Plantacja róż

Phobs

Samiec rozejrzał się powolnie i mozolnie. Nie podobało mu się, to miejsce. Zamachał gwałtownie ogonem i naglę skoczył, a wylądował w tym samym miejscy co leżał, jednak teraz stał. Chyboczącym krokiem ruszył do wyjście. Musi sobie kupić rum! Ale gdzie on kupi rum?! Westchnął głęboko i wyszedł zamyślony. Ał! To bolało! Czyli to prawda, że myślenie boli.

zt.

Leth

// Jeżeli jego zachowanie uległo zmianie, to przepraszam, ale konto ma nowego właściciela.\\

- Leth. - Przedstawił się, merdając ogonem. - Co tam u ciebie? - Krzyknął do starej znajomej. Jak to mówią? "Stara miłość nie rdzewieje". W tym wypadku chyba jest z lekka inaczej. Młodzian legł na kwiatki, zgniatając je. Uuuu, kolejne gniotki. Otrzepując się, ziewnął tak, że z łatwością można było zobaczyć jego płuca. No, dość tego lenistwa! Nie... jeszcze 5 minut mamo. Z chęcią leżał by tak tydzień...

//Nagły brak weny, na jednego posta .-.\\

Maxime

Mal widząc iż szamanka zastygła w bezruchu, prychnęła tylko coś o złym wychowaniu i zwróciła złociste ślepia na Leth'a.
- U mnie? Hmm... Pogodziłam się Viktorią... Znaczy się darowałam jej swoje błogosławieństwo... No i to chyba wszystko.
Odpowiedziała odgarniając grzywkę z oczu, zastrzygła dziurawym uchem i zapytała z promiennym uśmiechem.
- A co u Ciebie i Leavi?
To mówiąc owinęła łapy ogonem o barwie zgniłej zieleni i ciemno-siwego fioletu.

Leth

- Łe, u mnie nudy. Nic nie działo się przez długi okres. - Rzekł, ze skrzywioną miną. Maloe wyglądała jakoś inaczej, czyżby się zmieniła? A może to on inaczej ją postrzega? Z resztą, i tak tego nie wyjawi. Młodzian przekrzywił głowę, spoglądając na waderę. - Leavi dawno nie widziałem... - Powiedział po chwili ciszy.

Jednak na dwa. .-.

Maxime

Tak, tak Mal się zmieniła i to wręcz nie do poznania. Z zielonego futerka pozostało tylko jedno pasemko we włosach i lekko zielonkawy ogon. Nic więcej. W środku zaś wciąż była taka sama. No może zaczęła postrzegać życie trochę poważniej. Ale tylko trochę. No bo czymże jest dojrzewający wilk bez odrobiny głupoty w móżdżku? Odpowiedź była prosta - dorosłym.
- Ha, ja z Retesem widzimy się nieustannie i prawie wszędzie ze sobą chodzimy siejąc strach.
Oznajmiła dumnie. Była przeszczęśliwa z posiadania takiego brata. Przynajmniej nigdy nie było nudno.

Leth

- Ja też chcę! - Zaśmiał się basior, nadal patrząc się na szarą waderę. Dobra, teraz taktyka. Ma do wyboru 4 opcje. Wróg, nikt, przyjaciel, partner. Już on wymyśli, o kogo będzie się starał. O! Już wie! No cóż, wybrał najtrudniejszą opcje. Zobaczymy jak mu pójdzie. - ... Hej... - Młodzian powiedział po chwili. Coś czuję, że mu nie najlepiej to wyjdzie. Zaraz, zaraz - niech po prostu będzie sobą. Może mu to wyjdzie...?

Maxime

Maloe zabawnie przekrzywiła łeb. Czemu Leth wita się z nią po raz drugi? No nic, może to jakaś nowa zabawa? Albo miał wyimaginowanego przyjaciela? Ale kogo to obchodziło? Maloe też chciała się bawić!
- Hej!
Odpowiedziała wracając do poprzedniej pozycji, albo nie, siadła i zaczęła się kiwać na boki, czekając aż Leth wytłumaczy jej zasady gry, albo czego to tam było.

Leth

- Emmmm, hej... - Zaciął się, w dokładnym tego słowa znaczeniu. Teraz wyjawię wam jego sekret. Maloe mu się podobała! I mimo iż był szczery, trudno było mu to jej przyznać. A co jeżeli zareaguję jakoś dziwnie? Wybuchnie? Utonie? Wszystkiego się można spodziewać.

Maxime

- Hej.
Odpowiedziała ponownie. O co biega? Albo Mal miała niezwykle niewielki mózg, albo po prostu to Leth nie wyrażał się zbyt jasno.
- O co w tym chodzi?
Spytała Maloe, bowiem spodziewała się, że kolega (czy tylko kolega?... o.o) znowu powie to samo i tak wciąż, i wciąż.

Leth

- Emmm....mememmen.....no ten...... no ten. - Młodzian nie mógł się wysłowić. No dobrze, Leth pamiętasz? Masz być sobą! Spokojnie, na pewno ci się uda. Przecież i tak na świecie jest tyle wader...
- No dobrze... spokojnie... - Zaczął mówić do samego siebie. Maloe od początku mu się podobała, lecz teraz jest jakaś.... piękniejsza? Nie chciał tylko znajomości.

Maxime

- Dusisz się?
Spytała Maloe lustrując Leth'a ciekawsko. Zachowywał się istotnie tajemniczo. Za nic nie mogła go zrozumieć. Mal podrapała się w łeb. Myślcie, myślcie szare komórki... Ha! Już wiedziała! To znaczy nie wiedziała...
- Już wiem! Masz jakąś nieznaną mi fobię przez, którą masz duszności czy tak!?
Spytała radośnie skacząc wookół. Nieogarnięte dziecko...

Leth

Uspokoił się. Teraz albo nigdy. Zrób to, zrób to dla czekoladyyyyyy. - Nie, nie duszę się. Chcę ci coś powiedzieć... Lubię cię. Znaczy. nie tak zwyczajnie... eh, jestem głupkiem. - Ostatecznie zdemotywował się. Ogon machał nerwowo, a jego umysł był pusty .... zresztą jak zawsze. Uszy postawione miał na sztorc, a serce biło z zdwojoną szybkością.

Maxime

- Hum?
Mruknęła przystając w miejscu i podchodząc do Leth'a.
- No jasne, że zostanę Twoją przyjaciółką jesli o to Ci chodzi!
Krzyknęła wesoło siadając nieopodal i w wesołym geście unosząc łapki ku górze. A teraz robimy falęęęę... Dobra, nie, nie robimy fali! Dość tych wygłupów. Mal najzwyczajniej w świecie siedziała nieopodal i czekała na odzew.

Leth

- Nie rozumiesz... z resztą już nieważne. - Zrezygnowany młodzian usiadł nieopodal. Może Maloe kiedyś zrozumie o co mu chodziło. Tym razem jakoś wyjątkowo, źle mu z tym było. Kiedyś nie robiło to na nim większego wrażenia.... a tera? Teraz jest inaczej. No cóż .... trudno.

Maxime

- Nie rozumiem bo nie wyrażasz się zbyt jasno!
Prychnęła kiwając głową niczym jakaś wyjątkowo nachmurzona matka. Charakterek miała zmienny... Chyba po Viktorii.
- Gadaj bo Cię zeżrę!
Krzyknęła. Ciekawska także była... Chyba też po Viktorii.

Leth

Leth przestraszył się. Lepiej powie, bo stanie się coś naprawdę złego. Wstał po czym podniósł gniotka. Poprawił jego wygląd po czym podszedł do Maloe. - Dobrze, powiem to. Wiesz, podobasz mi się... - Wydusił z siebie, po czym wręczył jej zdechłego kwiatka. Nim dotarł w łapy wadery rozleciał się, pozostawiając po sobie jeden listek. No cóż, młodzian się zakochał.

// Napisz, że nie wiesz co o tym sądzisz czy coś takiego, a on ją znienacka pocałuję i już będzie ok. :3 Okey? \\

Maxime

- Epp? Żartujesz sobie nie?
Wyjąkała starając się przybrać jak narnormalniejszy wyraz twarzy. No zbytnio jej to nie wychodziło... W duchu pocieszała się, że wszystko jest o.k., że Leth sobie żartuje i to, że i jej sie on podoba zostanie tajemnicą.
- Prawda?
Dodała z mnijszą pewnością.

// o.k. x3 //

Leth

Dobra Leth, uspokój się. Teraz! - Nie... - Powiedział tylko. To jedno słowo, tak dla niego ważne. Przybliżył się do niej jeszcze bardziej. Ich nosy niemalże się stykały. To ta chwila, dawaj! dasz radę! Młodzian zamknął powoli oczy, a jego usta zetknęły się z ustami Maloe. W tym pocałunku, wyraził całe swe emocje, to co do niej czuje. Pierwszy raz poczuł coś takiego naprawdę - nie chwilowo.

Maxime

No to się porobiło... Mal słysząc odpowiedź przeczącą już była wystarczająco zamurowana. No i wtedy na dodatek została pocałowana. Może i to dziwne ale zapomniała o bożym świecie... A nie, pomyślała o Retesie i wciąż dręczyło ją pytanie - co on o tym sądzi? Ale nie, to nie było ważne! On jej życiem kierował nie będzie! Waa~! Maloe staje się samodzielna.

Leth

Leth też zapomniał o wszystkim w okół. Czuł się tak dziwnie, jakby istniała tylko ta chwila. Wszystko dookoła było niejasne, zamazane, nieważne. Gdy pocałunek skończył się, poczuł pustkę. Tak jakby teraz właśnie to najbardziej się liczyło. Otworzył oczy spoglądając na Maloe. Jego uśmiech, nie był już dowcipny a czuły. Miał nadzieję, że ten związek przetrwa... i że w ogóle rozpocznie się, gdyż nie znal do końca Reakcji szarej.