Ciasteczkowy Lasek

Nataniel

Nat skrzywił się na myśl o mięsie. Było takie... Niesłodkie.
Nabazgrał szybko kolejny obrazek - drinka i cukierek. Ptaszek przy drinku, że dobry, że można go pić w dowolnie dużych ilościach, że nie boli w ząbki.
Krzyżyk przy cukierku, który to był złem wcielonym, kryptokamieniem i zębobójcą. I jeszcze nie wiadomo czym, taki był okropnie zły, choć miał ładny kolor i byl smaczny i słodki. Cukierek jest takim czymś, co ktoś bardzo zły rozrzuca po świecie, by małe wilczki bolały zęby.

[link widoczny dla zalogowanych]

Winter

Winter skrzywił się odrobinę.
- Jak będziesz pił słodkie napoje, w ząbkach będziesz miał dziury. I szybciej się zrobią żółte. - poinformował młode, nie tracąc dobrego humoru. Zaczął się zastanawiać, ile on sam dziur ma w zębach. Dużo, czy może mało? Pewnie niedługo trochę pożółkną, jak u każdego, bo przecież wilki nie myją zębów, prawda? No, więc nie ma co sobie nadziei robić, że i Wint będzie do końca życia miał idealne, białe zęby. Skąd tyle wiedział o tym wszystkim? Ano, nauczyciel poinformował go o tym, nim młody wyruszył na pierwszą wyprawę, do siedzib ludzkich.

Nataniel

Natuś pokręcił łebkiem, po czym strzelił focha. Zadarł nosek, jakby chciał nim dotknąć nieba, odwrócił się tyłem, fuknął i tupnął. Nadął przy tym policzki tak, że wyglądał jak chomik.
Foch z melodyjką i przytupem - najgroźniejsza broń każdego dziecka. Pionowe ustawienie pyszczka sprawia, że mózg opada, zatykając uszy. I już nic do takiego nie dociera, nic mu nie powiesz, bo on ma focha.
I cóż teraz zrobisz?
Zewnątrz krążyło sobie wesoło nad Natem, wydłużając post.

Winter

Winter roześmiał się życzliwie, widząc focha, którego właśnie strzelił jego młodszy brat. Obszedł go dookoła i spojrzał mu głęboko w oczy, które były równie niebieskie jak u niego... no dobra, może ślepka Winter'a były bardziej błękitne i zdawały się dawać tegoż koloru blask, co było po części złudzeniem optycznym, choć w ciemności można go było dzięki temu łatwo zauważyć. Nie żeby mu to miało utrudniać polowanie, ale chyba każde wilcze oczęta lśnią w ciemnościach.
- Hej, Nat, lubisz słodkie napoje? - zapytał się, strzygąc uchem. Zdążył to zrobić nim brat mógłby się odwrócić w drugą stronę, o ile użytkowniczka tej postaci tak rzeczywiście rozkaże młodzianowi zrobić.

Nataniel

Oczywiście, że się odwrócił. Okręcił się na zadku. Nie mając w tym wprawy stracił równowagę i na chwilkę wylądował na pleckach, zaraz jednak odzyskał pion.
Oczywiście, że lubił. Uwielbiał wszystko, co słodkie i smaczne. Na przykład drinki. Jednak nie pokazał po sobie, że w jakikolwiek sposób usłyszał słowa brata. Nadął się tylko jeszcze bardziej. Foch forever. I z przytupem, melodyjką... Takie combo.
Uparcie wpatrywał się w swoje Zewnątrz. A może w to drugie? Trudno stwierdzić, były dość podobne...
W kazdym razie w któreś się wpatrywał.