Złoty piach

Flake

Flake zaśmiała się i odpowiedziała:
- Ależ nie, tutejsze szczenięta są takie same, jak wszystkie inne. Energiczne, radosne i skore do zabawy - odpowiedziała. - Mówiąc, że bycie niańką to nie jest zabawa, miałam na myśli ogromną odpowiedzialność, jaka spoczywa na osobie opiekującej się dziećmi, nie sam charakter pracy.

Artur

Wilk puścił powietrze które przetrzymywał w ustach.
Przypomniał sobie szczenięce lata, gdy zawsze kogoś udawał...A teraz? Zmienił się ogromnie. Stał się dojrzalszy, ale można powiedzieć, że jego charakter jest taki, jakby był wiecznym dzieciakiem. Ale nie na serio. Patrzył się na ciepły piasek i dokończył swój bohomaz. Który nadal nic nie przedstawiał.
-Nooo...o to mi chodziło, gdy to..hmm...mówiłem...-nie mając pojęcia, jak sesnownie ułożyć słowa, położył się i ziewnął.
-Flake, Eliza, Wy też jesteście równie zmęczone? Ten dzień jest taki ponuury..

Flake

Przepraszam, że tak długo nie odpisywałam. Zapomniałam ^^'

- Ja raczej nie planuję drzemki, ale jesteś zmęczony, to nie krępuj się, odpoczywaj - odpowiedziała z uśmiechem. Flake zmęczona nie była, zawsze miała w sobie niezliczone pokłady energii. Rzadko siły naprawdę ją opuszczały.

Artur

Nie szkodzi ^^

Artur wyprostował się.
-No cooośty. Jak spać wtedy, gdy ma się przy sobie fajnych[ee...przy.tłum.]ludziów jak Wy!- radośnie zamachał ogonem.
-A tak w ogóle, masz jakiś wrogów? Zapewne nie, no bo jak Ty możesz mieć wrogów?-roześmiał się.

Flake

- No i masz rację, bo nikogo nie mogę nazwać wrogiem - powiedziała ze śmiechem. - I miło mi, że odbierasz mnie w tak pozytywny sposób.
Flake także odbierała Arta w sposób bardzo pozytywny. Był sympatycznym i uśmiechniętym wilkiem, sprawiał też wrażenie wrażliwego. Z takimi osobami najlepiej Flake się dogadywała.

Artur

Basior machnął raz czarno-zielonym ogonem.
-A jaak.-Arcisław przypomniał sobie o kruku i gwizdnął. Ptak przyleciał i usiadł na łbie wilka.
-Przedstawiam Ci pana Lawrence'a! To jest mój kruk.-odparł dumnie.

Flake

Flake powstrzymała chichot, kiedy ptak usiadł Artowi na głowie. Cóż, wyglądało to dość zabawnie.
- Miło mi poznać pana Lawrence'a - odpowiedziała, przyglądając się czarnemu ptakowi. Sama nigdy zwierzaka nie miała i nie był jej spieszno do znalezienia sobie jakiegoś. Po prostu było jej to niepotrzebne.

Artur

Wilk klasnął i zatarł łapki.
-Lawrence, kółeczko!- krzyknął.
Kruk zamachał skrzydłami i zrobił 5 obrotów w powietrzu.
-Dobry ptaak!-pogłaskał kruka po łbie.
-Nie chciałabyś też mieć kruka lub zimorodka? Tą są świetne stworzenia!- zaproponował. Miał w domu jeszcze 2 zimorodki i jednego kruka, ale jeszcze młodego. Lawrence już młody nie był...Ale za to jaki!

Flake

Z niemałym zainteresowaniem patrzyła na to, jak Artowi udało się wytresować swojego kruka.
- Sama nie wiem - powiedziała trochę niepewnie, przekrzywiając łeb, jak zwykle, gdy się nad czymś zastanawiała. Dodała. - Co prawda nigdy mnie nie ciągnęło do posiadania zwierzaka, ale chyba fajnie jest mieć takie towarzystwo.
W końcu Flake samotności nienawidziła, nawet jeśli sama miała być przez marne kilka minut.

Artur

Art nie odpuszczał.
-Mogę Ci przynieść młodego jeszcze kruka lub zimorodka. Już je trochę wytresowałem. Umieją kółko, ósemkę i masaż dziobem. Są niezwykle inteligentne! Nie przypuszczałem, ze zetknę się kiedyś z takimi stworzeniami..- zamyślił się i spojrzał oczami na piach.

Flake

- Poczekaj, nie tak szybko! - powiedziała ze śmiechem. Art był naprawdę w gorącej wodzie kąpany. - Najpierw muszę się zastanowić, ale obiecuję ci, że jeśli zechcę mieć ptaka, zgłoszę się do ciebie.

Anastasie

/ Jestem leniwa i nie chce mi się przelogować- tu Art. /

-No tak, przepraszam. Kocham ptaki i...często mi odbija ?- powiedział niepewnie, a końcówka zdania zabrzmiała jak pytanie.
-Postaram się o jeszcze inne ptaszyny, jeśli oczywiście zechcesz.

Flake

- Za to ja na ptakach nie znam się wcale - przyznała. Wytresowany kruk Arta zrobił na niej spore wrażenie, więc Flake zapragnęła dowiedzieć się więcej o tych zwierzętach. - A opowiedziałbyś mi coś więcej o swoich ptakach?

Artur

Artur zrobił wielkie oczy.
-Oczywiście! Najpierw opowiem Ci o ich żywieniu. Jedzą ziarna, a kruki nawet małe ssaki. Pamiętaj, by obchodzić się z latającym* delikatnie, ponieważ są bardzo wrażliwe... Łatwo się je szkoli. Wystarczy łagodnie wytłumaczyć mu komendę, a już będzie umiał!-uśmiechnął się-coś jeszcze chcesz wiedzieć?

*latające-tak Artur określa ptaki.

Flake

- A jak ptaki zachowują się na co dzień? To znaczy, jakie są ich zwyczaje, zachowanie, jak wygląda ich dzień? - zapytała. Cóż, Flake była ciekawskim stworzeniem i kiedy napotkała kogoś, kto mógł uzupełnić jej wiedzę z jakiejś dziedziny, nie wahała się i zasypywała go dziesiątkami pytań.

Artur

Art uśmiechnął się.
-Ptaki są spokojne, ale i radosne. Uwielbiają zabawę i swoich właścicieli. Zdarzają się wypadki niecierpliwe w stosunku do jedzenia czy zabawy. Z ich zwyczajów, to zwykle siadanie na swoim właścicielu lub rozmawianie z nim.
Tymczasem kruk dziobnął lekko Artura, żeby o nim nie zapomniał.
-Często o sobie przypominają, lekko dziobiąc.

Flake

Roześmiała się.
- Cóż, każdy próbuje zwrócić na siebie uwagę, jak potrafi - powiedziała rozbawionym tone, po czym stwierdziła. - Ptaki to naprawdę ciekawe stworzenia. A ty wyglądasz na naprawdę nimi zafascynowanego.

Anastasie

| tu Artur |

-Wychowywałem się z ptakami. To całe moje życie. Kocham przyrodę...i Nyan Cata!- zarechotał- Żartuję. Jaki język lubisz?- spytał tracąc wątek.
Dygotał z radości, że znalazł kogoś, kto go rozumie. Machał psychicznie ogonem. Często chciał umieć latać, jak ptak... Ale to niemożliwe. On?! Latać?! Nie, pomyślał. On nigdy nie będzie latać. Nigdy.

Flake

- Język? Hm... - Flake była zaskoczona tym pytaniem - w końcu była to zmiana tematu i to zupełnie nie spodziewana. Cóż, blondynka nie znała zbyt wielu języków obcych, toteż nie mogła wybrać tego jednego ulubionego. Odpowiedziała. - Nie mam ulubionego. Jedyny język obcy, jaki znam, to niemiecki.

Artur

Och! Ja też! Można by powiedzieć, że tylko ja w rodzinie lubię niemiecki.- Artur zmrużył oczy. To było trochę dziwne. Zawsze czuł się inny w rodzinie. Dlatego uciekł. Stał przez chwilę zamyślony, po czym dodał:
-Przepraszam, że tak szybko zmieniłem temat. Czasem tak mam. Lubię poznawać nowych (?) ludzi i się z nimi przyjaźnić.