Bursztynowy Wodospad

Cujo

Uśmiechnął się.
- Przetrwałem tylko dzięki sprytowi i tym iż nie byłem miły - usiadł i owinął łapy ogonem. Co tego wilka tak interesowało ? Był normalny. A w sumie nie powiedział mu całkowitej prawdy. Przez ten cały czas myśli były otoczone murem. Nawet za nim nie spojrzał gdy ten go okrążał. Po co ? Cujo miał wrodzone przeczucie i wiedział kiedy nastąpi atak. Dlatego też był takie pewny i spokojny.
- Co ci przeszkadza że moje ciało ma normalne jak na wilka przystało kolory i brak jakichś różowiutkich skrzydełek ? - zapytał wciąż siedząc. Niech wilk robi co chce, on i tak nie straci swej pewności siebie.

London

Przyszła ... Jak ona dawno tu była :o

Cujo

Spojrzał na nią. Pfuj. Nienawidził takich nienaturalnych wilków.Wilk i skrzydła ? To wygląda okropnie. Do tego ma ptaka. Sam by takiego upolował. Złapał dech i spojrzał na Tenebrae. Przez ten czas nie opuszczał muru na umyśle.

Paige

Weszła i przyjrzała się Cujo. - Ja także Ci nie odpowiadam? - zapytałam.

Tenebrae

Parsknął krótkim śmiechem słysząc słowa Paige i uniósł lekko brew jakby chciał powiedzieć: 'a nie mówiłem ?'. Milczał jednak wymownie spoglądając gdzieś w przestrzeń, myślami błądząc daleko. Kiedy wyraz jego pyska stał się na nowo przytomny zrobił zdziwioną minę, na jego pysku wykwitł uśmiech szyderczy, ironiczny, oczy miały nieprzenikniony wyraz acz basior zmrużył je lekko. Wiatr powiał w jego futro mierzwiąc je i ukazując całą krasę długości.
- Czy mi to przeszkadza ? Absolutnie nie - powiedział z poważnym, nieprzeniknionem wyrazem oczu. Podobnie jak jego rozmówca podniósł w kilka sekund bariery. Wprawdzie nie musiał tego robić - podtrzymywanie standardowych było jego odruchem, tak mocno zakorzenionym w jego aktualnym jestestwie jak oddychanie u normalnego wilka. Oczy błysnęły w mroku, Tenebrae zastanawiał się jednak co przybysz ma przed nim do ukrycia ? Skąd wiedział jak się przed nim bronić ? Te zagadki postanowił rozwiązać choćby miało go to kosztować na prawdę wiele. Nie było w tym dążeniu ogromnej ciekawości lecz zapobiegliwa ostrożność - Mrok nie obawiał się nigdy nikogo ani niczego, tak jest zresztą i teraz, jednakże przeżył w dużej mierze dzięki spostrzegawczości... i innych umiejętnościach, które ostrzegały go w porę. Teraz, kiedy odcięto jeden z jego głównych systemów obronnych, na którym tak polegał i nauczył się tak używać, poczuł się jakby był kaleką. Westchnął w duchu, na zewnątrz pozostawał niewzruszony, wiatr dął rozwiewając czerno-srebrne futro basiora i zawodząc w konarach drzew. Wodospad szumiał, tworzyło to dla niego niemal muzykę, która normalnie zagłuszyłaby jego słowa, tak cicho je wypowiedział. Jednak zdawał sobie sprawę - jak ? nie wiedział sam. Podświadomość. Intuicja - że jego rozmówca usłyszy słowa.
- Śmieszne są twe słowa - szepnął - bycie wrednym pomaga przetrwać ? - jeden z 'łuków brwiowych' powędrował ku górze w geście niedowierzania. Trwało to ułamek sekundy, później jego pysk powrócił do normalnego wyrazu.
- Może i masz rację. Wtedy nikt nie miesza się w twoje sprawy. Nie ma kogoś kto wie zbyt wiele - powiedział i pomyślał o jahami. Rozumiał już skąd to złudzenie i wściekły był na ducha opiekuna. - Żyjesz sam dla siebie, prawda Cujo - samotniku z natury - pysk jego nie był już szyderczy, raczej poważny. Szanował wybór tamtego.
- Potrafisz zadbać o swoje sprawy - W końcu przestał go okrążać i usiadł na przeciw. Gęste futro maskowało to, co dzieje się pod nim, jednakże mięśnie wampira były napięte. Nie mogąc muskać jego umysłu nie wiedział czy i kiedy spodziewać się ataku. Zamilkł na chwilę a następnie odezwał się głosem już normalnym, nie szepcząc. Nie pytał co ma owy do ukrycia. Wiedział też intuicyjnie, że całej prawdy mu nie mówi.
- Twoje ciało nie przeszkadza - wręcz dziwi, razi w oczy. Jest możnaby powiedzieć - inne niż wszystkie - tutaj zaśmiał się perliście. - Czyż to nie paradoks ? - rzucił lekko, ogon jego przesunął się z prawej na lewą niefrasobliwie, zastrzygł uchem jakby ucinał sobie pogawędkę z przyjacielem nie zaś potencjalnym... no właśnie. Kim ? Wrogiem ? Nie spuszczał go z oczu.

Magic Darkness

Sunęła leniwie po lekko wilgotnej od wieczornej mgły trawie. Spojrzała z ukosa w jedną ze stron, jakby z nutą niepewności. Głęboki błękit oczu aż nadto kontrastował z czarnym futrem i panującym wokół półmrokiem. Zmrużyła ślepia. Wszystko inne, obce, a jednocześnie takie znane. W odległych kątach pamięci majaczą dziwne, rozmazane postacie, niebieskie blaski i niemy szum morza. Wzięła głęboki, równomierny wdech. Nie chcąc się wyróżniać, ścisnęła skrzydła mocno do siebie z nadzieją, iż została zapomniana. To co było już nie wróci, lecz nowego nie mogła i nie chciała zacząć. Wolnym krokiem podeszła do pierwszego lepszego drzewa, mierząc na pozór obojętnym wzrokiem zebranych.

Dzika Perła

Dzika Perła pojawiła się jakby znikąd nad wodospadem, wystrzeliła z chmur i ryknęła z rozbawieniem.
Witam, szanowne istoty - przywitała się ze wszystkimi, zdziwiło ją, że w dwóch umysłach napotkała coś jakby 'gęste sito'. Wilki broniły swoich umysłów. Przed kim ? Nie przejmując się tym zbytnio opadła niżej i składając skrzydła runęła w dół wodospadu, czujac na brzuchu kropelki wody. Zanurzyła w wodzie jedynie łapy po czym wylądowała na brzegu. Kochała takie szalone loty. Machnęła kilka razy skrzydłami rozpryskując wszędzie kryształowe, wodne krople.

Magic Darkness

Spojrzała na zbliżające się krople. W swoim, małym świecie nawet nie zauważyła, że spadły prosto na nią. Ujrzała jedynie ledwo widoczny blask mokrych łusek.
- *Smok.* - owa myśl przeleciała przez głowę, rozbrzmiewając coraz to donośniejszym echem. Ze smokami bywa różnie. Jednak niewątpliwym jest, że z powodu swych ogromnych rozmiarów bywają niesamowicie dufne. Uniosła głowę nieco wyżej.

Dzika Perła

Spojrzała rozbawiona na wilczycę. Wciąż nie mogła się przyzwyczaić, że te istoty są tak małe.
Witaj wilku... - urwała w pół słowa i przekręciła głowę jakby się w coś wsłuchując, oczy jej rozbłsyły. - wilczyco, wybacz pomyłkę - w mentalnym głosiku nie słychać było skruchy. Dzika perła porozumiewała się telepatycznie z racji tego, że nie miała jak 'mowić'. Brak strun głosowych. Ziewnęła ukazując zeby po czym spojrzała w górę wodospadu, to znowu przeniosła wzrok na waderę.
Wybacz mi roztargnienie. Dzika Perła mnie zwą. - przedstawiła się.

Paige

To dobrze. - dodałam cicho.

Tenebrae

Odwrócił wzrok jakby pierwszy raz na nią patrząc. Na prawdę patrząc. Mrok zmrużył oczy próbując wywnioskować coś z tonu głosu wadery, jednak dał sobie spokój. Widocznie nie chce by jej przeszkadzać.

Paige

Westchnęłam. - Jeżeli chciałeś coś powiedziec, mów. Nie chcę aby mnie traktowano inaczej xD - dodałam bardziej sympatycznie, patrząc na wilka. - Paige.

Dzika Perła

Dzika Perła - głos wdarł się jaźń wilczycy niespodziewanie i rozbrzmiał w umyśle, ogon uderzył w ziemię xdd Perła jak zwykle rozbawiona i pełna życia obwąchała uwaznie białą xddd

Paige

Przekoziołkowała O_O

Tenebrae

- Tenebrae - wampir uśmiechnął się lekko, ukazując swoje białe, ostre ząbki. Spojrzał na smoka, zjeżył się i zasyczał ostrzegawczo. Jego czerwone oczy miotały błyskawice. Spiął się gotów do skoku, jednakże w porę zauważył, że smoczyca blefowała i ogonem uderzyła nie w waderę a obok niej.
- Bardzo śmieszne - stwierdził burkliwie i rozluźnił się.

Paige

Uśmiechnełam się. - Bardzo mi miło.

Dzika Perła

Nie pozostała mu dłużna i również zasyczała dziko, mrużąc oczy. Skrzywiła się lekko, wstała i usiadła za Paige. Położyła łeb obok wadery.
Wybacz - głos jej przybierał powoli nutki dawnego rozbawienia, jednakże znać w nim było pewną ponurą barwę. W następnych słowach zniknęła bez powrotu.
Na prawdę uwierzyłaś, że ten ogon wyląduje na twojej głowie? - spytała chichocząc, z zachwytem xddd

Tenebrae

- Cóż, mi również miło - powiedział, obserwując smoka z dystansem. Uniósł lekko jeden z łuków brwiowych.
- Pupilek ? - rzucił szyderczo, godząc uwagą, oczywista w smoka.

Paige

Tak, naprawdę xD - dodałam oburzona.

Dzika Perła

Poirytowana kłapnęła potężnymi zębami, dopiero po chwili zdajac sobie sprawę, że to była tylko marna prowokacja. Tym większy był jej gniew, zmrużyła groźnie ślepia.
A ty co ? Obrońca ? - zasyczała jadowicie. Głos był słyszalny dla wszystkich, nie uważała bowiem rozmowy za 'prywatną'.
Odessaj się - warknęła XDDD Powróciła myślą do Paige, na powrót rozbawiona. Zdumiewające jak szybko potrafiła zmieniać nastroje.
Całkowicie zbędnie - powiedziała z lekko uśmieszkiem na pysku, jej oczy zawirowały kiedy smoczyca się zaśmiała.
Nie krzywdzę przyjaciół - powiedziała otwarcie, obdarzając wymownym spojrzeniem Tenebrae.