Złoty piach

Flake

- Mam stanowisko, które dzierżę już do bardzo dawna - powiedziała. - Ale nie jest to nic specjalnie ciekawego, choć zalicza się do zajęć dość zajmujących. Sprawuję w watasze rolę niańki.
Flake lubiła swoje zajęcie. Uwielbiała dzieci, świetnie się z nimi dogadywała... choć ostatnio nie miała zbyt wiele pracy. Szczeniąt rodziło się mniej, a rodzice nie potrzebowali pomocy we wychowywaniu... przyjemniej nikt się z tym do niej nie zgłaszał.

Artur

Art przez chwile zastanawiał się, czy w ogóle warto wkroczyć na ten jakże rozłożony teren. Miał agorafobię. Pokonaj swój lęk, Art!
Przyszedł. Oooh, jak fajnie! Wilk zmieniający wygląd, żółta wilczyca i..ruda wilczyca. Art lubił rudość, ale bez przesady.
-Czeeeść!-krzyknął na widok wader-Jak się macie? Jakie są Wasze imiona?-szybko spytał.
-Moje imię brzmi Artur, ale mówcie mi Art.

Elizabeth Angeline

-Cóż, zajmowanie się dziećmi to naprawdę odpowiedzialna robota. Gdy ja byłam no nie wiem... Trochę starszym dzieckiem, musiałam opiekować się większością małych dzieci tych wilków, które mówiły "Że mają coś ważniejszego". Było strasznie trudno. Tak więc podziwiam Cię za to, co dla nich robisz.-powiedziała z uśmiechem. Tak, pamiętała te okropne czasy...

Artur

Oczy Artura zrobiły się poważne.
-Ktoś mnie, kurna słucha?-wykrzyknął oburzony.

Flake

- Oj tak, Elizabeth. Opiekowanie się szczeniakami to zajęcie odpowiedzialne, ale jeśli ktoś lubi dzieci i udaje mu się nawiązać z nimi niezły kontakt, zawsze da sobie radę - powiedziała z uśmiechem i spojrzała na przybyłego wilka, który zachował się dość niegrzecznie. Cóż, z początku Flake zajęta rozmową po prostu go nie zauważyła. Powiedziała do niego. - Ależ słuchamy, oczywiście, po co te nerwy? Jestem Flake.

Artur

Art rozwalił sobie fryzurę łapą.
-A, tak. Przepraszam. Ostatnio mi odwala. Witaj Flake. Ja nazywam się Artur.
Tym razem basior zachował się grzeczniej i podał łapę waderze.

Flake

Wilk się zreflektował, więc na pyszczek Flake od razu powrócił uśmiech. Krótko uścisnęła jego łapę i powiedziała:
- Miło mi cię poznać.
Kto by pomyślał, że tak miło jej się potoczy ta wycieczka na pustynię! Długo narzekała na brak nowych znajomości, a podczas jednego spaceru nawiązała aż trzy!

Artur

Wilk poczuł, że coś się w nim zmieniło. No nic.
-Mi Ciebie też.-na jego pyszczku malował się wielgaśny uśmiech.
Rubinowe oczy Artura zabłysły, ale po chwili wrócił na ziemię. Cały czas myślał o hybrydzie..
-A to jest...-wskazał na wilczycę, która rozmawiała razem z Flake. Nie można zaprzeczyć, że wilk się o nią bał.

Flake

- To jest Elizabeth - odpowiedziała, również przenosząc wzrok z wilka na swoją milczącą na razie towarzyszkę. Też trochę obawiała się o to, co niedawno stało się Elizabeth. Lecz z tego, co wadera jej powiedziała, to już się zdarzało i w żaden sposób nie zaważyło na jej życiu lub zdrowiu. Ten fakt ją uspokajał i tylko dzięki niemu Flake jeszcze nie zaciągnęła Elizabeth do lecznicy.

Artur

-Elizabeth..-Arturowi coś zaświtało w głowie.
-Ale..czy coś jej jest? O co chodzi?-zapytał troskliwie.
/Nosz, w ogóle nie umiem pisać postów! O.O/

Flake

Wzruszyła barkami w odpowiedzi na pytanie Arta. Nie miała pojęcia, sąd wilk wiedział, że z Elizabeth coś jest nie w porządku - przecież nie było go, kiedy się zmieniła, nie było go też, gdy rozmawiały o jej dziwnej przypadłości. No, chyba go nie było... Flake nie zauważyła bowiem, kiedy przyszedł na pustynię.
- Nie wiem - odpowiedziała więc, zgodnie z prawdą zresztą. Nie chciała też opowiadać o Elizabeth bez jej zgody.

Artur

Art potarł łapą piasek.
-Otóż z daleka, kawałek za pustynią, zauważyłem kolor zmieniający się w inny...Pomyślałem, że to albo Ty, albo ona-wzruszył ramionami-ale ty nie..jesteś jakaś odmieniona. Czy coś w ten deseń.
Narysował jakiś bliżej nieokreślony kształt na piasku, a potem odparł.
-Ale nie mam Was za dziwne. W razie czego.

Flake

- Dobrze wiedzieć - odrzekła, nie kryjąc lekkiego rozbawienia w głosie. Nie wiedziała, dlaczego zmieniający się kolor futra Elizabeth miałby być uznany za objaw jakieś 'dziwności' jej i Flake. Jednakże każdy miał przecież inną definicję normalności, rozumiała to.

Artur

Art opuścił łeb w dół. Wiedział, że coś sknocił.
-Jeżeli Ciebie lub Elizabeth obraziłem..przepraszam.
Wilk nie kłamał. Jego oczy były nader smutne. Ostatnio coś mu doskwierało..Czuł się samotny nawet wśród gromady wilków.

Flake

- Hej, nic się nie stało - odpowiedziała z łagodnym uśmiechem i łapą poklepała wilka po łopatce. - Nie powiedziałeś nic złego, naprawdę.
Teraz Flake żałowała, że nie powstrzymała śmiechu, najwyraźniej Art bardzo się wszystkim przejmował. Wrażliwy.

Artur

Art uniósł głowę i uśmiechnął się.
-Huh, całe szczęście . ..-Machnął dwa razy rudym ogonem, aż wreszcie spytał.
-Jaką masz pracę? Ja, rzecz jasna, chciałbym być kiedyś panem nianią lub nauczycielem..-wyszczerzył zęby-Hah, to ciągła zabawa!
Oczy wilka lśniły tajemniczym blaskiem.

Szandia

Wilczyca szła wolnym krokiem szukając jakiegoś miejsca, gdzie może sobie odpocząć. Doszła aż tutaj i postanowiła na chwilę przystanąć. Rozejrzała się po pustkowiu i dostrzegła dwoje wilków rozmawiających ze sobą. Nie chcąc przeszkadzać położyła się i wpatrywała się w gwiazdy. Szukała gwiazdozbioru, ale nigdy nie mogła go znaleźć. Gwiazdy migotały na niebie jakby chciały rozświetlić cała Ziemię.

Flake

- Jeśli wydaje ci się, że praca niańki lub nauczyciela jest ciągłą zabawą, to chyba powinieneś zastanowić się nad inną profesją - odpowiedziała. W jej głosie nie zabrzmiała złość czy pokpiwanie, te słowa nie miały zabrzmieć nieprzyjemnie, a Flake odniosła wrażenie, że tak właśnie brzmiały... dodała więc. - Ja jestem niańką. Uwierz mi, pilnowanie szczeniąt to naprawdę trudne zajęcie. I ogromna odpowiedzialność. Niańczenie dzieci nie posiada zbyt wielu znamion zabawy.

Szandia

Szandia otworzyła oczy. Była jeszcze nie dokończa przytomna. Prawie nic nie pamiętała z tamtej nocy. Wiedziała, że szukała gwiazdozbioru, ale nagle film jej się urwał. Ziewnęła z nudy. Wstała i wolnym krokiem zaczęła iść do wyjścia.

z.t

Artur

Art kiwnął głową.
-To znaczy, wiem, że to nie jest zabawa, ale dla dzieciaków jest. Niańczyłem w swojej krainie inne szczenięta, to znaczy, jak byłem starszy. Tam wszystkie małe chciały się bawić...chyba, że tu jest inaczej.
Wilk zastanowił się. A jeśli tu jest bardziej ponuro?