Klif nad Morzem.

Enary

En delikatnie ujęła jego łeb i nakazała mu się położyć. W jego stanie nie sprawiło jej problemu położenie go na ziemi i kładąc się tuż obok basiora, poczęła go delikatnie całować. Wiedziała, że tego chciał. Ona sama też tego chciała. Pragnęła być blisko niego. Tylko tyle, no i się nim zaopiekować.
- Nie ma za co. Teraz się tobą zaopiekuję. - odparła i po prostu dalej całowała.

Zed

Samiec bez sprzeciwów położył się tak jak chciała tego Enary.
Spoglądał na nią z wielkim uczuciem.
Gdy zaczęła go całować, rozpłynął się niczym lód na słońcu, tak jakby ból przestał istnieć dla niego, a czuł tylko jej ciepłe pocałunki.
-Kocham Cię.- wypowiedział te dwa magiczne słowa po czym zatracił się w pocałunkach ukochanej.

Enary

Biała uśmiechnęła się pogodnie i na chwilę odrywając swój pysk od pyska partnera wyszeptała mu na ucho:
- Ja ciebie też kocham. Bardzo mocno. - i wróciła do poprzedniej czynności. Delikatnie gładziła basiora po łbie i szyi, chcąc sprawić mu w tym stanie przyjemność z dotyku.

Zed

Mort był osłabiony. Począł wywracać ślepiami jakby wirował mu w łbie obraz.
Oderwał się od ust partnerki.
-Przepraszam Cię, ale jestem wyczerpany... Muszę odpocząć.- rzekł do niej delikatnym głosikiem.
Nie chciał jej zasmucić, ale musiał na prawdę się przespać. Choćby nawet tutaj na miejscu, bo wątpił, że dojdzie do domu.
-Zostaniesz przy mnie?- spytał jasno i klarownie. Znał odpowiedź, ale może jednak wadera zechce wrócić na noc do siebie?

Enary

Enary uśmiechnęła się pogodnie. Przytuliła go do siebie i okryła zranione miejsca puszystym ogonem.
- To chyba wystarczająca odpowiedź. - ucałowała go delikatnie w policzek i po prostu leżała obok niego. Jak miała go zostawić? To było nie do pomyślenia. On jej potrzebował a ona nie wybaczyłaby sobie, gdyby go opuściła. Teraz chciała, by spokojnie spał, odpoczął i nabrał sił.

Zed

//Minęło parę godzin. Nastał dzień//

Mort ziewnął dość głośno, ale przytkał sobie pysk łapą by nie zbudzić Enary, która otuliła go swym ogonkiem.
Spoglądał na nią z troskliwością.
Myślał sobie jak to dalej będzie... Czy uda im się przetrwać razem do końca?
Nie miał nadziei. Basior był pewny tego, bo ufał swojej wybrance na tyle, że sama powinna decydować o swoich poczynaniach, nie pytając o zdanie Mort'a.
Wstał powoli jeszcze kulejąc. Podszedł do wystającego kamienia i wszedł na niego. Patrzył teraz w rozłożysty krajobraz, który rozpościerał się szeroko przed nim.

Enary

Biała powoli otworzyła oczy. W pierwszej chwili się przeraziła bo nie było przy niej Mort'a. Zerwała się na równe łapy i rozglądając się wreszcie go zobaczyła. Odetchnęła z ulgą i podeszłą do niego. Usiadła obok kamienia i patrząc na ten sam krajobraz odetchnęła głęboko.
- Dzień dobry. Jak się czujesz kochanie? - zapytała cicho, by nie mącić spokoju tego miejsca.

Zed

Mort spojrzał na nią z urodziwym wdziękiem. Nie pasowało to aktualnie do jego stanu, ale co tam...
-Dzień dobry.- odrzekł szeptem.
Bardzo lubił patrzyć w dal, przed siebie. Zawsze dawało mu to ukojenie wewnątrz jego duszy. Zastanawiał się nad sobą jakby próbował poznać siebie na nowo. Trudne przemyślenia, często dla niego nie zrozumiałe, powoli stawały się jaśniejsze do pojęcia.
-Czuję się wolny.- dodał po chwili głośno wzdychając.
Spojrzał teraz z uwagą na towarzyszkę.
-Powiedz mi... Droga Enary... Kim dla Ciebie jestem?- spytał, wpatrując się uważnie w usta wadery.

Enary

Nieco zdumiała się słysząc pytanie, jakie zadał jej Mort.
- Jak to, kim? - zapytała w końcu - Moim ukochanym, a kim innym? - dodała z uśmiechem zwracając ślepia w stronę basiora. - A ja, kim dla ciebie jestem? - zapytała. Skoro on poznał na to pytanie odpowiedź, to i ją ciekawiła odpowiedź wilka.

Zed

Basior dumał nadal, ale usłyszał pytanie wadery.
-Ty jesteś dla mnie największym szczęściem jakie mi się przytrafiło.- zszedł w końcu z kamienia i podszedł do ukochanej.
Polizał ją w nosek i otarł się łbem o jej szyję.
-Możesz na mnie liczyć. Zawsze.- mruknął w jej stronę i uśmiechnął się przy tym życzliwie.
Teraz pozostało tylko jedno pytanie. Czy aby na pewno Enary zmieni się, a ponadto nie będzie obcowała z innymi basiorami tej krainy? Tylko ona mogła to zmienić. To była jej decyzja...

Enary

Enary podjęła decyzję już wcześniej. Mogła porzucić to co było, kochanków. Teraz ma Mort'a i nie musi się martwić, że znajdzie sobie kogoś innego. A przynajmniej takiego była przekonania.
- Ty na mnie też możesz zawsze liczyć. - odparła i odwzajemniła całusa. Chciała, by wilk był jej pewien.

Zed

Samiec przygarnął ją do siebie swoją łapą.
Przytulił ją do siebie kurczowo i opanowało go uczucie, że już nigdy by nie puścił jej za żadne skarby.
Nie przestawał się ocierać o nią. To uczucie było przyjemne.
-Ufam Ci moja droga i bądź pewna, że ja Ciebie nie skrzywdzę. Nigdy!- szepnął jej do uszka, delikatnie muskając je swym nosem.
Myślał teraz nad przyszłością obojga. Będą szczęśliwą parą i może nawet postarają się o dzieci? Kto wie... Na razie Mort myślał tylko o ich wspólnym szczęściu.

Enary

Wtuliła się w niego mocno, chcąc być jak najbliżej niego. To było dla niej nowe, całkiem. Otarła się pyskiem o jego pysk i uśmiechnęła się lekko. Z jej oka popłynęła łza. To nie była łza smutku, a radości. Dawno nie czuła tego konkretnego uczucia. Chyba nawet o nim zapomniała. Ponownie się wtuliła w pierś samca i tak pozostała, nie chcąc się od niego odsuwać nawet na milimetr.

Zed

Mort spojrzał na nią trochę nie pewnym wzrokiem.
-En... Chciałbym Cię o coś spytać.- zaczął trochę bojaźliwie.
-Bo widzisz... Mój brat- Massacre powierzył mi pewne zadanie, a mianowicie takie, bym zajął się opuszczonym przez rodziców, szczeniakiem.- Wstał powoli i spoglądał na samicę.
-Obiecałem mu, że zaopiekuję się nią jak tylko będę potrafił no i... Chciałem spytać, czy pomogłabyś mi w tym zadaniu? Zastępcza matka zawsze będzie najbardziej potrzebna takiemu dziecku...- oznajmił jej już pewniejszym tonem.
Nie wiedział jak na to zareaguje Enary, ale przecież ona była bezdzietna tak jak Mort, a o własnych dzieciach nawet nie wspominali przy sobie...

Enary

Biała zerknęła na basiora z lekkim zdziwieniem.
- W prawdzie chciałam zapytać, czy planowałeś mieć ze mną dzieci... ale oczywiście pomogę. - odparła z uśmiechem. W zasadzie... to pierwsze jej się wypsło. Odwróciła więc nieco łeb by nie okazać zawstydzenia. Mort mógł to uznać za zbyt wczesną deklarację, dlatego też poczuła się zakłopotana. Nie chciała powiedzieć czegoś, co by ich poróżniło.
- Przepraszam, nie powinnam... - powiedziała cicho i przeniosła spojrzenie na partnera. Pomyślała, że zachowała się dziecinnie, ale stało się i trzeba to było w jakiś sposób albo zatuszować, albo rozwiązać. Po prostu patrzyła w zielone oczy strażnika i nie wiedziała co dalej powiedzieć.

Zed

Mort zmrużył lekko swe ślepia i się uśmiechnął.
Jak miał zareagować na to co powiedziała jego ukochana? Normalnie!
Przecież nie znają się od dziś, a łączyła ich silna więź toteż nie było powodu się wstydzić.
-To byłby dla mnie zaszczyt gdybyś zechciała ze mną mieć potomstwo.- rzekł po czym ukłonił się ukochanej. Ukłon oznaczał, że jest jej oddany, wierny i stanie w obronie partnerki bez względu na wszystko.
Po chwili wyprostował się i spojrzał na białą.
-Dziękuję Ci za pomoc, skarbie.- oznajmił waderze i cmoknął ją w policzek.
Uśmiech nie schodził mu z pyska, a wręcz przeciwnie... Chciał się... Zabawić, toteż delikatnie szturchnął swoją wybrankę i z uśmiechem na kufie, wystawił jęzor :P

Enary

En uniosła jedną brew i uśmiechnęła się lekko złośliwie. Skoczyła prosto na partnera tak, by go przewrócić i na nim po prostu usiąść. Cmoknęła go w policzek i z radosnym chichotem z niego zeskoczyła. Powolnym, ponętnym krokiem ruszyła przed siebie oglądając się na wilka i uśmiechając się przy tym figlarnie. Miała konkretny cel w tym co teraz robiła. I oczywiste było też to, że takie zachowania były już tylko przeznaczone dla Mort'a. Nie znaczy to jednak, że miała na zawsze zapomnieć o takich poczynaniach. Teraz jednak pozostawiła te rozważania by skupić się na swoim partnerze.

Zed

Basior warknął, a potem zaczął się beztrosko śmiać.
Spoglądał na swoją wybrankę jak na cud świata. Tylko ona chodziła mu teraz po głowie, chyba to już czas kiedy Mort zakochał się bez opamiętania.
Gdy tak szła, powolnym krokiem przed siebie, basior tylko obserwował. Na razie nie ruszał się z miejsca, bo wolał podziwiać doskonale zespajającą się ukochaną z krajobrazem tworząc "epickie" wrażenia.

Enary

A ona nagle się obróciła i zaczęła zbliżać się do basiora tak, jak za pierwszym razem kiedy ją zobaczył na polanie życzeń i podążył za nią jak zaczarowany. Otarła się o niego i koniuszkiem ogona pomiziała go po nosie. Obchodząc go dookoła lekko tryknęła Mort'a biodrem i ruszyła truchcikiem robiąc wokół ukochanego coraz większe koła. W zasadzie nie spuszczała z niego wzroku coraz bardziej się od niego oddalając.

Zed

Mort był ciekawski co kombinuje jego partnerka. Gdy tak go okrążała, on nie odrywał także od niej swojego wzroku.
Nagle jednym susem dopadł ją i przyparł do ziemi.
Schylił się nad nią i namiętnie pocałował.
Jej ślepia przyprawiały go o miłe dreszcze. Mort uwielbiał patrzyć wnikliwie w oczka swojej wybranki, widział w nich pożądanie, a zarazem miłość.
Oblizał ją ponownie.
-Mam Cię, moja droga. Teraz mi nie zwiejesz.- rzekł szeptem tak by nie psuć tej chwili niepotrzebnym hałasem.