahami? Ostatnio nie było mnie tutaj długo i wróciłam z czego wynikło tyle że nie wiem co się dzieje. -Powiedziała uśmiechając się lekko. Tak lepiej aby wiedziała czy przypadkiem nie ma jakiejś wojny czy innego konfliktu pomiędzy watahami.

Samuerian

- Póki co wszystko jest ustabilizowane. Noc i Ogień mają sojusz, podobnie jak ku odnowieniu związków schylają się Wiatr i Woda. Jednak na razie wszystko jest w porządku - powiedział z delikatnym uśmiechem. Tak, chwilowa groza wojny z Wiatrem zniknęła, w sumie niewiele się słyszało o tej watasze.

Itami

Itami wyraźnie poczuła ulgę.
- Uff... no to świetnie się składa. -Powiedziała wesoło kiwając głową. Tak naprawdę ta wiadomość była dobra. Czyli skoro był pokój to znaczyło że Itami może bez przeszkód kumplować się z niedawno poznaną wilczycą, Ontarią. Nagle Itami wpadł do głowy pewien pomysł.
- Widziałeś może gdzieś Gryfa? -Zapytała.

Samuerian

Samuela zdziwiło nieco pytanie Itami, jednak zastanowił się nad nim.
- Gryfa? - zapytał, wciąż usiłując sobie taki przypadek przypomnieć. - Nie, akurat gryfa ostatnio nie widziałem - pokręcił przecząco głową, powracając do spoglądanie sennym wzrokiem w wolno płynący strumień.

Itami

- Hmmm jak myślisz? Możliwe jest, że już ich nie ma? -Zapytała wyraźnie zaintrygowana tym faktem. Skoro nikt tutaj nie widział Gryfów, to może one wcale nie istniały? Może po prostu były one mitem albo legendom. Naprawdę to było ciekawe. Jednak skoro smoki istniały... to Gryfy... może też.

Samuerian

- Niegdyś raz na jakiś czas można było spotkać gryfa, ale teraz chyba rzeczywiście strasznie się przerzedziło... - pokiwał głową Samuel. Nigdy specjalnie się nad tą kwestią nie zastanawiał. No, ale może rzeczywiście trochę powinien, w końcu gryfy jako rasa już niedługo mogą wyginąć.

Itami

Itami pokiwała głowa.
- To chyba tak jak smoki.... -Stwierdziła w lekkiej zadumie. Wadera dmuchnęła na grzywkę po czym przypomniała sobie po co tutaj przyszła.
- Samuelu, gdy tutaj szedłeś nie widziałeś może niebieskiej róży? -Zapytała.

Samuerian

- Jednak smoków jest kilka, sam trochę ich widziałem - uśmiechnął się Samuel, jednocześnie zastanawiając nad odpowiednią odpowiedzią na zadane przez Itami kolejne pytanie: - Nie, niestety róży, zwłaszcza niebieskiej, także nie widziałem. Możesz jednak poszukać takowej na Plantacji Róż, możliwe, że się znajdzie - powiedział w końcu.

Itami

- Smoka też widziałam nawet dwa i wcale nie są w dotyku jak pianki. -Powiedziała od razu dzieląc się tym ze smoki są w dotyku niczym guma do żucia a nie pianka.
- O! A wiesz może gdzie mogę taką plantacje znaleźć? -Zapytała. Hmmm może tam faktycznie uda jej się znaleźć taką różę.

Massacre

Massacre przypałętał się w to miejsce wiedziony instynktem... Zaraz... Duchy mają instynkt? Zapewne tak, skoro odczuwał taką niespotykaną potrzebę by tu przybyć.
Raz unosił się w powietrzu, a raz opadał. Tak było chyba lepiej podróżować niż za życia. Nie czuł zmęczenia ani głodu.
Popatrzył w stronę pewnych istot. O taak... To była Itami i ktoś... jeszcze. Nie przypominał sobie żeby spotkał tego osobnika i za życia i po śmierci.
Zniknął w przestrzeni po czym znowu się pojawił, tym razem stojąc obok nich. Nie odezwał się jednak słowem.

Samuerian

- Oczywiście, plantację róż znajdziesz bez problemu w dolinie marzeń - powiedział z uśmiechem Samuel, jednak ciekawy przedmiot, jakiego szukała Itami nieco go zaintrygował. - A w jakim celu potrzebna ci niebieska róża? - zapytał zaciekawiony, nie chcąc jednak wyjść na wścibskiego. Bo on wcale nie był wścibski. No, może troszkę.

Itami

- Wiesz w sumie do niczego konkretnego,chce go mieć dla siebie aby go posiadać. -Powiedziała wadera.
- Nikt raczej takiego nie będzie miał a ja chciała bym mieć coś niepoważanego i jedynego. Itami zastrzygła uchem i się lekko przeciągnęła. Poczuła że zrobiło się trochę chłodniej. Rozejrzała się jednak nic nie dostrzegła.