Klif nad Morzem.

Eshe

-Jasne, idziemy do lasu. Też głodna jestem. - No to cel las. - Zaprowadzisz?... bo ja tak troszeczkę to drogi nie znam.. - powiedziała uśmiechając się niewinnie. A co miała innego robić...?

Yumi

-No pewnie, że zaprowadzę! Czemu miałabym nie? - Zapytała, choć bardziej brzmiało to jak stwierdzenie entuzjastycznie. Wstała na równe łapy i uśmiechnęła się miło. - No to w takim razie chodź za mną. I postaraj się nie zgubić. - Kolejny uśmiech tym razem ukazał jej śnieżnobiałe ząbki. - No to nasz kierunek - Świerkowy Las! - Powiedziała nieco głośniej i zaczęła iść w jego stronę. Na pożegnanie kiwnęła głową Wheat i zniknęła pomiędzy różnego gatunku roślinami.

zt.

Wheat

Zerknęła na nowo poznane wilczyce, odchodzące z tego miejsca. Cóż, ona też nie ma po co tu sterczeć. Jeszcze tylko jedno krótkie spojrzenie posłane ku krańcowi urwiska.
Wilczątko odsunęło się jeszcze dalej od niego. Rozejrzało się, czy aby na pewno nie ma nikogo. Nie. Nie było. Westchnęła. Co ona tu właściwie robi? Później się zastanowi. Obróciła się i zeszła z urwiska...

[z/t]

Eshe

O! Wreszcie się Esh obudziła. -Tak jest, kapitanie! - zawołała i ruszyła pędem za Yumi. No.. ona się nie może.. zgubić no nie? Co to by był za wstyd? No właśnie, a duma jest najważniejsza. Tak myślała Esh, po chwili już jej nie było na urwisko.

z/t

Kaisa

Assire

Assire przyszedł spokojnie i się rozejrzał. Podszedł do krawędzi i spojrzał w dół. Assire bardzo lubił skakać do wody z wysokości, oraz adrenalinę i jeszcze lubił ryzyko. - Witam - powiedział patrząc w dół.

Szandia

Szandia przyszła tutaj, żeby trochę odpocząć. Zauważyła kilka wilków, lecz na razie do nich nie chciała do nich podchodzić. Położyła się i obserwowała niebo. Po chwili zaczęło jej się nudzić. Spojrzała na innych, a potem na ziemię.

Assire

Assire spojrzał na nowo przybyłą, a następnie na białą wilczycę. - Witam - powtórzył, ale tym razem ciszej. Spoglądał w dół słysząc wodę rozbijająca się o skały. Uśmiechnął się szeroko, a następnie się położył, a jego głowa spoczęła na łapach.

Szandia

Wilczyca spojrzała na samca. Po chwili postanowiła zagadać. Wstała i podeszłą do niego. Usiadła koło wilka i powiedziała. - Witaj. Jestem Szandia. - po chwili machnęła leniwie kilka razy ogonem. Spojrzała na klif, ale potem przeniosła wzrok na wilka.

Assire

- Assire - powiedział patrząc na białą wilczycę. - Jestem Assire - powtórzył i spojrzał w dół. Podniósł głowę i zerknął na Szandie. - Z jakiej jesteś watahy? - spytał, jednak jego ton był zupełnie bez uczuć.

Szandia

Szandia uśmiechnęła się i spojrzała na Assire. - Ja jeszcze nie wiem. Zgłosiłam się do Wiatru. - odpowiedziała. Machnęła leniwie ogonem kilka razy. Po pewnym czasie usłyszała krzyk mew.

Assire

- JA też jestem z Wiatru - powiedział patrząc na białą wilczycę, a następnie na dół klifu. Assire lubił ryzyko, więc skoczył na dół i spadł na korzeń, a następnie znów zeskoczył, ale tym razem spadł na jakiś duży kamień. Assire zeskakiwał tak przez cały czas, aż wreszcie był na wysokości no nawet wysokiej. Samiec skoczył ponieważ pod nim była głęboka woda.

zt.

Szandia

Szandi zaczęło się trochę nudzić. Położyła się i obserwowała błękit nieba. Zaczęła machać ogonem w rytm jakiejś muzyki. Zamknęła oczy i położyła łeb na łapach. Po jakiejś chwili zamyśliła się w marzeniach. Wiatr rozwiewał jej futro. Po pewny czasie Szandia wyrwała się z transu i wstała. Rozejrzała się i wybiegła.

z/t

Carly

Wolnym, acz sprężystym krokiem szła Carly. Szła tak już z falochronów, łapy ją zaprowadziły na klif. Za nią leciały dwa gołębie, jeden czarny, drugi biały. Usposobienie Yin i Yang, jeden to pokój, drugi zaś chaos. Czarny gołąb zwał się Lucifer, zawsze pognębiał Carly, ale czasem miał rację. Drugi nazywał się Cariba, podpowiadała optymistycznie, nie tracąc nadziei. Tak oto z dwoma towarzyszami wilczyca przyszła na skraj klifu, na którym usiadła. Ptaki usiadły na jej barkach. "Ah! Masz zamiar się rzucić?" wręcz krzyknął w jej myślach roztrzęsający głos Lucifera. Wyglądało to tak ciutkę, jakby faktycznie chciała się rzucić z klifu. Ale nie. Po prostu patrzała na krajobrazy pod nią. Poczuła się taka mała w stosunku do gigantycznego świata. Bezwartościowy śmieć, któremu Skowronek, bowiem tak nazywała los, może oberwać skrzydła, nim ona zrobi to jemu. "Rzucić się? Skądże. Po co?" odpowiedziała spokojnie wilczyca. Cały czas mogła rozmawiać z ptakami w myśli. "A może jednak masz powód?" zachichotał drwiąco i złowieszczo czarny gołąb. "Nie bądź niemądry." skarciła go, gruchając niespokojnie Cariba. Carly uśmiechnęła się do ptaków, które prowadziły wieczny spór.

Scarlett

Scarlett wdrapała się na klif. Nie było to dla niej łatwe gdyż był pokryty lodem i łapy jej się ślizgały. Ale po kilkunastu minutach udało jej się. Ze zmęczeniem usiadła i powiedziała do wszystkich:
-Witam.-uśmiechneła się szeroko i usiadła na brzegu klifu podziwiając morze.

Carly

Carly spojrzała kątem oka na przybyłą wilczycę, machając lekko końcem ogona. - Witaj. - uśmiechnęła się przyjaźnie do wilczycy o czerwonym ubarwieniu. Eh, czerwony to piękny kolor, ale wyzbyła się go, niestety. Może kiedyś uda jej się go jeszcze przybrać. "Kolejna samobójczyni?" w myślach Carly ponownie rozległ się złowieszczy chichot Lucifera. "Nie wszyscy myślą o zabójstwie." ponownie przerwała mu ze stoickim spokojem Cariba. No tak.

Scarlett

Scarlett poślizneła sie na lodzie. Chciałaby ale nie mogła niczego się złapać. Zaczeła spadać i krzyczeć o pomoc. Ale nie miała najmiejszych szans.

Renna

Wadera pojawiła się tutaj, idąc w stronę morza. Usiadła i obserwowała morze. Zauważyła kątem oka Carly i skinęła jej łbem. Wdychała powietrze pełną piersią. Słuchała szumu oceanu...Wiedziała, czemu tu przyszła. Renna wiedziała, dlaczego sama ona tu przyszła. Za dobrze to wiedziała. Nie były to myśli samobójcze...Zerknęła na spadająca waderę. Podbiegła do niej i pomogła łapą. Jednak na jej pysku nie było uśmiechu...Robiła to, bo musiała.

Carly

Carly bardziej, dużo, dużo bardziej obchodziło to, że nowoprzybyła wilczyca się poślizgnęła, niżby że Renna tu przyszła. Jakoś zawsze się pojawiała tam gdzie ona, albo Wasp. Ciekawe. Na upadek wilczycy zareagowała natychmiast. Wbiła pazury w ziemię i przednimi łapami złapała mocno łapy wilczycy o czerwonej maści, nie patrząc na to, czy Renna pomaga jej, czy nie. Gołębie wzbiły się w powietrze. Cariba gruchała niespokojnie, zaś Lucifer pełen radości kręcił ósemki w powietrzu. Dziecko diabła. - Spróbuj zaczepiać pazurami o klif, to nie będziesz się ślizgać tak bardzo - powiedziała Carly do Scarlett, wciągając ją prawie z łatwością. No tak, posesja szpiega nie wymagała tylko bezszelestnego chodzenia, logicznego myślenia. Wymagała też umiejętności walki i siły, dlatego dla niebieskookiej wciągnięcie tej osobniczki nie było wielkim wyczynem. Usiadła potem spokojnie, uśmiechając się do Scarlett. Gołębie ponownie usiadły na jej barkach. "Dobrze zrobiłaś." zagruchała przyjaźnie Cariba. "Żartujesz sobie?! Mogłaś ją puścić, ale byłaby zabawa!" zamruczał złowieszczo Lucifer.

Renna

Wadera spojrzała na innych i westchnęła. Ponieważ Carly wyciągnęła samicę, Renna nie musiała tu przebywać. Wstała i wybiegła.