Klif nad Morzem.

Idalia

Słucham? O.o Mam kilka różnych postaci i w grze żadna z nich nie ma z drugą nic wspólnego, więc nie rozumiem, dlaczego miałabym sobie robić z ciebie jakieś żarty.

Zaśmiała się tylko na odpowiedź wilka. Wciąż nie spuszczała jednak pytającego wzroku z nieznajomej wilczycy. Czyżby uraziła czymś tę waderę? Przecież nawet się do niej słowem nie odezwała.

Nikita

/ no ale teraz pisanie z Torresem już nie jest tak fascynujące /

Idalia

Jak uważasz xD. Mnie tam jest zupełnie obojętne, czy wilk, z którym zadają się moje postacie jest tylko jednym kontem danego użytkownika, czy ma on ich wiele. No, ale to Twoja decyzja, wpływu na nią nie mam.

Nikita

/ Niby masz racje ale lepiej mi bylo pisać z Torresem kiedy nie wiedziałam , że to Ty ./

Balaa

Przyszła i usiadła nie daleko wilków.Zamkneła oczy ,nastawiła uszy i słuchała wiejącego rytmicznie wiatry.Machneła ogonem.

Kymeruu

Tajemnicza sylwetka wynurzyła się z czarnej mgły. Wadera stąpała pewnie. Pewna siebie i swoich teorii. Była intelktualistką - samolubną intlektualistką. Spojżała na wilki dookoła, ale nie interesowała się nimi zbytnio. Jej oczy były pełne blasku, ale nie radości. Bardziej pełne obawy. Ale znać po sobie tego nie dała. Podeszła nad przepaść. Uczuła wielką pustkę nie tylko wzrokiem, ale i całym ciałem. Nie usiadła, wolała stać i patrzeć w czarną odchłań.

Kinnojo

Popatrzył na Hekate, potem na wilczycę, która się nie przedstawiła. Wzrok zawiesił na nowoprzybyłej. Gdźwignął swe cielsko i podszedł do niej. Stanął za nią, lekko z jej lewej.
- Witam nowoprzybyłą w tej krainie - skąd to wiedział? Nie widział jej tu, a w tej krainie żył dostatecznie długo, by poznac jej mieszkańców przynajmniej naocznie.

Aronn

Wszedł .
Patrzył na wszystkich z obojętnością . W końcu podszedł do bordowego , a następie położył się nad klifem patrząc na morze i nasłuchując ptactwa i wody myślał o wilczycy .

Kinnojo

Odskoczył w tył, gdy tylko wilk do niego podszedł. Strzepnął uszami i usiadł. Zamiatał ogonem po ziemi, przyglądając się niebu. Ostatnio myślał o partnerce. Jednak tylko jedna wilczyca wyróżniała się w jego oczach.

Aronn

Kątem oka popatrzył na siedzącego za nim wilka . Po chwili zdecydował się aby zagadać , więc powiedział :
- Witaj . Jak się nazywasz ? -
Obszedł dookoła wilka nie przegapiając żadnego szczegółu w jego budowie .

Kinnojo

- Kinnojo - rzucił krótko.
Kątem oka wodził wzrokiem za wilkiem. Cóż za zmiana. Ktoś pierwszy się odzywa. Zwykle robił to Kinnojo. Machnął ogonem, opuścił pysk. Poruszył uchem, nasłuchując odgłosów stąpania wilka.

Aronn

- Ja jestem Aronn .. -Odrzekł sucho . Następnie coś spadło na jego ogon . Okazało się , że właśnie zaczął padać DESZCZ ZENITALNY . Szybko rozejrzał się za schronieniem i ujrzał drzewo . Była to płacząca wierzba . Szybko schował się pod jej konarami .
Otrzepał się z wody i zawył .

Kinnojo

o.O

Spojrzał w niebo. Mu żaden deszcz nie przeszkadzał. Owinął łapy ogonem. Wszedł pod jakiś krzak. Zaśmiał się krótko do Aronna.
- Niebezpiecznie jest stac pod drzewem podczas deszczu. Nigdy nie wiadomo, gdzie piorun się pojawi, gdzie strzeli - mruknął.

Aronn

Odwzajemnił uśmiech .
Myślał o wilczycy z którą miał do czynienia . W tej chwili uświadomił sobie , że źle zrobił zrywając z nią .
Deszcz ustąpił . Teraz już padała tylko mżawka .
Mżawka nie byłą Aronnowi straszna więc normalnie wyszedł z pod wierzby i położył się na deszczu .

Balaa

Mokra od deszczy poszła położyć się pod jakimś drzewem.Skuliła się z zimna otuliła się ogonem położyła głowe i zmróżyła ślepia.

Kymeruu

Spojżała na wilki obok. Zdawało jej się, że któryś ją pytał. Patrzyła na nich z zaciekawieniem. Spuściła uszy w tył, przymrużyła oczy, jej kąciki ust lekko się uniosły. Nie było jej stać na szczery uśmiech, nie dla nieznajomych. Patrzyła i czekała.

Idalia

Wciąż w milczeniu wpatrywała się w sklepienie niebieskie, jakby nie dostrzegła, że z każdą chwilą jej gęsta sierść klei się coraz bardziej do ciała przez nadmiar wody. Deszcz nie robił na niej żadnego wrażenia. Myślami błądziła daleko stąd.

Kinnojo

Wstał i zbiegł po innej stronie klifu. Po chwili, dośc krótkiej, już go tu nie było. Biegł przed siebie, w głębokim zamyśleniu. Tak jak ostatnio. I to się nie zmienia.

z.t

Kymeruu

Schowała łeb między ramiona. Różne myśli biegały jej po głowie...Nagle zwinęła się w klębek, skuliła się. Westchnęła głośno i zamknęła oczy.

Idalia

nie zwróciła uwagi na wybiegającego stąd wilka, wciąż tylko wpatrywała się uporczywie w niebo, jakby spodziewała się za chwilę dostrzec na nim coś dziwnego. Jedynie na westchnięcie nieznajomej zareagowała lekkim poruszeniem uchem.