Diamentowy wodospad

Kaya

Wszytko jest prawdą, lecz tylko od podejścia zależy czy w nią wierzymy.. - mruknęła i uśmiechnęła się lekko. Nawet Ky w swoim lenistwie miała czasem fazy na przemyślenia. Czasem nawet teorie godne panów profesorów naukowców. O dziwo nie było to niczym nader specjalnym, gdyż po sporym odwyku od swojej małej bogini szaleństwa - Yuki - byłą dość poważna. Zapewne to był stan przelotny, gdyż K zamierzała spotkać się ze swoim Kapeluszem. W duchu cały czas o niej rozmyślała, a to z kolei narzucało błogi uśmieszek na kufie. Stan hipnozy, bądź potocznie nazywane... zmuła.

Phobs

-Wszystko powiadasz? Może i... W każdym razie, ta prawda została przeze mnie już dawno zapomniana. Zniknęła.-rzekł drapiąc się za uchem. Ta wielka niewiedza, nieświadomość... Jak można nie wiedzieć, skąd się pochodzi i dlaczego nasze ciało właśnie tak wygląda? Może to absurd, ale gdyby każdy głębiej się zastanowił... To doznania, a nie geny nas zmieniają.

Dessie

- Idę sobie - powidziała Dessie. - Do zobaczenia, wilczyska! Jeszcze raz spojrzała na piekny diamentowy wodospad po czym poszła sobie.

Lyka

Lyka Przybiegając nad Wodospad nagle osłabła i padła na ziemię sturlając się do wody i krzycząc
-Pomocy bul bul bul!

Kinnojo

//Lyka, nie możesz latać, skoro nie masz rangi latający wilk. -.-

Kaya

Kya uśmiechnęła się lekko. Jej umysł również wymazał większość przeszłości, o której lepiej się nie przyznawać. Choć zostały szczątki, zarysy to cała reszta uleciała jakby z dymem.
Phys, dlaczego na świecie jest taka dyskryminacja? - spytała ogólnie, nie podając przyczyn. Bo i po co? Jedyne co to chciała usłyszeć odpowiedź. Szczerą wypowiedź komuś, komu zdążyła już w jakiejś mierze zaufać, choć znała tego basiora niezbyt długi czas.

Phobs

-Ponieważ każdy lubi co innego, a w skrajnych przypadkach przeradza się to w fanatyzm. To ten mały procent fanatyków nakręca resztę, a oni natomiast są kolejnym ogniwem łańcuszka. nie, raczej łańcucha. Łańcucha, który oplata odmiennych.-rzekł cały czas patrząc na Ky. Też całe życie był iny, niezrozumiany. No nie to, że był emo, nie zszedł by aż tak nisko. Ale wiedział, co to znaczy być dyskryminowanym. Ranga Alfy pomogła trochę mu się podnieść po wielu ciosach zadanych przez innych, gdyż teraz Phobs zasługiwał na szacunek. Mimo wszystko inni i tak krzywo na niego patrzą. Czasami jest zrozpaczony, ale... Grunt to się nie poddawać.

Dante de Cossa

Schatt wstał, nie chciało mu się i nie lubił siedzieć za długo w jednym miejscu. Powiedział niewyraźne "do widzenia" i poszedł. Siedzeniu tu było dla niego nudne. Pobiegł i po chwili znikł w oddali.

Kaya

Kaya spojrzała na wilka. Może dokładnie to chciała usłyszeć. W każdym razie to ją lekko podbudowało. Uśmiechnęła się niewyraźnie i spojrzała w niebo. Jej uszy po raz pierwszy od dłuższego czasu przybrały pozycję stójki. Nawet upierdliwy wiatr tym razem nie przeszkodził w jej rozmyślaniu. Może właśnie w tej krainie znalazła to, czego od wielu lat wszędzie szukała.
Wataha powili odżywa. Cieszy mnie to - wydukała nadal rozmarzona w całym świecie.

Sheala

Przybyła jak gdyby nigdy nic. Jak cień mknęła dróżką, którą okrywały liście i pełno błota. Uwielbiała tą porę roku. Ciągły deszcz..
Pociągnęła nosem, czując nowe zapachy wilków. Jak widać wiele tu się zmieniło, odkąd była tutaj po raz ostatni. Nie miała konkretnego celu, by tu przychodzić. Master, tak jak i ona gdzieś przepadł, nie wspominając już o przyjaciołach, chociaż miała ich niewielu. Skończywszy krótki przemarsz, usiadła przy niewielkim głazie tuż obok wodospadu. Patrzyła w wodę, w swoje odbicie. Czy to ona się tak zmieniła, czy otaczający ją świat?

Lyka

Lyka wypłynęła z dna wody i kaszlnęła kilkanaście razy i powiedziała:
-O witajcie wilki
Później wyszła całkiem z wody i usiadła na brzegu wodospadu.

Phobs

-Dobrze, wręcz wspaniale. I bardzo z tego powodu rad jestem-rzucił krótko, a na jego usta wkradł się lekki uśmieszek. Czemu Ky pytała o dyskryminację? Może ma to coś wspólnego z nią samą.
-Czemu o to pytałaś?-Phobs przerwał ta spokojna chwilę. Cos tu śmierdzi... chyba Phobs. Nie mył się od dawna, a kiedyś musi być ten pierwszy raz xD

Kaya

Ky też wyczuła tą woń. xP Jednak nie ośmieliła się o to zahaczyć w tej rozmowie. Spuściła łeb, teraz patrząc w dal. Uszy niespokojnie latały to w dół, to w górę.
Bez powodu. - czy takiej odpowiedzi się spodziewano? :< A cóż mogła odpowiedzieć.
Bo ten świat praktycznie nie ma już żadnych zasad, ot co. Nikt się nikim nie przejmuje, ba! Nawet jeszcze dobija, choćby samą świadomością. - dodała zaraz. Z nikim nie gadała w ten sposób, więc padło na Physa. To on został skazany na jej rozmyślenia. D:

[dobry Boże! co to za kolor rangi? xP]

Phobs

[Brzoskwiniowy, mandarynkowy, łososiowy, light salmon... Rożnie ten kolor nazywają xpp]
-Aha.-odpowiedział krótko. A czegóż się było spodziewać? Zrozumiał Ky, nie musi się 'rozpisywać'... W sumie mogło zabrzmieć to trochej obojętnie, ale cóż - taka już była Phobsowa natura.

Kaya

[pozwolisz, że jeszcze napiszę: omfg! ; no dziękuje x) ]

Ky spojrzała na wilka i zaśmiała sie krótko, acz dość hałaśliwie. Co to miało znaczyć? tego nie wie nikt :< Jej wzrok tkwił tak na osobistości Physa. Ktoś powiedziałby chamskie poglądanie, ale dla K było to zwykłe niekontrolowane zamyślenie.
I tyle, nie wiem co dalej napisać. nn

Sheala

Nie odzywała się niepotrzebnie, bo po co? Nie lubiła wtrącać się wilkom w zdanie. Nie lubiła w ogóle rozmawiać.
Położyła się, a łeb usadowiła wygodnie na przednich łapach, smutno wpatrując się tym razem przed siebie. Wspominała dawne czasy, bo te kuły niemiłosiernie jej psychikę. To, jak bardzo czuła się porzucona. Niepotrzebna.

Dante de Cossa

Przyszedł po raz kolejny w to miejsce. Przyprowadził tu KokuRai. Teraz było tu więcej wilków. - Dzień dobry. - Powiedział cicho do wilków i położył się przy wodospadzie. Zaczął moczyć łapę w lodowatej wodzie.

KokuRai

Koku przyszła i zauważyła inne wilki. Podeszła ostrożnie do Schatta. - Hejka widzisz nie zgubiła się - powiedziała wesoło. Rozejrzała się gwałtownie. - Witam - rzekła do tutaj zgromadzonych, jednak jej głos był cichy i nie do zrozumienia.

Kaya

Spojrzała, od niechcenia, kątem oka na zebrane towarzystwo. Zdecydowanie nie lubiła natłoku osób. Sapnęła i zwinęła się w pół-kulkę. Przednie łapy miała wyprostowane i to na nich ułożyła łeb. Uszy? Jakby o nich zapomniała. Wciąż stały na sztorc, tylko wiatr nimi targał. Nie odpowiedziała żadnemu wilkowi. Ignorancja? Nie, to raczej bardzo leniwy stan w jakim znajdowała się Ky. Potrzebowała nowego natchnienia, nowego celu życia. Być może niedługo to się uda, a może obróci fiaskiem jak zazwyczaj kończyło się w roli Kay. To takie charakterystyczne sapnięcie znów pojawiło się dochodząc od niej.

KokuRai

Koku rozejrzała się z przyzwyczajenia. Usłyszała jakieś sapnięcie, więc spojrzała w tamtym kierunku. Zauważyła jakąś wilczycę, Koku bała się do niej podejść. - Co robimy? - zapytała patrząc na niego.