Czekoladowe Jezioro

Helmi

Helmi przybyła tutaj energicznym, wesoły krokiem. Miała teraz sympatyczne towarzystwo, więc dużo lepiej się czuła. Ten radosny stan utrzymywał się, dopóki w oczy nie rzuciły jej się stworzenia zgromadzone przy Czekoladowym Jeziorze. Jakiś ciemnowłosy wilk... od razu wydał jej się podejrzany. I... smok! Wielki smok! Mała zatrzymała się i cofnęła o dwa kroki. Wzrok wbiła w skrzydlatego gada.

Itami

Itami wparowała nad jezioro zatrzymując się dosłownie o krok przed Helmi która się nagle zatrzymała. Mała waderę wyjrzała zza niej i zobaczyła coś dziwnego. Coś co skutecznie odwróciło jej uwagę od jeziora czekolady. Wyszła zza Helmi i stanęła przed nią.
- A co to takiego? -Zapytała się wskazując na wielkiego skrzydlatego cosia <smoka>. Itami w życiu nie widziała czegoś takiego. Zaczęła wąchać w powietrzu.

Helmi

- To smok - odrzekła, z niebywałą podejrzliwością przyglądając się smokowi. - Smoki to bardzo, bardzo silne stwory, które potrafią latać. Moja przyjaciółka mówiła, że to najpotężniejsze stworzenia w tej krainie.
Właśnie dlatego Helmi tak się ich bała. Co prawda znała jedną smoczycę - Deę - lecz ona wskutek wady rozwojowej zatrzymała się na wzroście dorosłego wilka. inne smoki przewyższały wielokrotnie nawet największego basiora. I zapewne potrafiłyby zabić takiego szczeniaka jak ona jednym machnięciem łapy.

Itami

- Naprawdę?! -Powiedziała zafascynowana Itami,
- Są groźniejsze od Demona? -Zapytała się z zaciekawienie. Spotkała już demona i mówił że to one są najgroźniejsze. Czy było by możliwe że to nieprawda? Być może. Itami dmuchnęła na grzywkę.
- Trochę duży jest ten smok. -Stwierdziła wpatrując się w niego Itami.

Helmi

- Nie wiem - odpowiedziała. - Demony posiadają jakieś zdolności magiczne, a smoki chyba nie. Ale na pewno są bardzo silne fizycznie. Dużo silniejsze od dorosłego wilka, a tym bardziej od nas.
Nadal nie odrywała wzroku od tego rzadkiego w tej krainie stworzenia.

Itami

- Faktycznie silny to smok musi być. -Przytaknęła jej Itami.
- Ale skoro rozmawia z tamtymi wilkami to raczej nie musimy się go obawiać. -Stwierdziła mała wadera. No przecież smok nikogo nie atakował.
- A może on też lubi czekoladę. -Dodała Itami tym razem chyba bardziej do siebie niż to Helmi. Dla Itami każdy kto lubił czekoladę był przyjacielem.

Helmi

- Masz rację. Nie może być zły... - odrzekła i odetchnęła, rozluźniła się znacznie, ale trwało to tylko chwilkę. Helmi zaraz z powrotem wbiła niepewne spojrzenie w towarzyszkę. Zapytała. - A... a jeśli te wilki też są złe?
Głupiutka mała Helmi... od bezgranicznej naiwności przeszła do skrajnej nieufności.

Itami

Itami spojrzała wielkimi oczami na Helmi a potem na wilki.
- Kurcze tego nie wzięłam pod uwagę.. -Powiedziała zamyślając się na chwilę.
- Wiem. Jak będą złe to albo uciekniemy,. Albo tez udamy złe. Albo po prostu zawołam mojego feniksa, który ich zje. -Stwierdziła Itami kiwając głową i mówiąc z przekonaniem.

Helmi

Przyjrzała się smokowi jeszcze raz. Plan Itami wydał się Helmi całkiem mądry, więc mała przestałą kulić się i otulać puchatym ogonem. Jej wzrok przeniósł się z wielkiego stwora na towarzyszkę, lecz nikt nie mógł tego zauważyć - oczy Helmi pozostawały puste i zawsze takie same niezależnie od tego, na co mała patrzyła.
- Masz feniksa? Łał... - mruknęła przejęta, jakby zupełnie zapomniała o potencjalnym niebezpieczeństwie. Zawsze zachwycały ją te piękne ptaki.

Itami

- Mam kupiłam go ostatnio. Jest taki fajny i ciepły. A właśnie! Z jakiej jesteś watahy? -Zapytała się Helmi przypominając sobie że nie zadała jej tego jakże istotnego pytania.
- Jak chcesz to mogę go zawołać. -Stwierdziła.

Helmi

- W mojej watasze strasznie wieje, ale jest najweselsza na świecie! - odpowiedziała ze śmiechem. - Zgadniesz, o jaką watahę chodzi?
Była to wyjątkowo prosta zagadka, a Helmi uwielbiała raczyć nią nowo poznane wilki. Mała nawet nie zauważyła, kiedy jej puszysty ogon począł nieznacznie poruszać się na boki. Czyli poczuła się już pewniej w tej okolicy.

Itami

- Wiatru! -Zawołała uradowana Itami.
- Ja jestem z Ognia. -Powiedziała dumnie.
Fajna ta zagadka była. Chyba sama sobie jakąś ułoży z watahą ognia. Albo nie będzie mówić coś takiego. " Nalezę go najgorętszej watahy w krainie bo jestem gorąca." Ha ha no pewnie.

Helmi

- Nie znam zbyt wielu wilków z watahy Ognia... ale tam chyba też jest sporo wesołych wilków, prawda? - zapytała. Chyba ze wszystkich poznanych przez Helmi osób najmniej pochodziło właśnie z Ognia. To musiał być jakiś dziwny przypadek, bo Ogień nie był przecież najmniejszą watahą.

Itami

- Wiesz co powiem ci w sumie ze na razie spotkała tylko jednego wilka z mojej watahy. I wiesz co. On lubi czekoladę.. i małe tego.. z truskawkami. A właśnie... Lubisz truskawki?!- Zapytała się żywiołowo i energicznie Itami. kolejne ważne pytanie jakie musiała zadać.

Helmi

- Bardzo! - odpowiedziała, a jej ogon jeszcze szybciej zaczął majtać się na boki. Najwyraźniej Helmi znalazła koleżankę, z którą złapała naprawdę fajny kontakt, bo ta czujna zwykle mała zupełnie zapomniała o obecności smoka i obcych wilków w okolicy, a to rzadko się zdarzało. Cóż, Helmi była dziwna... rzadko spotykała szczeniaki, z którymi umiała się dobrze porozumieć, dorosłych się bała... nie narzekała więc na nadmiar towarzystwa. Dodała nieco osowiały tonem. - Ale rzadko je jem... nie umiem ich znaleźć w tej krainie.

Itami

- Ja też ich nie umiem znaleźć ale mój fernik Domino przynoś mi je. -Powiedziała Itami.
- Jak do mnie przyjdziesz to ci dam. I dam ci też różne czekolady. -Dodała machając ogonkiem. Na boki. Oczywiście po raz kolejny polizała swój nosek i odgarnęła grzywkę na bok. Tak tak polubiła bardzo Helmi. Była fajna i fajnie się z nią rozmawiało. A co najważniejsze lubiła czekoladę i truskawki.

Helmi

- Właśnie, czekolada! - zawołała ze śmiechem. - Przecież po to tu przyszłyśmy! Która pierwsza przy brzegu!
Po tych słowach lekko pacnęła Itami czubkiem chudej łapki i puściła się biegiem ku brązowemu jeziorku.

Torres

Torres uśmiechnął się do smoka. - Wiem, że ty wiesz. - Powiedział, przekrzywiając nieco swój zacny łeb. Spojrzał na dwójkę szczeniaków. Ale co tam. Wolał towarzystwo smoka. No chyba... Że zagadają, lub coś takiego. Choć i to mniej obchodziło Torres'a. Nie rozdwoi się gadając na raz z smokiem i młodym wilczkiem.

Itami

- A no jo! -Powiedziała Itami oblizując nosy. Żywo rozejrzała się dookoła. Aż tu nagle dostrzegła je. Najwspanialsze miejsce jakie widziała. Najwspanialsza świątynia słodkość. Istny cud i ideał.
- Cze.. cze... czekolada! -Wrzasnęła na całe gardło.
- Helmi zarządzam aby w trybie natychmiastowym i nie odwołalnym udać się do tej jakże zacnej cieczy. -Powiedziała i pobiegła do brzegu. Zaczęła pić ciekłą czekoladę, która była wspaniała.

Helmi

Helmi też zaraz doskoczyła do brzegu jeziora. Z trudem zatrzymała rozpędzone łapki, ale jakoś jej się to udało. Tak samo, jak koleżanka zaczęła chlipać słodką substancję. Koniec jej puszystego ogonka teraz cały czas majtał się wesoło na boki.