Tęczowy wodospad

KokuRai

- To przez to! - krzyknęła wskazując łapą na uciekającą czarną mgłę.
- Lecz już nie powinnam się zmieniać - oznajmiła uśmiechając się. No tak, jej uśmiechu nie było zbytnio widać, ponieważ miała maskę. Zamachała gwałtownie ogonem, a jej oczy zalśniły szaleńczo. Rozejrzała się jeszcze raz.
- To, jak tam u ciebie? Zmieniło się coś? - zapytała powracając wzrokiem na samca.

Xythuel

//Obrobić Ci av? xd//

- U mnie... To co zwykle... Może z jednym... Małym wyjątkiem.
Odpowiedział tajemniczo. Wątpił jednak, by Koku wiedziała o co chodzi więc chwilę potem dodał.
- Odnalazłem Wija... To znaczy mojego brata.
Rzekł zastanawiając się co jego braciszek robi. Bo Xythuś nawet nie wie, że stanie się wujkiem...

Stella

-Wilk!-krzyknęła, biegnąc w stronę Xytha. Gdy do niego dobiegła, zaczęła podskakiwać w miejscu.
-W-witam, k-kim jesteś?

Xythuel

Xytherian ze spokojem spojrzał w stronę jazgoczącego malca. Uniósł jedną brew przytrzymał szczenięciu łeb łapą by zaprzestało podskakiwania.
- A kim mam być jak nie wilkiem?
Spytał oschle oczekując odzewu ze strony Koku. Może ona znała tego dzieciaka? A może i nie...

Stella

-Nie wiem. Piekarzem, Wojownikiem, Alfą! O, jak na ciebie patrzę to ty napewno jesteś Alfa! A ta wilczyca to też Alfa?-spytała, pokazując na KokuRai.

Nefryt

Na teren wodospadu wkroczyła biała postać. Była chyba najdłuższa w całej krainie. Mimo, że nie była większa od wilka była wyższa i dłuższa.
Szła dość żwawo na swoich długich, smukłych łapach. Podłoże było zadziwiająco miękkie, dotąd chodziła po skalistym klifie czy wysuszonych, twardych glebach. Trawa lekko łaskotała ją po ogonie. Była zadowolona.
Przystanęła i z pomrukiem zacisnęła łapy na ziemi, wbijając w nią szpony. Było to niezwykle przyjemne dla smoczycy uczucie. Odwróciła łeb na majestatycznej szyi i spojrzała na wilki. Szczeniak był zwykły, jednak smoczyca wyczuwała od dwóch dorosłych znaną aurę. Magię. Więc tutaj też jest magia? Jej wargi lekko drgnęły ni to w uśmiechu czy skrzywieniu.

Xythuel

- Alfę? Chciałoby się...
Prychnął zdejmując łapę z głowy młodej by obojętnie nią machnąć.
- Ja jestem magiem, zaś ona jest demonką.
Mruknął tłumacząc szczenięciu z kim ma doczynienia. Wnioskując z tego, że szczenię myślało iż Koku jest alfą znaczyło tylko to, że obie się nie znały.

Stella

Stella rozglądnęła się i dojrzała małego wróbelka. Chwyciła go i przyniosła do wilka.
-Udowodnij. Jeśli jesteś Magiem, zamień go w takiego wysokiego na półtora metra i dużego feniksa. Niech będzie złoto-srebrny.-powiedziała. Wiedziała, że nawet jeśli to Mag, nie podoła takiemu wyzwaniu. Uśmiechnęła się ,,na niby" słodziutko.

Nefryt

Magiem? Ach, więc i oni dzielą się na poszczególne profesje. Z cichym westchnięciem przysiadła na białym zadzie. Długi ogon zawinął się schludnie koło jej łap. Postanowiła obserwować osobniki, jako, że ani jeden jej nie zauważył, co dziwiło smoczycę. Czy te wilki są już przyzwyczajone do widoku smoków? Nefryt w to wątpiła. Nie widziała tutaj ani jednego smoka.
Wlepiła spojrzenie błękitnych oczu w wilczycę. Bardzo dziwna aura magi ją otaczała. Przyprawiała Nefryt o dreszcz.

Xythuel

Xyth wreszcie raczył spojrzeć na gada. Ciekawie obejrzał go z wszystkich stron i delikatnie kiwnął głową. Szczenię czegoś chciało... A co on niańka? Xytherian niechętnie wyrecytował następne zdanie.
- Magii nie marnujemy na byle co. Nie, nie, nie...
Mruknął do szczenięcia wyrywając mu ptaka z łap i wypuszczając na wolność. Mógł go zjeść ale nawet by się nie posilił.

Stella

-Oszust, a nie Mag. Tak, to nawet ja mogę powiedzieć.-powiedziała i prychnęła na wilka. Jaki kłamczuch! A tak przecież nie wolno! Kłamać i kłamać! Ach jak nieładnie z jego strony!

Nefryt

Przeniosła błękitne spojrzenie ślep na wilka, na moment pochwycając jego wzrok. Uniosła łeb do góry. Zamruczała ponownie, gdy jej łuski ochłodził lekki wiatr. Podobały jej się uroki tego miejsca. Nie musiała tutaj łamać sobie pazurów na skalnym podłożu. Wiatr nie rzucał nią jak zabawką. A osobniki były tak interesujące, że Nefryt ledwo mogła wytrzymać siedzenie w miejscu. Najchętniej podeszłaby i dotknęłaby tych niezwykłych stworzeń. Nie wiedziała jednak jak podejść by ich nie zniesmaczyć.
A co jak jedzą smoki?

KokuRai

//Z chęcią przyjmę twą propozycję x] Wyślę ci na pw potem, ponieważ teraz w szkole jestem x]//

Po jego słowach Koku uśmiechnęła się szeroko, a następnie rzuciła się na niego i razem upadli na ziemię. Demonica cały czas go przytulała.
- Cieszę się! - krzyknęła wesoło. Zamachała wesoło swoim ogonem.
- Mam nadzieję że go poznam - oznajmiła już stanowczo. Jej oczy demoniczne zalśniły. Poczochrała jego grzywę śmiejąc się szaleńczo.

Xythuel

- Stul dziób.
Warknął na szczenię. Oszusta... On jej da oszusta...
- Niewychowany bachor... Chcesz zobaczyć jak ja wykorzystuję swoistą energię?
Dodał z przesłodzonym uśmiechem. Tak, go łatwo było wyprowadzić z równowagi... Byle błachostka go irytowała.
- Imobilizacija.*
Mruknął w stronę szczeniaka unieruchomiając je. No ale potem przewróciła go Koku.
- Poznasz z pewnością.
Oświadczył mając już gdzieś irytującą, młodą waderę.

*Imobilizacija - Unieruchomienie. Na 4 posty bezruchu kompletnego.

// Kończę. Idę z psem a potem jeszcze gdzieś z kumplami.

Stella

Stella zatrzymała się nagle w miejscu.
-Ale bajer! Ty naprawdę jesteś Magiem!-krzyknęła wesoło. Czuła się jak posąg. Ale to było fajne uczucie!

Nefryt

Zmrużyła ślepia, gdy wyczuła ruch w powietrzu. Bynajmniej nie był to wiatr. Magia. Spojrzała znów na Maga. Wyczuwała wokół niego poruszenie magi. Użył jej? Zapewne. Lub zbiera energię. To może nie wróżyć niczego dobrego.
Smoczyca dźwignęła się z gracją na łapy i otrzepała białe łuski z ziemi. Z szelestem łusek i szpikulców na grzbiecie przeciągnęła się.

KokuRai

Koku przytuliła jeszcze mocniej samca.
- Bosko czarujesz - oznajmiła wesoło. Po chwili podniosłą się i okrążyła znieruchomiałego wilka. To było wspaniałe! Jej oczy lśniły jak dwa kryształki. Poczochrała swoją grzywę siadając i gapiąc się raz na samicę (Stelle), a raz na Xyth'a. To było dosłownie cudne. Ach, taki pokaz! Jej szalik unosił się delikatnie na wietrze.

Xythuel

- No ba.
Odpowiedział z zadziornym uśmieszkiem. Smok siedział cicho, dzieciak znieruchomiał. A inni? Inni nie przeszkadzali swoją mową czy irytującymi gestami. Po prostu byli. Xyth nie wiedział co zrobić. Czy odezwać się do smoka czy w ciszy odejść? A może zostać i nic nie robić? Jeszcze się nad tym zastanowi.

KokuRai

Koku pod maską cały czas się uśmiechała. Nagle gwałtownie się podniosła i podbiegła do Xyth'a. Jej łapy zaczęły odrywać się od zmieni, jedna za drugą i tak w kółko. Tak, demonica skałą na około samca.
- Idziemy gdzieś indziej? - zapytała wciąż robiąc swoje, a jej ton był przepełniony czymś dziwnym. Czymś nie do określenia. Nie chciała przestawać skakać. Jej się to podobało.

Nefryt

Smoczyca zamknęła ślepia, otworzyła je znowu i zmrużyła błyskiem ciekawości. Wygięła grzbiet, ugięła lekko łapy. Rozległ się cichy szelest, gdy jej skrzydła się rozłożyły. Smoczyca sama ich nie widziała- były niewidzialne. Były za to bardzo podatne na obrażenia. Już nie raz uważała, że ta niewidzialność jej przeszkadza. Chciałaby wiedzieć jak wyglądają.
Zamachała nimi delikatnie, burząc harmonię powietrza wokół siebie. Wiatr zaświszczał gniewnie, gdy machnięciem skrzydeł go odgoniła.
Było wspaniale.