Świerkowy las

Booze

Na widok zbliżającego się stada oblizała kły z których siciekała ślina. Na grzbiecie zaczynały wyrastać jej ostrza. Bolało to nimiłośernie ale nie okazywała tego. Jej oczy skupiły się na jednym z kilku byków. Kiedy był w linij przecięcia, przeskoczyła tuż pod jego szyją. Po chwili głowa jelenia spadła na ziemię. Oblizała kły ...

Sephira

Spojrzała na Canis zdumiona. Potem przeniosła wzrok na łeb jelenia. Nadal stała choć jej przyszła zdobycz była już kilka metrów przed nią. "Dobra, dosyć tego dobrego" pomyślała i zaczęła biec. Była praktycznie niewidoczna, poruszając się z taką szybkością. Uwielbiała to uczcie. Tą siłę wiatru wiejącego prosto w jej ślepia. Westchnęła. wyrwała się z zamyślenia, zrozumiała że już jest przy jeleniu. Skoczyła, lądując na jego kręgosłupie. Wbiła kły w jego kark i przegryzła tętnicę. Trysnęła krew. Jeleń padł martwy na ziemię. Oblizała kły z kwi i zaciągnęła ofiarę blisko ofiary Canis.

Booze

Stała tak jeszcze przez chwilę w bojowej pozie... gotowa na atak. Otrzepała się ze złości. Ostrza na jej kręgosłupie powoli znikały. Krew lała się ciurkiem z jej pleców przez brzuch na ziemię. Pod jej łapami ukazały się litry krwi... ale nie jelenia. Zawyła z bólu. Spjrzała na Sephirę i próbowała schować cierpienie jakie przechodziła pod krzywym uśmieszkiem. No t-to ud-dane p-pol-lowanie- jęczała nadal maskując się pod nieudanym uśmiechem.

Sephira

Spojrzała na krew. Z początku myślała że to krew jelenia, ale myliła się. Znała zapach jeleniej krwi i znała zapach krwi wilczej. -Co się stało? -jednym susem znalazła się obok wadery. -Zranił Cię? -spojrzała na zwłoki jelenia. -Idziemy do lecznicy. -powiedziała stanowczym tonem, nikt nigdy jej nie odwlecze od decyzji którą już podjęła z pójściem do lecznicy.

Booze

Nie to nie jeleń...- spojrzała na sciętą głowę jelenia- to,.. to te ostrza ale nic mi nie jest...- spojrzała na grzbiet, rany powoli, b.powoli goiły się- Nie umiem nad tym panować, a kiedy to się stanie po prostu z ran wytryskuje krew. Bliko kręgosłupu są żyły... i aorta-ciągnęła. Zamknęła oczy i usiadła. Zrobiła kilka głębszych wdechów i spojrzała na Sephirę. Naprawdę, to nic- dodała z nieco zkwaszoną miną.

Sephira

Ta... -mruknęła i zabrała wilczycę na kark. Nawet nie drgnęła pod dodatkowym ciężarem. -Zaniosę Cię do lecznicy, bo się wykrwawisz! Nie możesz teraz iść na własnych łapach, bo przez wysiłek stracisz więcej krwi. -powiedziała stanowczym tonem. -Trzymaj się. Najlepiej przyczep się do mnie pazurami, bo będę biec. A to będzie dosyć szybkie. -powiedziała i nie czekając na odpowiedź ani zgodę wybiegła z lasu.
[Nmj]
//bd w lecznicy.//

Szasta

Odszedł trochę dalej bo wpadł jakby w trans nie słyszał o co pytała Shauni-Mówiłaś coś?-zapytał i spojrzał na wilki obecne.

Shauni

Podeszła do niego i znowu usiadło tuz obok.
- Mówiłam, że mam o co się martwić, bo jesteś moim przyjacielem - odrzekła spokojnym głosem i próbując zerknąć mu w oczy.

Szasta

-Jesteśmy przyjaciółmi i mówię ci szczerzę, że ty mi nie pomożesz w ani jednej mojej sprawie...-odrzekł uspokajając ją...sądził, ze się zdenerwowała.

Shauni

Westchnęła głęboko.
- A znając Cię nawet, nie pozwolisz mi spróbować? - zapytała spokojnie, była wręcz mistrzynią opanowania, no nie licząc paru sytuacji.

Szasta

-No więc jak mi pomożesz dasz antydepresanty na złamaną duszę, złamane serce a właściwie serca już nie mam więc to już brak problemu.Jestem niczym, moje życie jest puste już i bezsensu nawet jako wojownik nie mam już nic do zdziałania.Jeszcze kilka ataków i Szasta zniknę z tego świata jak mam się czuć!?Potrzebuję choć trochę czasu...żeby sam się zregenerować a na moje przeznaczenie nic nie poradzisz...tak będzie i już myślisz, że dlaczego moje kły i pazury są dłuższe niż u normalnego wilka,dlaczego jestem większy niż zwykły wilk.Dlaczego moje zmysły są dużo czulsze niż u innych?Treningi...oczywiście też,ród tora tak, ale nie tylko-warknął i odszedł w cień.

Shauni

Siedziała przez chwilę w milczeniu. Z zamkniętymi oczami wyglądała jak posąg z czarnego kamienia. Nie potrafiła się skupić. Chaotyczne myśli nie układały się w logiczna całość. Nagle "posąg" drgnął, a po chwili wadera stała tuz koło basiora.
- Życie cię nie oszczędziło to prawda - mówiła bardzo cicho, żeby jakieś przypadkowe wilki tego nie usłyszały - Wycierpiałeś więcej, niż nie jedna potępiona dusza, bez krzty uczuć. Jednak, nie byłeś i nigdy nie będziesz niczym. Jesteś wspaniałym wilkiem. Świetnym wojownikiem. Doskonałym ojcem. Oczywiście - przekrzywiła głowę- w tym momencie ze żadne skarby świata się ze mną nie zgodzisz. A twoja cielesna powłoka, no cóż - zmrużyła lekko oczy - nie zrozumiem tego jeżeli nie będziesz skłonny mi jej wytłumaczyć. - spojrzała mu w oczy, czekając na gwałtowny wybuch emocji.

Athoria

Przyszła skocznym lekkim krokiem. At miała dzisiaj nadzwyczaj dobry humor. Usiadła sobie wygodnie w cieniu jakiegoś drzewa^^

Booze

Weszła wolnym i chwiejnym krokiem. Rany na grzbiecie były prawie uleczone. Usiadła na swoim ulubionym kamieniu i wcinała MM'sy.
Spojrzała na At i kiwnęła jej głową. Chcesz?- zapytała wyciągając łapkę z paczką MM'ów.

Athoria

Spojrzała spod grzywki na młodą wilczycę. Tylko nie słodycze!! Przecież ona dostaje świra na ich punkcie. Oblizała kły ze smakiem. Patrząc smutnym wzrokiem w stronę paczki MM' sów.

Szasta

Otrzepał łeb pełen werwy i chęci życia.Przespał tu całą noc a właściwie przesiedział.Spojrzał na Athorie-Witaj-rzekł i podszedł do strumienia.

Athoria

Odwróciła łeb spoglądając u ukosa na Szastę. Westchnęła, tracąc nadzieję, że kiedykolwiek zje parę pysznych MM'sów. -Witaj Szasto. -Powiedziała krótko robiąc znużoną minę.

Booze

Podeszła do At i wyciągnęła rękę z paczką MM'ów. Weź sobie- uśmiechnęła się do wilczycy. Spojrzała przez chwilę na ojce Sephiry. Westchnęła i spojrzała znów na waderę.

Athoria

Znów spojrzała na młodą wilczycę i uśmiechnęła się do niej lekko. -Dzięki. -Mruknęła, biorąc z paczki parę cukierków. Mmm... czy kiedykolwiek przestaną jej smakować? Raczej nie -,- Odgarnęła grzywkę i wepchnęła sobie cukierki do pyska o.O

Szasta

-Rozumiem-westchnął i odszedł od strumienia.Patrzył w niebo i oddalił się po chwili zniknął w lesie...