Smocza i wilcza łaka

Wasp

Pazurami jednej z przednich łap zaczął wyskubywać z ziemi źdźbła trawy. W jego głowie kłębiło się mnóstwo ponurych myśli... od kilku dni wciąż nasuwało się tylko jedno pytanie: dlaczego większość wilków stąd odeszła?

Sué

Przyszła. Jej czarny puchaty ogonek wlókł się za nią bezwładnie. Ze zmarszczonym czołem wgramoliła się na jakiś kamień i usiadła na nim rozglądając się po okolicy.

Krik

Wilk szybko podniósł głowe wyczuwając zapach nowego, nieeznajomego mu wilka. Położył ją po chwili na ziemi, jednak nadal niezwykle czujny.

Wasp

Na dźwięk kolejnych koków, rozejrzał się. Na chwilę utkwił wzrok w ledwo widocznej nocą, czarnej wilczycy. Jego rubinowe ślepia połyskiwały w ciemności.

Sué

Na jej małym pyszczku pojawił się chytry uśmieszek. Podobało jej się to miejsce. Teraz zaczęła skanować wzrokiem obecne tu wilki.

Krik

Wilk zignorował wilczyce, nawet gdy przez chwlę poczuł na sobie jej przenikający wzrok. Nadal niewzruszenie leżał, teraz z zamkiętymi oczami.

Sué

Poczuła się zignorowana. Kącik jej pyska wykrzywił lekki grymas. Zmarszczyła brew. Czy wszystkie tutejsze wilki są tak mało towarzyskie? Pomyślała. Zeszła z kamienia, potykając się przy tym o własny ogon. Nikt mnie nie będzie ignorował... Powiedziała do siebie. Podeszła do Krika. -Ej ty ponury... -Zawołała, stawając przednimi łapkami na nosie leżącego wilka. -Jestem Sué. -Powiedziała, całkiem poważnie, a w jej fioletowych oczkach pojawił się dziwny błysk.

Wasp

Z ciekawości odwrócił łeb i zaczął obserwować wilki, machając przy tym delikatnie końcówką ogona. Na tej polanie nie było nic ciekawszego do roboty niż podsłuchiwanie innych.

Krik

Wilk szybko podniósł pysk, odrywając tym samym łapki małej od swojego nosa. Zawarczał głucho. -Waż na słowa. Ne jestem z twojej rodziny. Śmierdzisz samotnością. Nie masz watahy? Albo jesteś w niej od bardzo niedawna.-Stwierdził z lekka rozsierdzny wilk.

Sué

Upadła na ziemię, po czym szybko się podniosła. Ja jej pyszczku znów pojawił się chytry uśmieszek. -Prawdziwy z ciebie ponurak... -Powiedziała, bardzo zręcznie udając urażoną. -Hej! -Zawołała głośno. -Ja się przedstawiłam, teraz twoja kolej. -Odparła, a jej pysk znów miał dziwnie poważny wyraz.

Wasp

Wasp uśmiechnął się kątem pyska. - "Ech... szczeniaki" - pomyślał i z powrotem uniósł łeb. Zmrużył rubinowe ślepia i zaczął przyglądać się dobrze widocznym dziś gwiazdozbiorom.

Sué

Westchnęła. A uśmiech znikł z pyska. -Przepraszam. -Odparła odchodząc dalej. -Jak nie chcesz to nie mów- Dodała. Sama nie lubiła, gdy ktoś obrzucał ją pytaniami. Inne wilki wogóle nie zareagowały na jej przybycie. Oznacza to, że została zaakceptowana. Szła w stronę kamienie, na którym wcześniej siedziała. -Cześć -Zawołała przechodząc obok wilka, który przyglądał się właśnie niebu. Jej głos był trochę przymulony. Dopiero teraz odczuła zmęczenie, po długiej wędrówce. Znów wgramoliła się na kamień i położyła owijając ogonem, lecz nadal czuwając.

Wasp

Spojrzał na czarną wilczycę pytająco, niepewny czy to było skierowane do niego. Ale poza nim, tą małą i Krikiem na polanie nie było nikogo. - Witaj - powiedział krótko, nie upewniając się w końcu do kogo skierowane były te słowa.

Krik

Wilk znów położył pysk na ziemi. Denerwowała go ta mała wadera. Przymknął oczy. Po chwili spojrzał w niebo i wrócił do poprzedniego stanu.

Sué

Wstała. Zamachała ogonem. Odczuwała straszną nudę. W końcu poszła ze zmarszczonym czołem.

Orussis

Przybiegła, rozglądając się dookoła. Jej pysk był rozdziawiony. Mówiąc krótko - uśmiechała się szeroko.
Zauważyła innych. Nie podeszła, nie chcąc przeszkadzać. Usiadła na środku łąki i wyprostowała się. Patrzyła przed siebie.

Wasp

Spojrzał na przybyłą waderę, po czym z powrotem utkwił wzrok w niebie. Oblizał pysk i rozejrzał się po okolicy. Czuł pragnienie, jednak był zbyt leniwy by wstać i iść nad jezioro lub wodospad.

Chris

Przybyła powolnym krokiem,za uwarzyła Wasp'a swego brata,skradała się przez chwilę i nagle wpadła na Wasp'a był przygnieciony jej ciężarem,powiedziała.
-Witaj!-.odparła i uśmiechnęła się szeroko na widok Wasp'a.

Wasp

- Aaaaaa! - pisnął tylko, gdy Diana skoczyła mu na grzbiet. Pod ciężarem siostry rozjechały mu się łapy i runął na ziemię. Powiedział. - Też się cieszę, że cię widzę.

Chris

-Może lepiej z ciebie zejdę...-.odparła i zeskoczyła z brata mówiąc.
-Gdzie się włóczyłeś tak długo?-.spytała patrząc na niego.