Diamentowy wodospad

Yumi

-Ooo... Dziękuję.! Czy będę nieuprzejma jeśli zapytam czego się dokładniej uczy? - Zapytała Yumi zastanawiając się nadal i przyglądając szczeniakowi.

Hari

Mały wilczek przekrzywił łepek, wreszcie rozróżniając niektóre z dźwięków. Udało mu się wyłapać szum płynącej wody, jednak nadal nie potrafił stwierdzić, z którego dokładnie kierunku dochodzi.

Gość

Wszedł smutny wolnym krokiem, położył sie obok wodospadu. Nagle zaczoł płakać i schował głowe pod łapami.

Yumi

Gdy Yumi siedziała przy Hekate na chwilę odwróciła wzrok i rozejrzała się dookoła. Nagle zauważyła małego, płaczącego szczeniaczka. Zerwała się na równe nogi. Strasznie nie lubiła gdy inni byli w złym nastroju. Wtedy jej krajało się serce. I podbiegła do szczeniaka.
-Cześć mały. Co się stało? Czy mogę Ci jakoś pomóc? :) - Zapytała z uśmiechem na pyszczku, żeby dodać mu otuchy lecz w środku było jej żal szczeniaczka... :(

Omega

Omega popatrzała na Yumi. I schowała głowę. Było jej tak smutno, że nie miała ochoty rozmawiać. Po chwili powiedziała - Płaczę dlatego, że mnie boli łapka.

Yumi

-Na prawdę.? - Zapytała
-Jejku... To słodkie. Taki mały i już taki wrażliwy...
-Ale chyba jakoś da się ją wyleczyć? - Zapytała - Przepraszam, że tak otwarcie pytam... Ale no nie wiem, może mogę jakoś pomóc? :) - Dodała po chwili.

Omega

- Dziękuję za pocieszenie - powiedziała. Już mnie tak nie boli. Omega popatrzała w stronę wodospadu. - Czy pomożesz mi dojść do wodospady? - spytała.

Yumi

Oczywiście.! - Powiedziała promieniejąc. Podeszła do wilczycy i starała się ją jakoś podtrzymać, żeby spokojnie mogła dojść do wodospadu.
-A tak wgl to jestem Yumi. - Oznajmiła z uśmiechem na pyszczku. Bardzo lubiła poznawać nowe osoby .

Gość

Yumi

Yumi podprowadziła wilczycę pod wodospad.
I usłyszała głosik szczeniaczka najpierw upewniła się, że wilczyca już może spokojnie zostać i podbiegła do malucha... "O.! Umiem się rozdwoić. Hihi" Pomyślała.
-Jejku... Biedaku. Tak mi przykro. Kurczę. Jesteś taki młodziutki a już... Wiem, że to może nie jest duże pocieszenie. Ale nie martw się. Na pewno znajdziesz tu u nas osoby,u których będziesz czuł, że znalazłeś swoje miejsce. - Powiedziała patrząc na szczeniaka. "Kurde.! Nie umiem pocieszać ; /" Pomyślała. "Co można jeszcze powiedzieć? Hmmm..."

Gość

Popatrzał dużymi oczami, które teraz błyszczały

Yumi

-Na prawdę. Ja Cię rozumiem. Jak byłam młodsza miałam częste problemy z rodzicami. Pamiętam jak moja mama chciała, żebym znalazła sobie jakiegoś porządnego i z dobrej rodziny partnera. A mój tata chciał, żebym była jakąś ważną osobistością w wiosce, z której pochodzę. A ja nie chciałam ani tego ani tego. Chciałam być normalną wilczycą, która nie musi się zbytnio martwić. I nie martw się.! Ja się do nic uwolniłam i wyruszyłam w podróż chociaż oni się temu sprzeciwiali. Na pewno wszystko będzie dobrze. I ja Ci to obiecuję.! :) - Powiedziała wsłuchując się w szum spadającej wody.

Gość

a w jakim wtedy wieku byłaś?

Omega

Omega się napiła i po łożyła się. Czuła, że nigdy nie znajdzie przyjaciółki lub przyjaciela.
Łapka już ją nie bolała i wilczyca chciała się bawić, ale nikogo nie znała oprócz Getsu i Yumi.

Yumi

Gość

Dzięki...

Omega

Omega coraz bardziej zaczęła rozmyślać nad sobą. Jej oczy błyszczały. Po jej pyszczku znowu zaczęły płynąć łzy. Czuła się samotna. Nie miała rodziców ani siostry.

Yumi

Omega

Omega popatrzała na Beast. Chciała podejść do niej, ale bała się. Nie wiedziała czy będzie chciała z nią rozmawiać. Podeszła koło kamienia, który znajdował się niedaleko Beast. Wilczyca znowu spojrzała na Beast.

Siomha Lorcan

Przytruchtała zamyślona i o mało nie potknęłą się o znajdującą się koło kamienia wilczycę.- O! Przepraszam.- bąknęła zawstydzona. Po chwili zobaczyła, że wilczyca jest przygnębiona.- Czemy się smucisz?- spytała, ale nie wiedziała, czy zrobiła dobrze. Z zawstydzenia machnęłą ogonem. Może nie powinna była wtrącać się w nieswoje sprawy? Usiadła w oczekiwaniu na odpowiedź. Jednak zmieniła zdanie i wstała. Odeszła tak samo cicho, jak przyszła.