Las śmierci

Kaed'rin van Regis

Niuch niuch...
Lore... I po co ty się męczysz z tym wchodzeniem xD? Spojrzała w stronę Lore'a.

Kaja

Przyszła, rozejrzała się. To miejsce jej odpowiadało. Położyła się pod cieniem drzewa. Była wściekła.

Bertha

szukając jakiejś kryjówki by się wykurować i trafiła tutaj, lecz nie podobało jej się to miejsce, jak zwykle głośno kichała

Gość

Devon szedł powoli między drzewami rozglądając się na boki. Mrok który panował w lesie nie napawał go ani lękiem ani niepewnością. Wiedział, że znalazł się w odpowiednim dla siebie miejscu.

Bertha

zabłądziła lub raczej chodziła w kółko - eej!! jest tu kto!!!

Lajra · Gość

Weszła do lasu, wystraszył ją głos, jednak spostrzegła że to Bertha.
Lajra-Tak, idż za moim głosem.

Mack

Tym razem przyszedł w te miejsce. To były częściowo jego klimaty. Tutaj mógł odpocząć. Podążał przed siebie.

Atasuke Yasutake

Przybywszy do tej krainy od razu zjawił się w miejscu które wręcz kocha ;las. Tym bardziej Las Śmierci przypadł mu do gustu.
Właśnie nad owym białym basiorem ze skrzydłami pojawił się ogromny cień, wielkości bloku, który się powiększał.
I wtenczas huknęło i zarazem od łamanych drzew, i również od cielska ogromnego smoka, który wylądował obok skrzydlatego wilka.
Machnąwszy swym ogonem nadzianym kolcami połamał kolejne drzewa, po czym spojrzał na to całe zamieszanie swymi czerwonymi ślepiami. Było mu wszystko obojętne.
Stało przed niem drzewo, co najwyraźniej mu przeszkadzało. Ogromnym swym pyskiem je złamał i spojrzał na 'białego'.
Witam. Mruknął swym jakże ochrypłym głosem, po czym ziewnął donośnie.

Mack

Nie zdziwił się, anie nie przestraszył. Usiadł obserwując ogon smoka. Po chwili rzekł do niego - Witam. Nowy?

Atasuke Yasutake

Najwyraźniej był zadowolony, iż wilk nie uciekł. Co prawdy jego naturą jest zabijanie, lecz dzisiaj mu się nie chciało, był bardzo zmęczony tą podróżą.
Zamyślił się na chwilę, po czym znowu połamał kilka drzew ogonem.
Mruknął coś pod nosem, po czym prawym okiem spojrzał na pytającego.
Zamrugał kilka razy, po czym w końcu powiedział:
Nowy, tak. Pewnie ciekawi Cię skądże takie potężne bydle przybywa. Zaśmiał się gardłowo, po czym z wyraźnym trudem i zniechęceniem położył się, co wywołało maleńki huk.
Spojrzał na skrzydła w których były kule ludzi.
Zaczął je wyciągać.

Mack

Nie interesuje mnie to skąd jesteś. Nawet jak się zwiesz. - rzekł z pogardą. Lecz uważał na ruchy smoka.

Atasuke Yasutake

Zamyślił się, pierwszy wilk, który nie zadał takiego pytania.
Uśmiechnął się z satysfakcją.
Uważasz na moje ruchy? Parsknął śmiechem, gdy odczytał mowę ciała basiora.
Hm.
Niezwykle on ostrożny, a jaki odważny!
Na jego pysku pojawił się uśmiech.
Wypluł kolejne kule pod drzewo obok samca, po czym pilnie zajął się drugim skrzydłem. Wypluł kolejną porcję kul i zaczął czyścić swe czarne jak smoła łuski.

Mack

Po czym był już spokojny. Zaczął przyglądać się niebu. Za niedługo zacznie zapadać zmrok. Spojrzał na smoka kątem oka.

Lajra · Gość

Nikt nie odpowiedał, wilczyca była trochę zmieszana ,,Najpierw woła potem nic nie odpowieda?" pomyślała i wybiegła.

Atasuke Yasutake

Wylizując swa czarna zbroje natrafił na coś bardzo nie smacznego i co gorsza nie były to kule.
Przekrzywił łeb z nieudawanym obrzydzeniem i zaczął mocować się z rzeczą, co okazało się siekierą.
Parsknął, po czym wyrwał ją zostawiając strużkę krwi na ziemi, która niezwykle szybko wsiąknęła.
Zamyślił się, po czym zajął się ogonem.
Obrócił go oglądając go uważnie z satysfakcją. Po kulach zostały jedynie nic nie znaczące wgłębienia.
Lecz i tu była siekiera. Warknął cicho do siebie, po czym wyciągnął ją i odrzucił.
Uderzył ogonem o ziemię i zwinął się w kłębek.
Jak się zwiesz? Mruknął cicho, spod powłoki skrzydeł , do basiora.

Mack

Mack - rzekł z obojętnie patrząc na smoka. Po chwili także zapytał - A ty? - spojrzał na niego.

Atasuke Yasutake

Coś się poruszyła spod skrzydeł i nagle energicznie Atasuke podniósł skrzydło.
Jego oczy świdrowały basiora, jest głodny i to jak. Prychnął wypuszczając parę z nozdrzy, po czym po dłuższej chwili w końcu się odezwał.
Atasuke. Burknął, po czym najwidoczniej nerwowo zmiótł kolejne drzewo, tworząc dosyć sporą polanę.
Ziewnął donośnie, po czym spojrzał na przebiegającego królika.
Uśmiechnął się, po czym zmiażdżył go chrupiąc królika z rozkoszą.

Mack

Uniósł łeb. Lekki wiatr unosił jego sierść. Po chwili znikł w gąszczu drzew i krzewów.

Bertha

podeszła do Atasuke Yasutake - cześć, jesteś tu nowy nigdy cię nie widziałam? - zapytała ujawniając swą lekko wścibską naturę

Atasuke Yasutake

Odrzucił kości, po czym spojrzał na waderę.
Potężnie łapą pacną w podłożę i z pogardą na nią spojrzał.
Ha! Chcesz ze mną rozmawiać? Ustaw się w kolejce do piekła. Parsknął, nie odpowiadając na jej pytanie. Jego naturą jest zabijanie, a nie rozmawianie z wilkami, które wyglądają dla niego jak mrówki.
Sam on jest wielkości bloku mieszkalnego, więc poniekąd szaleństwem jest z nim rozmawianie.
Ogonem zmiażdżył kolejne drzewo, po czym obniżył łeb to poziomu wilczycy.
Czego chcesz mały wilczku? Wyszczerzył ogromne kły, a jego czarne łuski zabłysły w świetle słońca.