Urwisko nad Jeziorem Zmian

Shade

- Szpiegiem... - powtórzyłam cicho. Napotkałam wzrok At. Uśmiechała się do mnie, więc odwzajemniłam jej uśmiech. - Nie wiem co mam robić. I tak będę walczyć...

Szasta

Puścił ją i skinął im łbem, ruszył jak oparzony jakby ktoś dał mu znak i przeskoczył na drugą stronę przepaści. Po chwili zniknął w lesie.

Athoria

Wilczyca była teraz w pewnym stanie zakłopotania. Wtrącać się w czyjeś sprawy? Nie, to nie w jej stylu... Lecz teraz jej instynkt najwyraźniej podpowiadał jej by włączyć się do rozmowy. Jak kot przeciągnęła się i podeszła do Shade, obserwując ją uważnie. Westchnęła. -Może w czymś pomóc? -Zapytała po chwili. Starała się jak mogła zachować ten pogodny wyraz pyska.

//Heh... Ja się zmywam, może zaraz będę ;p//

Shade

- Nie, chyba nie da się pomóc... To samo się rozwiąże. - powiedziałam delikatnie uśmiechając się. - Ale dzięki. - Spojrzalam na nią z uśmiechem, przenioslam wzrok na miejsce, w którym przed chwilą zniknął Szasta. - Ja też chyba już pójdę... - Przeniosłam wzrok na zabandażowaną łapę i bok. Zaśmiałam się z własnej głupoty. - Muszę odpocząć.

Athoria

Uśmiechnęła się do niej. -Rozumiem. -Mruknęła, po czym usiadła i z tą swoją tajemnicza miną zaczęła wpatrywać się teraz beznamiętnie w niebo... Jej zmrużone ślepia najwyraźniej błyszczały. Ta samotność była dokuczliwa, lecz stała się jej jedynym pocieszeniem.

Shade

Pobiegłam w las nie oglądając się za siebie.

Athoria

Uśmiechnęła się kątem pyska. Po chwili westchnęła i również ona zaczęła się oddalać. Po krótkiej chwili nie było już jej widać...

Shade

Po raz kolejny już podczas pobytu w tej krainie odwiedziłam to miejsce. Usiadłam nad samą krawędzią, nie bałam się tego typu widoków. Spojrzałam bezpośrednio w dól i uśmiechnęłam się.

Kain

Wszedł powolnym krokiem, mrużąc ślepia. Był dość znużony. Klapnął w cieniu jednego z krzewów, marszcząc nos.

Shade

Odwróciłam głowę i spojrzałam na Kaina. Skinęłam mu lekko łbem i uśmiechnęłam się. Nieco niepewnie podeszłam do niego i usiadłam obok. - Cześć. Co u Ciebie?

Kain

Wzruszył 'ramionami'. - Nic. Jak zwykle. Spotkałem tylko swojego dawnego towarzysza. Ma jakieś kłopoty. - mruknął. - Cóż, raczej nie jest moim towarzyszem a mentorem. I pomyśleć, że jest młodszy ode mnie.

Shade

- Ach. Rozumiem. - powiedziałam i zastrzyglam uchem. - Smith jednak zrezygnował z walki. - powiedziałam po dłuższej chwili namysłu.

Kain

- Stchórzył. - mruknął. - Jeżeli nie chce ze mną walczyć, to przegrywa. Wcześniej to ja nie wiedziałem po co ta walka, a on ciągle nalegał. - dodał. - Może będziesz chciała poznać mojego towarzysza? Nie mówię teraz o moim mentorze. Ciągle mam obok siebie towarzysza.

Shade

- Nie... - mruknęłam cicho patrząc mu prosto w oczy. - Zrozum, ja ciebie lubię, Smitha kocham. Nie chcę, żebyście walczyli i pozabijali się! - powiedziałam nieco głośniej.

Kain

- To on zaproponował mi walkę. Czyś ty myślała, że zabijam bez powodów? Nie. Zostawiłbym go, gdy byłby niezdolny do walki. - powiedział. Ziemia obok niego pękła.

Shade

- Zrozum. Prawie Cię nie znam, możesz mi to zarzucić. Ale nie chcę żeby Wam obu stała się krzywda. - powiedziałam odsuwając się od pęknięcia. - Smith źle zrobił wyzywając Cię na tą walkę.

Kain

Z pęknięcia zrobiła się ogromna dziura. - Gorzej jest zrezygnować. Teraz ma na ogonie mojego towarzysza. - z głębi dziury wydał się złowrogi syk.

Wardress

Wbiegła truchtem nad urowisko rozglądając się dookoła. Skinęła pyskiem do wilka i wiczycy. Usiadła nad krawędzią bezsensownie patrząc w dół.

Kain

Dziura powiększyła się. Wilk nawet nie drgnął, jednka po chwili wstał. - Ach, witam Alfę. - powiedział, kłaniając się.

Wardress

- Nie musisz się do mnie tak zwracać. Wystarczy Wardress, nie jestem już Twoją Alfą. - rzuciła w keirunku wilka spoglądając na Niego. Nie miała zamiaru go urazić. Kulturalnie skinęła pyskiem i wróciła do swojego jakże ciekawego zajęcia - a mianowicie gapienia siew dół.