Zakątek Lii [*] i Massacre'a

Seele

Yyymm.. A ty too kto, za przeproszeniem?-spytała Seele z grobową miną. Nie znała tej wilczycy, najwyraźniej jest nowa, czy coś. Ale czy Lia ją znała? Przekonajmy się.
A ty ją znasz?-spytała ponownie, tym razem Lii.

Lia

-Tak znam ją...kiedyś kiedy jeszcze byłam mała poznałam ją w lesie na spacerze i zaprzyjaźniłyśmy się- popatrzyła na Seele a potem na Lutien.

Rossie

-Ja jestem Lutien i Lia to była moja koleżanka zanim się rozstałyśmy-Powiedziała troszkę przestraszona.
-Przepraszam ale muszę już iść...Pa Lia.-Pożegnała się,jak i również pożegnała by się z drugą duszą lecz nie znała jej imienia.
Z.T

Massacre

Massacre będąc oddalonym od towarzystwa, stał w rzece. Moczył się i jednocześnie rozmyślał nad wszystkim co mu znane.
No cóż... To wszystko było dla niego tak pokręcone, że nie wiedział już co ma myśleć.
Podsłuchał rozmowę Seele z Lią i pomyślał:
-Skoro ma szansę odzyskać ciało... czemu nie. Nie miałbym nic przeciwko, ale...- zamyślił się ponownie.
Właśnie... Czy był w stanie kochać nadal Lie? Po tym wszystkim co zrobił, jego uczucia i inne wartości podupadły. Nie czuł, że może jeszcze kogokolwiek kochać i pokochać...

Lia

Lia od wróciła się w stronę Massacre'a i krzyknęła
-Nic nie powiesz???-zapytała go dziwnym tonem w którym mieszały się strach,niepewność,zdziwienie ale i nadzieja.

Seele

Seele uśmiechnęła się do nieznajomej i skinęła jej łbem na pożegnanie.
A Massacre, jakie ma na ten temat zdanie?-spytała i uśmiechnęła się do wilczycy. Tak.. Jeśli on wyrazi swoje zdanie na ten temat, Seele będzie mogła jej zwrócić życie. Musi usłyszeć jednak dobry argument.

Massacre

Podszedł do Pośredniczki Dusz i zmierzył ją swoim wzrokiem.
-Nie moja droga, nie potrzebujesz dobrego argumentu by zwrócić jej życie.- odpowiedział stanowczo.
-Moje zdanie jest ostateczne i nie do odwołania. Zgadzam się byś oddała jej ciało, tylko tyle mogę powiedzieć.- Uśmiechnął się jakby od niechcenia, ukłonił się lekko Pośredniczce Dusz i odwrócił się. Patrzył teraz w dal, jakby łapy same chciały gdzieś pójść. On był jednak zmęczony więc odszedł od wader i przysiadł w zaciszu pod drzewem, które bardzo lubił.

Seele

On jej będzie stawiał warunki?! Hahaha, chyba go coś bolało. Na tym przecież polega ''praca pośrednika''. Musi usłyszeć słowa przekonujące go, ponieważ wtedy nie ma innego wyboru i nie ''oddaje'' mu życia.
No więc tak.. Nie przekonaliście mnie prawie w ogóle, jednak dopiero zaczynam, więc daję ci szansę.-powiedziała i uśmiechnęła się.
Więc tak, pokaż mi gdzie jest twe ciało-dodała i popatrzyła na wychodzącego basiora. Ciężki orzech do zgryzienia. Zależało mu, czy też nie?... Jednak, nie to jest teraz ważne.

Lia

Lia uradowała się z tego bardzo i chwile potem powiedziała

-Moje ciało leży na polanie świetlików na cmentarzu...to tereny watahy
wody-odrzekła uradowana...tak naprawdę nie mogła uwierzyć że uda jej się powrócić do żywych to przecież taka dobra nowina dla niej i innych...
po chwili odwróciła się do April i rzekła

-Tak się cieszę że będę żyć...nie bałam się umierać ale to trochę dziwne być nie żywym-powiedział

April

Zerknęła na leżącego pod drzewem Massacre. Następnie przeniosła wzrok na pośredniczkę. Jej oczy były nieco... Przerażające. Obróciła się w stronę Lii.
- Też się cieszę. Tylko teraz dbaj o życie trochę... Bardziej. Wątpie żebyś w razie kolejnego nieszczęścia otrzymała następną szansę... - powiedziała do białej wadery. Usiadła na śniegu, jakby się nad czymś zastanawiając. Ciekawe co przyniosą jej kolejne dni.

Lia

Popatrzyła na April i zamyśliła się na krótką chwilę.

-Wiem,i tak to cud że teraz udało mi się otrzymać tą szansę.Na pewno będę szanować drugie życie które otrzymam.

April

- Mam taką nadzieję... - dodała. Dziwne, że mówi o szacunku do życia, a sama je ryzykuje. Ale ona ma szczęście do wychodzenia bez szwanku nawet z najgorszych sytuacji. Z tym się trzeba urodzić.
- Wybacz, że pytam... Ale jak to jest być duchem? - powiedziała pytającym tonem, spoglądając, na półprzezroczystą postać Lii. Ciekawe jak to jest się składać z ektoplazmy, latać i przenikać przez ściany.

Lia

Lia zaczęła się zastanawiać,po chwili odezwała się.

-To trochę dziwne uczucie...nie wiem jak to dokładnie opisać,z bycia duchem naj przyjemniejsze jest latanie.Ale jedno ci powiem...umieranie jest dość bolesne,jeszcze zależy jak kto umiera.Ale tak w samej śmierci nie ma nic aż tak strasznego.-Odpowiedziała

April

Mimo, że latanie w postaci ducha byłoby fajne, to zdaniem April, egzystencja wśród żywych jest ciekawsza. Jesteś materialny i tym podobne... Dusze miały wprawdzie szereg innych możliwości, ale to wciąż nie to samo. Jak kto woli...
- Domyślam się, że to nie należy do przyjemnych rzeczy - skomentowała słowa Lii. Zastrzygła parę razy uchem i poprawiła gogle, które opadły jej nieco na oczy. Element tak dla niej charakterystyczny, a zarazem rzadko używany. Głównie dlatego, że zepsuty.

Lia

-Tak nie jest to zbyt przyjemnie,wolę być żywa.-Powiedziała i uśmiechnęła się.
Po chwili rozejrzała się do okoła.

April

- A czy powrót do żywych, niesie za sobą jakieś konsekwencje? - zapytatała zerkając kątem oka na Seele. Jak to imię pasuje do zajmowanej przez nią rangi... Po chwili znowu w skupieniu wbiła wzrok w Lie. Chyba życie nie jest od tak oddawane? W takim wypadku śmierć nie miałaby sensu. Wadera okręciła ogon wokół łap. Zatęskniła za jego puszystą końcówką. Teraz trochę poczeka aż sierść urośnie w tamtym miejscu... Nie ma jakichś odżywek na porost futra, czy coś?

Seele

Teoretycznie nie.. Jednak jeśli raz się już otrzymało szansę, trzeba pamiętać, że druga jest prawie nie do zdobycia-powiedziała i uśmiechnęła się przyjaźnie.
No nic.. Trzeba się już zbierać, więc lecimy.-dodała i zniknęła. Była już hen, hen daleko.

zt.

Massacre

Massacre z dala spoglądał na rozwój wydarzeń.
Interesowało go cokolwiek? Raczej nie. Był myślami gdzieś daleko, gdzieś gdzie jego wspomnienia przeplatały się z teraźniejszością.
Kochał jeszcze Lię? to pytanie stoi pod znakiem zapytania...
Zwinął się jeszcze z tego miejsca poszukując czegoś co zapewne nie istniało w rzeczywistości, a odgrywało pewne znaczenie w jego żywocie.

z.t

Lia

Lia przyszła tu...była już żywa,miała nadzieje że Massacre ucieszy się na jej widok.Powiedziała do niego.
-Cześć!!!-Powiedziała uradowana do ukochanego.
Weszła do rzeczki która płynęła niedaleko i umyła się ze zaschniętej krwi i ziemi w której leżało jej ciało.Kiedy wyszła z wody była już czysta i czuła się lepiej.Spojrzała na Massacre'a i zaczęła się zastanawiać co on teraz zrobi.

Massacre

Massacre ponownie przybył w to miejsce. Zauważył, że Lia nadal tu jest.
Podszedł do Niej i przytulił się tak po prostu... Tęsknił.
-Witaj... Zanim cokolwiek powiesz, pozwól, że ja Ci coś powiem. Byłem na prawdę złym wilkiem. Nie da się tego ukryć, wyrządziłem wiele krzywd i bólu, zwłaszcza Tobie.- popatrzył się w ślepka Lii.
-Pora byś Ty uczyniła dla mnie to samo. Zabij mnie...- powiedział poważnym tonem i wyciągnął ostrego złamanego wpół kamienia, którego znalazł przy urwisku.