Tęczowy wodospad

Beherit

Coś nagle zaszeleściło w krzakach i wyłonił się z nich duży wilk, o gęstej, jasnej sierści. Ziewnął krótko i przeciągnął się, ruszając leniwie w kierunku wodospadu. Widocznie Beherit uciął sobie drzemkę w leśnych chaszczach.

Kanna

Kanna niuchnęła w powietrzu, po czym wstała i optelepała się z kropelek, które na nią osiadły. Odwróciła się, po czym jej pysk rozjaśnił szeroki uśmiech. To był jeden z jej rzadkich uśmiechów.
- Beherit - ciepły, miły, niepodobny do niej głos skierowany został do wilka o tygrysim umaszczeniu - Jak miło znów Cię widzieć.
Podeszła do niego, po czym otarła się lekko o jego pysk, w przyjacielskim geście.

Beherit

Beherit zamrugał zawzięcie błękitnymi tęczówkami. Wciąż był jeszcze zaspany i chyba nawet nie wiedział do końca, gdzie się teraz znajduje. - O, Kanna - mruknął i uśmiechną się lekko. Co to za dziwny zbieg okoliczności, że zawsze, gdy wracał do krainy, od razu na nią wpadał.

Kanna

- O, ja - zaśmiała się - Gdzie się podziewałeś, można wiedzieć?
Za to gdy Kanna powracała do krainy, go nigdy nie było. Jak to możliwe? Ciekawostka wręcz dla detektywów. Strzepnęła uchem, patrząc złotymi ślepiami na Beherit'a. Raz na kilka miesięcy humor do niej powracał, wraz z powrotem jej jedynego przyjaciela.

Beherit

Usiadł ciężko na chłodnej trawie, machając leniwie pręgowanym ogonem. Zupełnie, jakby nie miał siły stać prosto. Może i nie miał, nie zregenerował jeszcze sił po ostatnim wypadzie poza krainę, z którego dopiero wrócił? - Włóczyłem się to tu, to tam... - rzeczywiście, taka jego odpowiedź wiele Kannie musiała wyjaśnić.

Kanna

- Uhm. - mruknęła tylko - No cóż. Ja tu od jakiegoś czasu przebywam, nie mam ochoty na wędrówki za krainę.
Przejechała ogonem po ziemi, muskając lekko czubki traw. Spojrzała na skrzydła towarzysza, przyglądając im się przez chwilę.
- Czyżbyś jeszcze nie zasmakował ekscytacji lecąc na skrzydłach? - zapytała.

Chris

Spojrzała z uśmiechem na Kihe i machnęła grzywką.
- Cóż ... Na mnie już czas, mam nadzieję, że się niedługo spotkamy. Do zobaczenia ... -. powiedziała mu na pożegnanie i posłała mu krótki uśmiech. Po czym podniosła się i wyszła z tego miejsca.

Boozer

Kanna

- Już nic - odrzekła, machając końcem krwistoczerwonego ogona - Owszem, jak mogłabym nie słyszeć.
Przymknęła ślepia, po czym oblizała pysk. Wstała i podeszła do wodospadu, pijąc zimną wodę. Gdy skończyła, oblizała się raz jeszcze i wróciła do Boozera. Niekiedy bawiło ją, że nazywał ją panią.

Boozer

Booz zrobił wielkie oczy ze zdziwienia.
- Babciu... A dlaczego masz taki wielki jęzor? - zapytał Nny niczym Buraczkowy Kapturek w jakiejś tandetnej bajce dla dzieci.

Kanna

Kanna popatrzyła na ducha, po czym lekko przekręciła łeb. Cóż, Boozer na pewno nie był jednym z normalnych. Strzepnęła uchem, w milczeniu układając się w pozycji leżącej.
- Duchu, dlaczego masz tak dziwne pytania? - uniosła lekko brew, po czym jej złote oczy błysnęły nieznacznie.

Boozer

Booz przekrzywił łepetynkę o 360 stopni.
- Nie-duchu, a dlaczego masz takie dziwne pytania? Dlaczego pytaniem pytasz o pytanie? Dlaczego świat jest okrągły? Dlaczego pierogi ruskie nie mogą być z dżemem? I jak się rodzą dzieci? D:

Kanna

Uszy Kanny opadły w jednej chwili zrezygnowanie. Patrzyła na ducha, równie pytającym wzrokiem jak wcześniej. Miała w tej chwili zapytać o coś nieistotnego, ale po co, skoro pytań będzie wtedy jeszcze więcej? Westchnęła głęboko, po czym poczęła machać ogonem, ot tak, z nudy.

Boozer

Booz obrażony odwrócił się do niej ogonem, po czym powolutku zaczął się zatapiać pod ziemię. Po jego zniknięciu przez jakiś czas było cicho, aż tu nagle z brzucha Nny zaczęły dobiegać przytłumione dźwięki:
- Ale tu ciepło~!

Kanna

Cicho pisnęła, odskakując jak oparzona. Popatrzyła na swój brzuch, jakby był w stanie krytycznym.
- Boozer! - krzyknęła, pierwszy raz od dawien dawna.
Bo kto inny mógł ją wkurzyć bądź rozśmieszyć jak nie pan Duch-Pijak? Machała ogonem na boki, a znaczenie było równe znaczeniu machającego ogonem kota.

Eshe

Przyszła nad Tęczowy Wodospad i podeszłam do wody aby się napić. Gdy się napiłam usiadłam nie daleko wilczycy z lekko szczurzym ogonem i poprawiłam fryzurę. Ułożyłam się wygodnie i podparłam się łapą pod brodę. Tak by człowiek powiedział.

Mikeyla

Podhodzę do Eshe i patrze się na nią ze zdziwieniem (co ona robi czyżby śpi?)

Eshe

Dosłownie zasnęła. Ale w jakiej pozie? Otworzyła ślepia i spojrzała na wilczycę. - Em.. witam. -powiedziała i ziewnęła. Machnęła długim puszystym ogonem i się uśmiechnęła uroczo.

Mikeyla

ym witam cię co robiłaś?

Maryse

Maryse wolnym truchtem przybyła nad wodospad, zwany tęczowym. Jeszcze nigdy tu nie była. Rozejżała się uważnie z uśmiechem na pyszczku, po czym podeszła do brzegu. - Ładnie tu. - mruknęła sama do siebie i zaciekawiona przysiadła wpatrując się w spadającą wodę.