Łąka Czterolistnych Koniczynek

Richard

Skinął jedynie łbem na znak zrozumienia, po czym przeniósł spojrzenie na pozostałe wilki. Nastawił uszy i zmrużył podejrzliwie ślepia słysząc dość dziwne zdanie z pyska wilczycy o czarnej grzywce z okularami na nosie.
- Znacie ją? - zapytał cicho prawie wręcz szeptem smoczyc nie spuszczając wzroku z wcześniej wspomnianej wadery. Tamto zdanie ciągle szumiało mu w głowie nie dając spokoju. Skoro jest głodna, to dlaczego nie zapoluje? Dlaczego prosi tamtą waderę o... wtem jego oczy rozszerzyły się do granic możliwości, a uszy jakby bezwładnie oklapły. W jego głowie już powstawały najczarniejsze scenariusze. Spotkał się już z wieloma dziwnymi rzeczami, w tym przypadku stworzeniami, lecz jeszcze chyba nigdy z... właściwie to jak to w ogóle nazwać?

Astre

- Mhm. - Mruknęła entuzjastycznie z iskierką w oku. Obserwowała nieco zdziwiona basiora, który po tych dwóch słowach był już cicho i nagle tak.. zmarniał, czy jak to nazwać. Przekrzywiła nieco łebek.
- Czy... Czy coś się stało? - Spytała jeszcze bardziej przekrzywiając swoją główkę. Jednakże to już były granice i po krótkim czasie szyja zaczęła o sobie przypominać. Wyprostowała się i potrząsnęła łbem, aby trochę ją rozluźnić. Astre zastanawiała się o co takiego może chodzić... Zdziwił się patrząc na Anabell. Obejrzała się na nią no i... nic strasznego nie widziała.

Richard

- Nie, nic. - mruknął, by po chwili znów patrzeć na Astre i jej milczącą towarzyszkę. Właśnie, kim ona w ogóle była?
- Może przedstawisz mi swoją... towarzyszkę? - zapytał spoglądając to na jedną to na drugą smoczycę. Czyżby się go bała? Możliwe, aczkolwiek Richard aż taki straszny nie jest. No, może z pozorów. I jak jest zły lub nie ma humoru. Ale tak, to nie ma się czego bać. Spojrzał z zaciekawieniem na oby dwie smoczyce.

Astre

- Ymm... Ach tak! - Krzyknęła nieco zmieszana. Zapomniała przedstawić siostry! Ale no nic dziwnego, skoro przez tyle czasu jak zwykle się nie odzywała i obserwowała. Zawsze wtedy wydawała się taka... Nieobecna.
- To jest moja siostra bliźniaczka Soleil. Soleil to jest Pan Richard. - Na początku słowa kierowała oczywiście do Ryśka, potem wzrok padł na milczącą siostrę. Przekrzywiła nieco łebek i znów powędrowała spojrzeniem w stronę wilka.
- Niech Pan się nie martwi... Ona tak zawsze, po prostu jest... nieśmiała. - Powiedziała nieco ciszej choć i tak So mogła to bez problemu usłyszeć... Machnęła chudym ogonem i zatrzepotała jednym, pierzastym skrzydłem, które po tej czynności grzecznie ułożyło się wzdłuż tułowia.

Viktoria

Viki spojrzała z ukosa na An.
- Chcesz... Chcesz mojej krwi, prawda? A czy i ja będę w tedy Wampem? - powiedziała niepewnie. Spojrzała na smoki i na basiora, lecz odwróciła się znów do An.

Nefär

Nefär, rozglądając się, wleciał swoim majestatycznym krokiem na jedno z drzew. Zerknął na rozmawiające na dole wilczyce i szmoczątka. Pochylił łeb i wsłuchał się w rozmowę, z zaciekawieniem nadstawiając uszu.

Ines

-Nie, nie musisz się bać.. ty nie będziesz wampirem.. tylko możesz się poczuć hmm.. słabo. O właśnie!- powiedziała i machnęła ogonem. Wpatrywała się w Viki z wyczekiwaniem. Uśmiech nie znikał z jej pyszczka, wręcz przeciwnie. Za każdym razem się powiększał.

Richard

- Bliźniaczka? Nie powiem, zdziwiłaś mnie. - machnął energicznie ogonem, po czym otulił nim łapy.
- Miło mi, Soleil. - zwrócił się do owej smoczycy przyglądając jej się z uwagą. Cóż... w jego mniemaniu podobne nie były. A przynajmniej z wyglądu zewnętrznego.
- Proszę cię... - jęknął zrezygnowany. - Nie mów do mnie per 'Pan'. Czuję się staro... - popatrzył na nią z politowaniem i jednocześnie prośbą w oczach, które teraz z kolei były błękitne. Zaraz skierował swoją uwagę na pierzaste skrzydełka Astre.
- Potrafisz latać, prawda?

Viktoria

Viki posmutniała.
- Ach, szkoda. Chciałabym być wampirem. A co do picia - jak tak bardzo chcesz to dobra. Tylko nie dużo - to mówiąc zacisnęła kły i wystawiła szyję.

Ines

Podskoczyła wesoło i podeszła do Viki. Przytrzymała ją i powoli zaczęła wbijać kły w jej szyję. Biedna Viki.. mogła odczuwać lekkie ukłucie. -Capuchuu~!- zawołała gdy wpiła się w jej szyję, gdy się już najadła wyjęła z niej kły i się uśmiechnęła. Oblizała je. -Umm... dziękuję ci bardzo.-podziękowała.

Viktoria

Viki pisnęła i przetarła szyję. Na łapie miała trochę krwi.
- Ale wampirem na prawdę być nie mogę? A tak bym chciałabym... - zasmuciła się trochę, lecz po chwili przytuliła An. Sama się sobie dziwiła, że robi takie rzeczy. Przecież to był jej wróg~! Nie, chyba już nie...

Neliel

Neliel przybyła tutaj oblizując swoje kiełki. Zamachała ogonem gdu zauważyła następne cele. Podeszła do twóch wilcyc i uśmiechnęła się wrednie. - Dziwaczka - powiedziała patrząc na wiczycę pijącą krew. Jej dwa rogi zalśniły, a ona wciąz miała swój wredny uśmieszek. Spojrzała na drugą i jeszcze raz się oblizała. Jej ogon leżał na ziemi. Wadera miała na coś ochotę, a było to...

Ines

-To ja jestem dziwna? Panienka.. zaczepki szuka? Czyżby.. Nathaniel.. cię emm.. zignorował?- zapytała. I się uśmiechnęła do Viki. Pff... nie będzie zawracała sobie głowy takimi dziwnymi istotami jak ta niby wilczyca. Uśmiech wcale nie znikał z jej pyszczka, gdy zjawiła się wilczyca on się.. lekko powiększył. Ach ten Nathaniel.. której on już kosza dał?

Viktoria

Viki poukładała sobie włosy i spojrzała na rogatą wilczycę (xd).
- An, odpowiedz na pytanie. Czy jak ja tak bardzo chcę być wampem to czy jak mnie ugryziesz to może się tak stać? I kto to ten.. Nathaniel? - zapytała szczerząc kły do nowo przybyłej wilczycy. To ona jest wredna~!

Neliel

Nel prychnęła do wilczyc. Nathaniel? Ona go niecierpi tak jak wszystkich. - Plotki, plotki, a słyszałam że któraś z was kocha się w Jaelu, lecz nie wiem która - powiedziała patrząc na pijącą krew. Uśmiechnęła się szyderczo, a następnie wypluła śline obok siebie.

Soleil

Rozejrzała się ponownie. Ciągle widziałam coraz więcej wilków. Szturchnęła ponownie Astre i powiedziała - Astra, les loups plus là, quelque chose que je ne jouais pas. Peut-être que nous devrions aller ailleurs. - Wiedziała, że tylko siostra zrozumie co powiedziała. Po chwili dodała szybko - Nous avons besoin de trouver un lit ou une cachette. - Było to trochę dziwne ale So lepiej się czuła kiedy mówiła w swoim ojczystym języku.

Astre

- Hmm... - Zastanowiła sie chwilę i spojrzała na Soleil. - Cóż... To prawda, nie jesteśmy podobne do siebie, szczerze mówiąc nawet z charakteru, ale... no jakoś tak się złożyło. - Tak, dopiero teraz ją to zastanowiło. Ale przecież są bliźniaczkami dwujajowymi (i to dosłownie)! Tyle, że jedna no... wykluła się później, a była nią właśnie Astre. Może sobie to tylko wymyśliły? Zaśmiała się cicho słysząc słowa Richarda. Zawsze wydawało jej się, że ktoś dorosły będzie się wtedy czuł tak... oficjalnie i poważnie, a tu jednak staro. Zapamięta to sobie :3
- Dobrze... Ymm... Richardzie. - Uśmiechnęła się uroczo i na pytanie o lataniu skręciła delikatnie główkę i poruszyła lewym skrzydłem wpatrując się w nie w milczeniu... Normalnie potrafiła nim ruszać, trzepotać i machać, jednak...
- Nie. - Odpowiedziała krótko spuszczając na chwilę wzrok, aby ponownie go podnieść na Ryśka. - Ale to kwestia czasu... - Dodała już nieco weselej. Wzrok teraz przeszedł na siostrę, która na prawdę rzadko i tylko, w niektórych sytuacjach mówiła w tym języku...
- Ech... Dobrze, poczekaj chwilkę. Skończę rozmowę i już nie będę rozpoczynała nowego tematu. Obiecuję... - Szepnęła do niej i uśmiechnęła się do niej, aby podnieść ją na duchu. Ponownie spojrzała na Richa.

Neliel

Nel rozejrzała się, a następnie zamachała ogonem. - E tam. Nie będę tracić na was cennego czasu ofermy. Idę załatwić kilka rzeczy - powiedziała i odwróciła się. Po chwili znów pojawił się na jej pysku wredny uśmieszek. Zamachała ogonem, a następnie pokazała swoje kiełki, które chciały którąś zabić, jednak nie teraz. Wadera wyszła stąd spokojnie.

zt.

Richard

Spojrzał z niesmakiem na dwie wilczyce. Wampir - mógł się spodziewać. Cóż, odpowiedź Astre nieco go zdziwiła, lecz po chwili stwierdził, że to normalne. W końcu są też takie smoki, które wcale nie potrafią latać. Rzucił krótkie spojrzenie Soleil, po czym podniósł się do siadu.
- Hm... To ja już może będę się zbierał. - mruknął wyciągając przed siebie łapy i przeciągając się.
- Z resztą widzę, że twoja siostra nie chce tu przebywać. Chyba... - dokończył już nieco ciszej, mówiąc właściwie do samego siebie.
- Do zobaczenia. - rzucił jeszcze przez ramię, po czym zerwał się do biegu znikając pośród pniami drzew.

zt.

Nefär

Wybaluszył oczy, słysząc dziwną rozmowę wilczyc i dziwne pradnienie jednej z nich. Oblizał się mimowolnie, widząc spływającą z szyi wilczycy krew. Od dawna nic nie pił, więc, gdyby znów żył, byłoby mu raczyj obojętne, co pije. No, prawie obojętne. Istnieją granice, których nawet on by nie przekroczył.
Zsunął się z drzewa, oplatając je swoim ciałem i stawiają na ziemi jedynie przednie łapy, tylne pozostawiając na gałęzi. Rozciągnął się do granic możliwości, podchodząc do ofiary wampirzycy. Wtedy poczuł się jakiś... krótki. Obejrzał się za siebie i zobaczył, dlaczego. Tylna jego część wciąż oplatała drzewo. Westchnął i zawrócił. Połączywszy się, zszedł do końca z drzewa i znów powtórzył kroki-podszedł do wilczycy o nieco zielonkawym kolorze futra.
-Bolało?-zapytał noszlanckim tonem, patrząc na wilczycę spod przymrużonych granatowych oczu.