Przylądek Dobrej Nadziei

Deemon

-podoba ci się? -zapytał wilczycę.

Arya.

- Podoba - rzekła tylko wciąż patrząc na perłę. Po chwili przeniosła wzrok na wilka i popatrzyła na niego pytającym wzrokiem.

Deemon

Patrzył się jej prosto w oczy z dziwną ciekawością. Po chwili odwrócił łeb i popatrzył się chwilę w morze i szybko odwrócił głowę. Spoglądał przez chwilę w oczy Aryli a potem zawył niskim tanem. Jakby płaczliwym w który przebijał smutek i rozpacz, jakby serce mu pękło. W rzeczywistości tak było. Po tajemniczym zniknięciu Lili całkowicie się zatracił. Chodził ze spuszczoną głową i mamrotał coś pod nosem.
<Jak>-mamrotał pod nosem.
-Wiesz co ... -zaczął niepewnie- chyba ci musze coś powiedzieć.-powiedział.

Arya.

Patrzyła na niego, nieco zdziwionym wzrokiem. Miała mieszane uczucia.
- Słucham więc - rzekła tylko charakterystyczną tylko dla niej barwą głosu.

Shauni

Przyszła tutaj zamyślona. Usiadła poza zasięgiem wzroku wilków znajdujących się na tym wybrzeżu. Usiadła na piachu i zapatrzyła się w morze.

Dante · Gość

Dante kroczył powoli po piaszczystym brzegu. Nie przeszkadzało mu, że lodowata woda co chwilę oblewa mu łapy. - Choć jedno miejsce, w którym nie ma śniegu... - mruknął pod nosem.

Shauni

Usłyszała przytłumiony przez falę głos wilka. Jej czarne oczy spoczęły na "źródle dźwięku". W jej ślepkach tak spokojnych na pierwszy rzut oka czaiło się jakieś trudne do opisania uczucie.

Dante · Gość

Nie znosił plaż. Ale to było jedyne napotkanie przez Dantego miejsce w krainie, które, przynajmniej jak na razie, było ciche i spokojne. Wilk usiadł poza zasięgiem morskich fal.

Shauni

Nieruchoma jak posąg nadal wpatrywała się w wilka. Chętnie by zagadała, bo już w sumie od kilku dobrych miesięcy z nikim nie rozmawiała, ale nie chciała się narzucać.

Dante · Gość

Machał delikatnie końcówką ogona, patrząc na linię horyzontu. Słońce już prawie zaszło, ustępując miejsca księżycowi. Wilk westchnął cicho, wspominając dzisiejszy dzień. Jak dobrze, że miał się ku końcowi.

Shauni

" A co tam" pomyślała, ze zdecydowaniem. Naprawdę rozpaczliwie potrzebowała towarzystwa. Wstała i podeszła do wilka.
- Można się dosiąść? - zapytała wyjątkowo cichym i melodyjnym głosem.

Dante · Gość

Głos wilczycy wyrwał go z rozmyślań. - Oczywiście - odpowiedział i uśmiechnął się kątem pyska, choć nawet nie spojrzał na nieznajomą.

Shauni

Usiadła obok niego. Wiatr znad morza rozwiewał jej długie włosy. Wpatrzyła się w niebo. Głośno odetchnęła z ulgą. Nawet takie siedzenie przy wilku pomogło.

Dante · Gość

Dopiero usłyszawszy odetchnięcie wilczycy, spojrzał na nią. Wyglądała, jakby udało jej się właśnie od czegoś uwolnić. - Wszystko w porządku? - zapytał.

Shauni

Spojrzała na niego czarnymi ślepiami.
- Teraz już tak - odparła cicho i melodyjnie.
Subtelnie uśmiechnęła się do wilka.

Dante · Gość

Przyjrzał się jej czarnym oczom. Niespotykany kolor. Uśmiechnał się lekko, przypominając sobie, że przecież nawet się nie przedstawił. - Jestem Dante - powiedział.

Shauni

- Shauni - powiedziała srebrzystym głosem - Miło mi Cię poznać, Dante - dodała po chwili patrząc mu w oczy.

Dante · Gość

Już miał zapytać ją o watahę, lecz do jego nosa dotarł znajomy zapach Nocy. Wilk z powrotem przeniósł wzrok na niebo. Morze przypominało mu dzieciństwo.

Shauni

Przyglądała się cały czas wilkowi. Nagle cichutko odezwała się.
- Wiesz sprawiasz wrażenie jakby coś Cię gryzło - zrobiła pauzę - Oczywiście zaraz powiesz, że to nie moja sprawa - dodała po chwili.

Dante · Gość

Zaśmiał się krótko. - Nie, powiem raczej, że nic mnie nie gryzie - odpowiedział, po części zgodnie z prawdą. Miał wrażenie, że ten problem sam sobie wmówił.