Góra wilków

Ginger

Cierpliwie czekała na odpowiedź, bo przecież basior musiał się zastanowić. Odpowiedź nie zadowoliła jej, ale przynajmniej mogła mieć pewność, że do takich osób lepiej się nie zbliżać. Problem w tym, że im bardziej wierzyła, że to niebezpieczne, tym mocniej pragnęła przebić się przez odpychającą skorupę jakiegoś demona, zyskać jego przyjaźń i zrozumieć go na tyle, by w końcu wiedzieć, czemu właściwie tacy są. Coś w stylu wyzwania, jednak jego skutki mogły być o wiele gorsze.
- Tak się zastanawiam... Myślisz, że taki demon na prawdę jest zły czy może gdzieś tam, w jego wnętrzu jest choć odrobina dobra? - Zadała kolejne pytanie, próbując dobrać taki ton, aby Wasp nie zorientował się, co chciała zrobić. Plan en musiał pozostać tajemnicą, gdyż ktokolwiek, kto by się o tym dowiedział, mógłby przeszkodzić Gin w realizowaniu go.

Wasp

- Nie wiem, trudno mi powiedzieć. Kiedyś... - zaczął, planując opowiedzenie Ginger o Okami, która, choć była demonem, miała serce większe niż niejeden wilk. Jednak przerwał, bo w tym zaciekawieniu Gin demonami wyczuł coś niepokojącego. Spytał. - Tak właściwie to dlaczego mnie o to pytasz?

Ginger

Nastawiła uszu, słysząc, iż Wasp ma zamiar jej coś opowiedzieć. Tak bardzo kochała historyjki! Czemu? No wiadomo - nie było to ani wyczerpujące, ani też męczące, jedynie fascynujące. Po za tym, Gin była osóbką, która potrafiła wysłuchać każdego, nie ważne, co byłoby tak właściwie tematem monologu. Słuchała, bo wiedziała jaką sprawia przyjemność opowiadającemu, kiedy tak potakiwała grzecznie i komentowała skromnie, niektóre elementy opowieści. Wiedziała, bo sama nie raz coś opowiadała. I nie przepadała za osobami, które słuchać nie umiały. Sprawiały jej przykrość, kiedy to jej przerywały czy coś w tym stylu, bo wydawało jej się wtedy, że po prostu je zanudza.
Ocknęła się po chwili, patrząc na rozmówcę. O co on pytał? Ach, tak...
- Po prostu... Ciekawość. - Powiedziała, starając się przybrać normalny ton głosu. Uśmiechała się przy tym jak zawsze, jednak coś w owym uśmiechu było przesadzonego... Coś rzucało się w oczy, jakby samo próbowało pokazać prawdę. Cóż, mała nie kłamała. Powiedziała tylko część dokładnej odpowiedzi, a drugą połowę, bardziej ważną, bardziej ciekawą, musiała zdusić w sobie. Wasp próbowałby wybić jej to z głowy.
- No dobrze, ale skończ to, co zacząłeś. Proooszę. - Starała się odwrócić uwagę od tego pytania i jakże popularnej odpowiedzi.

Wasp

Pokręcił łbem, przyglądając się Ginger zza przymrużonych delikatnie powiek. Mała z pewnością coś kombinowała, zarówno ten jej szeroki uśmiech, niby to identyczny z tym dla niej zwyczajnym, jak i ciekawość, z którą pytała o demony, bardzo się Waspowi nie podobały. Czyżby chciała zagłębić się w temat demonów, poznać ich naturę, a może nawet, o zgrozo, spróbować nawiązać z jakimś znajomość? Jeśli tak było, to opowieść o Okami mogła tylko zachęcić małą do znalezienia Brendy, Sasioriego albo jakiegoś innego demona żyjącego w krainie, o którym Wasp nie wiedział.
- Nie, nie - odrzekł. - To nic ważnego.

Ginger

Jej pyszczek otworzył się, chcąc wypuścić z siebie jakiś zgryźliwy komentarz, ale w porę ugryzła się w język. Nie chciała być taka sama, jak inni, nie chciała być rozwydrzona i nie miała zamiaru nikogo obrażać tylko dlatego, że jej czegoś nie powiedział.
Patrzyła na niego, nieco oszołomiona. Do tej pory nikt nie miał nic przeciwko opowiadaniu, a tu takie zaskoczenie! Westchnęła głęboko, próbując jednak utrzymać delikatny uśmieszek. Uszy nagle zaczęły jej niezwykle ciążyć, jednak nadal trzymała je prosto. Nie, nie, nie! Nie mogła stać się nagle takim bachorem, któremu nie wolno odmawiać! Postanowiła więc zająć się czymś innym. Hm, inna historyjka?
- No dobrze. A opowiesz mi coś innego? - Uśmiechnęła się ponownie, tym razem wszystko było całkowicie zwyczajnie. W duszy martwiła się nieco tym, że jest tak złą aktorką. Pocieszała się tym, że i tak nie zamierzała zająć się taką pracą. Chciała być kimś ważnym! - Na przykład coś o swojej rodzinie! Albo coś w stylu bajki z dzieciństwa! - Proponowała.

Wasp

- Nie jestem najlepszy w opowiadaniu bajek i historyjek - odpowiedział i położył pysk na przednich łapach. Miedzy innymi właśnie dlatego Wasp był taki nieugięty w kwestii szczeniąt, przez co ciągle popadał w konflikty z Carly. Nie umiałby długo zabawiać szczeniaka, nie posiadał talentu do opowiadania i wymyślania naprędce intrygujących historyjek z szczęśliwym zakończeniem. Być może dlatego, że jemu takich nie opowiadano za młodu?

Ginger

Wywróciła teatralnie oczętami, zatrzymując je z powrotem na Waspie. No tak, prawie zapomniała. Jej towarzysz nie przepadał za szczeniakami - a przynajmniej za ich większością - więc z pewnością nie miał talentu do zabawiania ich. Poszła w ślady za nim, kładąc mordkę na skrzyżowanych ówcześnie łapach.
- Niech ci będzie, dzisiaj i tak cię już wystarczająco wymęczyłam. - Mruknęła, zamykając na chwilę oczy. Cóż, musiała posiedzieć w ciszy, co wbrew pozorom było dla niej bardzo łatwe. Wystarczyło zamknąć pyszczek i gotowe. Otworzyła ślepka na powrót i spojrzała gdzieś w bok. Właśnie podziwiała kilka kamyków.

Chris

Biała, dorosła wadera nie zauważona weszła na teren gór. Rozejrzała się uważnie, dawno jej tutaj nie było. Przymknęła ślepia i wskoczyła na głaz położony niedaleko wielkiej skały. I tak zagłębiła się w myślach... To co było kiedyś już nie istnieje. Powinna o tym zapomnieć, jednak nie potrafi. Westchnęła cicho. Zmienia życie na lepsze, najlepiej jest zacząć od początku. Trzeba naprawić to, co kiedyś było złe.

Wasp

Wasp przymknął oczy i krótko ziewnął. Już szykował się do kolejnej drzemki: owinął się ogonem, poprawił skrzydła, ułożył wygodniej łeb, ale... do jego nosa dotarł zapach, który zdawał mu się być znajomy. Podobny do jego własnego, taki jakby... siostrzany. Gwałtownie uniósł głowę i zaczął węszyć w powietrzu. Dostrzegł białą waderę, ale przecież Diana wyglądała zupełnie inaczej.

Chris

Otrząsnęła się z myśli i uniosła uszy. Zawiał lekki wiatr, który delikatnie falował jej sierścią. Zamknęła na chwilę oczy, gdy nagle do jej nosa dotarł znajomy zapach. Otworzyła oczy i rozejrzała się. Jej wzrok padł na dorosłego basiora ze skrzydłami, kogoś jej przypominał. Przez tą długą nieobecność prawie wszystkie osoby, jakie poznała zostały przez nią zapomniane.

Wasp

Wasp przyjrzał się białej waderze, ale zaraz z powrotem położył pysk na przednich łapach, a znudzone nieco spojrzenie pokierował na leżącą przed nim Ginger. Kogo jak kogo, ale własnego brata Chris chyba mogła pamiętać, cóż... Jej woń była Waspowi znajoma, lecz wygląd na tyle odmienny od tego, który zapamiętał, że zwątpił, by to była jego siostra.

Ginger

Patrzyła na niego, jak to się przygotowywał do drzemki. No cóż, mogła się tego po nim spodziewać. Wasp był bardzo leniwy. Ha, przynajmniej sama będzie mogła się zdrzemnąć. Towarzystwo basiora odpowiadało jej w zupełności, nie można było nic narzucić. Nie licząc oczywiście nie chęci do szczeniąt.
Kiedy jednak ujrzała, że jej niedawny rozmówca coś wyczuł, sama poczęła wciągać powietrze. Zmarszczyła czoło, próbując wyłapać odpowiednią woń. Ach, jest! Uśmiechnęła się triumfalnie wyczuwszy zapach białej wadery. Spojrzała w jej kierunku. Ale zaraz... Czemu Wasp tak na nią reagował? Zmrużyła oczka, nic nie rozumiejąc.

Chris

Po krótkiej chwili dostrzegła obok basiora szczeniaka, zmrużyła lekko ślepia. Nie, nie znała tej małej. Odwróciła od nich wzrok i zaczęła machać końcówką ogona. Uniosła nieco wzrok i zaczęła wpatrywać się w góry. Co jakiś czas w jej głowie ukazywał się obraz wyglądu tego basiora. Zmarszczyła brwi, może faktycznie skądś go znała, a może to ktoś z rodziny?.

Wasp

Wasp z trudem powstrzymał ziewnięcie, a jego powieki ponownie opadły.
- Nie wiem jak ty, Gin, ale ja idę spać. Zmęczyłaś mnie tym wypytywaniem o demony - powiedział i jeszcze raz poprawił leżący na łapach pysk.

Ginger

Wzruszyła barkami, jak gdyby nigdy nic.
- Trzeba było mówić, że to męczący temat. - Uśmiechnęła się szeroko, po czym sama postanowiła, że się zdrzemnie. Zerknęła jeszcze raz na białą waderę, po czym zamknęła powoli oczy. Powieki zaczęły jej nagle ciążyć, więc nawet nie próbowała ich powstrzymać.

Chris

Po takim zapatrzeniu się na góry, skrzywiła się nieco i zamrugała oczyma. Chyba postanowi to sprawdzić. Odwróciła łeb i otworzyła pysk. Spojrzała na szczeniaka i basiora. Już miała coś powiedzieć... Lecz zauważyła, iż te wilki idą spać. Położyła uszy po sobie.
- Yyy... -. wydukała tylko i uniosła znacząco brwi. Spuściła łeb i niestety zaprzepaściła szansę na odpowiedź. Uniosła uszy i odwróciła się znów przodem do gór, które tak obserwowała.

Wasp

Wasp już nic nie odpowiedział, usiłował wyciszyć się na tyle, żeby zapaśc w sen. Dla niego właściwie wszystko było męczące, nie tylko rozmawianie o demonach - polowanie, jedzenie, mówienie, latanie, chodzenie, siedzenie, leżenie...

Ginger

Mała otworzyła jedno ślepko, kiedy usłyszała ciche 'Yyy', co nie bardzo pasowało jej do owada. To musiała być ta wadera, bo Wasp nie był już w stanie się przebudzić. Podniosła się ociężale, leniwie i podeszła do wadery, próbując otworzyć całkowicie zmęczone oczy. Usiadła obok Chris i spojrzała na jej pysk, zadzierając łebek.
- Dzień dobry pani. - Mruknęła, posyłając jej lekki uśmiech. - Czy mi się wydawało, czy pani naprawdę chciała coś powiedzieć? - Uniosła uszka, wpatrując się w mordkę rozmówczyni.

Chris

Wadera usłyszała ciche szumy ze strony gdzie prawdopodobnie już spali basior i szczeniak. Odwróciła lekko łeb i spuściła wzrok tuż obok niej siedział szczeniak. Chris uśmiechnęła się pod nosem.
- Witaj... -. przywitała ją. Widziała dokładnie, że jest zaspana. To pewnie, przez jej 'Yyy'. Uśmiechnęła się nieco szerzej słysząc jej pytanie.
- Nie, nie... To już nie ważne. Wybacz, że Cię obudziłam. -. wytłumaczyła jej i wstała.
- Cóż, muszę już iść. Do zobaczenia... -. dodała cicho. Spojrzała jeszcze na basiora i zmarszczyła lekko brwi. Po chwili przyglądania się mu, zerwała się z miejsca i wybiegła.

z/t

Ginger

Starała się skupić na słowach wadery i udawało jej się to. Może nie często odganiała sen, ale mimo wszystko, szło jej co najmniej dobrze. Jednak uszy znowu oklapły, gdy tylko wadera powiedziała, że musi już iść.
- Do widzenia! - Zdążyła jeszcze cicho powiedzieć, aby nie obudzić basiora. Powróciła na swoje dawne miejsce i położyła się, kuląc w kłębek, żeby nie zmarznąć. No co? Ona nie miała takiego ogona, jak Wasp! Zamknęła oczy i w kilka minut później wędrowała po Krainie Morfeusza.