Wodospad cierpienia

Alayna

Teraz mogła odpowiedzieć - Ja Ciebie też... - mruknęła ciepłym głosem. Coraz to bardziej sie wtulała w jego futro. Machnęła kilka razy końcówką swego ogona. Przymknęła lekko oczy.

ps. Spadam już :) Jutro popiszemy.

Donn

- Koniec tych czułości. - odsunął się z demoniczynm uśmiechem. - Pani zdaje się już dostała swoją dzienną dawkę witaminy D jak Donn. - zażartował i puszczając jej oczko uciekł stamtąd. - No chodź...- pomyślał.

Alayna

Ta jedynie odprowadziła go wzrokiem, machnęła kilka razy swym ogonem, po czym wstała przeciągajac się. zaczęła leniwym krokiem podążać, przed siebie. W końcu zniknęła zza wielkimi konarami drzew.

Lightning

Przyszła razem z Notte. Szła powoli aby jej córka mogła za nią nadążyć. Kiedy mała już przyszła Lightning usiadła obok wielkiego dębu i bacznie obserwowała małą...

Notte

Rozejrzała się w około i podeszła wolno do krawędzi spoglądając bez lęku w dół - Głęboko tutaj? - spytała

Lightning

Podeszła do Notte. Położyła się obok,mocząc łapy w mętnej wodzie:
-Sprawdź,a się przekonasz...-odparła
Nie zamierzała córce niczego tutaj pokazywać.
,,Niech odkryje to sama'' pomyślała...

Notte

Stanęła przy brzegu starając się wypatrzeć dna,nie widziała go więc postanowiła zamoczyć łapę próbując dosięgnąć dna wolała być ostrożna.Dalej nie dosięgała dna więc postanowił zrezygnować - Jest tutaj głęboko - mruknęła otrząsając z wody łapę

Lightning

Wstała i przeciągneła się. Po chwili weszła do wody. Jej łapy dotykały dna,więc aż tak głęboko nie było. Podpłyneła do Notte:
-Chodź...-poprosiła-...chyba chcesz nauczyć się pływać...Prawda?
Nie pozwoliłaby,aby Notte utopiła się...

Notte

Kiwnęła głową i weszła na matkę nie namyślając się długo nad tym co może się stać chciała nauczyć się nowej umiejętności

Lightning

Uśmiechneła się gdy Notte weszła jej na grzbiet. Powoli ale tak,żeby łapy Notte były w wodzie. Po chwili zastanowienia zanużała się coraz bardziej i bardziej. Po kilku minutach tylko głowa szczeniaka wystawała znad tafli wody,ale mała ciągle czuła grzbiet matki pod łapami...

Notte

Instynktownie zaczęła machać łapami pod wodą utrzymując wysoko łeb,czując się już nieco pewniej postanowiła nieco odpłynąć,co jakiś czas znikała pod wodą aby zaraz potem się wynurzyć i łykając przy okazji trochę mętnej wody

Lightning

Odpłyneła trochę dalej,wciąż bacznie obserwując Notte. Wiedziała ,że nic jej się nie stanie,ale jednak była wciąż lekko zdenerwowana...

Notte

Zrobiło jej się zimno więc powoli dopłynęła do brzegu,wyskoczyła na brzeg i nieco trzęsąc się z zimna położyła się u brzegu - Brrr

Lightning

Wyszła na brzeg i otrząsneła się,po chwili jej futro było już suche. Zobaczyła że Notte trzęsie się z zimna. Podeszła do niej,po czym położyła się obok córki okrywając ją swoim ogonem. Nie opuszczała łba,tylko trzymała go wysoko jakby pilnując Notte. Węszyła za zwierzyną-po porodzie była zmęczona i głodna. Kiedy wyczuła zwierzynę obnażyła kły i głucho warkneła. Nachyliła się do szczenięcia:
-Kiedy już się osuszysz,może byśmy zapolowały?
...

Notte

Chętnie - odpowiedziała otrzepując łeb a później resztę ciała,futro było jeszcze mokre ale już nie tak bardzo,Notte przestała się tak trząść czując na sobie ciepło matki

Lightning

Wyczuła że Notte już się tak nie trzęsie. Powoli wstała przeciągając się. Ziewneła ukazując szereg imponujących kłów. Odeszła kilka kroków,po czym odwróciła się i spojrzała jakby poganiająco,na córkę...
///Droga Koleżanko kierujemy swe kroki ku Lasowi Roślinożerców. Czy się zgadzasz?///

Notte

Wstała i szybko pobiegła za matką - Na co będziemy polować? - spytała z wielką ciekawością

//Ano oczywiście że się zgadzam

Lightning

Zaczeła iść powolnym krokiem:
-Zobaczymy...-powiedziała tylko
Przyspieszyła i razem z Notte opuściły to miejsce...

Akita

W niedługim czasie na horyzoncie, ukazywać się zaczęła ciemna postać smukłej wadery. Szła, spokojnie, dumnie z podniesionym łbem ku górze.
Mruczała coś niezrozumiałego, pod nosem.

Donn

Spokój? No tak...tylko dlatego, że nie było tu jeszcze Donna, ale wszystko da się nadrobić. Wraz z nachalnym zerwaniem się wiatru między skałami wodospadu pojawił się potężny ciemny basior. Jaskrawe dwukolorowe ślepia mieniły się w mroku, w którym się skrył. Poszukiwał badawczym wzrokiem swojej ofiary a trzeba przyznać, że nastrój miał dziś wyśmienity na tortury. Cóż miał się smucić znowu? Kiedy został zamknięty w swym ciele na wieki wieków amen z tą potępioną duszyczką. Nagle napatoliła mu się na ślepka Akita. Zaśmiał się złowieszczo już zacierając łapy. - No to mamy zdobycz...- wyszydził do siebie po czym przyglądał sie jeszcze Akicie.