Tęczowy wodospad

Helios

Młody wilczek wszedł tu spokojnie, co jak na niego było dziwne. Rozejrzał się dookoła z błyskiem w oku. Chwilę później sprawa spokoju odeszła w niepamięć, gdy z krzykiem rzucił się na zauważoną wilczycę.-Heeeeeeeejka!-wykrzyknął z "zacieszem" na pysku.

Maryse

Pisnęła zaskoczona kiedy ktoś się na nią rzucił, jednak po chwii na jej pyszczku wymalował się na powrót wielki rogal. - Heeej! - krzyknęła radośnie. - Jestem Maryse. - przedstawiła się podając łapkę wilkowi. Nie spuszczała z niego spojrzenia.

Helios

Cóż, wilk nie miał jak owej łapki chwycić, więc po prostu szturchnął ją nosem.-Ja jest Helios, miło mi.-powiedział z uśmiechem, wygodnie wylegując się na jej grzbiecie.

Maryse

Zaśmiała się z Heliosa. - Hej, ja leżak jestem? - spytała nadal się śmiejąc. W prawdzie wilczek nie ważył dużo, ale napewno trochę więcej od niej.

Helios

-Ymmmm...-mruczał, jakby się zastanawiał, by po chwili głośno wykrzyknąć:-Taaaaaaaaaaak!-jego oczy skrzyły się czystą energią do psot, jednak po chwili stoczył się w grzbietu Maryse. Stanął przed nią i radośnie zamachał ogonkiem.

Maryse

Uśmiechnęła się do niego, po czym tak samo machnęła kilka razy ogonem. - To co robimy? - spytała, a raczej krzyknęła radośnie wpatrując się w nowego kolegę.

Helios

-Hymmm, nie wiem.-powiedział przeciągając samogłoski. Przekrzywił głowę, nie całkiem świadomie, jednak to podkreśliło jego słowa. Gdy tak stał, nagle, w najmniej spodziewanym momencie, rzucił się do przodu, palnął ja łapką w pyszczek, krzycząc przy tym "berek" i zaczął uciekać.

Lyka

Lyka przyszła nad diamentowy wodospad.Napiła się i położyła w gęstej trawie obok.
Ah ale fajnie tak miękko i przytulnie że nie ma o czym gadać.

Maryse

Zaskoczona stała przez chwilę, po czym rzuciła się w pogoń za Heliosem. Zanim się ruszyła wilk już zdążył kawałek uciec, ale jej to nie przeszkadzało. W końcu to tylko zabawa, no nie?

//Lyka 14 punkt regulaminu!//

Helios

Skręcił ostro, gdy wilczyca go doganiała. Odwrócił głowę, by zobaczyć jak daleko zdążył uciec. Chwilę potem już nie uciekał, gdyż trasę ucieczki przecięła mu linia wody. Wpadł do niej z wielkim chlupotem.

Maryse

Maryse zarechotała widząc Heliosa wpadającego do wody, jednak całkowicie zapomniała, że nadal biegnie. Po chwili sama wylądowała w wodzie. Wynurzyła się i odgarnęła grzywkę z oczu. - Ale fajnie! - krzyknęła i zanurkowała. Jak ona kochała się kąpać!

Helios

Helios roześmiał się, gdy tylko się wynurzył. Spojrzał na wilczycę.-Wow, ale fajnie wyglądasz w wodzie-wyrwało się mu. Uśmiechnął się do niej szeroko i chlusnął wodą w pyszczek.

Ps. zaraz muszę iść do sklepu, więc jak zniknę, to znaczy, ze poszłam;]

Maryse

Wynurzyła się i zaśmiała. Słysząc słowa Heliosa uśmiechnęła się lekko, a gdyby nie sierść z pewnością zobaczyłby lekkie rumieńce na jej pyszczku. - Heej! - krzyknęła gdy chlapnął ją wodą. Nie czekając ani chwili oddała mu.

Helios

Śmiejąc się w głos chlusnął na nią wodą kilka razy. Uśmiechał się przy tym bez ustanku i machał ogonem, przez co ledwo co utrzymywał się na powierzchni wody.

Maryse

I tak zaczęła się wojna. Maryse nie miała zamiaru tylko stać w miejscu i czekać aż Helios przestanie ją chlapać, więc robiła to samo. W pewnej chwili rzuciła się na niego i zanurzyli się w wodzie.

Helios

Helios z otwartymi oczami targał za ucho Maryse. trwało to dłuższą chwilę dopóki... no właśnie. Dopóki nie zakrztusił się wodą do tego stopnia, że musiał wypłynąć na powierzchnię, ledwo łapiąc oddech.

Maryse

Wypłynęła na powierzchnię chwilę za Heliosem. - Nic ci nie jest? - spytała przyglądając mu się uważnie. Trochę zaniepokoiło ją zachowanie wilka. Dopiero po chwili zorientowała się, że on najzwyczajniej zakrztusił się wodą.

Helios

Wystawił łeb na powierzchnie. Do jego uszu dotarło odległe wezwanie. Wezwanie jego matki, wezwanie na ... obradę? Zdziwił się lecz szybko wyszedł na brzeg.
-Wybacz!-krzyknął do Maryse-Wołają mnie!-powiedział i odbiegł.

[z/t]

Ines

No i przyszła nad wodospad machając ogonem, nie było to wesołe machanie. Położyła się na śniegu, śnieg tylko na nią opadał. Ona nie zdawała sobie z tego nic, jak pada, niech pada. Otuliła się ogonem i ułożyła uszy wzdłuż głowy. Dziwnie się czuła z tym, że.. oszukiwała Jaela, znają się tyle czasu a ona mu nie powiedziała, dziwnie się sama czuła. Może powinna by mu wszystko powiedzieć? Tak powie mu. Wstała i zaczęła iść, może jej się poszczęści i go znajdzie, kto wie.

z/t

Assire

Assire przyszedł tutaj powoli, ponieważ ma tu przyjść Idalia. Samiec uśmiechnął się, a następnie usiadł. As rozłożył swoje czarne skrzydła i zawył, a potem je złożył. Samiec zamachał ogonem czekając na towarzyszkę.