Kamienne Jeziorko

Crystal

Idąc przez Las Roślinożerców, można ujrzeć piękną polanę. W oddali widać góry, gdzie-nie-gdzie rosną wysokie świerki, a na środku płynie krystalicznie czyste jeziorko. Wystaje z niego dużo gładkich kamieni, więc spokojnie można po nich chodzić. Woda w jeziorze jest dość płytka, ale do pływania się nadaje. Jeśli jest się cierpliwym, to można ujrzeć kilka pstrągów. Jednak aby je zjeść trzeba być przede wszystkim zręcznym, ponieważ są to naprawdę szybkie ryby.

[link widoczny dla zalogowanych]

Fari

Powolnum krokiem szła Fari. Stąpała lekko i zgrabnie lecz normalnie, nie jak pudel. Doszła do rzeczki i zrobiła się głodna. Zauważyła rybę i westchnęła. Ryba, nic nowego. Po tym wstała i nastawiła uszy. Czekała. Przygotowała się do ataku. Ryba podpłynęła do brzegu a Fari skoczyła a woda rozprysnęła się na wszystkie stroy. Wadera zaczęła gonić pod prąd pstrąga. Odbiła się od kamienia i skoczyła na rybę. Zaciągnęła ją na brzeg i położyła się na kamieniach. Zajadała pstrąga ze smakiem.

Crystal

Crystal przechodziła akurat obok i zauważyła wilczycę:
- Hej! Jestem Crystal. A ty? - spytała i zaczęła skakać po kamieniach wystających z wody. Już tak dawno tego nie robiła... Sama nie wiedziała dlaczego. Uwielbiała to!

Carly

Nad Kamienne Jeziorko przybyła cwałem Carly. Lewa, prawa, lewa, prawa. Zręcznie, szybko, bez wysiłku. Jak kot. Jej ogon falował w powietrzu, wysoko uniesiony. Miała dobry humor. Z resztą, jak zawsze, ostatnio, po tej całej amnezji. Dobrze, że już po wszystkim.. Nie była tu nigdy. Z zafascynowaniem, bardzo wyraźnym w jej krwistych oczach, przyglądała się niebieskiej wodzie. Wtem zauważyła, ze nie jest tu sama. Skaczac z jednego kamienia na drugi, podeszla do Crystal. - Czesc! Co u Ciebie? - zapytala wesolo.

//sorki ze bez znakow, ale cos mi sie z klawiatura zepsulo..

Glimmer

nad kamienne jeziorko przybiegła także Glimmer.Podeszła do rozmawiającej Carly i Crystal.
-hej jestem Glimmer.-przedstawiła się.

Crystal

- Hej! Nic nowego. A u ciebie? - zapytała. Dość długo już nie widziała Carly. Wilczyca w dalszym ciągu skakała po kamieniach i w pewnej chwili postanowiła zacząć polować na pstrągi. W prawdzie nie przepadała za rybami, ale od czasu do czasu jedną mogła zjeść.
Po chwili Crystal usłyszała głos innej wilczycy.
- O! Siemka! Ja jestem Crystal! -przedstawiła się.

Glimmer

-Siemka Crystal.-przywitała się wesoło Glimmer.
-Chciałam gdzieś się przejść i zobaczyłam Kamienne Jeziorko.Wyglądało tak pięknie,że nie mogłam się oprzeć pokusie zajrzenia na nie.-opowiedziała Glimmer

Crystal

- No, muszę przyznać, ze jest tu wyjątkowo pięknie - powiedziała. W tej samej chwili ujrzała pstrąga. Szybko zanurzyła łapy w wodzie i wyrzuciła rybę na brzeg. Od razu zajęła się jedzeniem. Była bardzo głodna.

Carly

- Mhm - Carly pokiwała łbem. Nagle coś jej się przypomniało - Wybaczcie. Muszę lecieć. - rzekła, po czym szybkim krokiem oddaliła się stąd, cwał zmieniając w szybki bieg.

z.t

Glimmer

-Narazie.-Powiedziała Glimmer do Carly

Gdy Carly poszła Glimmer zanurzyła swoje fioletowe łapki w wodzie po czym szybkim zgrabnym ruchem wyciągneła z wody pstrąga.Zaczeła go jeść.
-On jest wyborny-Przyznała Glimmer.

Nagle sobie o czymś przypomniała.
-Muszę pójść dzisiaj na zakupy.Narazie.-Porzegnała się Glimmer.

Crystal

- Bye! - pożegnała się z wilczycami. Była sama, więc położyła się na brzegu i zaczęła rozmyślać. Podziwiała przy tym te wszystkie piękne widoki. Nie miała już ochoty na jedzenie, więc tylko przyglądała się pstrągom. O dziwo, kiedy ich nie chciała, to przypływało ich naprawdę dużo.

Flake

Nieduża wilczyca o sierści w kolorze jasnego blondu i długich włosach przybyła nad jeziorko. Była zamyślona, wzrok jej dwukolorowych, szaro-fioletowych oczu zdawał się być nieobecny, a Flake wyglądała, jakby nie bardzo wiedziała, gdzie i po co idzie. W tym głębokim zadumaniu wadera nie dostrzegła nawet, że wkroczyła jedną łapą w dość głęboką wodę. Ocknęła się dopiero, gdy potknęła się o spory, wystający z jeziora kamień, wywracając się z piskiem wprost do zimnej wody.

Crystal

Crystal słysząc chlupot wody, otworzyła oczy i wyrwana ze swoich myśli zaczęła rozglądać się dookoła. Wtem zobaczyła jasno-żółtą wilczycę leżącą na kamieniu z pyskiem oraz łapami w wodzie. Domyśliła się, że wilczyca musiała się potknąć.
- Nic ci? - spytała.

Flake

Flake wypluła lodowatą wodę, która nalała jej się do pyska i mozolnie dźwignęła się na łapy.
- Nie... chyba tylko trochę się potłukłam - odrzekła nieznajomej, a wzrok jej spoczął na łapie, którą uderzyła o jeden z kamieni. Widocznie nie wszystkie kamulce znajdujące się w tym jeziorze miały gładkie powierzchnie, bo na łapie widniało spore rozcięcie, a jasna sierść dokoła niego zbroczona była krwią.

Crystal

Crystal spojrzała na zakrwawioną łapę. Nie bardzo wiedziała co zrobić, ale coś wymyślić musiała.
- Spróbuj zanurzyć łapę w wodzie. Mi czasem pomaga. - oznajmiła. W prawdzie może był to mało skuteczny sposób, ale na krwawienie zapewne troche pomaga.

Flake

- Mhm... dobry pomysł. Woda jest zimna, więc powinna trochę pomóc na ten drobny krwotok. No i odkazić rankę - rzekłszy to, zanurzyła łapę w zimnej cieczy. Syknęła cicho, bo zadrapanie nieco szczypało. Woda wokół jej łapy szybko zabarwiła się na czerwono.

Crystal

- Lepiej? - spytała. Nie zdziwiła ją reakcja wilczycy - zazwyczaj po zmoczeniu rany trochę szczypie. Po chwili zaczęła rozglądać się po okolicy, w poszukiwaniu czegoś czym można by było owinąć łapę. Niestety jak na razie nic nie dostrzegała...

Flake

- Nie wiem... chyba tak - odpowiedziała i wyjęła łapę z wody. Sierść teraz była wyczyszczona z krwi, lecz czy posoka przestała sączyć się z rany. Flake dowie się dopiero za chwilę. Blondynka spojrzała na Crystal i powiedziała z uśmiechem. - Dziękuję za pomoc.

Crystal

- Nie ma za co. - powiedziała i uśmiechnęła się.
- Jestem Crystal. A ty? -spytała. Nie potrafiła żyć w niewiedzy i za każdym razem gdy kogoś poznawała, musiała poznać przynajmniej tą informację.

Flake

- Flake - przedstawiła się krótko, a uśmiech na jej drobnym pysku jeszcze się poszerzył. Wyskoczyła z jeziora i otrzepała się z wody. Na dworze panował chłód, więc zimne futro szybko zaczęło przeszkadzać tej ciepłolubnej istocie. Łapa jeszcze trochę bolała, lecz krew przestała wypływać ze skaleczenia.