Jaskinia Renny i Shire'a

Shire

- Ciebie? - spytał wciąż zamyślony Shire. - Nie, nie ciebie. Chyba... chyba bym nie mógł. Oddać ciebie. - powiedział w końcu. - Nie, nie, nie... - żyć bez Renny? Nie... Ale wolałby żyć tylko z nią. Bez reszty... rodziny. Tak to się nazywa? Rodzina... Córki, kuzynostwo... Ileż tego jest...

Renna

Oparła łeb na jego piersi.
- Tylko...gdybyśmy byli tylko my - jęknęła.
Spojrzała samcowi w oczy. Do głowy wpadł jej iście głupi i ryzykowny pomysł.
- Co ty na to? Na zapomnienie? O reszcie? Na oderwanie się od wszystkiego? Od przeszłości? Ja jestem na to gotowa. Na wrócenie do tego czasu, gdy byliśmy tylko my? - wtuliła się w jego sierść. Była jednocześnie i tak głupia, i tak mądra. - Znam kogoś takiego...
Renia jak zawsze mówiła zagadkami.

Shire

- Oderwać się...? - spytał Shire. Znowu... Znowu zapomnieć, zapomnieć o wszystkim... Pod wpływem narkotyku, zaklęcia, przypadku... Tylko teraz miałby Rennę. Nie byłby znowu sam. Tak - chciał tego. Ale czy ona wiedziała na co się godzi? - Na pewno tego chcesz? - spytał cicho. Musieliby wtedy uciec - od rodziny, przyjaciół.

Renna

- Tak. Nie obchodzi mnie to, co oni będą czuli. My tu się liczymy - wtuliła się mocniej w futro samca.
Nie chciała odchodzić z krainy, nie. Nie chciała z niej znikać. Chciała... unikać kontaktów z rodziną. Przyjaciele? Nie. Może Yuki, tylko Yuki. Nikt więcej.
- Moja ciotka jest magiem - dodała po chwili.
O co jej chodziło? O eliksir zapomnienia? Ciotka prowadziła działalność, hm, uśmiercającą, ale zapomnienie też należało do jej broszki. Spojrzała na samca.
- Tylko jest pytanie...Czy cię poznam?

Shire

Shire westchnął Wyciągnął zza szalika paczkę papierosów i nabazgrał na nie imię: Renna.
- Módlmy się, by wystarczyło. - powiedział i uśmiechnął się delikatnie. - Nie wiem, jak mógłbym cię zapomnieć. Ale wyraźnie raz już tak zrobiłem. - dodał. - Idziemy?

Renna

Przełknęła ślinę.
- Chodź. Zaprowadzę cię.
Jej ciemne, szkarłatne oczy patrzyły naprzód. Pozna Shire'a. Jak zawsze. Tylko czy powstanie pytanie, czy on pozna ją? I czy gdy go zobaczy, przypomni sobie wszystko?
Po chwili szła już powolnie, w kierunku swojego ,,drugiego domu". Szła jak najwolniej, żeby samiec zdążył ją dogonić.

zt.

Shire

Shire wstał i po chwili dogonił Rennę, by iść obok niej. Miał nadzieję, że nie popełniają jakiegoś głupstwa... Okaże się. Ważne to żyć chwilą. Oby tylko poznali siebie nawzajem... A o reszcie rodziny nie pamiętali. Choć Shire miał pewne wyrzuty sumienia w stosunku do Nixenny i Camyon. Te dwie polubił.

zt.

Renna

Coś dziwnego przyprowadziło ją tutaj. Jakiś sentyment. Coś dziwnego. Usiadła w grocie i czekała na samca, mając nadzieję, że Shire trafi. To miejsce było dziwne. Dziwne uczucie. Dziwnie znajome. Zbyt znajome. Jakby kiedyś je widziała.
Machnęła łbem na boki. Wiatr muskał jej futro, a oczy wypatrywały samca niecierpliwie.

Shire

Shire pojawił się zaraz za Renną. Ta jaskinia... To jezioro, wszystko wydawało się tak bardzo znajome, że aż go zatkało. Co to za miejsce? Wyglądało na mało uczęszczane, bardziej przypominało czyjeś legowisko, niżeli publiczne miejsce. Zapewne to ich legowisko, ich jaskinia... Skoro byli ze sobą przed wypiciem eliksiru to i musieli chyba gdzieś mieszkać.

Renna

- Jesteś - stwierdziła, gdy tylko zauważyła basiora.
Podeszła do Shire'a pośpiesznie. Wtuliła się w jego futro i ucałowała go w policzek.
- Też ci się wydaje, że tutaj byłeś? - spytała.
Oparła łeb o jego bark. Było jej ciepło. Nie czuła już wiatru. Tylko samca przy swoim boku.

Shire

Shire pokiwał głową. Oczywiście, że wydawało mu się, iż już tutaj był. I to nie sam. Na pewno miał wtedy przy boku Rennę.
- Chodź do środka. - powiedział powoli wchodząc do wnętrza jaskini. Tutaj było cieplej, kiedy na zewnątrz powoli robiło się chłodno, nawet jak na tę porę roku.

Renna

Posłusznie poszła za samcem. Weszła do groty. Ciepło. Znajomo. Usiadła obok samca i oparła łeb o jego bark. Nie chciała juz mówić o tych wszystkich, którzy twierdzili, że ją znają.
- A tak właściwie...Czym się zajmujesz? - spytała w końcu.
Chciała wiedzieć o nim jak najwięcej. Chodziło jej głównie o jego rolę w stadzie.

Shire

- Hem... Jestem Nauczycielem, choć niegdyś byłem Łowcą. - powiedział Shire. Tak, teraz podjął się nauczania młodych pokoleń... Niestety, jakoś młode pokolenia na razie nie chciały skorzystać z jego dobrego serca. Mówi się trudno, on jeszcze poczeka. W końcu przyjdą, a jak nie, to siłą się jakiegoś szczeniaka ściągnie. ^^

Renna

Uniosła obie brwi do góry.
- Uczysz małe słittaśne dzieciaki? To samo złoo - mruknęła jedynie. - Ciekawe, jak ci z nimi pójdzie - tutaj uśmiechnęła się.
Opuściła brwi. Będzie uczyć szczeniaki? Renna właściwie...Chyba nie pamiętała żadnego złego wydarzenia z nimi, ale już czuła, że to samo zło.

Shire

- E, nieprawda. Dzieciaki wcale nie są najgorsze. - powiedział z uśmiechem. - Jak się je odpowiednie wychowa... - już się cieszył na myśl o 'Szkole Komandosa Shire'a'. Ach, nie ma to jak odpowiednia tresura. - To mogą być w przyszłości na prawdę... przydatne. - dodał ciągle się uśmiechając.

Stoopyy...

Renna

a Shire ma...Długi tułów xD

- Nooo - potwierdziła spokojnie - Chyba - musiała to dodać.
Z jej pyska nie znikał delikatny uśmiech, a zielone oczy patrzyły przed siebie.
- Rzucasz się na głęboką wodę - mruknęła po chwili.
Zerknęła do góry, na samca.

Shire

- Dam sobie radę. - powiedział spokojnym i pewnym tonem. - Zobaczysz. O ile ktoś w ogóle będzie chciał przyjść do mnie na lekcje. Nie uważasz, że edukacja z zupełnie niewiadomych przyczyn odpycha dzisiejszą młodzież? I kto mi powie, dlaczego dzieci nie lubią szkoły...? - zastanowił się. No właśnie. Bardzo ciekawe... Co takiego jest w nauce, że nikt za nią nie przepada? To zagadka.

Renna

- Bo wolą robić słittaśne fotki - spokojnym tonem zaproponowała.
- Dobra...koniec o dzieciach - mruknęła, opierając łeb o bark samca.
Odetchnęła głęboko i wtuliła się mocniej w jego futro. W jaskini było ciepło. Na dworze pewno deszcz.

/U mnie biało za oknem xd/

Shire

- Koniec. - potwierdził Shire. Dziwnie się ostatnio czuł. Jakby zostanie Nauczycielem coś w nim zmieniło... Jakby od dziś jego imię było pisane jakimś ped... pięknym kolorem różowym. Czy takie było jego przeznaczenie? Może lepiej by się sprawował w roli Łowcy? Chociaż nie... To już nie dla niego. Nie pamiętał ile miał lat, ale ciało mówiło mu, że sporo. W dodatku te papierosy. Chyba wcześniej palił. To raczej nie było dla jego organizmu zbyt zdrowe.

Renna

Westchnęła. Oddychała spokojnie, a jej głowa była chyba po raz pierwszy wolna od różnych myśli. Ciepło. Shire nauczycielem...Ciekawie. Renna będzie musiała kiedyś to zobaczyć. Shire nauczający dzieci...Zabawne. Spojrzała na Shire'a. Wyobraziła sobie jego, gdy gania za dziećmi uciekającymi po kątach. Uśmiechnęła się jedynie.