Sosnowa Polanka

Kain

/Właściwie Kajn nie gada ani nic, więc tylko po mimice można się dopatrzyć, że się skupia na czymś. c: /

Spojrzał na ducha, lekko przymykając oczy. Heh.. Ahahah.. Nie śmiał się. Nie śmiał się otwarcie. Całkowity śmiech rozległ się tylko w jego głowie. Matko.. dlaczego on się przejmuje kimś, kto nie żyje? Kain niedługo się ocknie.
Dlaczego on się przejmuje Kainem?
Kłapnął jeszcze raz szczękami i wstał. Zaczął chodzić bez żadnego celu, tylko dla samej przyjemności ruchu. Ile mu zostało? 10 minut? Ciało było trochę ogłuszone. Wszystko przez Kaina.

Massacre

Duch z premedytacją śledził każdy ruch samca.
W pewnym momencie tak bez powodu rzekł do niego:
-Jeśli nie najadłeś się poprzednio, to może skosztuj tej oto wadery!- wrzasnął po czym zarechotał podle.
W sumie nie obchodził już go los April, skoro ona sama nie wie co robi... Tylko marnuje życie. Gdyby była duchem... Wtedy Mass miałby większe możliwości co do niej!
-Ja tymczasem znikam. Jeśli będziesz czegoś potrzebował drogi krwiopijco, wystarczy, że mnie zawołasz.- oznajmił basiorowi.
I owszem, Mass mógł usłyszeć nawoływania z bardzo dużych odległości. Wystarczyło wypowiedzieć tylko jego imię...
Zwrócił się ku waderze i uśmiech na kufie pojawił się na jego pysku.
-Do zobaczenia lub też nie hahaha!- ponownie zaśmiał się szyderczo rozpływając się niczym mgła w powietrzu, stopniowo zanikając.

z.t

April

- Ej! - zawołała z oburzeniem za duchem. Ucieka? Tylko to potrafi?
- Czuję się jakbym była otoczona wariatami - prychnęła ze złością A tyyy Lordzie Stoneee?- zwróciła się do pierwszej lepszej skały. Gdy ten wyraził swoje zdanie na temat nagannego zachowania niektórych, popatrzyła pytająco na Kaina.
- Chyba nie bierzesz go na poważnie, co? Nieee bieerzesz? - uśmiechnęła się lekko do wampira. Ten chyba nie był nawet świadomy tego co się wokół dzieje. To nawet lepiej.

Kain

- Kto bierze duchy na poważnie? - spytał, nagle kierując swoje kroki ku wilczycy. 5 minut. Był już o włos od niej, gdy przeszedł obok i otarł się o nią bokiem. Wystające żebra..
- Nie pachniesz ładnie. - a raczej jak jedzenie. Zaczął powoli mówić coraz ciszej. 4 minuty. Warknął cicho, zmuszając ciało do gwałtowniejszych i szybszych ruchów. Chwilę.. tylko.. chwilę!
Naprężył mięśnie w łapach i pognał biegiem. Nie ważne gdzie. Byle biec~!

/zt

Alliance

Mentor Kain-sama ją zostawił. A niech to. Teraz był jeszcze potężniejszy, aż czuje się tę moc w powietrzu. Alliance łakomie wciągnęła ją w nozdrza. Ah. Tak słodko łaskotała w serce opętane. Wszystko się działo za szybko. Chwila i było po wszystkim. Hm. A ona tylko się przyglądała. Rzuciła lekceważące spojrzenie ześwirowanej April i zniknęła w mgle.

z.t

Sekirn

Sekirn przeniósł swoją uwagę na młodego smoka który przysiadł nieopodal. W swoich minionych podróżach nie spotkał nigdy podobnego do młodziana przedstawiciela smoczego gatunku, ale też, o czym Sekirn dobrze wiedział, podróże te obejmowały jedynie niewielki skrawek świata.
-Witaj- w głosie ledwie co dorosłego smoka zabrzmiała niepewność -Nazywam się Sek'Irerin tur Kahhnadi'el Asatra.- Przedstawił się pełnym imieniem, co często było przez smoki uznawane za wyraz dobrego taktu.
Mimo, że oczy spiżowego gada nawet nie drgnęły7 jego uwaga przenosiła się na kolejne pojawiające się na polanie istoty. Szeroka gama smoczych zmysłów pozwalała Sekirnowi poznać te istoty o wiele dokładniej niż można było się spodziewać.
Dwa dorosłe smoki zaskarbiły sobie jedynie moment uwagi Sekirna, który choć ucieszonych ich obecnością, nie zamierzał zawierać bliższej znajomości bez wyraźnego zaproszenia.
Wilczyca która nieco później pojawiła się na polanie wydala się smokowi znajoma, ale nie bardzo wiedział dlaczego.
Kolejne trzy istoty, wampira, demona i upiora, sklasyfikował jako nadnaturale, co w jego własnym słowniku oznaczało istoty z którymi należy postępować niezwykle ostrożnie i nigdy do końca nie ufać.
Kolejna dwójka nowych gości na polanie okazała się duchami, co smok rozpoznawał bezbłędnie gdyż cześć jego zmysłów miast zapoznać się z emanacją istot trafiła w pustkę. Wrażenie było na tyle nieprzyjemne, że Sekirn wzdrygną się wyraźnie.

April

- Paapaaa!! - zawołała, machając wesoło łapą do odchodzących. Usiadła ciężko na ziemi i rozejrzała się naokoło.
Co ty robisz? Uciekaj stąd, zanim zjawią się nowi.
- Nowi, kto? - powiedziała April słysząc głos, który najprawdopodobniej dochodził... Znikąd.
- I niee straaasz mnieee... Gdzie jesteś!? - zapytała z lekkim niepokojem.
Jestem tutaj.
- Gdzieee?! - ponowiła pytanie, teraz już przestraszona. Obróciła się nerwowo. Nie spostrzegła żadnego źródła głosu.
Chodź...
Dźwięk dochodził teraz zza kępy krzaków. Ciekawość przełamała strach. Wadera podbiegła w stronę roślinności, i wskoczyła w chaszcze.
Nie tu. Tam...
Wilczyca wygrzebała się z gałęzi, po czym ruszyła w stronę dźwięku. Musi dowiedzieć się czego ten od niej chce. Pokraczym krokiem zbliżyła się do wyjścia i popędziła przed siebie.

z.t.

KaruHan

Smok popatrzył się na wielkiego kuzyna.
-Eee... hej - otworzył szeroko oczy, a jego wielkie uszy pokierował do tyłu - M..miło cię poznać, jestem Karu'Han - przedstawił się również pełnym, aczkolwiek krókim imieniem.

Macky

Wilczyca przylazła tu za Karu. Kiedy go zobaczyła, powiedziała mu prawdę.
-Słuchaj, Karu. Musimy się rozstac - mówiła smutnym tonem - nie mogę dalej żyć. Nie szukaj mnie, bo mnie nie znajdziesz. Ja zawsze będę przy tobie... - spojrzała na cały tłum zebrany na polance, na dużego smoka, uśmiechnęła się smutno. Wstała, i poszła w swoją stronę nie czekając na to, co powie jej smokowy przyjaciel.

KaruHan

Smok popatrzył się na odchodzącą Mack.
-Już nigdy jej nie zobacze? -pomyślał głośno. W jego oczach zebrało się troche łez. Smok szybko je przykrył i spojrzał na Sekirna.

Sekirn

Spiżowy jaszczur przez kilka chwil zastanawiał się nad słowami Młodego smoka. Czy to możliwe, aby miał tak krótkie imię? Może z jakiegoś powodu utracił prawo do posługiwania się rodowym imieniem? Cóż jednak mogło by być tego powodem?
"A czy to ważne?' pomyślał Sekirn "Ot wyrzutek i włóczęga jak ja. Może warto będzie lepiej go poznać".
Nim jednak zdążył odpowiedzieć został mimowolnym świadkiem sceny pożegnania. Opanował się jednak i nie dał po sobie poznać, ze dojrzał łzy w oczach młodzika.
-Nigdy wcześniej, nie spotkałem smoka takiego jak ty.- powiedział spokojnie, a w jego głosie pobrzmiewały ciche, lecz mocne tony przywodzące na myśl katedralne dzwony. -Przybywasz z daleka? Ja sam zwiedziłem już kawałek świata, niewielki co prawda.
Umyślnie nie pytał o wilczyce, wychodząc z założenia, że to część prywatnego życia smoka.

KaruHan

-Ja jestem z krainy gdzie rządy włada mój ojciec. To królestwo gdzie żyją tylko smoki i gryfy, wilki zostały przepędzone przez to, że są nielotami. Nawet te ze skrzydłami musiały odejść. Królestwo to dzieli się na 4 strony - klan wschodni, grono zachodnie, szajka północy i stado południowe. Tak sie nie nawidzą, że nawet człony "stada" musiały być inne... ja należe, a raczej należyłem, do grona zachodniego. Zakochałem się, no ale wiesz, ona była z klanu wschodniego, naszego najwiekszego wroga. Ja uciekłem, ale i tak byłem ścigany przez ojca za zdrade. Raz nawet o mało nie zginąłem, bo mnie odnalazł... całe szczęście że uciekłem. Spotkałem wygnaną wilczyce, Macky, więc razem szliśmy, aż w koncu dotarliśmy tutaj. Jestem mały, gdyż 1/4 mnie to wilk. Nikomu nie mówiłem, nie chce by na mnie mówiono "hybryda". To, że mam w sobie wilka, to zasługa ludzi. Robiono na moim pradziadu eksperymenty, jednak zdołał uciec, z genami już wilka. Zwiedziłem więc jeszcze mniejszy skrawek świata, niż ty - .

Sekirn

-Tego nie możesz wiedzieć.- Sekirn skomentował ostatnie zdanie KaruHana.
Cała historia którą przedstawił mu młody smok wydała mu się, delikatnie ujmują, dziwna i wyolbrzymiona. Zwłaszcza część o miłości. Może dla tego, że Sekirn nigdy nie poczuł ukłucia prawdziwej szalonej miłości i uważał, że o wiele mądrzej być z partnerką do której czuje się od dawna przyjaźń, a nie nagły płomień miłości. No, ale to były jego poglądy i nie zamierzał narzucać ich młodzikowi.
-Bycie mieszańcem to nie jest powód do wstydu.- stwierdził nadając słowu mieszaniec całkowicie neutralny wyraz- Zdarzyło mi się poznać ich już kilkoro i zrobili oni na mnie raczej dobre wrażenie. Być może dla tego, że są równie szaleni jak ja.

KaruHan

Karu nigdy nie lubiał myśleć o sobie "mieszaniec".
- A ty miałeś już jakąś miłość? - zapytał się ciekawski smok.

Sekirn

Sekirn prychną, lecz ciężko powiedzieć co to miało znaczyć. Pogardę, smutek, niechęć, a może coś zupełnie innego.
-Nie, nigdy nie kochałem nikogo poza moimi rodzicami, choć może to raczej wdzięczność... Może zbyt młody jestem na miłość, bo ciągle myślę, że mam jeszcze czas. Po za tym nie chcę spędzić 7- czy 10- tysięcy lat z partnerką której nie będę lubił, a cóż to jest rok czy dwa by kogoś poznać. Z resztą mało, która smoczyca wytrzymała ze mną dłużej niż tydzień.

KaruHan

-Ile masz lat? - zapytał się smok, który był pewny, że Sekirn, ma co najwyżej 500-600 lat...

Sekirn

-61- odpowiedział smok z całkowicie szczerze, bo niby czemu miał by taić swój wiek.
W zasadzie cieszył się, że nie jest już pytany o miłość. Nie lubił o tym mówić. Nie zrewanżował się jednak swojemu rozmówcy pytaniem o wiek. Nie potrzebował tego wiedzieć, by zorientować się, że rozmówca jest młody.
-Wybrałeś już sobie jakieś miejsce w tej krainie?- spróbował skierować rozmowę na nieco bardziej neutralne tematy.

KaruHan

-Najbardziej odpowiada mi las. Cicho, mroczno i tajemniczo.- uśmiechnał się - Jednak lubię też odwiedząc osady ludzkie.

Sekirn

-Las rozumiem, ale ludzkie osady?- spytał mocno zdziwiony Sekirn
Nie miał wielkiego doświadczenia w kontaktach z gatunkiem ludzkim, lecz nauczył się już, że nie są to istoty przyjazne, ani takie którym można zaufać. Nie, młody smok nie gardził dwunogimi istotami. Czuł respekt przed ich sprytem i umiejętnościami, niechęć wobec ich zdradliwości i zabobonów. Ludzie w światopoglądzie Sekirna plasowali się w grupie poważnych zagrożeń i raczej nie zanosiło się na to by kiedyś miało się to zmienić.

Macky

Macky przylazla tu, wiodąca zapachem smoka. Przywitała sie grzecznie z karu, popatrzyła sie na Sekirna i rzekła:
-zabij mnie.