Arena Szasty

Reneesme

-Skusić się mogę..- mrukneła zadziornie mierząc bez skrupułów wilka. Tak.. basior był od niej większy ale czy jej wygląd też czymś się nie wyrózniał? Jej oczy był chłodne jak kamień, a wyraz pyska tak irytujący...

Szasta

Dlaczego jesteś tak pewna?-spytał i pochylił pysk,zmrużył ślepia w pozycji do ataku.Oddychał lekko i spokojnie,pazurami szurał po ziemi,patrzył tylko w jej oczy.

Reneesme

-Tak mam wpisane w duszy.. - sykneła tajemniczo pewna siebie momentalnie uginając się na łapach w bezpiecznej pozycji. Patrzyła basiorowi prosto w oczy. Nie lekceważyła go choć może nie była taka słaba.

Szasta

Wiec walczmy,jedna zasada jak ktoś nie może walczyć mówi Stop-rzekł poważnym tonem,odskoczył na środek areny i czekał nigdy nie robił pierwszego ruchu.

Reneesme

-Taaa.. - odparła od niechcenia i machneła gwałtownie ogonem. Powolnym krokiem zaczeła zachodzić wilka od łuku. Ona również nie miała w zwyczaju robić pierwszego ruchu jednak, że nie miała zbyt rygorystycznych zasad przystała na decyzje basiora. Stanęła jak gdyby nigdy nic obok wilka w niedużej odległości. Patrzyła przed siebie stojąc twardo na zwinnych łapach. Nagle zerwała się i skoczyła ponad wilkiem z jednego jego boku na drugą stronę w locie zachaczając pyskiem o jego kark co w efekcie miało zrobić mu na nim rane lub chociaż zadać ból. Wylądowała na ziemi stając na łapach gotowa do nastepnego ciosu. Starała się robić to wszystko tak żeby basior nie mógł jej dotknąć czy się odwinąć. Była pewna siebie ale i rozważna. Trzeba przyznać, była naprawdę szybka.

Athoria

Mhm... Jakaś walka? Z cienia za areną wyłoniły się wielkie złote ślepia i czarna sylwetka wysokiej wilczycy lekko i zwinnie podeszła do miejsca walki. Uśmiechnęła się tylko chłodno pod nosem i siadając w cieniu zaczęła przyglądać się wilkom. Była ciekawa tej nowej, nigdy bowiem jej nie widziała. Na jej pysk opadła głębiej czarna peleryna a długa grzywka lekko powiewała.

Szasta

Nie miał rany,trzymał się twardo na łapach,obejrzał kark okręcjąc łeb,drasnęła tylko-pomyślał...obyś była coś warta-dodał w myślach.Skoczył był szybki przybił ją kłami do gleby,łapami ścisnął pysk.Wgryzł się w kark,trzymał kły na tętnicy,chciał zobaczyć ile wytrzyma w śmiertelnym uścisku,nie miała pola ruchu a nawet gdyby się ruszyła to sprawi jej piekielny ból-pomyślał.

Reneesme

Poddała się basiorowi. Zapewne sądził, że tylko na tyle ją stać. Mimo uścisku, który nie był dla niej korzystnym nie przejmowała się konsekwencjami. Dla niej ból był jak posiłek. Przycisła swój pysk do szyji by utrudnić ucisk i kopnęła basiora tylnią łapa w brzuch z niezłej siły. Cały czas miała na pysku wyraz jakby to była zabawa, choć niebezpieczna. Po kopniaku chwyciła basiora ostrymi i wielkimi kłami za łape po czym szarpneła by zadać mu rane. Jej chwyt był silny. Chciała pokazać wilkowi, że nie jest jakimś pomiotem.

Szasta

Odskoczył-tylko na tyle cię stać-pomyślał,oblizał kły.Wyskoczył zaczął wirować chwycił ją za kark,odbił się jeszcze raz od ziemi.Szarpnął nią w powietrzu jak zabawką i rzucił o glebę.Przybił łapą jeszcze do ziemi i odskoczył stanął za nią pochylony.Rozmyślał nad każdym jej ruchem.

Reneesme

Nie dała sobą pomiatać i na każdy jego cios odpowiadała swoim. Zaśmiała się do siebie cicho i beszczelnie. Zmrużyła oczy i coś wyszeptała. Mając za sobą basiora wydawało się, że go nie widzi. Po chwili pojawiła się za nim nie wiadomo skąd i jak. Skoczyła mu na grzbiet wbijajac kły w jego kark, szarpneła go, a z jej szczęki zaczęła lecieć krew. Nie była to jednak krew wilka. Przy atakach wbiła w grzbiet basiora pazury charatając mu skóre. Zeskoczyła z niego stając naprzeciw. Teraz wyglądała nieco inaczej jednak jakby była pełniejsza energii. Wilk ją lekceważył jednak jej mroczna natura dawała jej pewność siebie.

Szasta

Ból jest przyjacielem wojownika-rzekł i doskoczył do niej,szarpnął ją za krtań żeby go nie lekceważyła i nie była pyszna.Przybił do ziemi łapą,po chwili chwycił za ogon i kilka razy miotnął nią o ziemię.-Wiedział,że jest wytrwała po tych kilku chwilach i,że ma zapał,ale musiał jeszcze sprawdzić.

Reneesme

Wyskoczyła mu z pod łap. Mimo zadanego bólu lekki uśmieszek nie schodził jej z pyska. Nie był kpinny ale złowieszczy. Nie była zwykła wilczycą.. ale z pewnością każdy ma na swoim sumieniu tajemnice. Skoczyła jakby na niego z przodu jednak wylądowała tuż pod jego pyskiem i szybkim wręcz niewidzialnym ruchem uderzyła w jego podbródek łapą od dołu tym samym zostawiajac mu na nim szramy od pazurów. Przeturlała się pod nim i znalazła się za jego sylwetką po czym podcieła mu łapy i skoczyła do gardła. Zatrzymała się pyskiem wprost przed czubkiem jego nosa.
-Może i nie jestem taka jak ty ale napewno i nie taka jak inni.. - warknęła do niego patrząc przeszywająco w oczy basiora po czym zabrała łape z jego szyji i odskoczyła na bok z miną zgoszkniałej dziewczynki.

Szasta

To dobrze-warknął i doskoczył do niej chwycił za tylną łapę i szarpnął mocno jej całym ciałem przenosząc je nad sobą.Powalił ją na ziemię,odskoczył wykonał kilka skoków nad nią,ale dotykał ja pazurami rozdzierając skórę.Odskoczył na gałąź drzewa był nie widoczny tylko ślepia migały w koronie drzewa.

Reneesme

Kilka ran na jej ciele jakby momentalnie się zagoiło zostawiając tylko mało widoczne ślady. Wiedziała, że jej przeciwnik jest niezły ale nie miała zamiaru się do nikogo porównywać. Staneła równo na łapach i zamknęła slepia jakby wtapiając się w powietrze. Nagle otworzyła oczy i machnęła ogonem, wbiła pazury w glebe i zaśmiała się do siebie. Te jej szepty i głupawe uśmieszki były tajemnicze ale i niepokojące.
-Mimo iż Cie nie widać wiem gdzie jesteś.. - mruknęła pewna siebie. Nie wiedziała co wilk chciał teraz zrobić ale w jej duszy nie było ani krzty strachu i rezygnacji. Zdobyłaby się na wszystko. Oblizała kły z krwi i spojrzała gwałtownie oczyma na miejsce, w którym ukrywał się wilk.

Szasta

Wykorzystał to,wyskoczył przybił kłami się do jej tylnej łapy robiąc w niej ranę,chwycił i zaczął biec w stronę drzewa.Uderzył prosto jej grzbietem a właściwie kręgosłupem o pień.Odskoczył robiąc ślady w ziemi od pazurów.

Reneesme

W momencie kiedy uderzyła o pień obruciła się i wbiła pazurami w drzewo. Tylnymi łapami staneła na glebie , a przednimi zjechała po konarze robiąc na nim głębokie slady paurów. Odepchneła się od gleby i wskoczyła na basiora tak, że siłą wybicia przewróciła go na glebe i wbiła pazury w jego szyje omijąjąc jednak tętnice. Przygniotła go swoim ciężarem mimo iż była mniejsza od niego. Był teraz w niedogodnej sytacji, wilczyca wbiła pazury dość głęboko i z każdym ruchem mogła by rozszarpać szyję wilka. Patrzyła mu w oczy. Wiedziała, że ją sprawdza, czekała tylko na moment kiedy przestanie być taki ważny. Nie obchodziło ją, że ma wyższa rangę. Walka na poziomie ją nudziła ale nie znosiła takich wazniaków, choć sama była pyszna i bezczelna. Może i nienawidziła siebie?

Szasta

Nie możesz być pyszna-rzekł i odrzucił ją odrywając od siebie kawał mięsa.Wstał,koniec walki,jeśli nie przestaniesz być taka pyszna nie zostaniesz wojownikiem a zuchwałym wilkiem,który narazi się wszystkim wojownikom-rzekł z powagą,nie użył na niej swoich umiejętności po mutacji.Otrzepał się z krwi i udał w krzaki po jakieś zioła.

Reneesme

Prychnęła ze złością. Nie potrafiła być taka. Nikt nie nauczył jej pokory.. Była zdana na siebie jednak wiedziała jak to jest w watasze. Jak dla niej on sam był lekceważący.. Czy pewność siebie to stan, który wilki doprowadza do zuchwałości? Nie poddawała się łatwo ale była mściwa.. Zniknęła w zaroslach postanawiając, że już nie będzie się błaźnić. Nap[rawde była inna jednak za cene wstąpienia do watahy musiała rozstać się nieco ze swoją bezwzględnością. Była za dumna...

Szasta

Wrócił z ziołami,prychnął na nią gdy odchodziła.Musiał być w tej potyczce pewny siebie ponieważ tak zuchwały wilk jak Satsu nie mógł go zdominować-pomyślał.Natarł rany i położył się czekając na kolejnego kandydata.

Athoria

Prychnęła, zamachała ogonem i oddaliła się od areny. Zanim ktoś się zdołał obejrzeć, już jej nie było.