Młody las

Daria

no dobrze mrukneła Daria i pobiegła coś upolować ale tym razem postanowiła upolować młodą sarenkę i udało się skoczyła i zabiła malenką sarenke a matka sarenki uciekła.Daria przyszła na polane ciągnąc młode połozla je i się położyła i zaczeła je jeśc

Wardress

Oblizując kości po obiedzie warknęła cicho na wilczycę. Nie znała jej, miała prawo do złości. Machnęła potężnymi skrzydłami i usiadła na dużym konarze jednego z niewielu starych drzew. Przyglądała się młodej wilczycy.

Daria

czemu złościsz się czyżby z mojego powodu zdziwiła sie i mrukneła Daria przyjażnie do obcej i nieznajej wilczycy

Wardress

- Cóż, nie lubie innych wilków. Ostatnio siedzę w odosobnieniu. - prychnęła i wyladowała z impetem koło wilczycy. - Wardress. - przestawiła się.

Daria

Miło mi cię poznać Wardres a ja jestem sierotką posmutniała i dodała i wyrzutkiem wybuchneła płaczem

Wardress

- Siedź cicho. Jesteś dorosłą wilczycą. Też jestem sierotą choć może i to i lepiej. Uczysz się wtedy życia sama. - mruknęła przytulajac ją mimowolnie skrzydłem.

Daria

no to niejestem sama ale z tobą uśmiecnela się otarła oczy i rzekła nie bede płakać ale bede cichutko i ucichła

Wardress

Uśmiechnęła się. Spojrzała na wilczycę i.. widziała siebie. Też była kiedyś mała, bezbronna i samotna. A teraz? Ma za sobą stanowisko Alfy, wojownika aż wkońcu należy do starszyzyny. - Skąd jesteś?

Daria

z dalekiej pólnocy pamiętam ta kraine pełno stworzen przepiękny wodospad i same stworzenia a ty Daria uśmiechneła się

Sasha

przyszła ze smutkiem - jak mi się jeść chce niczego do jedzenie nie znalazłam

Wardress

Skoczyła w krzaki przynosząc w zębach królika. Rzuciła wilczycy. - Masz jedź. - mruknęła. - Ja? Jestem tu od dziecka, choć urodziłam się na mroźnej Syberii.

Kelir

Wygłodniały, wypadł spomiędzy drzew i rozejrzał się wokoło. Dostrzegł parę wilków i syknął pod nosem. Marzyło mu się polowanie na sarnę, ale wśród takich tłumów mógłby co najwyżej dorwać mysz. I to przy wielkim szczęściu.
Odwrócił się i potruchtał w stronę jeziora. Może tam napełni żołądek.

Wardress

Bez słowa odeszła od wilczyc. No, nareszcie jakiś samiec, oby nie zdziecinniały. - pomyślała. Wzbiła się bezszelestnie w górę i zawisła w powietrzu nad wilkiem. - Witam. - powiedziała cicho i obojętnie. Wylądowała tuż obok wilka delikatnie muskając jego bok skrzydłem.
Odwróciła łeb za odbiegającym wilkiem. - Widać nie...
Wzbiła się w powietrze i poleciała nad jezioro ugasićswoje odwieczne pragnienie. Choć czy woda je ukoi? *nmmt*

Daria

Sasha poczekaj coś znalazlam mrukneła Daria patrz i daria wykopała z ziemi jakiś dziwny przedmiot jak myślisz co to jest mrukneła zdziwiona Daria do Sashy

Sasuke.

Przyszedł. Krwi, krwi zacisną kły. Spojrzał na stado jeleni niedaleko. Niczym cień pobiegł tam bezszelestnie. Po chwili na ziemi leżał dorosły jeleń o wspaniałych rogach. Jednak żył. Wbił swoje kły w jego tętnice. Po chwili zwierz padł bez życia. Dziękuję odpowiedział mu Ravnos. Oblizał wargi czerwonym jęzorem i wyszedł.

Monalisa

Przybiegła, miała nadzieję, że coś upoluję, rozglądała się za zdobyczą, ujrzała, stado saren, szybko podbiegła pod krzaki niedaleko, powoli zaczęła się skradać.
Gdy była już blisko, wyskoczyła, jak duch zza krzaków, i zaczęła gonić sarnę.
Po chwili już sarna leżała martwa, i ją jadłam.

Suicune

Przemykała lekkim krokiem między drzewami, podążając za tropem młodego jelenia. Po śladach widać było, że zwierz kuleje, nie powinno więc być problemów z upolowaniem go. W końcu zobaczyła ciemną, rogatą sylwetkę przedzierającą się desperacko przez gęste zarośla. Nawet nie musiała się skradać, jeleń i tak by nie uciekł. Miał otwarcie złamaną tylną nogę, obficie krwawił. Skoczyła na niego i po krótkiej szamotaninie w akompaniamencie rozpaczliwego beczenia rozerwała zębami gardło jelenia. Ciało upadło ciężko na ziemię, Sui z przyjemnością zabrała się za zjadanie go.

Monalisa

Spojrzała na młodą wilczycę z ironią, "dopiero co przyszłam upolowałam sobie sarnę, a ona tu już jest i też je" - pomyślała sobie i warczała na wilczycę.

Suicune

- Hmm? - spojrzała trochę zdziwiona na białą wilczycę. - Dlaczego na mnie warczysz? Byłam głodna, więc przyszłam coś upolować, ale jeśli ci to przeszkadza, mogę sobie iść... - przekręciła nieco łeb.

Monalisa

- nie.... spoko - spojrzała na wilczycę, - nazywam się Mona a ty - spytała.