Las Wiecznej Ciszy

Tod

- W krainie dość długo, a tu krótko. - Odpowiedział, słysząc pytanie Ravena. Potem słuchał ich rozmowy. - Naprawdę? Żenujące. - Dodał tylko i ziewnął przeciągle. Ta, a mógłby powiedzieć jeszcze jedno słowo... - I żałosne. - Rzekł po minucie. Wdrapał się leniwie na pochyłe drzewo i rozległej średnicy odwrócony tyłem do Rava. Po chwili jednak zeskoczył. Dopadła go nuda. Zmierzał z powrotem do domku Zoe.

Carly

Ogon wilczycy zaczal poruszac sie w szybkim tempie na boki. Czyli to prawda! - Jeju, jeju! - na jej pysku rozkwitl usmiech. Na szczeniaka nie zwrocila uwagi. Liczylo sie to, ze przed nia stoi Torak w nowym wcieleniu.

Hiretsuna Shinigami

Basior z uśmiechem spojrzał w oczy Carlyś. Czyżby zbierało sie im obydwóm na łzy? Ciekawe... a Raven? Podrapałsie przednią łapą w tył głowy mając dalej uśmiech na pysku. Od dawna bez uśmiechu teraz jednak z uśmieche na kufie.
- Ehh...Carlyś szczerze powiem że sie nie spodziewałem takiego obrotu zdarzeń - powiedział jakby był w tamtym wcieleniu. Usiadł i spojrzał jej w oczy mając dalej uśmiech na pysku.

Carly

A tutaj Carlys nie wytrzymala. Zerwala sie z miejsca i rzucila sie na Ravena, przewracajac jego i siebie na sciolke z wesolym i figlarnym usmiechem na kufie. Jej ogon wywijal dzikie harce. - A juz myslalam, ze cie nie zobacze! - rozesmiala sie wesolo.

Hiretsuna Shinigami

Basior kiedy wylądował na ściółce zaśmiał sie.
- Wiesz...Nie zawsze sie pamięta wcześniejsze wcielenia. - powiedział a jego ogon także poruszał sie szybciej niż powinien.

Carly

Jednakze wilczyca przypomniala sobie, ze jest tu jeszcze Wasp, mogacy uznac to za cos niestosownego. A przeciez niedawno jej wybaczyl! Usmiechnela sie do Ravena i zeszla z niego, siadajac. - Mhh, co u ciebie?

Hiretsuna Shinigami

Basior usiadł zwijając ogon w głębek lecz po chwili rozwijając go.
- Co u mnie? - spytał i spojrzał w niebo.
- No cóż zbieram sobie wrogów jak i przyjaciół jednak że wrogów jest o wiele więcej - powiedzialz cwaniackim wyrazem pyska.
- No i musisz wiedzieć że nie jestem TYM Torakiem któego znałaś. Jestem..jakby to powiedzieć...wredny,niebezpieczny i kpiący sobie z każdego - powiedział i spojrzal na siebie.
- No i sie zmieniłem jako iż kiedyś byłem bardziej kolorowy a czemu? Bo spadła na mnie cała szafka próbówek labolatoryjnych kiedy mnie złapali. Wiesz ucieczka i inne takie - powiedział i wzruszył barkami.
- A powiem szczerze że ty też sie zmieniłaś - powiedział.
- Niegdyś czarno czerwona wadera później śnieżnobiała a teraz na powrót czerwona, ty to masz tupet tak sie zmieniać - powiedział i sie zaśmiał.
- A u ciebie co tam? - spytał.

Carly

- Uhh.. U mnie? Dużo tego było. Najpierw kłótnia o brak zaufania, gdy do krainy wróciła eks partnera, potem dzieci: Virve i Colin, potem ponownie kłótnia, w sumie o to samo, śmierć adoptowanego dziecka, kłótnia ponownie, która była ogromną, przez którą poszłam w góry, dostałam piorunem i straciłam pamięć, ale potem znowu wesoło - z powodu kąpieli w Jeziorze Zmian wraz ze zmianą wyglądu dostałam skrzydeł - tutaj zamachała swoimi złożonymi, szkarłatnymi kończynami lotnymi - Potem ponownie kłótnia o mojego przyjaciela, Taharakiego - partner był zazdrosny, a ja za dużo o nim gadałam, doszło do rozwodu. Jednak potem wybaczenie i spotkanie Ravena - zaśmiała się na ostatnie zdanie.

Hiretsuna Shinigami

ten sie uśmiechnął.
- Taha...- tutaj zrobił wielkie oczy.
- No fajnie czyli Taharaki to twój przyjaciel? - spytał niedowierzajac.
- No fajnie...-powtórzył znowu.
- Bo wiesz...ja i Tahi...sprzeczki i wogóle no i jesteśmy wrogami - powiedział.
- Nie mialabyś nic przeciwko jeślibym mu pocharatał buźke? - spytał z niewinnym uśmieszkiem.

Carly

- A dlaczego go nie lubisz? - uśmiech Carly zbladł wyraźnie. Możliwe, by oboje jej przyjaciół nie lubiło się? Ona nigdy nie miała takiej sytuacji. Znaczy, może i się nie lubili, ale nigdy nie byli wrogami..

Hiretsuna Shinigami

Ten podrapał sie przednią łapą w tył głowy.
- Ahh...Sprzeczki, potem rześmy sie poprzekomarzali no i potem sie pobiliśmy. Wiesz jestem taki że nie dam sobie w kasze dmuchać i troche dostał - powiedział i wzruszył ramionami.
- Pozatym z niego jest tylko zwykłe ścierwo i tyle - powiedział z poważnym wyrazem pyska. Wbił pazury w glebe.

Carly

- Nie mów tak - Carly ściągnęła brwi - On kiedyś był taki jak ty teraz. Zmienił się, bo mu tak poradziłam. Uwierz, takie zachowanie do niczego nie prowadzi - jej głos spoważniał, zupełnie jak nigdy. Ogon leżał jak kłoda.

Hiretsuna Shinigami

Basior westchnął.
- On sie zmienił lecz co do mnie to nie jest to możliwe - powiedział.
- Pozatym nie był jak ja teraz...znałem go z tamtej strony i też był skomlącym szczeniakiem. Uwież nie jestem taki jak ci sie wydaje...jestem o wiele gorszy - powiedział i westchnął. Spojrzał jej w oczy.
- Gdyby sie nie wydało że sie kiedyś znaliśmy i to bardzo dobrz mogłbym nawet na początku rozmowy kiedy do mnie podbiegłaś móglbym warknąć na ciebie - powiedział.
- A jeżeli rozmowa trwałaby dłużej skończyłabyś jak większosć czyli...na ziemi - powiedział patrząc jej dalej w oczy. Tak on był naprawde groźny i niewychowany.

Carly

- Kłamiesz - jej uszy opadły, a kły błysnęły w pysku. Zmrużyła ślepia. - Tylko tacy jak ty są niczym! Myślisz, że jak ubzdurasz sobie, że jesteś zły, koszmarny, nie masz uczuć, jesteś straszny to będą się ciebie bać, to coś osiągniesz?! Nie! Raven, nie! To tak nie działa! Jesteś nikim, wiesz?! - warknęła mu w pysk. Ona też potrafiła być straszna, lecz tylko wtedy, gdy spotykała takie osoby jak Brenda, jak dawny Taharaki. Jak Raven.

Hiretsuna Shinigami

Basior chciał warknąć lecz sie powsrzymał. Tylko jego ślepia błysnęły na czerwono.
- Możliwe że te słowa zabolą ale...-urwał warknięciem.
- Mam tutaj chyba więcej wrogów niż inny. Nawet niż sama Brenda czy Sasori - warknął a jego kły chociaż już z zamkniętego pyska wystawaly jakieś 10cm.
- Natury takiego wilka jak ja nieda sie zmienić! - dodal po chwili wbijając pazury jak najmocniej w ziemie.
- Żałuje tych słów ale...nie jestem odpowiednim towarzystwem dla ciebie - powiedział i spojrzał w niebo.

Carly

- Jesteś zepsuty - zawarczała - Zepsuty i głupi, rozumiesz? Sasori czy Brenda mają swoje powody. Sasori jest demonem, przedrzeźnia się, lecz potrafi kochać. Brenda kochać nie potrafi. Świat jest dla niej zwykłym teatrzykiem, a ona człowiekiem który porusza istotami jak marionetkami. Ich natury nie da się zmienić. Oni tacy byli od początku. A ty, który niegdyś byłeś kimś, na prawdę KIMŚ, a zszedłeś na złą drogę, twoją naturę da się naprawić, ale tylko i wyłącznie wtedy gdy będziesz tego chcieć. A ja jestem od tego, by ci tą drogę wskazać i uświadomić, ile błędów w tej chwili popełniasz.

Hiretsuna Shinigami

Tutaj basior pokręcił łbem zaprzeczając.
- I tu jest problem...- powiedział i przybliżył troche łeb do jej twarzy.
- Ja nie potrafie kochać - powiedział naciskając na słowo "nie".
- I ja nigdy nie byłem kimś. Byłem i jestem tylko zwykłym i bezużytecznym wilkiem który uprzyksza życie innym. - odpowiedział i odsunął łeb od jej pyska.

Carly

Gdyby nie to, ze Carly sie powstrzymala, Raven dostalby z liscia w pysk. - Nienawidze cie! - warknela, po czym odwrocila sie i odeszla do partnera, ciskajac piorunami ze slepii. Lepiej zeby nikt jej teraz nie wchodzil w droge, jesli mu zycie mile.

Hiretsuna Shinigami

Basior spojrzał zrezygnowany.
- Carly...-szepnął ze smutnym wyrazem pyska lecz po chwili na jego kufe wstąpiła złość. Złośc jakiej nikt nigdy nie doznał. Basior zobaczył z daleka jakiegoś zająca. Podbiegł do niego, złapal w zęby i bez wyrzutów cisnął nim o drzewo z taką siłą że ten pisnął. Ponownie złapałgo w zęby i znów cisnął o inne drzewo. W końcu rozszarpał bez uczuć pazurami i splunął na niego. Spojrzał w strone Carly.
- Wiem że jestem totalnym debilem, może te słowa nic nie znaczą ale...przepraszam - powiedział aby ta to usłyszała. Zaczął odchodzić z tego miejsca powoli szurając łapami o ziemie.

Debra

Ferine zeskoczyła szybko z sarny i z boku patrzyła, jak zwierze upada. Westchneła ciężko widząc Ravena z Carly. ,,Chyba się długo znają. Może są parą?" pomyślała, patrząc na wilki. W końcu wzruszyła tylko ramionami i odeszła od lasu, byle by jak najdalej. Gdy była już naprawdę daleko poczuła piekące łzy pod powiekami i tak marsz przemienił się w trucht, a z niego w szybki bieg.

zt.