Las Tajemnicy

Dea

Machnęła skrzydłami delikatnie - wiesz jeśli chcesz to mogłabym cię zabrać na krótki lot - po tych słowach spojrzała na swoje skrzydła po czym je schowała

Atrita

Przypatrywała się dwójce z boku, nie wtrącając się w rozmowę. Pilnowała jedynie, aby Helmi nie spadła z gałęzi. Obserwowała również zachowanie smoczycy, wyczekując potknięcia czy agresywnego zachowania. Jej nieufna strona natury nakazywała ostrożność.

Helmi

- Naprawdęęę? - oczka Helmi zabłyszczały, gdy małą usłyszała propozycję smoczycy. Zawsze marzyła o czymś takim.

Dea

No jasne - odparła kładąc się tak aby umożliwić Helmi wejście na jej grzbiet - Tylko trzymaj się mocno

Atrita

Spojrzała podejrzliwie na Deę, jednak nie odezwała się. Zmrużyła ślepia, kładąc pysk na przednich łapach.

Helmi

Szeroko uśmiechnięta, trzema dużymi susami wskoczyła na grzbiet Dei i objęła jej szyję łapkami, by nie ześlizgnąć się z śliskich łusek, pokrywających jej ciało.

Dea

Wstała rozkładając skrzydła - Polecimy na razie nisko aby w razie wypadku nic ci się nie stało - rzekła uśmiechnięta machając już skrzydłami.Po chwili wzbiła się w powietrze lecąc przed siebie i stopniowo obniżając lot na bezpieczną wysokość dla małej wadery

Helmi

- Łaaaaa... - westchnęła, gdy znalazły się z Deą w powietrzu. Latać to było niesamowite uczucie. Helmi odruchowo troszkę mocniej złapała się smoczycy.

Dea

Poczuła mocniejszy zacisk na jej szyi jednak nie zareagowała,dopiero teraz zauważyła że latać tak nisko nie jest bezpiecznie - Podwyższamy loty - powiedziała spokojnym tonem machając szybciej skrzydłami i w ten sposób unosząc się wyżej.Omijała zręcznie wszystkie drzewa robiąc dość płynne ruchy - Podoba się? - spytała nieco głośniej nie będąc pewną czy Helmi ją słyszy bez problemów

Helmi

- Jest wspaniale! - zawołała, jeszcze bardziej uradowana. Spojrzała w dół. Nie odczuwała lęku przed wysokością - wręcz przeciwnie! Była zachwycona.

Dea

Lądujemy - rzekła spokojnie po chwili zniżając lot,nie udoskonaliła jeszcze lądowania więc nieco się bała.Gdy jej łapy dotykały lekko podłoża wyciągnęła je przed siebie,przebiegła kawałek prawie się zatrzymując gdy w tej chwili potknęła się o gałąź wywracając

Helmi

Gdy Dea wywróciła się, małej ześlizgnęły się łapki i wyleciała w powietrze, w locie robiąc fikołka i boleśnie lądując na grzbiecie. Nie przejęła się jednak potłuczonym tyłkiem i podbiegła do Dei. - Dlaczego tak krótko? - zapytała zawiedziona.

Dea

Dea znacznie boleśniej upadła łamiąc sobie przy tym skrzydło,podniosła się z ziemi - Nie jestem przyzwyczajona do latania z kimś na grzbiecie - wytłumaczyła próbując rozprostować złamane skrzydło jednak tylko skrzywiła się z bólu

Helmi

Zauważyła grymas smoczycy, więc zapytała. - Wszystko w porządku? - Zauważyła, że jedno ze skrzydeł Dea pozostawiła złożone.

Dea

Złamałam chyba skrzydło - odpowiedziała składając drugie skrzydło - Ja muszę już iść - uśmiechnęła się ciepło do Helmi po czym wybiegła truchtem

Helmi

Nim mała się zorientowała, smoczycy już nie było. Chciała jej powiedzieć, że powinna udać się do lecznicy, ale nie zdążyła. Usiadła, patrząc na drzewa, pomiędzy którymi zniknęła Dea.

Atrita

Klepnęła Helmi w ramię.
- Wszystko w porządku? - zapytała, zerkając podejrzliwie tam, gdzie zniknęła Dea. Przeniosła wzrok na małą, przyglądając się jej uważnie.

Helmi

Przez tę krótką chwilkę, zanim Atrita się do niej odezwała, Helmi poczuła się strasznie samotna. Pokiwała twierdząco łebkiem, patrząc na Atritę. Nagle przytuliła się do jej łapy, obejmując ją łapkami. - Ale ty nie zostawisz mnie tu samej, jak Dea, prawda? - zapytała.

Atrita

Znieruchomiała, zaskoczona czynem Helmi. Po niewielkiej chwili poczochrała niemal czule małą po główce.
- Oczywiście, że nie - odparła z pewnością.

Helmi

Po tych słowach, na pyszczek Helmi wrócił uśmiech. - Kocham cię, wiesz? - powiedziała, nie odrywając się od łapy Atrity. - Jesteś najwspanialszą osobą, jaką kiedykolwiek poznałam.