Las Wiecznej Ciszy

Szandia · Wysłany: Nie 15:59, 06 Mar 2011 Temat postu:

Spojrzała na Anabell, a potem na Nathaniela. Słońce przyjemnie grzało. NA drzewach było coraz więcej pąków. - No za niedługo wiosna. - powiedziała. Była z tego zadowolona. w końcu koniec zimy.

Kyinra · Wysłany: Nie 16:37, 06 Mar 2011 Temat postu:

Do lasu wpadła Kyinra wielce zadowolona z jakiegoś powodu, gdy dostrzegła Nathaniela, Anabell i nie znaną jej wilczycę... a on je jeszcze przytulał na dodatek, nie pominęła tego.. tak więc gdy ich zobaczyła wiedziała co się święci. Ona nie mogła być gorsza! Szybciutko podbiegła do Nathaniela i złapała go w pasie tuląc mocno, wyżej mu nie mogła dosięgnąć.. byłą za niska. -Onii-san!- pisnęła wesoło.

Ines · Wysłany: Nie 16:43, 06 Mar 2011 Temat postu:

Odwróciła głowę w stronę znanego jej głosu. -K...Kyinra!- powiedziała niezadowolona i mocniej przytuliła się do Nathaniela, niech Kyin wie, że Anna jest starsza i... no właśnie i co? I nic. -Kyin! Czemu ty się zawsze musisz wtrącić?- zapytała i zmrużyła oczy niezadowolona z wizyty siostrzyczki.

Szandia · Wysłany: Nie 16:45, 06 Mar 2011 Temat postu:

Szandia spojrzała na przybyłą. - Cześć. - powiedziała. Od razy poznała, że to szczeniak. Spojrzała na Nathaniela. Machnęła ogonem kilka razy. Słonce schowało się za chmurami. Czyżby miało podać?

Kyinra · Wysłany: Nie 17:00, 06 Mar 2011 Temat postu:

Spojrzała na białą waderę. -Cześć.- powiedziała i znowu lodowate spojrzenie przeniosła na Anabell, to ona zawsze się wtrącała tam gdzie nie potrzeba! Kyin wręcz piorunowała Anabell wzrokiem, Kyin miała po prostu nosa do takich spraw! -[i]No właśnie, ja wiem gdy Nathaniel wpada w twoje sidła!

Zoe · Wysłany: Nie 17:11, 06 Mar 2011 Temat postu:

Zoe jak najszybciej podleciała do Szandii, poprawiając swój biały szal.
-Szandia!-krzykneła i chciała ją przytulić. Niestety, tylko przenikneła przez waderę. Gdy zrozumiała, że już nigdy nie przytuli kuzynek, już nigdy nie dotknie niczego żywego, rozpłakała się.

Maxymilian · Wysłany: Nie 17:13, 06 Mar 2011 Temat postu:

Maxymilian nie zdążył się za bardzo przyzwyczaić do swojego małego ciałka, zanim je stracił. Był duchem, nie rozumiał dokładniej co się stało, czemu teraz utrzymywał się nad ziemią, a wcześniej z trudem po nim pełznął. Jednak, na chwilę zostawił te myśli, kiedy zauważył las, który budził się do życia po zimie.

Zoe · Wysłany: Nie 17:17, 06 Mar 2011 Temat postu:

Zoe odwróciła się i spojrzała na małego duszka. To było jeszcze malutkie dziecko. Szkoda jej go było. Wyglądał na takiego, co jeszcze ledwo umie mówić. Czemu ostatnio tyle jedt duchów? Wilki chyba nie wiedzą, co to jest dar życia.

Taharaki · Wysłany: Nie 17:21, 06 Mar 2011 Temat postu:

Powoli, ociągając się wyraźnie przemyka między drzewami. Rozgląda się. Ciemno. Cicho. Uwielbia takie miejsca. Zbliża się do strumienia, przygląda się swojemu odbiciu. Tak. Jest po prostu cudownie.

Maxymilian · Wysłany: Nie 17:23, 06 Mar 2011 Temat postu:

Maxymilian rozejrzał się, prawie nic nie widział w swoim życiu - no, w końcu się właśnie zakończyło. Teraz wszystko co widział go zachwycało. Dopiero po chwili zauważył obecne tu wilki, jego uwagę przykuła pewna wilczyca, podobna do niego. Z lekko wyblakłymi kolorami i trochę przezroczysta, lecz i tak nie chciał do niech się zbliżyć.

Zoe · Wysłany: Nie 17:28, 06 Mar 2011 Temat postu:

Zoe powoli, tak by nie wystraszyć szczeniaka podeszła do niego.
-Jesteś duchem prawda?-spytała gdy była już obok niego. Przyjrzała się jego kolorom i zachowaniu. Może on o tym nie wiedział?! Tak samo jak ona na początku.
-Jestem Zoe.-przedstawiła się uśmiechnięta.

Taharaki · Wysłany: Nie 17:32, 06 Mar 2011 Temat postu:

// pytanie : zwykły, żywy wilk dostrzega duchy? xD //

Pochylił się do strumienia i zaczął pić krystalicznie czystą wodę. Oblizał wargi i spojrzał w wodę. Mógł dostrzec skaliste dno oraz niewielkie rybki, przepływające od czasu do czasu przed jego pyskiem.

Maxymilian · Wysłany: Nie 17:33, 06 Mar 2011 Temat postu:

- Duch? A co to takiego? - pomyślał, prawdę mówiąc zdążył zauważyć że nie należał do większości, zmaterializowanych wilków, które były tu obecne. - Jeżeli duch, to jest to - powiedział i pokazał najpierw na siebie, a potem na Zoe - To... Chyba tak. - dodał, i usiadł w powietrzu, jakby na niewidzialnej gałęzi.

Zoe · Wysłany: Nie 17:34, 06 Mar 2011 Temat postu:

No, jak sie ujawnią
Zoe ,,ujawniła się", by inne wilki ją widziały. Te żywe wilki. Nadal patrzyła na małego szczeniaka z którym rozmawiała. Czekała na jego odpowiedź. Uśmiechneła się do niego wesoło, by nie czuł sie nieswojo.

Taharaki · Wysłany: Nie 17:36, 06 Mar 2011 Temat postu:

Poczuł się dziwnie, gdy ujrzał waderę, która wzięła się znikąd i nie wyglądała, jak wadery, które widział dotychczas. Spojrzał badawczo na nią, po czym nieśmiało się odezwał:
- Czy Ty jesteś normalną waderą? Tzn, wyglądasz jakoś... inaczej.

Zoe · Wysłany: Nie 17:39, 06 Mar 2011 Temat postu:

Zoe odwróciła się do wilka.
-Tak. Nie jestem normalną waderą. Jestem Zoe Melody Sing. Ale wszyscy mówią mi Zoe. Jestem duchem jak widzisz. Me niegdyś brązowe włosy, teraz są białe niczym pajęczyna. Tak samo z sierścią.-powiedziała i znów spojrzała na duszka.
-Tak jesteś duszkiem. Ale to nic złego. Ja też nim jestem.-dodała i uśmiechneła się.

Taharaki · Wysłany: Nie 17:40, 06 Mar 2011 Temat postu:

- Miło Cię zapoznać. Taharaki, ale wołają na mnie Tah. - uśmeicha się niepewnie do wilczycy.
- Jesteś duchem... Mogę zapytać, dlaczego? Tzn., co Ci się przytrafiło?

Maxymilian · Wysłany: Nie 17:41, 06 Mar 2011 Temat postu:

Maxy nie wiedział jak się ujawnić, i czy czasem już nie jest ujawniony. - Tak? - powiedział całkiem niepewnie. - A... A jak masz na imię? - zapytał, próbując sobie przypomnieć swoje imię. Maxymilian! Przypomniał sobie, lecz nie był tego całkiem pewny. Przynajmniej tak się będzie odtąd nazywać.

Zoe · Wysłany: Nie 17:42, 06 Mar 2011 Temat postu:

-Jestem Zoe. Może choćmy to tamtego wilka co?
Zoe uśmiechneła się do wilka i podeszła bliżej niego.
-Witaj Tahraki. Cóż czemu pytasz? Przez moją nieuwagę. Gdy byłam mała zobaczyłam małego ptaszka na drzewie. Weszłam na nie i próbowałam go złapać. Ale gałąź pękła i spadłam do wody. Co było dalej już nie pamiętam. Ale później gdy się obudziłam, leżałam przy jeziorze. Możliwe, że moje ciało nadal żyje i jeśli ktoś je ogrzeje może już nie będe duchem. Ot tak poprostu.-powiedziała i uśmiechneła się do wilka.

Taharaki · Wysłany: Nie 17:45, 06 Mar 2011 Temat postu:

- Nieprzyjemna historia. - zmarszczył brwi, po chwili jednak posłał duchowi niepewny, nieśmiały uśmiech.
- Cóż, może komuś uda się je kiedyś odnaleźć. Chciałabyś wrócić do wcześniejszego życia, prawda? - przygląda się badawczo Zoe.