Przylądek Dobrej Nadziei

Shauni

- Ale szczęsliwy do końca tez nie jesteś - powiedziała srebrnym głosem wilczyca.
Bacznie przypatrywała się jego osobie. Jej czarne ślepia czasami wydawały się szklane

Dante · Gość

Westchnął, gdy zdał sobie sprawę, że wilczyca nie odpuści. z powrotem przeniósł na nią wzrok, pytając. - A czy widziałaś w tej krainie kogoś, kto jest w pełni szczęśliwy? Kogoś, kogo zupełnie nic nie trapi? Nie ma takich wilków.

Shauni

Zamyśliła się.
- Masz racje - powiedziała jakimś przygaszonym głosem - Nie ma takich wilków.
Z pyskiem bez emocji spojrzała na morze.

Dante · Gość

Przyjrzał się wilczycy uważnie. - Na pewno wszystko w porządku? - zapytał, zwyczajem z dzieciństwa przekrzywiając lekko łeb.

Shauni

- Tak - powiedziała spoglądając na niego znowu czarnymi ślepiami - porostu.... - urwała nie wiedząc jak się wyrazić - No, ale nie ważne - powiedziała po chwili milczenia i uśmiechnęła się szczerze do wilka.

Dante · Gość

- Oczywiście, nie musisz mówić, jeśli nie chcesz - odrzekł, wciąż przyglądając się Shauni. - Ale czasami najlepiej jest porozmawiać o swoich problemach z kimś, kogo właściwie się nie zna.

Shauni

- Dorabiasz jako terapeuta? - zapytała z anielskim uśmiechem - Nie pochwaliłeś się - zaśmiała się cichutko, co brzmiało jak srebrne dzwoneczki na wietrze.

Dante · Gość

Roześmiał się. - Można to tak ująć, jeśli się weźmie pod uwagę, że terapeuci są zwykle bardziej rąbnięci od swoich pacjentów - odpowiedział, po czym spytał. - To co cię trapi?

Shauni

Westchnęła głęboko.
- Przybyłam do tej krainy - powiedziała cichutko - już dawno temu. Oczywiście nie zestarzałam się za bardzo - znowu cicho się zaśmiała - Mój metabolizm jest hmm oryginalny. Wracając do sedna sprawy - dodała pośpiesznie - Nawet po tak długim czasie widzę, że odstaję od innych. - westchnęła, ale żeby rozładować atmosferę spojrzała na wilka szczenięcymi oczami - Nikt mnie nie lubi - dodała jak szczeniaczek

Dante · Gość

No tak... mógł się domyslić. Syndrom emo, jak u wszystkich. - A przyszło ci do głowy, by poszukać znajomych? - zapytał. - I dlaczego uważasz, że odstajesz od innych? Ktoś ci to powiedział? Nie wierzę, że z nikim nie potrafisz się dogadać.

Shauni

- Ależ ja mam znajomych - obruszyła się - Tyle, że nikt ze mną dłużej nie wytrzymuje, a moim starzy przyjaciele odeszli. Tak samo jak mój rzekomy ukochany i inne dwulicowe bestie - dodała tonem jakby mówiła o pogodzie.

Dante · Gość

- Nikt z tobą nie wytrzymuje, mówisz... a dlaczego tak sądzisz? - zapytał, drugą część wypowiedzi puszczając mimo uszu.

Shauni

- Nie raz jak mam zły humor staję się ponoć nie do wytrzymania - powiedziała i westchnęła cicho - Ale ja nie chce się zmieniać dla innych - dodała może trochę nieśmiało.

Dante · Gość

- Każdy, gdy ma zły humor, jest nieprzyjemny dla innych. To normalne - odrzekł. - A ty się nie zmieniaj. Wiesz, po czym można poznać, że mamy do czynienia z kimś wartościowym? Jeśli ktoś potrafi nas zaakceptować takimi, jacy jesteśmy, jeśli nie wytyka nam naszych wad i nie oczekuje, że się dla niego zmienimy, na pewno jest godny uwagi.

Shauni

patrzyła na wilka z uznaniem w oczach.
- Wow - wyszeptała - Wiesz, że bardzo mądrze mówisz - dodała po chwili z anielskim uśmiechem.

Dante · Gość

- Chyba przesadzasz - Roześmiał się. - Przecież o tym, co mówię każdy chyba wie. Szkoda tylko, że nie każdy tak postępuje.

Shauni

- O nie wcale nie przesadzam - powiedziała ze słodkim uśmiechem - Wiesz mi nie każdy zdaje sobie sprawę z tego co właśnie powiedziałeś.

Dante · Gość

- Doskonale o tym wiem - odrzekł i dodał po chwili przyglądania się tym tajemniczym, czarnym jak noc oczom Shauni. - A ty? Zdajesz sobie z tego sprawę?

Shauni

Zamyśliła się przez chwilę patrząc w morze. Po chwili przeniosła czarne ślepia na oczy wilka.
- Myślę, że tak - odparła spokojnie.

Dante · Gość

- Skoro tak, to nie powinnaś przejmować się wilkami, z którymi nie potrafisz znaleźć wspólnego języka - odpowiedział. - Po prostu nie są tego warte.