"Wesoła Śmiertka"

Renna

Powolnym krokiem weszła do sklepu. Usiadła na fotelu. Owinęła przednie łapy ogonem. Cały czas czekała na Shire'a. Jej czujne oczy nie spostrzegły ciotki. Będzie nietypowym klientem.
Tego chcesz, Reniu? Tego chcesz? Chcesz zapomnieć o Camyon, Nixennie, Ohme, Kyinrze, Carly, o tym, że jesteś ciocią? Matką? Chcesz zapomnieć o Yuki, Kodoku, Lucy i... Waspie. Wasp. Oca. Nie, nie może tego zrobić.
Zamrugała oczyma. Ona tego chciała. Wasp nie mógł jej w tym przeszkodzić, a raczej myśl o nim.

Shire

Shire pojawił się w "Wesołej Śmiertce" chwilę po Rennie. On już raz to przeżył... Amnezja... Nie było mu z tym dobrze, ale teraz jest inaczej... Teraz tego chce. I ona tego chce.
- No i jak się czujesz? - spytał partnerki siadając obok niej.

Renna

- Dobrze - stwierdziła, kiwając łbem.
Zmrużyła oczy. Odruchowo ścisnęła samca za łapę. Otworzyła oczy po kilku sekundach.
- Jeszcze jej nie ma - powiedziała, spoglądając na samca.
Oparła łeb o jego bark. Miała tyle ciążących na niej złych wspomnień. Ale wierzyła, że zapamięta wszystkie momenty z Shire'em. Żal by było tracić z pamięci tego, co wydarzyło się właśnie tutaj. Na górze.

Shire

- Spokojnie. - powiedział Shire z uśmiechem, widząc, jak wilczyca łapie go za łapę. - To nie wizyta u dentysty. Aż tak źle nie będzie. - rzekł. - Przyjdzie. Na pewno tego chcesz? Nie musisz... My nie musimy. - Ale on chciał. Był gotów to zrobić. Bez niej? Wolał jednak z nią.

Renna

- Chce... Chociaż nie wiem, co potem będzie. Ale myślę, że będzie dobrze - mruknęła.
Oddychała spokojnie i czekała na ,,obsługującą". Jak sobie to wyobrażała? Nie wyobrażała. Wolała raz dać się zaskoczyć. Machała teraz ogonem na boki. Wpatrywała się przed siebie spod zmrużonych oczu. Po... tym, trzeba będzie dopilnować, aby nikt ich nie oświecił. Nie przypomniał nic.

Shire

- Oczywiście, że będzie dobrze. - powiedział z uśmiechem Shire. - Nie inaczej. - dodał szeptem, modląc się, by właścicielka już przyszła, zanim mu się Renna rozmyśli... Znowu zapomnieć, o wszystkim zapomnieć! Tym razem jednak specjalnie...

Renna

- No. - mruknęła.
Otworzyła oczy i wtuliła się mocniej w futro samca. Wpatrywała się w drzwi. Zadowolona teraz była, że nikogo nie ma w tym miejscu oprócz nich. I lepiej. Zerknęła na samca. Spojrzała mu w oczy.
- Kocham cię, wiesz? I dlatego cię poznam.

Shire

- Ja też cię kocham. - powiedział spokojnie Shire i przytulił do siebie Rennę. Cokolwiek by się nie stało mieli siebie, i to wilkowi w zupełności wystarczyło. - Będzie dobrze. Będzie nawet lepiej. - zapewnił Rennę.

Renna

Kiwnęła łbem. Ucałowała samca w policzek i westchnęła. Splotła ich ogony i czekała na ciotkę. Na tą chwilę.
- Jak to było? Jak to było niczego nie znać? Nic nie wiedzieć?
Chciała być w miarę przygotowana. Nadal trzymała go za łapę i wpatrywała się przed siebie.

Shire

Shire nie wiedział co powiedzieć.
- Po prostu. - rzekł w końcu. - Jakbyś się właśnie urodziła... Jakbyś... Zaczęła wszystko od nowa. Tylko z wielką migreną. - wyjaśnił najlepiej jak umiał, więcej nie mógł powiedzieć. Nie chciał, lub nie pamiętał.

Renna

Ho ho! Skoro Renię często męczyła migrena, to co będzie wtedy? Ale teraz o tym nie myślała. Spojrzała na samca. Zamyśliła się i pocałowała go, zaplatając łapy wokół jego szyi. Czemu? Chciała po raz ostatni w tym... życiu? Wcieleniu? Chciała więc go poczuć swoimi zmysłami, gdy to jeszcze wszystko wie. Aby po ,,przebudzeniu" nie miała wątpliwości.

Shire

Shire przyciągnął do siebie Rennę i odwzajemnił jej pocałunek.
- Będzie dobrze... - zapewnił jeszcze raz, aby wilczyca poczuła się pewniej. On jej nie zostawi, cokolwiek by się nie stało. - Kocham cię. I to się nigdy nie zmieni...

Renna

Położyła łeb na jego piersi i wsłuchiwała się w rytm jego serca. Zamknęła oczy. Kiedy ta ciocia przyjdzie... Po tym wszystkim ona już nie będzie jej ciotką. Będzie nieznajomą. Dlatego lepiej zapłacić przed tym, co się wydarzy. Co to będzie? Zaklęcie? Eliksir? Albo delikatnie mówiąc: Jeb w łeb?

/ Nie mogłam się opanować xD/

Shire

Shire położył Rennie łapę na plecach i pogłaskał ją pocieszająco. On nie zastanawiał się nad sposobem stworzenia amnezji, ale nad jej skutkami. Już wiedział, że nie zapomni Renny, ale co z innymi? Ile potrwa, nim ich odnajdą i wszystko powiedzą? Oby zajęło im to dużo czasu, by mieli choć kilka tygodni wolności...

Renna

Właśnie. Kilka tygodni cudownej nieświadomości. Kilka tygodni, aby poczuć się tutaj nowym. Czuć, że życie zaczyna się od nowa. Oddychała spokojnie. Zmrużyła oczy. Poczuła jego łapę na swoim grzbiecie i od razu lepiej się czuła.
- Mam nadzieję, że szybko nas nie znajdą - mruknęła.

Shire

- Nie znajdą. Nie znajdą. - nie był tego pewien, ale miał nadzieję, że jego słowa dodadzą wilczycy otuchy. A może sam się trochę niepokoił? Może to siebie próbował uspokoić, tak na prawdę? Już niedługo... Niedługo wszystko się skończy. Miał taką właśnie nadzieję...

Renna

Podciągnęła się nieco i wpatrywała w samca.
- I dobrze - skomentowała.
Najbardziej bała się wtedy spotkać Ohme. Ohme umiała dużo mówić. I bez sensu, i z sensem. Samiec był ciepły. Patrząc na niego, czując go przy sobie nie wierzyła, nie brała możliwości, że go nie pozna.

Kaji Meyit

Przybyła do swojego sklepiku skocznym, radosnym krokiem, nucąc pod nosem wesołą melodię. Od powrotu Sasori-ego nie potrafiła powstrzymać się od chichotu i wybuchów śmiechu, tak mocno działała na nią miłość do Demona. Otworzyła drzwi, od niechcenia machając łapką i tym samym zdejmując czary ochronne na asortymencie przybytku. Zatrzymała się, wpatrując ciekawie w dwoje zakochanych bacznym, rubinowym spojrzeniem.
- Dzień dobry! - wykrzyknęła na powitanie, uśmiechając się do nich moze odrobinę za szeroko.

Renna

Zerwała się.
- Cześć. Kaji, wiesz... Masz zapewne...Potrafisz przyrządzić eliksir, który przywraca wspomnienia... A czy masz taki, po którym popada się w zapomnienie? - spytała nieśmiało.
Tym razem nie chciała owijać w bawełnę. Skinęła Shire'owi łbem i patrzyła nadal na Kaji. Machała ogonem na boki.

Kaji Meyit

Mlasnęła głośno, skocznym krokiem podchodząc do zwolnionych już z ochronnego zaklęcia półek. Przyjrzała się fiolkom, szukając tej jednej, odpowiedniej, zawierającej konkretną miksturę. Wreszcie chwyciła podłużny flakonik wypełniony pomarańczowym, nieco gęstawym płynem, który zaraz podała Rennie.
- Pamiętaj tylko, że po wypiciu tego nie będziesz mogła tego cofnąć - powiedziała, nadal z uśmiechem, bez najmniejszej wręcz powagi. - Ponieważ to, co odblokuje ten eliksir nie może zostać już zapomniane - dodała, już nieco bardziej dojrzale, odpowiednio, mimo iż nadal szczerzyła się szeroko.
Czyż to nie było dziwne, iż już druga osoba przybyła do niej z tą samą prośbą? Anawaa także pragnęła coś sobie przypomnieć, a gdy już się tak stało, żałowała. Czy i Renna będzie żałować?

*Dane o miksturze:
Smak: Słodkawy
Kolor: Pomarańczowy
Działanie: Wprowadza spożywającego w stan otępienia, po czym doprowadza do gwałtownego odtworzenia/odblokowania zapomnianych wspomnień. Działanie jego może doprowadzić do krótkotrwałego szoku, otępienia, roztrzęsienia.