Wodospad snów i marzeń

Elena

- Fikis, chodziło mi o to, byś była siostrą mojej córki. Ale jeśli chcesz, mogę cię adoptować. - powiedziała podchodząc do owiniętej ogonem Szandii wilczycy i wytarła jej łepek z wody. Zdjęła jej szalik z szyi i wykręciła, by mokry materiał nie przyprawiał młode o kolejne drgawki.
- Jeśli się otrzepiesz, to będzie ci lepiej. Pozbędziesz się zimnej wody z ciała. Nie całkiem, ale w znacznej większości. - poradziła jej i usiadła obok Szandii.

Fikis

Wilczyca nawet nie da rady się wytrzepać. Było jej strasznie zimno, ale trzeba coś zrobić. Samica upadła na ziemię, a jej ciało cały czas drżało z zimna.
- Ale ja nie chcę mieć matki. Jeśli chcesz to możesz być moją ciocią
Oznajmiła lekko się jąkając. Zamachała swym ogonem i z trudem się podniosła. Otrzepała swe futro, a następnie się położyła. Owinęła się swym puchatym cosiem. Rozglądała się po okolicy przypominając sobie pewne słowa: "Gdyby kuska nie skakała, to by sobie nóżki nie złamała". Jakoś tak to szło. Nawet nie wiedziała skąd to zna.

Elena

- Więc masz ciocię moja droga. A teraz chodź, zaraz się przeziębisz. - powiedziała podchodząc do niej i owijając ją swym nader puchatym ogonem. I podchodząc do Fikis bliżej by osłonić ją przed wiatrem resztą ciała. W zasadzie wszystko miała puchate i była śnieżnobiała. Nyah, jak fajnie mieć takie futro. Było miękkie, lekkie i dawało tyle ciepełka... Ale za to ubrudź się teraz, ha! ciekawe jak się doczyścisz do takiej bieli! Jednak jak się miało sposób... tylko najpierw trzeba go było znaleźć...

Szandia

Szandia podeszła do Fikis i owinęła ją ogonem. Widziała jak malej jest zimno. Zza chmur zaczęło wychodzić słońce, ale i ono zbytnio ciepła nie dawało. Spojrzała na Dermanotte, która nadal była pogrążona w twardym śnie. - " Ciekawe co jej się śni. " - pomyślała. Chwile później przeniosła swoje spojrzenie na szczenię. - Cieplej ci? - zapytała troskliwie.

Elena

//Szandia, jak ty chcesz ją owinąć ogonem, skoro Elena to robi?//

El zerknęła na niebo, które non stop się zmieniało. Jaka dziwna ta pogoda. Jak tak dalej pójdzie to zimą będzie lato a latem zima... Elena uśmiechnęła się do młodej wilczycy, którą owijała ogonem i zasłaniała przed wiatrem. Jaka ona urocza i taka delikatna...

Christopher

Jimmy pojawił się na owych terenach, od razu dostrzegł kilka wilczyc. Nie mógł się powstrzymać, musiał podejść i zagadać. - siema, siema zwą mnie Jimmy - rzekł odwarznie i uśmiechnął się łobuzersko.

Szandia

// A sorka, pomyliło mi się.//

Szandia spojrzała na szczeniaka. - Chyba mała zasnęła - powiedziała cicho do Eleny. Mały wietrzyk rozwiewał jej sierść. - Ale zmienna ta pogoda - dodała. Wilczyce zdziwiły te anomalie pogodowe. Raz ładnie, raz brzydko, zwariować idzie. Wadera spojrzała na przybyłego. - Cześć Jimmy. To ja Szandia nie poznajesz mnie?

Christopher

Jimmy spojrzał na Szandię nieprzytomnymi oczami. Szukał w przeszłości wydarzeń związanych z ową wilczycą. To był tylko żart! Oczywiście, że ją pamiętał.. Rzucił się na waderę przewracając na ziemie i całując w pysk. Oczywiście na podłożu przyjacielskim. Uścisnął ją jeszcze raz - Miło Cię widzieć

Elena

El uśmiechnęła się pogodnie na widok powitania Szandii z Jimmy"m.
- Miło cię poznać Jimmy. Jestem Elena. - podała mu łapę bo przecież otulała swym ciałem i ogonem śpiącą Fikis więc jakakolwiek zmiana pozycji była niemożliwa. Nadal uśmiechała się do towarzyszy i potrząsnęła łbem by przywrócić do normalnego stanu długą sierść na łbie.

Szandia

Szandia ucieszyła się, że Jimmy ją poznał. Lizneła go po pysku. - Mi też miło cię widzieć - powiedziała radośnie. Jej ogon energicznie zaczął się poruszać. Dawno nie widziała swojego przyjaciela, a teraz nareszcie może go dotknąć.

Christopher

Podał łapę Elenie. - Ładne wilczątko, twoje? - rzekł z ogromnym, łobuzerskim uśmiechem na pysku. On dalej leżał na Szandii, dlaczego? - a jakos mi wygodnie, jakoś tak ciepło i miękko.. chyba sobie jeszcze troche poleże... - zaśmiał się i poklepał przyjaciółkę po pysku.

Szandia

- Świetnie zmieniłam się w legowisko z poduszką oraz kocykiem... - zaśmiała się. Zakryła swoim ogonem oczy Jimmiego. Teraz będzie mógł spokojnie spać. - Dobranoc - powiedziała. Spojrzała na szczeniaka, który słodko spał. Ona sama miała na sobie dorosłego wilka o charakterze malucha.

Elena

- Nie, nie moje. Ale od kilku minut jestem jej ciocią. - uśmiechnęła się szerzej i kapkę wyprostowała. Lekki wiatr uderzał o jj plecy ale nie przeszkadzało jej to. Bo co może przeszkadzać puchatemu wilkowi? Przyglądała się z rozbawieniem poczynaniom Jimmy'ego.
- A wy jesteście parą? - zapytała ku ścisłości.

Fikis

Fikis obudziła się naglę i potrząsnęła głową. Było jej już cieplej. Zamachała swym długaśnym ogonem, a następnie zamrugała kilka razy. Jej zielone oczy zalśniły.
- Ja jestem Fikis
Oznajmiła patrząc się na nowo przybyłego. Chyba on i Szandia byli parą. Pasowali do siebie. Przechyliła łebek w prawo, zastanawiając się nad pewną sprawą. Tyle było zakochanych wilków.

Szandia

- Nie - odpowiedziała na pytanie Eleny. Uśmiechnęła się. - Jak ci się spało? - zapytała Fikis. Spojrzała na Jimmiego. - I teraz on chyba zasną - powiedziała. Słońce schowała się za chmurami i zaczął wiać lekki wiaterek.

Elena

El zerknęła na szczenię i uśmiechnęła się doń ciepło.
- I jak, lepiej ci już słonko? - zapytała pochylając się by Fikis nie musiała zadzierać łebka żeby na nią spojrzeć. A Szandia i Jimmy faktycznie pasowali do siebie. Jeżeli nie są parą to z pewnością powinni nią zostać. Ale kto tak na prawde wie co przyniesie los? Nie można być nawet pewnym następnej godziny a co dopiero reszty życia.

Christopher

Jimmy postanowił wstać. Raczej nie powinien narażac Szandii na przepuklinę. Podał ręke Szandii, by mogła wstać. Podszedł bliżej do Fikis.- Miło mi Cię poznać maleńka, skąd ty się tu wzięłaś, gdzie twoja mama ? - jspytał Jimmy, nie wiedział co ta młoda wilczyca tu robi, uważał, że tak młode wilki nie powinny chodzić same.. zwłaszcza, gdy po krainie grasuje ten lis..

Szandia

Pogoda ciągle się zmieniała. Raz wychodziło słońce, a następnym razem zbierało się na deszcz. Nawet jak na jesień takie anomalie pogodowe nie pasowały. Pogoda wręcz usypiała. Szandia ziewnęła lekko. Cisz była nie znośna. Szanida usiadła odrazu jak Jimmy postanowiła zejść. Przeciągła się. Jej wzrok utkwił na szczeniaku, które znowu chyba zasnęło.

Christopher

- No co Wy? Wszystkim chce się spać? - spytał ze zdziwieniem. On chyba nigdyb nie był zmęczony. Zawsze miał dużo energii. - Szandia.. czy uważasz, że one mają racje? - spytał po cichu. Nie chciał, by inni to słyszeli. Ostatnio w jego życiu pojawiło się kilka wader z czego każda miała to coś w sobie. Co on biedny ma zrobić?

Szandia

- Możliwe - odpowiedziała równie cicho. Spojrzała na Fikis. - "Ale ta mała jest dzisiaj niewyspana" - pomyślała. Na niebie zaczęły zbierać się czarne, deszczowe chmury. - Zapowiada się na deszcz - powiedziała. Wiatr zaczął trochę mocniej wiać. Słońce zupełnie się schowało zabierając z sobą całe ciepło.