Łąka Czterolistnych Koniczynek

Berenika

Berenika jednak była bardzo ciekawa wilczycy.
- Na kogo będziesz zdawać w przyszłości? - Zapytała ze szczerej ciekawości. Nie ukrywała przed wilczycą żadnego ze swych uczuć. Postanowiła, że niczego przed nią nie ukryje. Nawet za dwa lata.

Eriss

Uhh. Szczerze to się jeszcze nigdy nad tym nie zastanawiałam.-powiedziała i uśmiechnęła się do wilczycy.
Przepraszam, że pytam, ale wspominałaś, że stoję przed byłym Dowódcą Łowców i Radną Sojuszu.-zaczęła spokojnie i uśmiechnęła się delikatnie.
Ale dlaczego byłą? Co się takiego stało-spytała, a na jej pysku malował się spokój, czemu?

Berenika

Berenika westchnęła na myśl o dawnej posadzie.
- Odeszłam z krainy. Nie wiem dlaczego, coś odczułam. Chciałam sprawdzić, co to. Długo mnie nie było. Teraz może zostanę Wojowniczką. Możliwe też, że odzyskam posadę Radnej Sojuszu. - Powiedziała. - Masz rodzinę?
Pytania wprost cisnęły się przez umysł Bereniki. Układała je sobie pokolei, by nie robić zamieszania wyrzuciła te nieprzemyślane i głupie.

Eriss

Wyrocznia pokiwała łbem ze zrozumieniem.
Noo cóż, rodziny nie posiadam. Starą opuściłam-powiedziała z kwaśną miną. Jak ona nienawidziła swojej starej rodziny to szok!
A ty? Masz jakąś rodzinę-spytała i uśmiechnęła się.

Berenika

Berenika spróbowała sobie przypomnieć członków swej rodziny.
- Starą również opuściłam, czy to ona mnie opuściła, nie pamiętam. Wymazałam to już dawno. ONA dla mnie nie istnieje. Teraz mam lepszą rodzinę. Moimi byłymi partnerami byli Bari i Gress. Bari nie żyje od dawna. To z nim miałam dzieci, Crusoo, Sandsea'ego i Chillynisa. Sandsea ma teraz na imię Tod, lecz nie wiem, co się z nim dzieje. Moją przybraną córką jest Shinq, zięciem Ravi. Więcej osób nie pamiętam. - Odpowiedziała. - Masz partnera?

Eriss

Wilczyca słuchała spokojnie i z uwagą.
Ja partnera?! No co ty.. Po pierwsze, nikt by mnie nie chciał, po drugie nie zasługuję na partnera, a po trzecie, gardzę płcią przeciwną-powiedziała i uśmiechnęła się szyderczo. Tak prawda.
W ogóle gardzę wszystkimi wilkami. Kogo nie spotkam, mam ochotę rozszarpać.-dodała i uśmiechnęła się jadowicie.
To dziwne, że przy tobie jestem bardziej ''spokojna''-rzekła i popatrzyła na wilczycę.

Berenika

Berenika zaśmiała się znów.
- Ja chyba przyciągam samych ciekawych osobników. - Powiedziała żartobliwie. Śmiała się już teraz z tego swojego żartu szczerze. O tak, Wyrocznia, Hiretsuna, Ontaria, Atrita i Gress... Same ciekawe osoby. I jak tu się nie śmiać?! To niemożliwe.

Eriss

Wilczyca uśmiechnęła się delikatnie i popatrzyła na Berenike. Zamachała delikatnie ogonem i przeciągnęła się. Popatrzyła dookoła. Uh, nikogo nie było? A przynajmniej nikt się nie odzywał, to ją trochę zdziwiło, no ale trudno.

Berenika

//Ej, niech będzie, że kilka razy się najpierw spotkają. xD//

Berenika również się przeciągnęła i ziewnęła. Spojrzała znów w dal. Wstała, by rozprostować kości.
- Muszę iść. - Powiedziała. - Do zobaczenia, Wyrocznio. Na pewno jeszcze się spotkamy.
I uśmiechnęła się szeroko i szczerze do samiczki. Po chwili machnęła skrzydłami i odeszła stąd.

z tematu.

Eriss

Wilczyca uśmiechnęła się delikatnie i zamachała ogonem.
Do zobaczenia-powiedziała i wstała. Uh, co by tu jeszcze porobić? Przeciągnęła się kilkakrotnie i ruszyła przed siebie. Powoli przedzierała się przez gąszcz i zniknęła.

zt.

Joke

Młody przybył w owe miejsce. Usiadł sobie pomiędzy koniczynami. Podobno dają szczęście. Ale warto było w takie coś wierzyć? Basiorek zamknął oczy siedząc. Jednak wciąż był czujny. A jego kolor sierści widoczny był z daleka.

Carly

Długim, kocim ruchem, ukazującym każdy mięsień wilczycy, a jednak wydającym się takim, który nie sprawia żadnej trudności, przybyła tu owa Beta. Dlaczego tu przywędrowała, a nie gdzieś indziej? Lubiła przebywac tam, gdzie wiążą się z miejscem nieodzowne wspomnienia. Można siedziec tu tygodniami i wspominac, co się zrobiło akurat tu i teraz, w tym miejscu, w tym metrze kwadratowym. Tutaj ostatni raz widziała się z Waspem. Westchnęła głęboko, przystając. Rozejrzała się wkoło. W końcu było zielono. A jednak nie to teraz leżało jej na duszy i głowie. Ciekawe, co się dzieje z Waspem? No i - priorytet - z Taharakim? Usiadła spokojnie, wdychając woń odżywającej trawy.

Joke

Basiorek poczuł, jak i usłyszałczyjąś obecność. Zwrócił łeb w tamtym kierunku. Jego bystre bursztynowe ślepia zwróciły się ku waderze. Oglądał ją przez chwile skupiając się nawet na szczegółach.
- Yyy... Dzień... Dobry? - przywitał się i podniósł lewą brew ku gorze. Złota grzywa opadła mu na prawe oko. Jednak po chwili ją poprawił dmuchnięciem w nią. Czekał czy ta odpowie mu, czy też nie.

Carly

O, szczeniak! Szczeniak, szczeniaczek, szczeniorek. Jak kto woli. Po prostu młode. Na samą obecnośc młodej duszy skrzydlata uśmiechnęła się przyjaźnie, coby nie wzbudzic w Joke'u złych odczuc względem tego, że ta akurat ma gorszy dzień. - Asake, 小靈魂 - rzekła sympatycznym głosem, po czym pomachała ogonem na boki, kiwnąwszy wcześniej pyskiem na przywitanie. Hmm, znajomości wzbogacone o jedno szczenię.. Czemu nie?

Joke

Basiorek podszedł bliżej wadery po czym usiadł metr naprzeciwko niej. Usłyszawszy przywitanie podniósł ponownie jedną brew.
- Watashi wa Joke. - przedstawił się i ukłonił delikatnie. Wilczek wpatrywał się w wilczyce z delikatnym zainteresowaniem bystrych ślepii. Jednak zachowywał powagę. Nie był typowym sweet wilczuniem który skacze dookoła potykając się specjalnie o swoje łąpy, żeby to każdy myślał jaki on to nie jest weetaśny. Nie, Joke był opanowany a w dodatku był inteligenty. Przekszywił łepek w lewo czekając na jej odpowiedź.

Carly

Słysząc język pochodzący z jej rodzinnych stron, mianowicie Azji, uśmiechnęła się jeszcze szerzej i zaśmiała krótko. - No proszę, taki młody a już wojuje językiem obcym. To rodzinne, czy wywodzi się z nauki? - spytała, po czym ułożyła się w pozycji leżącej, bo nie lubiła czuc się ważniejsza, gdy rozmawiała z młodszymi od siebie, a taka postawa mogłaby na to wskazywac - 我的名字是 Carly - dodała, jak kultura nakazuje.

Joke

Basiorek postawił uszy na sztorc.
- No cóż. Po części rodzinne, jednak po drugiej sam nie wiem. Nie uczyłem nigdy się Japońskiego, jednak i tak dużo osób mówi, że nie jestem typowym szczeniakiem. Uważają mnie za inteligentnego. Jednak ja uważam, że to nie dotyczy inteligencji a otwarcia bram umysłowych. Mógłbym przecież mówić tutaj po francusku, czego nie znam. Jednak dopiero po użyciu większości swojego umysłu. Jak to jest powiadane u ludzi. Wykorzystuje się maksymalnie piętnaście procent inteligencji. Podstawą jest poprostu umiejętność otwarcia właśnie tych bram. Takie me rozumowanie. Dość pokręcone, jednak jeżeli przysłuchać się, to zrozumiałe prosze pani. - powiedział. Może i długo, jednak to w końcu on prawda?
- I nie mówie do pani osoby per "pani" po to by być jak typowy szczeniak, czy ma to na zasadzie podkreślic pani wiek, o który nie śmiem pytać. Jako iż widzę, iż jest pani młoda. Ponadto, mówię per "pani" dlatego, że mam do pani szacunek. - dokończył a po tym delikatnie się uśmiechnął. Swe uszy dalej trzymał ku górze wpatrując się w jej oczy. Zawsze tak robił gdy z kimś rozmawiał.

Carly

Zaś teraz jej oczy pobłyskiwały pełne ciekawości na słowa młodego. Chwilami nawet ona się nie mogła połapac, dlatego userka musiała czytac to kilka razy. Carly nie miała tego przywileju, niestety. Zatem jedyne, co zrobiła, to pod koniec lekko zmrużyła oczy, a jej pysk uchylił się delikatnie. Brwi lekko się zmarszczyły. Widac było, że młoda Beta skupia się z całych sił na tym, żeby zakodowac, co powiedział Joke. W końcu pomachała łbem na boki, mrugając intensywnie. - Aha - wykrztusiła z siebie na koniec, po czym zaśmiała się krótko. - No, nie przeczę. Łeb to ty masz - mówiąc to, uśmiechnęła się sympatycznie, zakładając łapę na łapę. Na chwilę zapomniała o swoich troskach. - Niemniej, wolałabym, żebyś mówił do mnie po prosty Carly - dodała.

Joke

Młodziak zaśmiał się delikatnie.
- Jednakże, nie lubie się kłócić niepotrzebnie. A więc dobrze. Będę zwracał się do ciebie Carly. - oznajmił i zamiótł ogonem podłogę.
- A pani... Znaczy Carly. Twe korzenie są wywodzone z Japonii tak? A więcej, czy jednak mniej? - zapytał po czym zamknął na chwile swe oczy. Gdy otworzył je delikatna iskierka była widoczna w jego ślepiach. Czasami tak miał, gdy poprostu rozmyślał. W każdym razie. Basiorek wyczekiwał na odpowiedź samicy.

Carly

- Nie, nie Japonia, ale Chiny są moim rodzinnym domem, choc wiele czasu nie byłam tego świadoma. Wiedziałam po prostu, że to daleko stąd - uśmiechnęła się trochę krzywo, bo brzmiało to dziwnie, nawet, jak o tym myślała, sama do siebie. Jej ogon powędrował na drugą stronę, zaś ona sama wpatrzona była w jasne oczy szczeniaka. Po chwili dało się słyszec trzepot - przyleciały za nią dwa gołębie, jeden czarny z białymi oczami, a drugi biały z czarnymi. Usiadły na jej grzbiecie. Lucifer i Cariba, jej dwa, odwieczne sumienia. "I jak tam, już samotna? Zostawił cię ten twój ukochany?" usłyszała w głowie szarżujący na jej uczuciach, wredny głos czarnego ptaka. Postanowiła to zignorowac, ale męczący głos powrócił - "Ah, racja, lepiej niechże poczeka, w końcu im dłużej zwleka, tym bardziej boli, nie?" zachichotał. Beta zacisnęła wargi, a jej oczy przygasły, tak jak i uśmiech. Wbiła wzrok w swoje łapy, przegryzając wargę. "Taharaki, 我的愛,我將返回盛開 .." szepnęła sama do siebie w duchu.