Las śmierci

Hakuro

- Chcesz żeby ktoś ci skrócił ten wyszczekany pyszczek kundlu?! - warknął bardzo poważnie obchodząc go dookoła. Nie oderwał od niego wzroku.

Shauni

- Wy i tan cholerny testosteron! - powiedziała dobitnie i jednym susem znalazła się pomiędzy basiorami. - Albo to ten chromosom Y - mruknęła ciszej - Proszę, abyście się uspokoili - popatrzyła w oczy najpierw jednemu, później drugiemu.

Artemis

Nie był już tym samym króliczkiem, co przed ledwie chwilą. Jego oczy aż biły płomiennym blaskiem. Już nie był wilkiem... Był maszyną do zabijania. Nie zważając na Shauni, odepchnął ją. Doskoczył do wilka, którego imienia nie poznał, i wgryzł mu się w przednią łapą, cofając uszy w tył i uniemożliwiając złapanie siebie za kark.

Szasta

Wpadł tu znudzony swoją pracą - Czy ja muszę być wszędzie?! - warczał. Podszedł do Hakuro i chwycił go za grzbiet, rzucił go o pień drzewa. Dość mocno nie hamował się więc wyrwał go z uścisku Sasuke - Ty się uspokój i ochłoń bo słyszę cię aż w swoim legowisku - warknął by przywrócić mu porządek. - Sasuke co tym razem? - spytał dość grzecznie.

Shauni

Wstała z ziemi i otrzepała się. z małej ranki na plecach, powoli i leniwie kapała na ziemie czarna jak smoła krew. Chyłkiem podbiegła do Hakuro i zaczęła go cucić.

Szasta

Spojrzał na Shauni - Wyliże się to silny wilk a nic mu nie jest - mruknął by ją uspokoić. Obszedł dookoła Sasuke - No więc słucham o co ta awantura? - powtórzył pytanie.

Artemis

- Nie wiem. Nie mam pojęcia... - jęknął. Zorientował się, że po pysku płynie mu krew. Czuł, że zaraz zwariuje. Zaczął się cofać, a oczopląs coś niecoś już Shauni mówił.
Wilk cofał się kręcąc łbem, jakby próbował usunąć z niego oczy.

Szasta

Mierzył go wzrokiem, jakby znał takie zachowanie. Podszedł do Hakuro i szturchnął go pyskiem - Żyjesz stary - zaśmiał się myślał, że to jego przyjaciel wywołał awanturę. Podszedł do Shauni - zabierz Hakuro do siebie może go bolec łeb a Sasuke na moje oko powinien pobyć sam i dojść do siebie, wiem co mówię - poradził jej i odszedł. Wieczny anioł stróż, który czuwał nad wszystkimi wilkami Nocy.

Artemis

Sasuke, jak na prawdziwego wojownika przystało, walczył z bólem. Szarpiąc się sam ze sobą, zniknął w krótkim czasie w gęstwinie.

Shauni

patrzyła za oddalającym się basiorem z ognia. Chciała mu pomóc jednak nie wiedziała jak. Pomóc?! Spojrzała na leżącego Hakuro ze złoscią. Jeszcze jej nie przeszło. Z trudem wsad ziła go sobie na plecy.
- Mógłbyś schudnąć - wyszeptała z irytacją.
Z trudem ruszyła biegiem w strone Mrocznej Głuszy.

Brenda

Weszła do lasu, wprost pachnącego umarlakami. Tak... nareszcie miejsce dla niej. Zaczęła przechadzać się pomiędzy łysymi drzewami. Myślami była gdzieś daleko.

Ajana

Weszła powoli do lasu , jej oczy pierwszy raz widziały to miejsce. Ze spokojem krążyła oczami po terenie. Mnóstwo łysych drzew to coś co sprawiało że ten las wyróżniał się spośród innych. Zobaczyła nieznajomą wilczycę i podeszła do niej
-Cześć , jak Cię zwą ?

Brenda

Spojrzała na przybyłą. Nie zwróciwszy uwagi na zadane jej pytanie mruknęła
- A cóż to zechciało nas zaszczycić? - Zadrwiła i odgarnęła włosy do tyłu.

Ajana

-Ale tupet-oburzyła się odwracając się do Wilczycy tyłem
-A ciebie nikt nie nauczył że najpierw odpowiada się na czyjeś pytanie- burknęła stojąc nadal tyłem

Brenda

- A wiesz, że nie? - Powiedziała bawiąc się palcami. Po chwili podniosła łeb i spojrzała na samice - A ty? - Podeszła bliżej, gładząc ją po futrze - Jakiego koloru masz krew? - To mówiąc pokazała ostre kły.

Ajana

-Nie mam ochoty na utarczki słowne ani siłowe , a krew mam prawdopodobnie czerwoną- rzuciła jej lekko gniewne a tym samym znudzone spojrzenie

Brenda

Wera wybuchła śmiechem, tym swoim jadowitym, niepoważnym śmiechem. Nieznajoma robiła wszystko, co ona chciała. Jak każdy, kogo dotychczas spotkała w tej krainie.
- A zaszczekasz? - Spytała rozbawiona odsuwając się od niej.

Carly

Weszłam pełnym gracji krokiem do lasu zwanym Lasem Śmierci. Nie były to okolice które zbytnio lubię, ale trzeba było spróbować czegoś nowego. Pod łapami trzeszczały kości zwierząt. Znalazłam sobie rozłożyste drzewko i z niechęcią odgarnęłam kości spod niego "oczyszczając" mały terenik tego drzewka. Usiadłam pod nim i wsłuchiwałam się w grobową ciszę.

Brenda

Jakaś wilczyca weszła na drzewo. Blada sylwetka dyndająca nogami z gałęzi łysego, samotnego drzewa poruszyła się, a jej ciemne oczy skierowały się na przybyłą. Jaką łamagę jeszcze tu los sprowadzi? Wywąchała u niej zapach krystalicznie czystej wody. Dobra! Tylko tego brakowało. Odgarnęła włosy z czoła i zaczęła majstrować przy długich pazurach. Blask słońca przedzierał się przez łyse, a jednak silne gałęzie drzew.

/ zw /

Sune

Przechadzałam się niedaleko lasu i wyczułam zapach Watahy Wody. Jednak atmosfera, która tu panowała, nie odpowiadała mi. Zawróciłam w zupełnie odwrotną stronę. Wybiegłam.