Kraina Miodem i Mlekiem Płynąca

Berenika

Berenika wyszczerzyła się lekko, jednak nie tak mocno jak Myst wcześniej.
- Uuu... tylko musmy znaleźć idealne miejsce do omawiania tajnych spraw... - Powiedziała tajemniczo, a jednak radośnie. Przecież oboje na pewno mieli coś większego na sumieniu.
- To gdzie możemy pójść? Może do mojej jaskini? - Zaproponowała. Przecież nie mogła wykorzystywać gościnności swego przyjaciela, a u niej w norze było pusto. Bardzo pusto i to od dawna.

Mystic

Wilk również uśmiechnął się tajemniczo.
- Jest tajna naprawdę jak baza? - Zapytał się, lecz nagle coś mu przyszło na myśl - A może w twoim domu zrobimy własną bazę? Będziemy tam razem snuć plany i dopracowywać się każdy w swojej branży. No i będziemy siebie samych pouczać. Co ty na to?
Padła kolejna genialna propozycja Mystica. Uśmiechnął się szeroko, przez niedużą szparkę było widać jego białe zęby. Był dumny z siebie. Będą duetem, który będzie ratował świat, o tak.
- I będziemy mogli wciągnąć w to jeszcze jedną, jedyną osobę. - Dodał szybko.

Berenika

Berenika podskoczyła aż ze szczęścia i uciechy. Poczuła się niczym szczeniak, który może jako jedyny uratować świat przed zagładą. No, może też z *nie*małą pomocą przyjaciół.
- To poczekamy, aż ktoś się napatoczy i wciągniemy go w nasze niecne plany? - Zapytała się z lekko szyderczym uśmiechem na kufie. To dopiero będzie zabawa, oj, będzie się działo.

Mystic

Mystic skinął przyjaciółce głową.
- Zacne, ja sam bym na to nie wpadł. - Powiedział i rozejrzał się - Teren czysty, kapitanie.
Nie wiedział, jak wadera przyjmie jego słowa. Usiadł i obserwował, czy ktoś się przypadkiem nie zbliża. Mwahaha, trzeba trochę rozruszać tą leniwą krainę i zrobić tu taką rozróbę, że ojojoj. Pokręcił głową i czekał na okazję.

Anastasie

Kaori ostrożniutko weszła do krainy, i... Zobaczyła Berenikę!
-Sensei! Tu jesteś, Bereniko!- krzyknęła.
Z rozbiegu popędziła ku dwóm wilkom, jednego znała, bo była to jej mentorka, oraz... jakiś inny wilk.
~ Czyżby to była para?~ pomyślała w myślach i cicho zarechotała.
-Hn, a... co... tu... robicie? Hn?- powiedziała idiotycznym głosem. Idiotycznym, bo lekko zdenerwowanym. Albowiem Kaori lekko się czegoś obwiała....

Berenika

Bercię zirytowało takie wyrażanie się do niej.
- Kapitanie? Kapitanie?! Pff... Bacz na swe słowa, mała glizdo. - Mruknęła wesoło i rozejrzała się. Podebrała Mysticowi papierosa i obejrzała go. Dawno tego ustrojstwa nie używała. Wynalazła gdzieś niedaleko zapalniczkę, podpaliła końcówkę owej rzeczy i... z ciekawością oddawała się paleniu. Dobrze, że zawsze yła odporna na uzależnienia.

Mystic

Berenisu pewnie zbyt zajęta paleniem nie zauważyła dorosłej wadery biegnącej ku nim. Z wyrzutem spojrzał na swą przyjaciółkę, czemu musiała stać tak blisko niego? Przecież ta obca dla niego waderka mogła sobie pomyśleć, że... są parą.*o.O* Odsunął się trochę od Berci.
- My? Obmyślamy tu zacne plany, naprawdę zajefa...tajne. - Powiedział. Odetchnął w głębi duszy, prawie popełnił błąd, a przecież chciał w to wciągnąć tą wilczycę.
- Ale najpierw pytanko: jak Ci na imię? Mnie zwą Bumerang. - Zapytał się jeszcze tak z ciekawości. Powiedział swe przezwisko, gdyż nie chciał się narazić na rozpoznanie. Może ta wilczyca była i jest wrogiem jego dawnej agencji? Pot zaczął ściekać z jego sierści, jednak zaraz się opanował.

Anastasie

Kaori zadygotała.
-Hn, ja... jestem Kaori.- wadera uśmiechnęła się głupawo i zrobiła krok w tył. Zaczęła się obawiać coraz bardziej. Zarz, czyż to Berenika nie paliła papierosa? Tak!
-Uhm, sensei, palenie szkodzi zdrowiu.- powiedziała, załamanym głosem, rozglądając się po krainie. Mleko i miodek... Pyszotka :3 Ale mimo to Kaori miała przeczucie, że zaraz... Co będzie? Wyjaśni si w następnych postach.

Mystic

Mystic podrapał się po głowie. Teraz dopiero zrozumiał, że Berecia naprawdę pali. Skrzywił się i z obrzydzeniem wytrącił papierosa z pyska przyjaciółki.
- No, słuchaj się młodszych! - Krzyknął pouczająco i po chwili się roześmiał. Spojrzał na młodą waderę.
- Nie łżesz? A może masz inaczej na imię? Przyznaj się, szpiegu organizacji! - Krzyknął i rycersko wypiął pierś. A niech to, chustka znów mu spadła z głowy. Zdenerwował się i nacisnął ją sobie mocno na głowę.
- No... może trochę przesadziłem. To chcesz stanąć po naszej stronie, agencji, czy stronie organizacji? - Zapytał się. To było ostateczne pytanie. Ciekawiło go, czy organizacja jeszcze istnieje. Możliwe... że tak. I że agencja nadal istnieje.

Berenika

Bercia spojrzała zdenerwowana na Mystica.
- Dlaczego?! - Warknęła, lecz po chwili się opanowała. Przykryła papierosa ziemią, by się trawka nie zapaliła. Z uśmiechem spojrzała na Kaori.
- Uhm... Mff... Pff... To mój przyjaciel. - Powiedziała po krótkiej chwili, gdyż na początku się zacięła. Czekała, jak odpowie Kaori na propozycję Mystica. Już się nie odzywała.

Anastasie

-Organizacja? Ja szpiegiem?!- spytała Kaori z bulwersem- Uwierz mi, jestem w tym naprawdę kiepska.- dodała ze śmiechem.
Zastanowiła się nad propozycją.
-Dobra. Stanę po waszej stronie, bardzo chętnie.- oznajmiła z radością.

Mystic

No to zespół w komplecie. Kto wie, może w przyszłości ktoś jeszcze dołączy? Możliwe. Oby organizacja rozwijała się powoli.*xD*
- No to co? Idziemy? Bereniko, prowadź nas do swojej bazy. - Rozkazał i sam ruszył. Wiedział jako tako, gdzie jego przyjaciółka mieszka. Mimo wszystko zwolnił trochę, by się nie zgubić w razie "W". Rzucił jeszcze okiem na Kaori.
- A ty musisz iść z nami. Skoro raz się zgodziłaś, zrezygnować już nie możesz. - Uprzedził samicę i ruszył znów dalej.

z.t. Uwaga, tylko przejdźcie przez granicę w Watasze Nocy. xD Piszemy w legowisku Bereta.

Anastasie

Kaori ruszyła za Bumerangiem. Bacznie obserwując, czy Berenika idzie za nimi, miała niezwykły zaciesz. Należała do rzekomej `agencji` o której istnieniu nie wiedziała!
Wymachując ogonem, znikła gdzieś nie wiadomo gdzie...

zt.

Berenika

O Berenikę dwójka jej przyjaciół nie musiała się martwić. Znała i zna dobrze swoją watahę i się na pewno nie zgubi. Ruszyła żwawo za wilkami, przecież musiała pilnować, by się nie zgubili. Nabrała trochę podejrzliwości, choć szła wmiarę szybko. W końcu *nie*grzecznie opuściła ten temat. Szła ku srebrzystym wzgórzom, może w liczbie pojedynczej, może w mnogiej.

z.t.

His

Młody wilk, który nie znał ani jednego zakątka tej uroczej krainy, przybył w owe miejsce. - Łaaał! Ale tu jest pięknie- powiedział rozglądając się dookoła. Faktycznie, było tutaj cudownie! Zamachał radośnie ogonem i przysiadł przy dużej fontannie, z której lało się mleko. His zmrużył ślepia i popatrzył przed siebie. Nudziło mu się, bardzo mu się nudziło. Wilk nawet nie wiedział, czy odnajdzie w tej krainie swoją siostrę. Gwałtowanie posmutniał, jednak starał się tego nie okazywać na sobie. Westchnął ciężko i popatrzył na mleko w fontannie. Łapczywe wilczątko, zaczęło je pić. - Mmm.. Chyba jest truskawkowe.- wyszeptał i zamachał ogonem. Tak bardzo mu smakowało! Jednak to się szybko skończyło, a His zaczął jęczeć. Co za dużo, to nie zdrowo, mój His'ie. Brzuch bolał go bardzo, dlatego opadł na zad i zaczął go masować. Ból zaczął powoli ustawać.

Vinara

Białe, niewinne i zmęczone szczenię powoli zbliżało się do Krainy Miodem i Mlekiem płynącej. Samotna, zdruzgotana Vinara błąkała się po krainie. Ciekawość nie popłaca, niestety. Na początku myślała, że będzie fajnie. Że będzie tu super-mega-czadowo-i-niewiadomo-jak i choć być może tak było, brakowało jej przyjaciół czy choćby znajomych. Brakowało jej przede wszystkim His'a. Zaczęła trząść się, niby galaretka... Gdy nagle ujrzała to. Rzekę pełną BUDYNIU! Była głodna. Bardzo. Tymczasem w tym oto zbiorniku płynęło najlepsze ze wszystkich dań. Samiczka nie czekała i rzuciła się ku smakowitej mazi. Była nią tak zaaferowana, że zapomniała o wszystkich swych troskach... Nie ujrzała nawet tego, kto stał tak blisko...

His

Wilk westchnął ciężko i oblizał pyszczek. Niby był już syty, ale jednak i łakomy. Zaśmiał się tylko i podbiegł do rzeki budyniu. Wciąż chichocząc, nie zwracając uwagi na młodą waderę, skoczył do masy budyniu.
- Mmmm... Ale to pyyyszneee!- powiedział na głos, nurkując w nurcie słodyczy. Może przez ułamek sekundy, przyglądał się tej małej istotce, która bardzo mu kogoś przypominała, jednak nie był tego pewien. Był bardzo zajęty budyniem, ale kiedy już z nim skończy, może porozmawia z tą nieznajomą? Po chwili jednak prychnął i popatrzył na wilczycę. Szczena mu opadła. - V vv.. Vinara?- wybełkotał i podpłynął do niej. Czy to ona? Czy to jego ukochana siostrzyczka? Odnalazł ją?

Vinara

Na dźwięk własnego imienia samiczka gwałtownie się obróciła. Spojrzała na dojrzewającego samca, a w jej oczach pojawił się znajomy błysk.
- His! - wrzasnęła nieomal.
Czy to on? Czy to ten sam, łobuzerski i arogancki ale i kochany braciszek? Ze zdumienia otworzyła pyszczek na maksymalną 'rozdzielczość' i poczęła wpatrywać się w jego oczy.
- To ty! Ale... Co? Jak? Ty? Tutaj? - wysapała nieco ciszej.
Trzeba przyznać, że nie była przyzwyczajona do krzyczenia, a już na pewno nie do wrzeszczenia. Toteż tak głośny dźwięk sporo ją kosztował. Chcąc czy nie chcąc podbiegła do brata i uściskała go, nieomal go przewracając. A myślała, że ta kraina nie może być już lepsza...

His

Wilk się uśmiechnął i wyszedł z wtuloną siostrą na brzeg, śmiejąc się cicho.
-Wtedy w nocy, poszedłem za tobą. Później szukałem cię i w końcu odnalazłem!- rzekł radośnie, nadal tuląc siostrę. Teraz nie chciał jej puścić, to jedyna bliska jej osoba, prócz niej, nie ma nikogo. Może jedną przyjaciółkę? Jednak to nie jest już istotne!
- Nareszcie cię znalazłem!- dodał z uśmiechem. Machał ogonem, jak opętany, tak bardzo się cieszył.

Yeni

Bum, bum!.. Nagle zza krzaków wyłoniła się jakaś nowa, nieznajoma dotąd nikomu sylwetka. I w ten oto sposób, panna Yeni odwiedziła pierwsze miejsce w tej krainie.
- Ahh, ale tu pięknie!- westchnęła cicho i machnęła ogonem, rozglądając się dookoła. Wilczyca była zachwycona tym miejscem.
- Trochę tu ''nienaturalnie'', ale trudno i tak pięknie.- dodała po chwili. Nikt nie wie, co dawało jej mówienie samej do siebie, ale to nic. Spojrzała na swój amulet i uśmiechnęła lekko.
- Babciu.. Jak zawsze miałaś rację..- pomyślała i zamachała ogonem, przysiadając na podłożu. Były tu jakieś wilki, ale raczej nie będzie się nimi interesować.