Czekoladowe Jezioro

Kadajna

- No i co z tego, że Getsu sie we mnie zakchał. Jesteś poprostu zazdrosna, bo w tobie nik sie nie zakochał. - powiedziała. Zrobiła kolejny krok do pszodu, po czym dodała. - Nie możesz mnie zabić.

Getsu

//demona którego masz w sobie ma zły wpływ na Getsu. Umiem sie zamieniać w różne stworzenia ponieważ jestem duchem//

Gdy nienawiść była przewagą Getsu był bardzo zły. Ział ogniem w tom i w tom, a demon od Alerth zrobił tak że jego ogień ranił.

Alerth

Spojrzała na Kadajne i się tylko oblizała..była za słaba fakt...siedziała i machała ogonem. Spoglądała to na Getu to na wilczyce.

/Ja to myślałam!!Nie mogłeświedzieć =.=)

Kadajna

Odwróciła się i zobaczyła nie znajoma wilczycę zobaczyła, że ona też pragnie jej krwi. - Ciebie też się nie boję. Nie możecie mnie zabić. - powiedziała stanowczo, po czym zawarczała.

Brenda

Feniks uniósł łeb, gdyż wiedział co się zapowiada. Spoglądał na swą panią i na jej wypatrzoną ofiarę. Będzie ciekawie.
Brenda dotknęła sierści na szyi Kadajny, lecz po chwili złapała ją za kark i uniosła w górę. Nie no, to za łatwe. Przyglądała się jej, choć chętnie rzuciłaby się jej do żył. Lecz chciała poczekać, by przedłużyć cierpienie.

Getsu

Getsu ujrzał to co Brenda Bubbling-Hate robi. Zionął ogniem ranioncym w nią. Po chwili usiadł i przyglądał sie temu wszystkiemu spokojnie.

Kadajna

Kadajna wyciągnęła pazury i wbiła w łapy nieznajomej. Po paru minutach upadła na ziemię.
- Getsu uniesz swoją duchową mocą coś i żuć na szarą waderę - kszyknęła. Wstała i rzuciła sie na obcą. Przygniątła ją do ziemi, tak żeby nie umiała sie podnieść.

Alerth

Wskoczyła na nia od boku i wbiła w nia pazury. Powaliła ją na ziemie i zaczęła gryźć robiąc rany. Podniosłą się i odeszła..nie miała zbyt dużej zabawy z tego ale szczegół.

Getsu

Przestańcie - krzyknął. - To nie jest zabawne wy to zombi, czy co. - Siedział i patrzał na wszystkich jakby miał ich zabić.

Kadajna

Kadajna jęknęła. Z jej boku zaczęła lecieć krew.
- Getsu zajmij się szarą wanderą - zawołała. Próbowała sie ponieść, ale każdy ruch robił jej ból.

Getsu

Getsu był tak jakby zachipnotyzowany nie mógł się poruszać. - UCIEKAJ - krzyknął. Patrzał na nią cały czas. ,,Ciekawę jak sobie poradzi z uciekaniem" pomyślał.

Brenda

- Ależ nikt cię tu nie będzie zabijał ślicznotko. - Patrzała na jakże marne próby uwolnienia się Kadajny. W końcu żądza krwi wzięła górę nad rozsądkiem i wiedziona dzikim instynktem wbiła kły w szyję psiny. Wspaniała krew napłynęła jej do ust i ogrzało gardło. Piła ją z dziką radością. W końcu z oporami oderwała się od żałosnej imitacji wilka, nie mogła jej wykrwawić, by umarła. Połknęła tylko trochę jej krwi by nie zadać poważnych obrażeń, gdyż zabijać nie wolno było. Trudno,. Odrzuciła ją do tyłu wciąż pozwalając krwi ściekać po jej pysku,.

Satrin

Satrin przyleciał z poważną miną. Zauważył że jakieś wilki męczą innego. Podszedł do nich i powiedział strasznym tonem: - wypuśćcie ją. - Stał, a jego mina była bardzo poważna. Patrzał na nie z góry. Rozprostował skrzydła, a potem złożył.

Getsu

Getsu odmienił się i zauważył smoka. Był bardzo dóży. Wilk czuł się jak mrówka. Potem spojrzał na wilczycę nie mógł nic zrobić, ale dobrze że ten dóży smok coś powiedział.

Brenda

- Bo co? - Spytała cicho patrząc na smoka. Uśmiechnęła się słodko i przysiadła na skale wpatrując się w smoka. Była teraz jak niewinne dziecko. Przynajmniej z zewnątrz.

Satrin

To na mnie nie działa. Jak jej nie zostawicie to wylądujecie na czubku palącego się drzewa - powiedział jak zwykle z poważna miną. Stał, a potężny ogon leżał na ziemi.

Brenda

- Ależ już ją zostawiłam. - Wzruszyła ramionami wskazując na leżącą Kadajne. Brenda jedynie z lekka ją ugryzła, więc cóż złego mogło się stać. Wielki, przewrażliwiony smoczek.
Nie wystarczy być wielką tłustą gadziną, trzeba czuć się smokiem, a tego Satrinowi było brak według Brendy.

Satrin

Satrin ryknął ziejąc ogniem. - Nigdy już jej nie dokuczajcie - powiedział. Machnął skrzydłami wywołując silny wiatr. - Powiem jeszcze raz, nigdy jej już nie dokuczajcie - mówił poważnym smoczym tonem.
Podszedł do Kadajny i powiedział: - wstawaj bo jak leżysz to przegrywasz.

Zira

Zira przybyła jak najszybciej w te strony. Była bardzo zziajana. Podeszła do wilków i do...smoka.
-Witajcie.-Powiedziała po czym zaczęła spokojniej oddychać.

Brenda

- Rozumiem, iż nie jesteś zbyt inteligentny. - Powiedziała nadal grając tę słodką, niewinną istotkę - dziecko posądzane o coś, czego nie zrobiło. - Więc powtórzę jeszcze raz jaszczurko. - Wzięła głęboki wdech nie przejmując się zapachem krwi. - Odeszłam od niej i dałam jej spokój, choć nie jest tego warta.