Zielone Urwisko.

Rosemarie · Wysłany: Nie 16:02, 18 Mar 2012 Temat postu:

Rosemarie zastanowiła się. Chyba, jeżeli odpowie, że pochodzi stąd to będzie najwłaściwszym rozwiązaniem.
- Urodziłam się w tej krainie - odpowiedziała. - Moja mama to mag z watahy Nocy, a tata to Beta i Łowca z Wody - dodała z uśmiechem. - A ty? Skąd jesteś? - zapytała.

Ikiru · Wysłany: Nie 16:08, 18 Mar 2012 Temat postu:

Maluch podskoczył entuzjastycznie w geście radości, ostatnio robił tak niezwykle często. Długi, puszysty i lekko poszarpany ogon zamachał delikatnie, podczas gdy duże patrzałki wilka skierowane były na waderę.
- Ja też, ja też - klasnął w łapki.
- Moją mamą jest Kaji, najlepsiejszy czarodziej na świecie, a tatą Retes, jest DOWÓDCĄ wojowników! - po raz którystam wypiął dumnie pierś, w końcu jego rodzice byli najlepszymi rodzicielami na świecie i tego się trzymał. Zastanawiając się, co teraz porobić wpadł na iście genialny pomysł - przejdzie się wzdłuż krawędzi urwiska, stromego i niebezpiecznego urwiska.
- Twoi rodzice chyba lubią rządzić.

Rosemarie · Wysłany: Nie 16:15, 18 Mar 2012 Temat postu:

Samiczka przez chwilę tylko patrzyła z niepokojem na zachowanie wilczka, jednak zaraz ponownie uśmiechnęła się - przecież skoro mówił, że jest taki odważny, nic złego nie powinno się mu stać. Kiedy z ust Ikiru padło pytanie dotyczące jej rodziców, Rosie przekrzywiła łebek z zaskoczeniem.
- Dlaczego? - zapytała.

Ikiru · Wysłany: Nie 16:27, 18 Mar 2012 Temat postu:

- W końcu oboje są betami. - rzekł, w tym samym czasie pokonując kolejne centymetry krawędzi urwiska. Za każdym spojrzeniem w dół chwiał się trochę, ale jak na tak małego wilczka szło mu całkiem nieźle, trzeba przyznać. Byleby tylko nie stracił równowagi, bo jego kruche ciałko z pewnością nie wytrzyma uderzenia o ziemię z takiej wysokości.
- Ty też będziesz rządzić? - spytał, nie przerywając swego niebezpiecznego marszu.

Rosemarie · Wysłany: Nie 16:53, 18 Mar 2012 Temat postu:

- Moja mama nie jest Betą, ale nią była - powiedziała Rosie, kręcąc główką. Skąd Ikiru wiedział o tym fakcie? Czyżby kiedyś słyszał o jej mamie? - Nie, ja jestem samotnikiem, jeszcze nie wybrałam nawet watahy - dodała z lekkim uśmieszkiem. Przyjdzie i na to czas, może dołączy do watahy swojego taty, albo mamy, albo pozostanie niezależna i pójdzie do jakiegoś innego stada. To czas pokaże.

Ikiru · Wysłany: Nie 17:04, 18 Mar 2012 Temat postu:

/Uj, myślałam, że napisałaś 'Była beta nocy i Mag', wybacz. x'3/

Powiedzmy, że basiorowi obiło się o uszy kim to jest matka Rosemarie, choć szczegółów nie znał, ba, nie wiedział nawet, że ma dzieciaczki.
- Była betą, jest betą, wszystko jedno. - uśmiechnął się cwaniacko, nie przerywając człapania po krawędzi zielonego urwiska. Wtem kawałek ziemi skruszyła się i noga malca spadła w dół. Serce zabiło dwa razy szybciej, a w oczach malował się strach. Biedny, takie upokorzenie z samego początku znajomości.
Na szczęście udało mu się wstać i z głupawym uśmieszkiem usiadł sobie kawałek od niebezpiecznego terenu.
- Ja należę do watahy Ognia, to najlepsze stado na świecie! - zmienił temat, jak gdyby wcześniejszy incydent wcale nie miał miejsca.

Rosemarie · Wysłany: Nie 17:09, 18 Mar 2012 Temat postu:

Wilczyca uśmiechnęła się z politowaniem, zaraz jednak przywróciła na pyszczek przyjazną minę, żeby Ikiru nie było przykro. Widać, że dobre wrażenie sporo dla niego znaczyło.
- Hm, myślę, że każde stado jest samo w sobie wspaniałe - powiedziała, kładąc się na plecach i z melancholią wpatrując w niebo. Taka już się urodziła... Wiecznie zamyślona.

Ikiru · Wysłany: Nie 17:21, 18 Mar 2012 Temat postu:

Na pyszczek samca ponownie wdarł się głupawy uśmieszek, bycie zbyt pewnym siebie nie popłaca i musiał się tego nauczyć. Ale, ale - nie pora teraz na lekcje życia, zdąży jeszcze wydorośleć... chyba.
- Każda? Nie znasz się! - uniósł główkę do góry, w wyrazie 'to ja tu mam racje', choć przestał, gdy zobaczył, że wadera się położyła.
Podszedł do niej i przysiadł, by zaraz jednak wyłożyć się podobnie jak ona.
- Czemu leżymy? - spytał, z delikatnym uśmiechem na rozmówczynię. Jak chciał, to potrafił się na chwilkę zatrzymać i zaprzestać przechwalania się.

Rosemarie · Wysłany: Nie 17:26, 18 Mar 2012 Temat postu:

Wilczyca przymknęła lekko oczy, wyrywając się ze swoich wewnętrznych przemyśleń.
- Bo niebo jest ładne - odpowiedziała, wciąż wpatrując się w rozpostarty nad nibi baldachim błękitu. Dotąd czas spędzała albo w legowiskach swoich rodziców, albo we własnym świecie pogrążonym we śnie, więc nie miała kiedy przyjrzeć się dokładnie niebu.

Ikiru · Wysłany: Nie 17:31, 18 Mar 2012 Temat postu:

Wilczek spojrzał na waderę lekko zdziwiony, by zaraz powrócić wzrokiem na błękitne niebo.
- Aaaaa. - odpowiedział tylko, wpatrując się w puszyste obłoki. Aż dziwne, jak czasami potrafił być wyciszony i spokojny, to zupełnie nie on.
- Nigdy dotąd nie patrzyłem w niebo. To całkiem fajne, ale trochę... monotonne. - ozwał się, delikatnie falując puszystym ogonkiem. Takie rozmyślanie nie jest dla niego, ale zdążył już polubić Rose, tak więc postanowił choć raz zrobić to, co inni chcą. Jakiż on szlachetny, prawda?

Rosemarie · Wysłany: Nie 17:36, 18 Mar 2012 Temat postu:

Wilczyca uśmiechnęła się jeszcze szerzej i wstała, machając wesoło wszystkimi trzema ogonami, jakimi obdarzyła ją Matka Natura. Przekręciła zabawnie łebek, uważnie przyglądając się Ikiru.
- Co robimy? - zapytała. W końcu trzeba było czymś się zająć w tym wieczór, ażby się nie nudzić, prawda?

Ikiru · Wysłany: Nie 17:42, 18 Mar 2012 Temat postu:

Wilczek uśmiechnął się na myśl, że nie będą musieli siedzieć i gapić się sufit ziemi. To zbyt nudne, przynajmniej dla niego. Wilczek rozejrzał się dookoła , szukając jakiegoś ciekawego pomysłu na spędzanie czasu. Jego uwagę zwróciła połka skalna znajdująca się około 7 metrów nad nimi. Nie było do niej żadnej ścieżki, ale skały i głazy układały się tak, by można było się tam dostać. W prawdzie chodzenie po chwiejących się kamieniach nie należy do najbezpieczniejszych zajęć, ale z pewnością jest to rzecz ciekawa, przynajmniej według Ikiru.
- Chodźmy tam! - wskazał łapką na ów wystającą skałę.

Rosemarie · Wysłany: Nie 17:49, 18 Mar 2012 Temat postu:

Rosemarie spojrzał w ślad za przesuwającą się łapą wilczka. Skrzywiła się, widząc wysoko postawioną półkę skalną, do której dostanie się, na pewno było dość niebezpiecznym zajęciem.
- Nie, to głupie - powiedziała mądra dziewczynka, która wolała jednak bardziej stabilne miejsca do zabaw.

Ikiru · Wysłany: Nie 17:55, 18 Mar 2012 Temat postu:

Uśmiech wilczka ponownie ustąpił miejsca niezadowoleniu, nie lubił, gdy mu odmawiano. Nawet bardzo. Zamachał lekko postrzępionym ogonkiem, odwracając się do wilczycy.
- Boisz się? - posłał jej wyzywające, zadziorne spojrzenie podczas gdy na jego twarz wpełznął cwaniacki uśmieszek. Wiedział, on wiedział. Dziewczyny są zbyt delikatne, by narażać się na tak fajne rzeczy.

Rosemarie · Wysłany: Nie 17:58, 18 Mar 2012 Temat postu:

- Nie, ale to głupie - powiedziała bardziej niż w poprzedniej wypowiedzi akcentując ostatnie słowo. Chytry, niepodobny do niej uśmieszek, wpłynął na delikatny pyszczek Rosie. - Jesteś głupi? - zapytała, wciąż z zabawnie przekręconym łbem wpatrując się w Ikiru. Czyżby nie zrozumiał jej słów, czy naprawdę wydaje mu się, że takim zachowaniem jej zaimponuje?

Ikiru · Wysłany: Nie 18:07, 18 Mar 2012 Temat postu:

Cóż, po części wydaje mu się, że jej imponuje, a po części jest po prostu głupi i zbyt pewny siebie. Na pyszczek samczyka ponownie wdarł się zadziorny uśmieszek. O nie, on będzie walczył! Nie da tak łatwo odpuścić.
- Nie chcesz narażać swojego delikatnego futerka na odrobinę brudu, czy nie wiesz, co to zabawa? - momentami bywa, że jest wręcz złośliwy, ale on sam nawet nie wie, że źle postępuje. W żadnym wypadku nie chciał jej urazić, a namówić, choć coś podpowiadało mu, że to nie będzie tak proste.

Rosemarie · Wysłany: Nie 18:12, 18 Mar 2012 Temat postu:

Słysząc te słowa, Rosie jeszcze bardziej się zaparła, przystając przy swoim.
- To nie jest zabawa - powiedziała, głosem pewnym siebie i dumnym. Och i ach, ależ ona była inteligentna i asertywna! Wilczyca usiadła, jej trzy ogony znowu opadły wokół jej stóp, kiedy z lekkim, pobłażliwym uśmieszkiem przyglądała się poczynaniom swojego nowego kolegi.

Ikiru · Wysłany: Nie 18:20, 18 Mar 2012 Temat postu:

- Czyli jednak nie wiesz co to zabawa. - stwierdził, choć powiedział to raczej tyko do siebie, tak aby wadera nie usłyszała. W takim razie spróbuje obrać inną strategię.
- Choooodź, będzie fajnie! - uśmiechnął się wesoło, spoglądając ostro fioletowymi oczami na waderę. Zamachał puszystym ogonkiem, lekko zawiedziony tym, że Rose nie chce z nim iść. Zwłaszcza, że on postanowił się przemóc i usiadł koło niej i patrzył w to jakże nieciekawe niebo.

Rosemarie · Wysłany: Nie 18:25, 18 Mar 2012 Temat postu:

Wilczyca ponownie wywróciła się na grzbiet, tym razem turlając się z jednego boku na drugi.
- Niee... - powiedziała, albowiem wiadome było, że jak już coś sobie postanowiła, to zdania tak prędko nie zmieni. - To głupi pomysł, a ja nie jestem głupia - powtórzyła. - Ty też nie wyglądasz na głupiego, ale skoro uważasz inaczej, idź - dodała, wyczekująco patrząc na szczenię.

Ikiru · Wysłany: Nie 18:34, 18 Mar 2012 Temat postu:

Westchnął głęboko, poddając się. Normalnie walczył by jeszcze trochę, ale z tego co wiedział jeżeli kobieta mówi, że ma rację, to trzeba się uśmiechać i potakiwać.
- Dobrze, dooobrzeee. - ponownie westchnął, siadając na czterech literach.
- W takim razie ty coś wymyśl. - rzekł lekko obrażony, naprawdę źle znosił odmowę. Po chwili jednak już mu przeszło i ponownie emanował nieskończoną energią.